Seite
Diſ. ſnīe quā nullus in ſeip̄m ferre pōt: eo ꝙ in iudicio nō pōt idē eē iudex ⁊ reꝰ. īdulgētia āt nō ꝑ modū ſnīe dat̉: ſꝫ ꝑ modū diſpēſatōis cuiꝰdā quā hō pōt face̓ ad ſeip̄ꝫ. REne certū. loqͥt̉ d̓ certitudīe ꝯiecte n̄ d̓ certitudīe ſcīe: qꝛ nemo ſcit vtꝝ ſit digniꝰ odio vl̓ amor. Eccl̓aſtes. ix. Arbitrij libertatē q̄rit.i. liberaꝫ electionē: vt.ſ. hō nō dimittat pctm̄: qꝛ iā nō pōt peccare: ſꝫ qꝛ nō vult deū offendere etiā ſi poſſet: qꝛ etiā in tarde penitētibꝰ qn̄qꝫ contingit: vt dictū eſt. Horrendū ē incidere in manus ⁊cͣ. veꝝ ē quātū ad ſtatū future vite: vbi hꝫ locū pͥnci­pal̓r iuſticia: qꝛ ī hac vita vbi eſt locꝰ miſericordie veꝝ ē qd̓ dr̄. ij. Re. vlti. Melius eſt mihi incidere in manus dei ꝙͣ in manus hoīs. Si enī ſemper viueret ſemꝑ peccaret.i. ſemꝑ in pctō ꝑmaneret: qꝛ de ſe nō poſſet a pctō liberari cū ſit ſpūs vadēs ⁊ nō rediēs: nō ꝙ ſēꝑ actū pctī exerceret. Sta­tiꝫ vt cōuerſus fuit ꝑadiſuꝫ ingredi meruit. hoc n̄ eſt intelligendū de terreſtri: vt quidā dicūt: qꝛ paſ ſio chriſti non reducit ad illū ꝑadiſuꝫ: ſed ad cele­ſtem: qui quidē paradiſus pōt accipi dupl̓r.ſ. ẜm gloriā fruitionis ⁊ ſic ſtatī moriens in ꝑadiſo fuit vel quātū ad locū glorie conuenientē ⁊ ſic nullus intrauit ante aſcenſionē. Nō eſt in imponēda in articulo mortis pnīa: ſꝫ innoteſcēda. qꝛ per hoc ꝙ imponit̉ aliqua pnīa alicui: obligat̉ ad illā faciē daꝫ: nullus aūt dꝫ ad aliquid obligari qd̓ nō pōt facere: ſꝫ eſt innoteſcenda: vt ꝓcuret per amicos ⁊ elemoſynas expiari: ⁊ vt eius ꝯplēde ꝓpoſitū hēat ſi euadat: tn̄ ē cōfortandus ex diuina miſericordia ne ī deſperationē cadat. Nō.n. dꝫ p̄ſbyter ⁊cͣ. hoc intelligendū ē de ligato ab ep̄o per excōicati­onē: vel de agente pnīa ſolēnem. Puellaꝝ cōſe cratio ꝑ ep̄m fieri valeat ꝯſulto ep̄o. hoc nō eſt de iure cōmuni: qꝛ ſolis ep̄is qui ſūt vicē ſponſi gerē­tes cōpetit deſpōſari vni viro v̓gineꝫ caſtā exhibe re chriſto. vn̄ mō nō hꝫ locū: ſed fuit ex aliqua diſ penſatione factū in aliqͦ loco. vel loquit̉ de benedi ctione viduaꝝ que per preſbyteros fieri valet. Diſtinctio. XXI. Olet etiā que­ri vtꝝ pꝰ hāc vitā ⁊cͣ. Poſtꝙͣ determinauit mgr̄ de tēpore pnīe: hic mouet quaſda qō­nes ꝯͣ determinata: ⁊ eas ſol­uit. Et diuidit̉ in ꝑtes duas. In pͥma mouet qōneꝫ circa tēpꝰ pnīe: in ſcd̓a circa cōfeſſionē que a penitētibꝰ requirit̉: ibi Poſt hoc cōſiderandū eſt ⁊cͣ. Prima in tres. in pͥma mouet qōneꝫ circa determīata: dixerat.n. ꝙ tēpꝰ pnīe vſꝫ ad finē vite dat̉: ⁊ cū oīa per pnīaꝫ in hac vita di­mittant̓ pctā: inquirit vtꝝ pꝰ hanc vitaꝫ aliqͣ pctā dimitti poſſint. ſcd̓o determīat v̓itateꝫ ẜm aucͣtes ſanctoꝝ: ibi Ꝙ aliqua pꝰ hāc vitā ⁊cͣ. in tertia re­fellit quorūdā rn̄ſionē ad aucͣtes inductas: ibi Sꝫ forte dices ⁊cͣ. Circa ſcd̓m duo facit. pͥmo determi nat veritatē queſtionis mote. ſcd̓o ex veritate det̓­mīata quādā dubitationē monet: ibi hoc obijci pōt ſi per lignū ⁊cͣ. Circa pͥmū duo facit. pͥmo on̄­dit ꝙ poſt hanc vitā aliqua pctā dimittūt̉ in pur­gatorio. ſcd̓o on̄dit ꝙ quidaꝫ citius: quidā tardi­a pctīs ibi purgantur: ibi In illo autem igne ⁊cͣ. Poſt hoc aūt conſiderandū ⁊cͣ. hic mouet qō nes circa determinata prius de cōfeſſione: ⁊ pͥmo ex parte confitentis: ſcd̓o ex parte ꝯfeſſoris qui.ſ. confeſſionē audit: ibi Caueat aūt ſacerdos ⁊c̄. Cir ca pͥmū duo querit: pͥmo vtruꝫ qͥs debeat ſingula pctā confiteri que fecit: ſcd̓o vtꝝ debeat confiteri que non fecit: ibi Sicut aūt penitēs ⁊cͣ. Caueat aūt ⁊cͣ. hic etiā duo determīat ex parte cōfeſſoris pͥmo vt pctm̄ celet: ſcd̓o ꝙ non quiſqꝫ ſacerdos cō feſſionē cuiuſlibet audiat: ibi Qd̓ vero dcm̄ ē ⁊cͣ. ſic eſt triplex qō. Prima de purga­torio Scd̓o de cōfeſſione generali. Tertia de ſigillo confeſſionis qͦ pct̄a celant̉. Circa pͥmū querunt̉ tria. Primo de ipſo purgatorio. Scd̓o de lino feno ⁊ ſtipula que ī purgatorio purgant̉. Tertio de effectu purgatorij. D primuꝫ ſic proce­dit̉: Ur̄ ꝙ purgatoriū non ſit poſt hāc vi­tā. Apoc̄. xiiij. dicit̉: Beati mortui qui in dn̄o mo­riunt̉: amodo iā dicit ſpūs vt requieſcant a labo­ribus ſuis. gͦ his qui in dn̄o moriunt̉ non manet aliquis purgatorius labor poſt hanc vitā: nec illiſ qui non in dn̄o moriunt̉: qꝛ illi purgari non pn̄t. gͦ purgatoriū poſt hanc vitā non eſt. Pͣ. ſicut ſe hꝫ charitas ad p̄miū eternū: ita pctm̄ mortale ad ſuppliciū eternū. ſed decedentes in pctō mortali ſtatiꝫ ad ſuppliciū eternū deportant̉. gͦ decedentes in charitate ſtatiꝫ ad p̄miū vadunt: ⁊ ita non ma net eis aliqd̓ purgatoriū poſt hanc vitā. Pͣ. deꝰ qui eſt ſūme miſericors ꝓnior eſt ad p̄miandū bo­na ꝙͣ ad puniendū mala. ſꝫ ſicut illi qui ſunt in ſta tu charitatis faciūt aliqua mala que non ſunt di­gna ſupplicio eterno: ita qui ſunt in pctō mortali interdū faciunt aliqua bona ex genere que nō ſūt digna p̄mio eterno. gͦ cū illa bona non ꝑmientur in dānandis poſt hanc vitaꝫ: nec illa mala debent poſt hāc vita puniri: ⁊ ſic ideꝫ qd̓ priꝰ. Sed ꝯͣ: .ij. Macha. xij. dicitur: Sācta ⁊ ſalubris eſt cogi­tatio ꝓ defunctis exorare: vt a peccatis ſoluantur. ſed pro defunctis qui ſunt in paradiſo non eſt ora dum: qua illi nullo indigent: nec iterum pro illis qui ſunt in inferno: qꝛ illi a peccatis ſolui nō pn̄t. gͦ poſt hanc vitam ſunt aliqui a peccatis nondum abſoluti: qui ſolui poſſunt: ⁊ tales charitateꝫ ha­bent ſine qua non ſit peccatorum remiſſio: quia vniuerſa delicta operit charitas: Prouer. x. vnde ad mortem eternam non deuenient: quia qͥ viuit