XX. ex alijs mēbris viuis. ſed ille qui ē in pctō mortali eſt quaſi mēbrū mortuuꝫ. gͦ ꝑ indulgētias nō ſuſci pit influentiaꝫ ex meritis viuoꝝ mēbroꝝ. ¶ Lterius vr̄ ꝙ indulgentie nō valeat religioſis: non.n. cōpetit eis ſuppler̄ ex quoꝝ ſuperabūdantia alijs ſupplet̉. ſꝫ ex ſuꝑabundatia operū ſatiſfactiōis q̄ ſunt in religioſis alijs ſupplet̉ ꝑ indulgētias. gͦ eis nō cōpetit ꝑ indulgentias ſuppleri. ¶ Pͣ. in eccl̓a nō debet aliquid fieri qd̓ inducat religioīs diſſolu tionē. ſꝫ ſi religioſis indulgētie ꝓdeſſent: eſſet occaſio diſcipline regularis: qꝛ religioſi nimis vagarēt̉ per huiꝰ mōi indulgentias ⁊ penas ſibi impoſitas in capl̓o negligerēt. gͦ religioſis nō ꝓſunt. ¶ Sꝫ ꝯͣ nullus ex bono importat dānū. ſꝫ religio bonū ē. gͦ religioſi nō ꝯſequūt̉ hoc dānū vt eis indulgētie nō valeāt. ¶ Lteriꝰ vr̄ ꝙ ei qui nō facit hoc ꝓ qͦ indulgētia dat̉ poſſit qn̄qꝫ indulgētia dari: qꝛ ei qͥ nō pōt operari volūtas pro facto reputat̉. ſꝫ aln̄ ſit indulgētia pro aliqua elemoſyna faciēda: quaꝫ pauꝑ facere nō pōt: ⁊ tn̄ libēter faceret. gͦ indulgē tia ei valet. ¶ Pͣ. vnus pōt ꝓ alio ſatiſfacere. ſed ī dulgentia ad remiſſionē pene operat̉: ſicut ⁊ ſatiſ factio. gͦ vnꝰ ꝓ alio pōt indulgētiā acciꝑe: ⁊ ſic ille ꝯſequit̉ indulgentia qui nō facit hoc ꝓ quo indulgentia dat̉. ¶ Sꝫ ꝯͣ: remota cā remouet̉ effectꝰ. ſi gͦ aliquis nō facit hoc ꝓ quo indulgētia dat̉: qd̓ eſt indulgentie cā indulgentiaꝫ nō ꝯſequit̉. Lteriꝰ vr̄ ꝙ indulgentia nō valeat ei qui fac̄: qꝛ facere indulgentias eſt iuriſdictōis. ſꝫ nullus in ſeip̄m pōt exercere ea que ſunt iuriſdictiōis: ſicut nullus pōt ſe excōicare. gͦ nullus pōt indulgentie a ſe facte ꝑti ceps eſſe. ¶ Pͣ. ẜm hoc ille qui facit indulgentiaꝫ poſſet ꝓ aliquo modico facto ſibi penā remittere oīm pctōꝝ ſuoꝝ: ⁊ ita impune peccare qd̓ vr̄ abſonū. ¶ Pͣ. eiuſdē ptātis eſt facere indulgentias ⁊ ⁊ excōicar̄. ſꝫ aliquis nō pōt excōicare ſeip̄ꝫ. gͦ nec indulgētie quā facit ꝑticeps eſſe pōt. ¶ Sꝫ ꝯͣ: qͥa tūc eſſet ip̄e peioris ꝯditiōis ꝙͣ alij ſi ip̄e nō poſſet vti theſauro eccl̓e quē alijs diſpenſat. Rn̄deo dd̓ ad pͥmā. q. ꝙ quidā dicunt indulgentias valere ēt exiſtentibꝰ in peccato mortali: nō quidē ad dimiſſionē pene: qꝛ nulli pōt dimitti pena: niſi cui iā di miſſa eſt culpa. qui.n. nō eſt conſecutꝰ operationē dei in remiſſiōe culpe nō pōt ꝯſequi remiſſionem pene a mīſtro eccl̓e neqꝫ in indulgentijs neqꝫ in fo ro pnīali: valet tn̄ eis ad acquirendū gr̄am. Sꝫ hͦ nō vr̄ veꝝ: qꝛ ꝙͣuis merita illa que per indulgētiā cōicant̉ poſſent valere ad merendū gr̄am: nō tam̄ ꝓpt̓ hoc diſpenſant̉: ſed determinate ad remiſſionē pene: ⁊ ideo nō valent exutibꝰ in mortali ⁊ id̓o in omnibꝰ indulgentijs fit mentio de vere ꝯtritis ⁊ confeſſis. ſi aūt fieret cōicatio per hunc modū: facio te ꝑticipē meritoꝝ totius eccl̓e vel vniꝰ ꝯgregationis vel vniꝰ ſpālis perſone: ſic poſſet valere ad merēduꝫ aliquid illi qui eſt in pctō mortali: vt predicta opinio dicit. ¶ Et ꝑ hͦ pꝫ ſolutio ad pͥᵐ. ¶ Ad ſcd̓m dd̓ꝫ ꝙ ꝙͣuis ſit magis indigens qui ē in pctō mortali: tn̄ eſt minꝰ capax. D. ij. q. dd̓ꝫ ꝙ ſecularibꝰ tāꝙͣ religioſis valēt indulgētie dūmo ſint in charitate ⁊ ſeruēt ea que ꝓ indulgentijs indicūt̉: nō.n. religioſi ſūt minꝰ adiuuabiles meritꝭ alioꝝ ꝙͣ ſeculares ¶ Ad pͥᵐ gͦ dd̓ ꝙ ꝙͣuis religioſꝰ ſit in ſtatu perfectiōis: tn̄ ip̄e ſine pctō viuere non pōt: ⁊ iō ſi aliqn̄ ꝓpt̓ pctm̄ aliqd̓ ꝯmiſſū ſit reꝰ alicuius pene pōt ꝑ indigentiā ab hoc expiari: non enī eſt incōueniens ſi ille qui eſt ſimpl̓r ſuꝑabundans aliqͦ tꝑe indigeat: ⁊ quātū ad aliquid: ⁊ ſic īdiget ſupplemēto quo ſb̓leuet̉. vn̄ dr̄ Gal̓. vj. Alt̓ alteriꝰ onera portate. ¶ Ad ſcd̓m dd̓ ꝙ ꝓpt̓ indul gentias non dꝫ diſſolui regularis obſeruantia: qͥa religioſi magis merent̉ religionē ſuā ſeruādo quā tuꝫ ad p̄miū vite eterne ꝙͣ indulgētias exquirēdo ꝙͣuis minꝰ quātū ad diuiſionē pene: qd̓ eſt minus bonū. nec iteꝝ per indulgentias dimittunt̉ pene iniūcte in caº. qꝛ ī caº. agit̉ foꝝ qͣſi iudiciale magꝭ ꝙͣ pnīale. vn̄ etiā nō ſacerdotes capitulū tenent: ſed abſoluit̉ a pena iniuncta vel debita ꝓ pctō in foro pnīali. O. iij. q. dd̓ ꝙ nō exn̄te cōditiōe nō ꝯſe quit̉ illud qd̓ ſub conditōe dat̉. vn̄ cū indulgētia det̉ ſub hac ꝯditiōe ꝙ aliqͥs aliquid faciat vl̓ det: ſi illud nō exerceat indulgentia nō conſequitur. ¶ Ad pͥmū gͦ dd̓ ꝙ hoc intelligit̉ quātū ad p̄miū eēntiale: ſꝫ nō quātū ad accidentalia alia premia: ſicut eſt dimiſſio pene vel aliquid huiuſmodi. ¶ Ad ſcd̓m dd̓ ꝙ opꝰ ꝓpriuꝫ pōt quis applicare per intentionē cuicūqꝫ voluerit: ⁊ iō pōt ꝓ quocū qꝫ vult ſatiſfacere: ſꝫ indulgētia nō pōt applicari ad aliqueꝫ: niſi ex intentione eiꝰ qui dat indulgentiā: ⁊ iō cū ip̄e applicet ad facientē vel dantē: h̓ āt illud nō pōt ille qui hoc facit ad alterū hanc intē tionē tranſferre: ſi tn̄ fieret ſic indulgentia: ille qui facit vel pro quo hoc ſit habeat tāta indulgentia: valeret ei pro quo ſit: nec tunc iſte qui facit hͦ opꝰ daret alteri indulgentiā: ſed ille qui indulgentiaꝫ ſub tali forma facit. D. iiij. q. dd̓ ꝙ indulgentia dꝫ ex aliqua cā dari ad hoc ꝙ aliquiſ per indulgē tia ad aliquē actū ꝓuocet̉ qui in vtilitatē eccl̓e ⁊ ī honorē dei vergat: prelatus aūt cui cura eccl̓e vti litatis ꝓpagatione ⁊ honoris diuini ꝓpagandi eſt cōmiſſa nō habet cauſaꝫ: vt ſeip̄m ad hoc ꝓuocet ⁊ iō nō pōt facere indulgentiā ſibi tm̄: ſed pōt vti īdulgētia quā ꝓ alijs fac̄: qꝛ alijs ſubeſt cā faciendi ¶ Ad pͥmū gͦ dd̓ꝫ ꝙ actum iuriſdictōis non pōt aliquis in ſeip̄m exercere: ſed eis qui auctoritate iuriſdictionis dantur: alijs pōt etiā prelatus vti tā in temporalibus ꝙͣ in ſpiritualibus: ſicut etiā ſacerdos ſibi euchariſtiā accipit quā alijs dat: ⁊ ita ēt epiſcopus poteſt accipere ſibi ſuffragia eccl̓ie q̄ alijs diſpenſat quorum effectus immediatus eſt remiſſio pene per indulgentias: ⁊ non iuriſdictōiſ ¶ Ad ſecundū patet ſolutio ex dictis. ¶ Ad tertium dicenduꝫ ꝙ excōmunicatio profert̉ ꝑ modū