Seite
De conditione ob turpem cauſam nem. nam dictum veſtrū locum hꝫ quādo tranſlatū eſt dominiū alterius quādo nō eſt tranſlatū vt hic pꝫ. ⁊ facit ad ꝯcordiā teſtes ſi fieri pōt ꝑ diuiſionē. ⁊ ꝓ hoc. C. de nouo. C. compo.§. ꝗbus. ibi p̄terquam ſi mater aliqua diuiſione adiuuet̉. ⁊ ibi de hoc dixi. Querit Guil. de cuneo. ꝓ declaratōe glo. an iſte p̄fectus iu ſte fecerit dicunt quidā aūt cōſtat de delicto ⁊ tunc minores ma­giſtratus poſſunt ſe intromittere ar. C. de accuſa. l. ea quideꝫ. Aut nō cōſtat ⁊ tuncrelinquat̉ maioribus magiſtratibꝰ ip̄e ienei ꝙ mi­nores magiſtratꝰ nō habeant poteſtateꝫ cognoſcendi ſꝫ remutēdi vt. C. de defenſoribꝰ ciuitatum. l. defenſores. ſed prefectus vigiluꝫ hic potuit facere in ſeruuꝫ vtlitateꝫ perſone ad hoc. sͣ. de officio. prefecti vigi. l. iij. circa me. ⁊ ar. C. de adul. l. gracꝰ ⁊ ꝓ hoc facit tex. ꝗ in talibꝰ parificat prefectuꝫ vigilū ⁊ ꝑfectū vibis in pactis iungē dis vilibus perſonis. jͣ. de furtis. l. interduꝫ.§. qui furem vnde te­ne opi. Azo. Guiliel. an idem ſit in libero uide. l. interduꝫ.§. qui fu rem. Ultimo allegatur. l. iſta ꝙ ſi aliquis malefacior preſentet̉ po­teſtati ⁊ ꝯfiſcatur maleficiū ꝓ quo p̄ſentat̉ ꝙ ſtatiꝫ poſſit paniri ſi­ne aliqua ſnīa diffinitiua in eum lata per hoc. jͣ. de furtis. l. interdū §. qui furem. sͣ. de his qui no. infa. l. ictꝰ fuſtium. ⁊. C. e. l. fuſtibꝰ ce­ſum ⁊ quia ſic eſt in ciuili qꝛ in cōfeſſum ſit preceptū de ſoluendo ſine aliqua ſentētia. sͣ. de iudic. l. ſi debitor̄. ergo idem in criminali iuſti. de publi. iudi. in principio ⁊ in aūt. vt omēs obe. iudi. prouin. §. ⁊ hec conſiderātes ⁊ ꝓ hoc ꝙ non ſit neceſſaria. jͣ. de cuſto. reo rum. l. ſi cōfeſſus. tamen. jͣ. de pac. l. habenteꝫ no. ꝙ ex ꝯfeſſiōe ꝗs non damnat̉ per. l. i.§. darius de qōnibus ſed illa. l. de cōfeſſione ficta ⁊ tormētis tutius tamen eſt ferre ſnīam Riꝫ. ⁊ concor quaſi hanc. l. quo ad obligationem infra tempus actio. elligatur.§. ſi cū vendi. ⁊ in fi. Adiectum nam cō­Edi ver bum. racius alierat cōiraciuꝫ in aliam ſpeciē. h. d. Uel clarius de natura venditio nis non in dare ideſt tem accipientis facere ideo re­ducitur ad ſpectem cōtractus innominati ⁊ ꝙ dicit littera ꝓ por­tione expone.i. pro ſpecie ſubiectiua ſic exponitur. jͣ. de via pub. l. i.§. i. Et diuide qꝛ pͥmo queſtio ⁊ eiꝰ deciſio vſqꝫ ibi ⁊ ideo ibi ẜm glo. ponunt. ires ratiōes ad probandū dictū vſqꝫ in fi. Tu dicꝭ ꝙ non ſunt rationes ad ꝯfirmanduꝫ dictuꝫ ſed poſito ꝓ cōſtā ti ꝙ ſit contractus innominatus ponit tres effectus ſeu illatōes ex eo procedentes Riꝫ. ⁊ Iac. bu. Et dic ẜm ipſuꝫ Iac. bu. ꝙ hic eſt caſus in ver ⁊ ideo. Contra vltramontanos qui dicunt ꝙ in cōtractu do vt des nō hꝫ locū in penitētia naꝫ in hoc ver. per pe­nitentiam repetitur ratione defectus cāe quia nō feciſti ꝙ debui­ſti de hoc dic vt ſatis dixi. sͣ. ea. l. ſi pecunia. Oppo. ꝙ ſit ven­ditio ex vna parte ſit pecunia ex alia ſpecies ſo. vt glo. vel dicant datur pecunia vt ſpecies ⁊ eſt cōtractus innominatus vt hic ⁊ hec eſt opinio Io. que eſt quedam diuinatio nec ex textu colligit̉. ⁊ iō opinio Azo. cōiter tenetur cōtra quā op. de. l. ſi ſtipula. jͣ. de vſuc. ſed dic ꝙ hic preceſſit cōtractus vendi. ⁊ ideo verbuꝫ dari impro prie ponit̉ ẜm eiꝰ naturā ar. jͣ. de ver. ob. l. ver.§. cōuentionales hic non preceſſit vendtio ⁊ ideo verbuꝫ dare proprie ponitur. ſed ẜm hoc videtur ꝙ nullus cōtractꝰ vendi. valeat quia cōiter in omni­bus ꝯtractibus vendi. dicitur talis vendidit ⁊ tradidit talem rem dicūt hoc ꝙ improprie ponit̉ pro iradidit ſic. C. de rebus credi. l. in actione ponitur datis ꝓ traditis in glo. immo videt̉ in fine alia ſolutio approbat̉ in cōtrariū ⁊ ideo dicit aut volo agere pre­ſcriptis verbis ad ſticū vel ad intereſſe ⁊ ſic nō peniteo ⁊ tunc pre cedit prima ſo. ⁊ eſt vera ad. l. naturaliter aut volo penitere ⁊ repe tere datum cōditiōe ob cām tunc ē vera hec vltima ſo. vt diſtin­guatur ēt diſtincturus vel nō vt. d. l. ſi pecuniā.§. fi. sͣ. ea. Ia. but. In glo. que incipit ſticus in vendi. ibi qui conſenſu fuerint.i. fiebant tempore. l. i. jͣ. de reruꝫ ꝑmū. nō ꝙ illa ſit ratio quare ſunt no minati qꝛ ad diſtinctionē rationis ſequeret̉ deſtructio regule. vt. jͣ. de dona. ca. mor. l. tam is ⁊ de teſtamentis. l. ſi is. ⁊. C. vnde vi. l. in cā neceſſitatis. vnde dicā donatuꝫ eſſe cōtractuꝫ: innominatuꝫ hodie ſicut olim ⁊ dari cōditionē ob cām. Nec ob. d. l. i. de reruꝫ ꝑmū. qꝛ dicit ꝙ cōtractus qui celebrātur cōſenſu ſunt nominati qꝛ illud eſt veruꝫ de cōtractibus qui olim cōſenſu ꝑficiebantur. ſꝫ ſu­peruenit. l. ſiquis argentuꝫ. C. de dona. que ſtatuꝫ donatꝭ. conſenſu perficit nō tamē fecit eam cōtractuꝫ nominatuꝫ vnde nō eſt illa rō ꝙ ſint nominati ideo quia perficiātur conſenſu. Nam tunc ſeque­retur ꝙ alij cōtractus ꝗ nō perficiuntur cōſenſu non eſſent nomi nati ꝙ ē falſū ſꝫ bn̄ eſt veꝝ ꝙ oīs ꝗ ꝑficiebat̉ ꝯſenſu tp̄r. d. l. i. d̓ reꝝ ꝑmū. erāt nomīat. ſꝫ lꝫ dōatio hodie ꝯſenſu ꝑficiat̉ n̄ ē noīat̉ꝭ vide quod no. ⁊ dixi. sͣ. de pac. l. iuriſgen. ⁊ de p̄ſcrip. ver. l. naturaliter. §. aut cum do. ⁊. l. ſolent. ⁊ in fi. glo. magne. jͣ. de ꝯͣhen. emp. l. pac. in fi. Sed certe immo debetur ꝯditio ob cām in tali contra­ctu ſaltem ad intereſſe. vt infra de ꝯditio. indebi. l. ſi non ſortem.§. libertus. Nō ob. quod nō ꝯcurrat cum actōne de dolo. qꝛ ad hoc intereē nō dabit̉ actio de dolo. ⁊ ſic nō ob. Andr. Gui. dicit ꝙ videt̉ ꝙ in facio vt des locum habeat ꝯditio ob cām. vt. sͣ. e. l. ſiquis accepto. Item quādo ꝯditio ob cām dat̉ ad id quod eſt factum tūc nō hꝫ locum qꝛ facta nō poſſunt haberi ꝓ infectis infra de cap. l. in bello.§. fore. Sed qm̄ aliud damus ⁊ aliud reci­pimus. vt. jͣ. de cōdi. indebi. l. nō eſt nouum. quare dic ꝙ pōt ꝯdi­tore eſtimatōe facti. vnde nō ad ip̄m factum agit̉ ſꝫ ad eſtimatiōꝫ tacti. vi. d.§. libertus circa mediū. Sed ad hoc ob. ꝙ actio de do lo cum alia nō cōcurrit. sͣ. de dolo. l. i. ⁊. ii. pōt dici facio vt des ſi agitur ad plenū ꝯͣctum nō dat̉ niſi de dolo. vt. d. l. naturalis.§. ꝙ ſi faciam. Si vero nō agit̉ ad ꝯͣctum implendū ſed reſoluen dum iūc hꝫ locum ꝯditio ob cām nō ad factum vt dixi. ſed facii eſtimatōem. vt. d.§. libertus. Mar. jͣ. de ꝯͣhen. emptꝭ. l. pac. ad fi. glo. magne dixit ꝙ in ꝯͣctibus nominatis hꝫ locū ꝯditio ob cām ⁊ ibi reprehēdit̉. Sed Guil. de cu. eum defendit ⁊ dicit ꝙ in ꝯͣcti bus nominatis hꝫ locum ꝯditio ob cām quādo relatio facia pe­na orit̉ actio p̄ſcripiis verbis ⁊ dicit ꝙ eſt tex. C. de pac. inter em­pto. ⁊ vendi. l. cum te. ⁊. jͣ. de actio. ⁊ emp. l. exempto.§. is qui vina Si aūt nō apponit̉ ꝯditio ꝑ modū cāe finalis tunc nō hꝫ locū cō ditio ob cām. ⁊ ſic ſoluat̉ opi. mar. Guil. querit ⁊ Iac. de ra­nūquid in ꝯͣctu nominato nupto cum innominato habeat locum penitentia diſtinguit in. l. bonefidei. C. de pac. aut volo penitere d̓ eo quod venit. in ꝯͣctū nominatū ⁊ nō poſſuꝫ. vt. C. de actio. ⁊ ob­l. ſicut. Aut de eo quod venit in paciū tunc illud debebat fieri gratia mei. ⁊ tunc ſic aut gratia alterius vel tui ⁊ tūc nō. vt. jͣ. d̓ do natio. l. ariſto. ⁊ de ſeruis expor. l. ii. ⁊. l. queſitum. ⁊ qd̓ ibi no. ⁊ di­xi. sͣ. e. l. ſi pecuniam. Rubrica de conditione obturpem cauſam. Uide Azo. in ſū­Aper rubrica. na eo. ti.: Rofffe. eo. titu. ⁊ in Specu. de ſolu. ⁊ obliga.§. ſequit̉. ver. ſi ali cui des in prima. l. ⁊ ſecūda colligitur tota materia huius tituli quādo ſit licitum dare iudici vt ꝓnūciet. vt. l. ii.§. ſed ſi dedi plene. Et quid de pignoribus eidem datis ſi dedi rem in­diuiduam ꝑtim ex cā turpi ⁊ ꝑtim honeſta quo mō fiet repetitio infra. e. l. vbi autem v̓bi verſat̉ vtriuſqꝫ turpitudo ceſſat repetitio infra. e. l. idem ſi ob ſtuprum ⁊ de eo quod dat̉ meretrici an repe­tat̉. ea. l.§. ſed quod meretrici. ⁊ an̄ ꝓmiſſum meretrici peti poſſit ꝑ eam. ⁊ an de queſitis ex tali cā poſſit teſtari ⁊ ellemoſinā facere ⁊ de dato ꝓ iudican̄. fuer an poſſit repeti. e. l.§. fi. iudiciuꝫ. Et an quis teneat̉ iudicare furem bānituꝫ vel malefactorem. ⁊ an liceat dare pecuniā teſtibꝰ vt teſtificent̉. Quis dicat̉ iudicare ⁊ an oſten dens idem furi vnde fugeat teneat̉. ⁊ an quis teneat̉ iuuare vel d̓ fendere vicīum ſuum. ⁊ an inuenienti rem alienam liceat ꝓ inuen tōe aliquid recipere vt reddat aut ꝓ eo quod gratis fieri dꝫ non eſt licitum recipere pecuniā ꝙ ex iniuſta cā daiū vel ꝓmiſſum re­petat̉. jͣ. e. l. a ſeruo ⁊ duabus ſequētibus ob turpē cām ꝓmittens ⁊ ſponte ſoluens nō recipit. jͣ. e. l. ob turpem dans p̄cium ꝓ re ꝯmo­data ſibi reſtituenda repetit infra. eadem. l. fin. ⁊ idem in re locata vel vēdita ⁊ cetera. Non ſimplicit̓. Mne quod datuſ. Et diuidt in duas ꝑtes. qꝛ prima ꝯtinuat ad p̄cedentia ⁊ ſequē tia vſqꝫ ibi turpem. aut ibi ponit quandam diuiſio­nem que tendit̉ vſqꝫ in fine tituli. Ibi ne homineꝫ occidas. alias L puta. ꝯcciurus ibi ꝯdici poſſet abeo cui