Seite
Si certum petatur. ca. Et ꝙ ſufficiat allegare libruꝫ vel titulū. in iure noſtro facit hec. l. ⁊ bene in aūt de nō eligēdo ſcd̓o nuben.§. nequaqͣꝫ igit̉. ⁊. jͣ. re. amo. l. ideꝫ labeo. C. ad. l. fal. aūt. ſed cū teſtator. ⁊ sͣ. d̓ poſtu. l. i. §. fi. ⁊ ibi de hic ⁊ ad hoc. C. ne fideiuſſ. doc. dent̉ in rubrica īmo quid plus ſufficit allegare dicit ita lex vel canon. etiā nō allegādo libruꝫ vel tituluꝫ. de quo vide in ſpecu. de diſpu. ⁊ allega.§. poro ver. in ſuīa no. Iteꝫ nota ꝙ verbuꝫ rei eſt generale ⁊ cōplectit̉ oēs res corporales ⁊ incorporabiles mobiles ⁊ immobiles ad hoc. jͣ. d̓liberoꝝ ſi. l. rei appellatio vbi de hoc ſic ⁊ appellatiōe bonoꝝ vt eo. ti. l. bonoꝝ. l. cū eoruꝫ ⁊ de multis ſignificatis huiꝰ dictiōis res dixi. C. de eden. l. ij. ⁊ plenius in alphabeto. Expeditis textua libus ⁊ notabilibꝰ. opponamꝰ ⁊ queramꝰ ⁊ aliqua ar. colligamus. Oppono prīo ad pͥn. l. qd̓ cōcedit ⁊ dicit vtile eē vti prefat. qꝛ immo debet̉ reſecari vt in prīa cōſtit. C.§. quibus. dic vi. sͣ. dixi qd̓ veruꝫ eſt de ſuꝑfluis. ſed vtiles ꝯcedūtur vt hic ⁊. d. l. i. sͣ. d̓ ori. iur. vbi plene dixi. Item op. ad ver. quoniā ꝙ ſub hoc ti. pretor nō cōplectatur varios ꝯͣctus immo ſolū de mutuo. vt. jͣ. e. l. ij.§. mu­tui. ⁊.§. appellata ⁊ per totum. ti. ſo. vt in glo. que eſt ſuꝑ verbo va­rios que exponit ſub hoc titulo. ideꝫ ſub hoc tractatu generali de rebus creditis qd̓ cōplectat̉ omnes cōtractus licet in iſto ſpāli ti­tulo tractet̉ ſoluꝫ de mutuo ⁊ hic ēt iudicant ſeq̄ntia q̄dicūt ꝙ tra ctani de commodato ⁊ pignoratitia actione. Iteꝫ op. ad ideꝫ ꝙ nō cōprehendat omnes ꝯcius qꝛ ſtip. eſt cōtractus. vt. C. ad me cauſa ſi donatꝭ. ⁊ fideiuſſio vt. jͣ. de fideiuſ. ꝑ totuꝫ ⁊ tantū non ſunt ſub iſto tractatu. ſo. dicūt quidā ꝙ loquit̉ ſoluꝫ de his que re vel cōſenſu cōtrahunt̉ nō de his que verbis. alij dicunt ꝙ de ſideiuſ­ſoria ſub iſto tractatu hꝫ. jͣ. man. ſed nō eſt veruꝫ qꝛ ibi nō tractatur de obligatione que orttur inter creditorē ⁊ fideiuſſor. ſꝫ de ea que oritur inter principaleꝫ. ⁊ fideiuſſorē. ꝙ nō eſt veruꝫ. vt. eo. ti. l. roga tus. l. qui negocia. ⁊. l. ſeruū ticij. ⁊ pluribꝰ alijs. l. eo. ti. alij dicūt ꝙ hic loquit̉ de cōtractibus ꝓprie in quibus vltro citroqꝫ oritur ob ligatio. vt. jͣ. de ver. ſi. l. labeo. ſꝫ cōtractus ſtipulatio ius. nō eſt pro­prie cōtractus. naꝫ obligatio verbis. jͣ. de ac. ⁊ ob. l. i.§. verbis iteꝫ obligatur alieno noīe nō ſuo nō ob. l. blanditꝰ. C. de fideiuſſoribꝰ quia ibi v̓bū cōtractꝰ ſumit̉ vxoribꝰ īproprie vel dic breuius ⁊ ve­rius ad ſolutiōeꝫ cōtrarij ꝙ hic nō dic littera. ꝙ ſub hoc tractatu tractet̉ de oībꝰ ſꝫ de multis ad varios ꝯͣctꝰ ꝑtinētibꝰ vt in littera patet ⁊ ideo n̄ ē ꝯͣ ſi ꝯͣctus. fideiuſ. ⁊ ſtip. ſub eo n̄ ꝯtineat̉. Sed ꝯͣ hoc eſt quia littera dicit omnes.n. cōtractus ⁊c̄. ⁊ ideo dicit ꝙ ge­neralitas verbi crediti bene cōplectit̉ omnes cōtractus. ſꝫ non ꝑ hoc ſequitur qꝛ in parteʸ oībus contractibus tractet̉. Ex pre­dictis format̉ ⁊ ſoluit̉ queſtio talis. ſtatuto cauet̉ ꝙ nullus debitor vendat. res ſuas immobiles vel poſſit cōducere publica vectiga­lia vel admitti ad officia cōis. nūꝗd ſub iſta ꝓhibitiōe ſtatuti con­tinet̉ fideiuſ. ⁊ dubiō qōis ē vꝝ fidiuſ. dicat̉ d̓bitor. Et pͥmo vr̄. ꝙ nō cum n̄ ſit obligatus ſuo nomīe ar. sͣ. de his ꝗ no. in fa. l. furti.§. ſiquis alieno. ⁊ per hoc de ritu. nup. l. ſiquis tut.§. i. ⁊ de executio. tuto. l. ſpadonem.§. ſiquis ciuitatis princeps ⁊ videtur caſu. C. a quibus munere ⁊ preſtatōne excuſant̉ bijꝗ poſt impletā militiaꝫ vel aduocatꝭ. ⁊c̄. lib. x. l. vnica. ibi ſuo nomine vectigala fiſco cōdu cunt ⁊c̄. Pe. diſtinguit dicens ꝙ mens ſtatuti eſt ꝙ iō debi tor ꝓhibeat̉ qꝛ reputat̉ minus idoneus. jͣ. de iure dotꝭ. l. mulier. vn de dicit aut fideiuſſor eſt talis qui nō eſt habiturus regreſſum cō tra principalē vi qꝛ interceſſit animo donandi ⁊ planum eſt ꝙ tūc eſt debitor ⁊ reputat̉ pauperior vt. sͣ. de pactis. l. qd̓ dicit̉. ⁊ iō con­tinet̉ ſub ꝓhibitōe ſtatuti. aut eſt habiturꝰ regreſſum ⁊ tunc aut pͥn cipalis eſt nō ſoluendo. ⁊ tunc idem qꝛ debitor eſt. ar. sͣ. de dolo. l. nam is. ⁊ ꝓ hoc. jͣ. de le. i. l. ſi cui in fi. aut eſt ſoluendo principalis. ⁊ tunc nō intelligat̉ debitor qꝛ nō pauperior vt. C. de fideiuſſ. aūt. p̄ſente. Guiliel. de cu. ⁊ cōiter alij doc. tenent indiſtincte ꝙ fi­deiuſſor debitor intelligat̉ ⁊ ꝯtineat̉ ſub ꝓhibitōe ſtatuti. pro hoc d. l. blanditus. C. de fideiuſ. jͣ. de tuto. ⁊ cura. dan. ab his. l. roma­nus. ⁊ qꝛ debitor eſt a quo inuito pōt retorqueri. jͣ. de ver. ſigni. l. d̓ bitor. ⁊ de lega. iij. l. fideicō.§. ſi rem. Sed a fideiuſſo. mutuo pōt extorqueri ergo ⁊c̄. Et pōt in mora conſtitui. vt. jͣ. de ver. obli. l. moram. ⁊ ad hoc etiam facit de verbo. ſignifi. l. creditores. ⁊ ad treb l. ſi res aliena.§. fi. Nō ob. l. ſiquis tutor.§. fi. de ritu nuptꝭ. qꝛ ibi nō ꝓhibet̉ ratōe debiti ſed tutele vt eo. ti. l. nō ſolum.§. ſi puel­le alias ſi pupille. Eodem mō nō ob. l. ſpadonē.§. ſi ciuitas. quia nec ibi ratōe debiti ꝓhibet̉ ſed per officiū. Non ob. l. vnica a ꝗbus muneribus libro. x. que multū videt̉ obſtare qꝛ ibi excuſaba tur ab onere qd̓ voluntarie ſubſtinebat vnde poterat illi oneri re­nūtiare qn̄cunqꝫ volebat. Nō ſic eſt in fideiuſſo. vnde dicenduꝫ eſt fideiuſſorē indiſtincte ſub ꝓhibitōe ſtatuti ꝯtineri. Guil. de cu neo Andre. ⁊ alij. Item oppo. ad id qd̓ dicit̉ in littera ꝙ ſub iſto tractatu ꝯtinet̉ de pignore qꝛ hoc nō eſt veꝝ. immo liber de pigno. eſt ꝑs ⁊ tractat̉ ab iſto ſeperatus. So. vt glo. que exponit de pignore.i. ⁊ pignoratitia actōne. Nam in pignore due oriuntur actōes. vna que eſt realis ex qua querit̉ ius creditori in pignore. ⁊ de iſta nō tractat̉ ſub iſto titu. ſed ſub titu. de pigno. Secūda ē ꝑ­ſonalis.ſ. pignoratitia de qua ſub hoc titulo tractat̉. jͣ. de pignora. actio. ⁊ hec eſt duplex. vna directa que cōpetit debitori ꝯtra cre­ditorem ꝓ pignore recuꝑando ſoluio debito. vt. jͣ. de pigno. actō. l. ſi rem.§. omnis. ⁊ alia que competit creditori ꝯͣ debitorē vt. e. ti. l. tutor.§. ꝯͣria. ⁊ vtrāqꝫ eſt ꝑſonalis. vt. C. de diſtractio. pigno. l. fi. Item oppo. ꝙ appellatio crediti nō ſit generalis ſed intelliga tur ſolum de mutuo vt. C. ſi aduer. credi. l. i. vbi de hoc. Solu. vt in glo. qꝛ regulariter ⁊ generaliter de omni credito intelligit̉ quā doqꝫ reſtringit̉ vt in ꝯͣrio. ⁊ facit ad ſtatutum quo cauet̉ ꝙ credi tores nō poſſunt experiri vltra certū tp̄s. vtrum intelligat de om nibus creditoribus vel ſolū de mutuo. ⁊ dicendū eſt ꝙ de omni­bus vt hic ⁊ in concor. in glo. notatis. Ultimo oppo. ad vlti­mam ꝑtem que dicit ꝙ rei appellatio generalis eſt ꝯͣ. sͣ. de rei vē di. l. ſi rem. vbi appellatio rei nō genus ſed ſpēm ſignificat. Solu. vt in glo. ⁊ expone. So. ergo ẜm Di. qd̓ ibi loquit̉ quantū ad tra ctatū rei ven. qui hꝫ locum in ſpēbus que vendicari poſſunt ⁊ que in dominio noſtro ſunt. vt eo. titu. l. in rem actio. ⁊ de auro ⁊ arg. l ꝗn̄tꝭ.§. argento. hic quoad tractū ꝑſonaliū actionū. ⁊ ita exponit Di. jͣ. de verbo. ſigni. l. credi. Uel dic plenius ẜm Pe. ⁊ ali os ꝙ verbuꝫ rei de ſui ſignificato generale eſt in ꝯͣctibus ⁊ alijs ſed in iudicio ⁊ libello in quo res petit̉. oportet ꝙ ſpāliter ⁊ cū cir cūſtantijs exprimat̉. ⁊ ita loquit̉. l. ꝯͣria ſi in rem. ⁊. jͣ. de iniurijs. l. pretor edixit. Item noͣ. de ſignificato huius dictōnis mox. ꝙ quandoqꝫ ſumit.i. incōtinenti qn̄qꝫ.i. poſtea vt dixi in expoſitōne tex. ⁊ dicā ad glo. Nam facit ad qōnem de facto ꝯtinebatur in quodā teſtō nūcupatiuo ꝙ titius pͥmo inſtituit ſeium. mox ſem proniū. ſempronius dicebat inſtitutū ex interuallo ⁊ ita ſolus de­bebat ſuccedere. ſeius dicebat eos incōtinenti ⁊ inſimul inſtitutos ⁊ debere ſimul ſuccedere qd̓ ex interuallo facit. C. de ad. tuto. l. tu tores. vbi dictio mox denotat interuallū. In ꝯrium ꝙ incon­tinenti. jͣ. de verbo. ob. l. i.§. i. ⁊ qꝛ fauore vltime voluntatis interp̄­tari debemus potius ꝙ ambo ſint heredes qͣꝫ ꝙ vnus tantū. vt infra de re. dubi. l. quotiens. ⁊ hanc ſequit̉ Ci. ⁊ alij ⁊ vera credo. Item quero an legatarius vel ille cui ex delicto tenet̉ aliquis vel cui ſunt ceſſa iura ſit creditor. videt̉ ꝙ nō qꝛ nō ſequit̉ fidē ali cuius qd̓ videtur exigere littera iſta. In ꝯtrariūqꝛ creditor di citur reſpectu debitoris ⁊ creditor dicit̉ qui pōt ab inuito extorque re ⁊ debitor a quo inuito pōt extorqueri. jͣ. de ver. lig. l. creditor ap­pellatōe. ⁊. l. debitor. ⁊ dixi de hoc. d. l. creditores ⁊ ꝓ eo qui hꝫ in­ra ceſſa. ꝙ ſit creditor. facii. C. de dona. l. ij. Nec ob. ethimologia vocabuli qꝛ ab ipſa recedit̉ ꝑꝑ cōem vſum loquēdi. ⁊ ſic eſt argu. ꝙ ſi ſtatuto caueat̉ ꝙ creditor poſſit facere detineri debitorem ꝙ ſſti poſſunt tanquā creditores. Itē quero an dicat̉ creditor il­le qui in diē reciꝑe dꝫ ⁊ dic vt. d. l. credit̉. ⁊ de actio. ⁊ ob. l. is cui. Uel dic ꝙ qn̄ aliꝗs mutuat recepturus incōtinēti hoc exp̄ſ­ſo ⁊ iſte ꝓprie nō dr̄ creditor vt. jͣ. de pig. actꝭ. l. ſi quaſi. ſi aūt pure mutuauit ⁊ hoc videt̉ exp̄ſſum qd̓ ſtatim redderetur tūc quia cuꝫ aliqua dilatōe debitor tenet̉ vt infra de ꝯſtitu. pecu. l. ꝓmiſſor. dr̄ creditor vt hic. Aliquādo ē creditor in diē. ⁊ tunc dr̄ creditor quoad actio. ⁊ obligationē lꝫ exactio differat̉. vt. jͣ. de verbo. ſig. l. cedere diem. vbi de hoc. Aliquādo eſt creditor ſub ꝯditōne ⁊ tunc nō ē vere creditor qꝛ nō actio vel obligatio. ē tamē credito­largiſſime ſumēdo qꝛ ſequitur fidem alterius vt hic. ⁊. d. l. credito res. Aliqn̄ creditor purus dat dilatōem debitori ⁊ tūc etiā dr̄ creditor vt hic. ⁊. d. l. creditores. ⁊ vide in alphabeto. In gl. alias ẜꝫ pi. lr̄aꝫ ibi aduerbialiter immo nominaliter nā hec dictio herile eſt nomen ⁊ ſi poneretur aduerbialiter exponeretur here.i. heriliter ibi erant verba tex. hec verba ⁊ clara ibi.ſ. ꝙ doctor poſſet. l. inter pretari Albricus de roſate.