Seite
Diſtinctio prima Sancti Thome de Aquino ordinis predicatoꝝ ſuper quarto libro ſententiaꝝ preclarum opus fe liciter incipit. Iſit uerbuꝫ ſuuꝫ ⁊ ſana uit eos ⁊ eripuit eos de interitiōibus eoꝝ ⁊cͣ. Ex peccato primi homīs humanū genus duo incur­rerat.ſ. mortē ⁊ infirmitatē: mortē ꝓpter ſepara­tionē a vite principio: de quo ī pſal. dicit̉: Apud te eſt fons vite. ⁊ qͥ ſeparat̉ ab hoc principio d̓ ne­ceſſitate morit̉: ⁊ hoc factū ē per primuꝫ hominē vn̄ dicit̉ Ro. v. Per vnū hoīeꝫ peccatū in mūdū intrauit: ⁊ per peccatuꝫ mors. infirmitatem vero ꝓpter deſtitutionē gratie que ē hoīs ſanitas: que petit̉ Hiere. xiiij. Sana me dn̄e ⁊ ſanabor. ⁊ ideo in pſal. dicit̉: Miſerere mei dn̄e qm̄ infirmus ſū. Ad hoc aūt ſufficiens remediū haberi non pote rat niſi ex verbo dei quod ē fons ſapiētie in excel­ſis: Eccle. j. ⁊ per ꝯn̄s vite: qꝛ ſapientia vitā tribu it poſſeſſori: Eccle. vij. vn̄ dicit̉ Ioh̓. v. Sicut pa­ter ſuſcitat mortuos ⁊ viuificat: ſic filiꝰ quos vult viuificat. Ipſū etiā ē virtus dei quo oīa portant̉: Heb. j. Portans oīa verbo virtutis ſue. ⁊ ideo ē efficax ad infirmitatē tollendaꝫ: vn̄ in pſal. dicit̉: Uerbo dn̄i celi firmati ſūt. ⁊ Sap̄. xvj. Neqꝫ her ba neqꝫ malagma ſanauit eos: ſed ſermo. t. d. qui ſanat oīa. Sed qꝛ viuꝰ ē ẜmo dei ⁊ efficax ⁊ pene trabilior omni gladio ancipiti: vt dicit̉ Hebre. v. neceſſariuꝫ fuit ad hoc ꝙ nobis medicina tā vio­lenta ꝓficeret: ꝙ ei carnis noſtre infirmitas adiū geret̉: vt nobis magis congrueret: Hebreo. iij. De­buit ꝑ oīa fratribus aſſimilari vt miſericors fie­ret. ⁊ ꝓpter hoc verbū caro factū ē ⁊ habitauit ī nobis: Ioh̓. j. Sed qꝛ hec medicina tāte ē efficacie vt oēs ſanare poſſit: virtus aūt exibat de illo ⁊ ſa nabat oēs: vt dr̄ Luc̄. vj. iō ab hac vniuerſali me­dicina ⁊ prima alie ꝑticulares medicine ꝓcedūt vniuerſali medicine cōformes: qͥbus mediātibus virtus vniuerſalis medicine ꝓueniat ad īfirmos. Et hec ſūt ſacramēta in qͥbꝰ ſub tegumēto reꝝ vi­ibiliuꝫ diuina virtus ſecretius operat̉ ſaluteꝫ: vt Augꝰ. dicit. Sic gͦ in verbis propoſitis tria tan­gunt̉.ſ. ꝯfectio medicine ⁊ ſanatio ab īfirmitate: ⁊ liberatio a morte. Cōfectio medicine tangit̉ in hoc quod dicit: Miſit verbū ſuū. quod qͥdē refe­rendū eſt ⁊ ad verbi incarnationē: quod dicit̉ eo miſſū qꝛ caro factū: Gal̓. iiij. Miſit deꝰ filiū ſuuꝫ factū ex muliere. ⁊ ad ſacramētoꝝ inſtitutionē: ī quibꝰ accedit verbū ad elemētū ⁊ ſit ſacramētū: vt ſic ſit conformitas ſacramēti ad verbū īcarna tū. Sanctificat̉.n. creatura ſenſibilis ꝑ v̓bū dei ⁊ or̄onē. j. Timo. iiij. Sanatio autē ab infirmitate peccati ⁊ reliqͥaꝝ eiꝰ tangit̉ in hoc quod dicit̉: Et ſanauit eos. que quidē ſanatio ꝑ ſacramenta fit: vn̄ ipſa ſunt vnguenta ſanitatis: q̄ chriſtus quaſi vnguentarius ꝯfecit: Eccle. xxxviij. vn̄ ⁊ in pſal. dicit̉: Qui ꝓpiciat̉ oībꝰ iniquitatibꝰ tuis. quantū ad peccata. qui ſanat oēs infirmitates tuas. quā­tū ad peccatoꝝ reliquias. Liberatio aūt a morte tangit̉ in hoc quod dicit̉: Et eripuit eos de interi tionibꝰ eorū. ⁊ qꝛ interitus in mortē violētā ſona re videt̉: ideo cōgrue ad penalē mortē referri po­teſt: qꝛ ratio pene ē vt ꝯtra voluntatē ſit: ſicut ro culpe vt ſit volūtaria: ⁊ iō culpa ad īfirmitatē re ducit̉ pena ad mortē: qꝛ via ad penā ē culpa ſic̄ ī­firmitas ad mortē. Nō ſolū aūt ſeꝑatio aīe a cor pore mors dici poteſt: ſed etiaꝫ omēs preſentis vi te penalitates: ⁊ ideo pluraliter interitiōes noīan tur: ſicut ⁊. ij. Cor. xj. In mortibus frequenter. A morte ergo corruptionis nature eripiet verbū in carnatū ꝑ reſurrectionē: qꝛ in chriſto omēs viui ficabunt̉ ⁊cͣ. j. Cor. xv. Eſa. xxvj. Uiuent interfe­cti mei ⁊cͣ. ſed a mortibus penalitatū per gloriaꝫ. tūc.n. abſorpta erit mors per victoriā. j. Cor. xv. ⁊ de his in pſal. dicit̉: Qui redimit de interitu vi tā tuā. quantū ad primū. qui coronat te in miſe­ricordia. quātū ad ſecūduꝫ. Sic ergo ex verbis propoſitis tria poſſumꝰ accipere circa hūc quar­tū libꝝ qui pre manibus habet̉.ſ. materiā: qꝛ ī eo agit̉ de ſacramentis ⁊ de reſurrectione ⁊ gloria re ſurgentiuꝫ. Iteꝫ cōtinuationē ad tertiū librū: qꝛ ī tertio agebat̉ de miſſione verbi in carneꝫ: in hoc autē libro de effectibus verbi incarnati: vt quar­tus reſpōdeat tertio: ſicut ſecūdus primo. Itē di­uiſioneꝫ iſtius libri: diuidit̉.n. in partes duas: in prima determinat de ſacramētis: in ſecunda de­terminat de reſurrectione ⁊ gloria reſurgentium xliij. diſ. ibi Poſtremo de cōditione reſurrectiōiſ ⁊cͣ. Itē prima diuidit̉ in duas: in prima determi­nat de ſacramētis in generali: in ſecūda deſcēdit ad ſacramēta noue legis. ij. diſ. ibi Iā ad ſacramē ta noue legis ⁊cͣ. Prima in duas: in prima dicit̉ de quo ē intentio: in ſecunda ꝓſequit̉: ibi Sacra mentū eſt ſacre rei ſignū. Circa primum duo fa­cit: primo ꝓponit materiā de qua agēdū eſt: ſe­cūdo oſtēdit qͥd de ea primo dicendū ſit: ibi De qͦ bꝰ qͣttuor ⁊cͣ. Sacramētū ē ⁊cͣ. Hic d̓terminare