Seite
De conditione indebiti. de conditione ſine cā. l. fi. illam intellige vt ibi notat Ci. in. l. ij. C. eo. tenei cōtrarium eius qd̓ tenet hic glo. in fi. licet cum glo. cō­cordet. jͣ. de dona. l. affectionis in glo. ⁊ dicit meretriceꝫ poſſe pete re ꝓmiſſa. Et ad ratiōes glo. reſpondēt ad primaꝫ que dicit ꝙ fuit temporis ꝓmiſſio ꝙ hoc eſt falſuꝫ vt hic patet in littera ibi illā cū turpit̉ facere ⁊c̄. Secūda rō ꝙ quedā hōeſte retinēt̉ ⁊cͣ. nō ob. qꝛ v̓a ē in caſu. l. alle. per glo. ſed nō ſequitur quod vera ſit. In caſu iſto. ⁊ ideo ẜm eum qui meretrici ꝓmittit efficaciter obli­gat̉ ⁊ tꝫ ꝙ de queſitis ex meretricio meretrix poſſit teſtari ⁊ face­re elemoſinā ⁊ ſic dicit ſe ꝯſuluiſſe de facto. dicit tn̄ ꝙ eccleſia vt ipſa corrigat̉ a peccato eius elemoſinas ſꝑnit ⁊ non recipit quod dicit eē veꝝ ſi ſunt viles ⁊ ꝑue. magnas aūt ⁊ pingues indifferent̉ recipit. ⁊ an̄ de rebus illicite queſitis poſſit fieri elemoſina. vide ī alphabeto dictōe elemoſina. ⁊ ꝑ frēm Rai. in ſūma ſua de furtis. an de re furtiua poſſit fieri elemoſina ⁊ talis de negotꝭ. ſeculari ⁊ an de illicite queſitis poſſit fieri elemoſina. c Iudiciū datum ꝓ fure iudicando non reperit̉ Si tibi. ꝓ nō iudi cādo. ſic ⁊ daiū furi vel eius ſocio. h. d. Et idē poſſet dici de bannitis ⁊ alijs malefactoribus iudicandis vel nō iudicādis. Sed iuri canonico ſecus ē qꝛ ꝗs tenet̉ fureꝫ iudicare. vt extra de furtis. c. pe. vbi de hoc. ⁊ de ſimo. c. nemo. ⁊ i. q. i. c. ꝙ quidā dicūt.§. ex his. ver. itē auꝝ. ij. q. vij. c. ſicut. ⁊. c. ſe. ex tra de rebus eccle. nō alie. c. ii.§. i. ver. clericos. ⁊. jͣ. de p̄ſcrip. ver. l. ſolent. ⁊ qd̓ dicit littera ne cū iudicares dic ⁊ pecuniā ꝯſumpſeris alias rei ven. locū hꝫ. vt no. l. ꝓxi. ⁊ colligūt ꝗdā ex iſto.§. vnum ar. ꝙ poſſum dare pecuniā teſtibus vt ieſtificent̉. Sed dic ꝯͣ. vi. jͣ. de ieſti. l. i. ⁊. l. queſitū. Ia. de are. niſi ꝓ expēſis. vi. C. de teſti. l. qm̄ liberi. Colligit ergo ꝙ ꝗs nō tenet̉ iudicare furē ꝑti ſꝫ iudici ſicut hic in glo. no. ⁊ hoc no. ⁊ dixi. C. de furtꝭ. l. ciuile. ⁊ hoc vide­mus tota die fieri qꝛ ꝯſules locoꝝ ꝯpellunt̉ iudicare ⁊ denūciare malleficia ⁊ malefactores. de quo vide in ſum. Azo. hoc. e. ti.§. itē ſi tibi dedero. jͣ. de p̄ſcrip. ver. l. ſolēt in brocardis ꝗbus ex cauſis cogit̉ ꝗs iud. Rubrica ꝗ nouit furē reciꝑe aut pecuniaꝫ vt cellet furē nō eſt licitū ſꝫ punit̉. vt. C. de his ꝗ latro. l. i. in fi. ⁊ ꝑ Gandi. de receptio.§. fi. Quō aūt dicat̉ ꝗs iudicaſſe. vide. jͣ. de ver. ſig. l. ludicaſſe in tex. ⁊ glo. Quid ſiquis furi vel fugitiuo iter mō ſtrauit dic ꝙ nō tenet̉. vt. jͣ. de furtis. l. furtū nō ꝯmittit. An ali quis teneat̉ iuuare ꝓximū vel defendere. dic vt no. extra de ſen. ex. c. dilecto. jͣ. de regu. iur. l. inter vim. Quid de qōne que ſe­pe occurrit. aliꝗs inuenit rē alterius paratus eſt reddere ſꝫ petit ꝙ aliquid detur ſibi ꝓ inuētōne dic ꝙ nō. vt. jͣ. de fur. l. falſus.§. qui alienū. vbi de hoc. ſi aūt loquamur de re inueniēda tūc licituꝫ ē ſibi reciꝑe ꝓ labore inueniēdi vt hic. jͣ. ad. l. rodi. de iac. l. nauis onuſte. §. ſi nauis. Si loquamur de re que in nullius bonis ē quā ali­quis inuenit dic vt. sͣ. de reꝝ diui. l. itē ſapilli. sͣ. de teſauro inuento. dic vt. e. ti.§. ieſauros. Ultimo no. ꝙ illud quod fieri dꝫ gra­tis non dꝫ fieri accepta pecunia. vt infra gl. ſequē. l. ſunt plane vſqꝫ ad. l. vltimam. Ibi ſolueris ex in I ob turpem. ſeruallo. ſecus ſi incon tinēti ẜm quoſdam ꝑ ea que no. ⁊ dixi. C. ꝙ me. cā. l. ii. in glo. ſi obturpem in fi. p̓ma vera vt no. d. l. ſi tu tor. ⁊ vide quod no. de tuto. l. in eos. ⁊c̄. Dic aut tenebaris dare I veſtimenta. crdem bonefidei e non das ⁊ competit conditio ob turpē cāꝫ ⁊ actio ex eo ꝯͣctu ad repetendū vt hic. Si aūt tenebaris actōne ſtricti iuris competit ſolum ꝯditio ob turpem cām. ⁊ ratio eſt in glo. Nō ob sͣ. de calumnia. l. ſiquis ab alio.§. fi. vt ibi no. Iaco. Rubrica de conditione indebiti. Hic eſt punctus ẜm morem Super rubrica. nudū Bononie. ⁊ vide Azoneꝫ in ſumma eo. ti. ⁊ Roffre. in libello ⁊ in Speculo de ſolu.§. ſequit̉ ⁊ pulcrā glo. que ē eo. ti. c. vlti. ⁊. i. q. iiij. c. turbabat̉.§. notandū in glo. rubrice dic ꝙ ēt ſuꝑ rubrica ꝯͣhit̉ re ſunt ⁊ iſta. Et iō ſecūda con­tinuatio melior. Ia. bu. ⁊ ꝙ cū quis indebitūſcienter recipit non tranſit in eum dominiū. vt no. jͣ. ꝓ emptore. l. ii.§. ſub ꝯditiōe an ⁊ quando ſoluēs indebitū ſciēter vel ignorāter repetat. jͣ. e. l. prima. Oppono ad totā materiā ⁊. l. damꝰ. jͣ. e. ⁊ de acꝗ endo. l.nūqͣꝫ nuda. ſo. vt ibi cirographo ſpe future numeratiōis facto orat̉ īa lis obligatio. e. l. i. Et an legatum ex minus ſolemni voluniate ſit ciuiliter indebitum. Et an legatum ex quo deberet falcidia ſit debituꝫ vel indebitū ꝙ ad falatꝭ an̄ debituꝫ naturale tantuꝫ errore ſolutum repetat̉. ⁊ an veniat in ꝯpenſa. eſt vti. ⁊ bona diſtinct. o qn̄ indebituꝫ repetat̉ ⁊ an ſolutuꝫ ex pollicitationē repctātur ⁊ an poſ­ſit renūciari cōditione indebiti ſcienter ſoluens cū ꝓteſta. reperit jͣ. e. l. ſiꝗs ſicut ſi aliquid ſoluat̉ ex teſtamēto ꝙ poſtea apparet nō valere repetitur. e. l.§. quid ex ieſtamēto idem ſi noua ⁊ inopinata cauſa aufferat heredi. heredi ſcripio. jͣ. e. l. idem ē ⁊ nō eſt nouuꝫ vt ꝙ vnus ſoluit alius repetat ad queꝫ ex poſt facto apparet nego­tium. jͣ. eo. l. nō eſt nouū de procuratore maioris exigenie vel ſoluē te īdebitū an ⁊ qn̄ repetat̉ ⁊ ꝑ quē. jͣ. e. l. ſi ꝓcu. ⁊ d̓ ꝓcū. mīo. ⁊ tuio. in fi. l. alias eſt. l. ⁊ incipit iul. indebitū ſoluiū repett̉. ſi extai ſi nō ex tat tantūdeꝫ. jͣ. e. l. qd̓ indebituꝫ dos ſoluta vxori noīe maritiexiſtē tis nō ſoluendo vel per ipſuꝫ marituꝫ nō repetit̉. jͣ. e. l. quod nomi­ne ⁊. l. ſeq. ⁊ an̄ ſini paria ꝓmittere ⁊ ſoluere ⁊ ſimiliter dedit in do tem marito fundū qui extat an tunc cōdemnet̉ maritꝰ inquāiū fa­cere poteſt vel reſtituat totuꝫ funduꝫ an debitor in dieꝫ ſoluens an te dieꝫ repetat. jͣ. eo. l. in diem lꝫ ſoluens quo ad ip̄m indebitū ſol­uat ⁊ creditor debitū recipiat nō repetit̉. jͣ. e. l. ſi is cū quo indebitū ſolutuꝫ in vſuf. repetitur ꝑ ſoluentē vel eius heredē. jͣ. eo. l. ſi fundū de obliga. naturali ẜm ſil. ⁊ an ex ea ſolu. repeta. jͣ. eo. l. naturaliter de obliga. pupilli an obliget̉ naturalit̓ vel ciuiliter ē quādo ⁊ an ſolutuꝫ repetat ea. l.§. fi. ꝙ quis nō debeat loci implectari cū alie­na iacturapulcre vide. jͣ. e. l. naꝫ natura hec cōditio ē introducta na turali equitate ⁊ ideo naturales acceſſiones veniunt in ea. jͣ. e. l. in­debitū a quo tēpore veniant in ea. jͣ. e. l. indebiti ⁊ a quo ip̄e veniāt vbi ſola poſẜio ē indebite ſoluta illa ſola repetit̉. ea. l.§. ſed ſi nū­mi ⁊ vſucapio ⁊ reſcriptio recōciliant indebituꝫ ⁊ quibus modis recuperet̉ poſſeſſio ab iniuſto poſſeſſore an debituꝫ ſub cōdi. vel in certa die vel per erroreꝫ ſolutuꝫ. jͣ. eo. l. ſub cōdi. ⁊. l. ſequētibus ⁊ ſi donaui tibi cum moriar an ſit donatio cā mortis vel inter vi­uos tuta exceptio. odioſa remanes naturalit̓ obligatꝭ. ſolutū nō re petit. jͣ. eo. l. ſi pene cauſa puiās ſe habere euꝫ nō eſſei ſoluēs cre­ditori hereditario nō repetit ea. l.§. quanuis ſi ſolui dicunt̉ cōes mihi ⁊ alij indebite qn̄ repetam. ead̓. l.§. ſi falſo ⁊ ſi ſcolaris emat medietatē ficuuꝫ an debeat quilibet diuidi pro dimidia obligatꝭ. alternatiue ad duo credēs ſe obligatuꝫ ad vnuꝫ tantūillud ſoluat repetit. e. l.§. ſi puteꝫ. Si duo rei debētes. x. pariter ſoluant. xx. quid repetatur. e. l.§. ſi duo. ⁊ idē in reo ⁊ fideiuſſore. jͣ. e. l. ſi reus ⁊ an valeat dictuꝫ teſtis ſic ſcripiū ideꝫ dixit ut prox. teſtis vel debe­at diſtincte ſcribi dictuꝫ eius errans etiā in proprio facto ſi ſoluat repetit. jͣ. eo. l. ſꝫ ſi me puteꝫ vbi faciuꝫ cōdit per cōdi. ncertiſit ꝓ­priuꝫ nomē actoris ⁊ an cōcurrat cuzactionibꝰ bonefidei vel ſtricii iuris an datum ex cā tranſac. inualide vel poſtea inualidate repe­tatur. jͣ. eo. l. eleganter ⁊ an poſt rem iudicataꝫ teneat tranſactio ⁊ quando oriat̉ actio ex ſentētia viruꝫ ante. x. dies vel poſt de exce­ptio. tranſac. ⁊ alijs per emptoreꝫ que impediuit lit. cōte. ⁊ proceſ­ſum. e. l.§. ſiquis poſt ⁊ de excep. ex eo banni hereſis ⁊ ſimilibus an impediāt proceſſuꝫ. Et quid de excep. preſcrip. ſolutuꝫ inde­bitum ex cā originaliter penali repetit̉. e. l.§. ſi quā lex ſciens ſe iu­tum excep. ſi promittat nō repetit. l. ſi is qui. Ultimo ſoluens plus debito repetit. jͣ. eo. l. cum duo vſure indebite ſolute tunc repe tuntur cum inſerte imputari nō poſſint. jͣ. eo. l. ſi nō ſorteꝫ credens ſe debere ſortem ⁊ ſoluens vſuras repetit. e. l.§. ſiquis fallo paria ſunt debitū nō ſubeſſe vel ex cep. obſtare. e. l.§. indebitū. Quis iuuitus nō cogit̉ ad cōeꝫ vnde indiuiduis ratōe partis indebite totuꝫ repetit̉. e. l.§. ſi centuꝫ ⁊ ſi res debitoris mei ad me ꝑueniant an retinere poſſuꝫ plene. e.§. Et que dicunt̉ indiuidua ⁊ quando incipiat currere preſcriptio actioni cōi diuidundo ⁊ per ſorteꝫ an ſcriptor poſſit retinere quinternos vel aduocatoꝝ inſtrumēta ꝑtis ꝓſalario ſuo ⁊ ꝙ ſpēi ad ſpēꝫ vel ad quātitatē nō ſit cōpenſatio Exceptio liberatiōis legate inducit ſoluti repeti. e. l.§. adeo de bitor peculiaris ſolue nō filio cui ignorabat adēplū peculiū liberat e. l.§. ꝗ filio ⁊ an ꝯͣhēs cū mōacho quē ignorabat fugitiuū ſit ex­cuſatus filiuſfa. ſoluēs mutuaꝫ pecuniāꝫ ꝯͣ macedon̄. acceptam ni