Diſ. . ſic̄ amor pecūie ē cupiditatꝭ: ita amor ꝯſan guīeoꝝ ē charitatꝭ. ſꝫ ſi ītuitu pecūie det̉ alicui p̄­bēda ē ſimōia. ſil̓r ſi det̓ ītuitu ꝯſanguītatꝭ: tn̄ ibi ē aliqͥs p̄dc̄oꝝ modoꝝ. ſūt īſufficiētes.. ī cōmutatōibꝰ et dignitatū vl̓ eccl̓iaſticoꝝ bn̄ficio ꝯmittit̉ ſimōia. ſꝫ ibi ē aliqd̓ munꝰ. ⁊cͣ.. aliqͥ p̄lati recipiūt fructꝰ eccl̓aꝝ vacātiuꝫ: poſtea ꝯferūt retēta ſibi ꝑte ꝓuētuū: ī vr̄ aliqd̓ munꝰ : tn̄ ē ibi ſimōia. ⁊cͣ. R Eſpōdeo dd̓ ſimo­nia vt dictū ē ꝯſiſtit ī emptiōe vēditiōe ſpūal̓ vel eoꝝ ſūt eis ānexa: emptio āt vl̓ vēditio ꝯſiſtit ſolū ī datiōe acceptōe pecūie: ſꝫ oīuꝫ eoꝝ quoꝝ pōt p̄ciū nūiſmate mēſurari: ī his.n. ē liberalitas ẜm ph̓m: ꝯſtat āt ī eiſdē ē libe̓al̓ datio vēditio ē ei ꝯͣria. oīs āt tꝑal̓ cōmodi p̄ciuꝫ pōt nūiſmate mēſurari: qͥcūqꝫ alio tꝑali cōmodo dat ali­qd̓ ſpūale vl̓ ānexū ſimōiaꝫ ꝯmittit: bonū āt tꝑale qd̓ pōt aliqͥs ab alio expectare: vl̓ ē ex ꝑte aīe ſicut aīcitia aut fauor aliqͥs: ꝙͣtū ad ē munꝰ a līgua vl̓ ex ꝑte corꝑis: ſic̄ aliqͥs actꝰ coꝑal̓r exercitꝰ: qͣn­ ad ē munꝰ ab obſeqͥo: vl̓ ē aliqͥd exterioꝝ bo noꝝ: ſic ē munꝰ a: ſic̄ obſeqͥuꝫ aliqd̓ exhibi : vl̓ ꝯſiſtit ī exterioribꝰ bōis: ꝙͣtū ad pͥmū cōmit­tit̉ ſimōia munꝰ a līgua: qꝛ līgua opīonē expͥmit gr̄aꝫ ꝯceptā: ꝙͣtū ad ſcd̓m munꝰ ab obſeqͥo: qͣn ad tertiū munꝰ a. Ad.j. dd̓ eccl̓ie iudiciū ē ꝙͣtū ad ext̓iora: qꝛ ē ꝓbabile aīmꝰ iudicꝭ ſpūal̓ flectat̉ ad aliqͥd faciēdū ꝑuo mūere ī ꝑuis mūeribꝰ iudici datis iudicat ſimoniam cōmitti: ſꝫ apd̓ deū cor videt ſimōia ē ī ꝑuis ī magnis mueribꝰ ſi aīus iudicis ex eis flectat̉. Ad ij. dd̓ opīo illa errōea ē: ſi enī papa aliqͦ ſpūali munꝰ acciꝑet ſimoniā cōmittēt ſic̄ alius: qꝛ ī ip̄o Petro cui papa ſuccedit ſimōie vitiū dānatio īchoauit ī nouo teſtō: ꝙͣuis res eccl̓e ſint aliquo pape: ſūt tn̄ eiꝰ oībꝰ modis hn̄di: ſic̄ illud qd̓ ad manū hꝫ: ē āt dubiū ſimoniā cōmitteret ſiqͥs aliqd̓ ſpūale debitori ſuo daret: vt qd̓ ſuū eſt recuꝑaret: ita ēt in ꝓpoſito papa a ſimōia ex­cuſaret̉ ſi qd̓ abſit ſpūalia tꝑalibꝰ rebus eccl̓aꝝ daret. Ad. iij. dd̓ obſeqͥuꝫ aūt ē honeſtū aut īhoneſtū. ſiqͥdē ſit honeſtū obſeqͥū ex ip̄o obſedo qn̄qꝫ reddit̉ dignꝰ bn̄ficio eccl̓iaſtico: ſic̄ alijs bōis oꝑbꝰ: tūc ſi pactio īteruēt pōt abſqꝫ ſi­mōia bn̄ficiū eccl̓iaſticū dare ei obſecutꝰ ē: vt hēatur oculꝰ ad obſeqͥū pͥncipal̓r: ſꝫ ad dignitatē ꝑſone ſic loqͥt̉. Greg. Si āt ſit īhoneſtū tūc ē oīo ſimōia. Ad iiij. dd̓ munꝰ ligne duplex ē: vel qd̓ ī ipſo actu līgue ꝯſiſtit: ſic̄ laus. vl̓ qd̓ ex lingua initiū ſumit: ſicut qͥs ex p̄cibꝰ alicuiꝰ ſatiſfa cit fauorē expectat:.n. dat aliqd̓ ſpūale fauore vl̓ laude acqͥrēda: ē dubiū qͥn ſimōiaꝫ ꝯmittēt. qn̄ p̄ces fiūt īdigno: ſatis apꝑet nihil aliud mouet niſi fauor: aut ēt ꝑiculū euitāduꝫ: qꝛ ēt ca­rere malo quoddā bonū ē: vt dic̄ ph̓s in. v. ethi. et qn̄ fiūt p̄ces īdigno vl̓ aliqͦ potēte ꝑiculū minat̉: dicūt̉ p̄ces armate: māifeſte ſimōia ꝯmit­tit̉ ſi ꝑꝑ bn̄ficiū eccl̓iaſticū det̉. ſi āt digno fiāt ꝙͣtuꝫ ad iudiciū hoīuꝫ ꝓbabile ē danſ magꝭ ueat̉ ītuitu dignitatꝭ ꝑſone ꝙͣ fauore p̄cuꝫ: reputat̉ ſimōia: ſi tn̄ pͥncipal̓r moueat̉ fauore p̄cū vl̓ timore rogātis: ꝙͣtū ad dīnū iudiciū ſimōiaꝫ mittit rogatus rogās ſi intēdat: ſiue aliqͥs ſe roget: ſiue alio: pōt.n. aliqͥs ſe pete ſi dignus ſit bn̄ficiū eccl̓iaſticū hn̄s cura aīaruꝫ ſi īdiget: ſꝫ ſi hēat curā aīaꝝ: qꝛ p̄ſumptuoſū ē: nec tn̄ ē ſimōia niſi tāto ex ip̄a p̄ſumptiōe īdignꝰ red­dat̉: tūc p̄ces ſue ex ipſo rogat īdigno fiūt pꝫ ſol̓o ad. v. Ad vj. dd̓ emptio ven ditio ī qͥbus ſimōia ꝯſiſtit ſūt volūtarie cōicatōes qꝛ ex ꝯſenſu vtriuſqꝫ fiūt: ſꝫ hypocrita ea facit fauorē hūanuꝫ ſibi vſurpat modū furti: qd̓ ē in­uolūtaria cōicatio: ꝓpͥe loquēdo ſimoniaꝫ ꝯmittit. Ad vij. dd̓ ille dat rōe ꝯſanguini tatꝭ p̄bendā alicui pͥncipal̓r: aut ītēdit tꝑale bonū illiꝰ cui dat̉ alteriꝰ: ſic peccat grauit: ſꝫ ſimo niā ꝯmittit: qꝛ vēdit nihil accipiat. aut īten­dit aliqd̓ bonū ī ſeip̄m redūdās: ſic magnificet̉ nobilitet̉ domꝰ ſua: vl̓ ip̄e ī ꝯſanguineis ſit fortior: ſic ipſe aliqͥd acciꝑe ſperat quo ſpūalia dat: ſimoniā ꝯmittit: reducit̉ ad id munꝰ ī tinet̉ ꝯmodū qd̓ ex tali datiōe ſperat. Ad. viiij. dd̓ ī tali ꝑmutatiōe ē ſimōia ſi aliqͦ terrēo modo vtriuſqꝫ vl̓ alteriꝰ tal̓ ꝯmutatio fiat: ſi autē aliqͦ ſpūali: vtpote qꝛ in illo loco meliꝰ poſſit deo ẜuire: ē ſimōia: vn̄ tūc pōt fieri ꝯmutatio ex aucͣte ep̄i dioceſani. Ad. ix. dd̓ in diſtin gnēdū ē: qꝛ ſi an̄ donatōeꝫ p̄bēde ꝓuētꝰ ꝑcipiat aliqͣ iuſta int̓uenit aliqͣ ꝯuētio eo cui da­re diſponit: ē ſimōia: ſi āt pactio īteruēit vt ante receptōeꝫ vl̓ poſt accipiat: ſimoniacū ē. Neqꝫ ex his alique ī clericatꝰ ⁊cͣ. qꝛ ordinē recepit ſꝫ qꝛ male ꝓmotꝰ ē: qd̓ ꝯtingit dupl̓r: vno ex ꝑte ordinatis: ſiue ē hereticꝰ: ſiue ſimōiacus: vl̓ quocūqꝫ alio ab eccl̓ia ſeꝑatus: ſic ē in ꝓpo­ſito: ſiue cuꝫ ordinat̉ a ſuo ep̄o ſine licētia au­ctoritate ꝓprij ep̄i: tūc dꝫ deponi: niſi ep̄s ponat ſpem ī ratihabitōeꝫ alteriꝰ ep̄i: ſic̄ de btō Epipha­nio ī epl̓a ſua legit̉: ſiue ordinet̉ ab ep̄o abrenūci auit officio loco: ſi enī officiū ſibi retinuerit loco abrenūciās: pōt ꝯferre mīores ordīes de licentia ep̄i ēt maiores. Alio ē male ꝓmotꝰ: qꝛ pro­mouet̉ ſicut dꝫ: qd̓ ꝯtīgit dupl̓r: pͥmo qꝛ furtiue ac­cipit ordinē: vt accipit duos ordīes ſacros vna dīe: vel vnūquēqꝫ ſine licētia ep̄i: pena taliū ē de poſitio: tūc ſi fuit ſuꝑ hoc lata excōicatio: ſolus papa pōt eo diſpēſare: ſi āt fuit pōt ēt ep̄us diſpēſare: p̄cipue ī minoribꝰ ordībus: vl̓ ſi clauſtꝝ intrauerit. Secundo quia p̄termittit aliquē ordi­nem tunc ſi ex malicia facit debet deponi: ꝙͣuis characterem recipiat: ſi vero ignorāter dꝫ ſibi im­poni pena ab ep̄o: riterim careat exerunt piſ­