Diſ. ¶ Pͣ. ſic̄ amor pecūie ē cupiditatꝭ: ita amor ꝯſan guīeoꝝ ē charitatꝭ. ſꝫ ſi ītuitu pecūie det̉ alicui p̄bēda ē ſimōia. gͦ ſil̓r ſi det̓ ītuitu ꝯſanguītatꝭ: ⁊ tn̄ ibi n̄ ē aliqͥs p̄dc̄oꝝ modoꝝ. gͦ ſūt īſufficiētes. ¶ Pͣ. ī cōmutatōibꝰ et dignitatū vl̓ eccl̓iaſticoꝝ bn̄ficio rū ꝯmittit̉ ſimōia. ſꝫ ibi n̄ ē aliqd̓ munꝰ. gͦ ⁊cͣ. ¶ Pͣ. aliqͥ p̄lati recipiūt fructꝰ eccl̓aꝝ vacātiuꝫ: ⁊ poſtea ꝯferūt retēta ſibi ꝑte ꝓuētuū: ī qͦ nō vr̄ aliqd̓ munꝰ eē: ⁊ tn̄ ē ibi ſimōia. gͦ ⁊cͣ. R Eſpōdeo dd̓ ꝙ ſimonia vt dictū ē ꝯſiſtit ī emptiōe ⁊ vēditiōe ſpūal̓ vel eoꝝ q̄ ſūt eis ānexa: emptio āt vl̓ vēditio ꝯſiſtit n̄ ſolū ī datiōe ⁊ acceptōe pecūie: ſꝫ oīuꝫ eoꝝ quoꝝ pōt p̄ciū nūiſmate mēſurari: ī his.n. ē liberalitas ẜm ph̓m: ꝯſtat āt ꝙ ī eiſdē ē libe̓al̓ datio ⁊ vēditio q̄ ē ei ꝯͣria. oīs āt tꝑal̓ cōmodi p̄ciuꝫ pōt nūiſmate mēſurari: ⁊ iō qͥcūqꝫ ꝓ alio tꝑali cōmodo dat aliqd̓ ſpūale vl̓ ānexū ſimōiaꝫ ꝯmittit: bonū āt tꝑale qd̓ pōt aliqͥs ab alio expectare: vl̓ ē ex ꝑte aīe ſicut aīcitia aut fauor aliqͥs: ⁊ ꝙͣtū ad hͦ ē munꝰ a līgua vl̓ ex ꝑte corꝑis: ſic̄ aliqͥs actꝰ coꝑal̓r exercitꝰ: ⁊ qͣntū ad hͦ ē munꝰ ab obſeqͥo: vl̓ ē aliqͥd exterioꝝ bo noꝝ: ⁊ ſic ē munꝰ a mā: ſic̄ obſeqͥuꝫ aliqd̓ exhibi tū: vl̓ ꝯſiſtit ī exterioribꝰ bōis: ꝙͣtū ad pͥmū cōmittit̉ ſimōia ꝑ munꝰ a līgua: qꝛ līgua opīonē expͥmit ⁊ gr̄aꝫ ꝯceptā: ꝙͣtū ad ſcd̓m ꝑ munꝰ ab obſeqͥo: qͣn tū ad tertiū ꝑ munꝰ a mā. ¶ Ad.j. gͦ dd̓ ꝙ eccl̓ie iudiciū ē ꝙͣtū ad ext̓iora: ⁊ qꝛ n̄ ē ꝓbabile ꝙ aīmꝰ iudicꝭ ſpūal̓ flectat̉ ad aliqͥd faciēdū ꝓ ꝑuo mūere iō ī ꝑuis mūeribꝰ iudici datis n̄ iudicat ſimoniam cōmitti: ſꝫ apd̓ deū qͥ cor videt ſimōia ē ⁊ ī ꝑuis ⁊ ī magnis mueribꝰ ſi aīus iudicis ex eis flectat̉. ¶ Ad ij. dd̓ ꝙ opīo illa errōea ē: ſi enī papa ꝓ aliqͦ ſpūali munꝰ acciꝑet ſimoniā cōmittēt ſic̄ ⁊ alius hō: qꝛ ī ip̄o Petro cui papa ſuccedit ſimōie vitiū dānatio nē īchoauit ī nouo teſtō: ꝙͣuis res eccl̓e ſint aliquo mō pape: n̄ ſūt tn̄ eiꝰ oībꝰ modis hn̄di: ſic̄ illud qd̓ ad manū hꝫ: nō ē āt dubiū ꝙ ſimoniā cōmitteret ſiqͥs aliqd̓ ſpūale debitori ſuo daret: vt qd̓ ſuū eſt recuꝑaret: ⁊ ita ēt in ꝓpoſito papa a ſimōia n̄ excuſaret̉ ſi qd̓ abſit ſpūalia ꝓ tꝑalibꝰ rebus eccl̓aꝝ daret. ¶ Ad. iij. dd̓ ꝙ obſeqͥuꝫ aūt ē honeſtū aut īhoneſtū. ſiqͥdē ſit honeſtū obſeqͥū ex ip̄o obſedo qn̄qꝫ reddit̉ hō dignꝰ bn̄ficio eccl̓iaſtico: ſic̄ ⁊ alijs bōis oꝑbꝰ: ⁊ tūc ſi pactio nō īteruēt pōt abſqꝫ ſimōia bn̄ficiū eccl̓iaſticū dare ei qͥ obſecutꝰ ē: vt nō hēatur oculꝰ ad obſeqͥū pͥncipal̓r: ſꝫ ad dignitatē ꝑſone ⁊ ſic loqͥt̉. Greg. Si āt ſit īhoneſtū tūc ē oīo ſimōia. ¶ Ad iiij. dd̓ ꝙ munꝰ ligne duplex ē: vel qd̓ ī ipſo actu līgue ꝯſiſtit: ſic̄ laus. vl̓ qd̓ ex lingua initiū ſumit: ſicut cū qͥs ex hͦ ꝙ p̄cibꝰ alicuiꝰ ſatiſfa cit fauorē expectat: qͥ.n. dat aliqd̓ ſpūale ꝓ fauore vl̓ laude acqͥrēda: nō ē dubiū qͥn ſimōiaꝫ ꝯmittēt. qn̄ gͦ p̄ces fiūt ꝓ īdigno: ſatis apꝑet ꝙ nihil aliud mouet niſi fauor: aut ēt ꝑiculū euitāduꝫ: qꝛ ēt carere malo quoddā bonū ē: vt dic̄ ph̓s in. v. ethi. et iō qn̄ fiūt p̄ces ꝓ īdigno vl̓ aliqͦ potēte qͥ ꝑiculū cō minat̉: q̄ dicūt̉ p̄ces armate: māifeſte ſimōia ꝯmittit̉ ſi ꝑꝑ hͦ bn̄ficiū eccl̓iaſticū det̉. ſi āt ꝓ digno fiāt ꝙͣtuꝫ ad iudiciū hoīuꝫ ꝓbabile ē ꝙ danſ magꝭ mō ueat̉ ītuitu dignitatꝭ ꝑſone ꝙͣ fauore p̄cuꝫ: ⁊ iō nō reputat̉ ſimōia: ſi tn̄ pͥncipal̓r moueat̉ fauore p̄cū vl̓ timore rogātis: ꝙͣtū ad dīnū iudiciū ſimōiaꝫ cō mittit ⁊ rogatus ⁊ rogās ſi hͦ intēdat: ſiue aliqͥs ꝓ ſe roget: ſiue ꝓ alio: pōt.n. aliqͥs ꝑ ſe pete ſi dignus ſit bn̄ficiū eccl̓iaſticū nō hn̄s cura aīaruꝫ ſi īdiget: ſꝫ nō ſi hēat curā aīaꝝ: qꝛ p̄ſumptuoſū ē: nec tn̄ ē ſimōia niſi ꝓ tāto ꝙ ex ip̄a p̄ſumptiōe īdignꝰ reddat̉: ⁊ tūc p̄ces ſue ex hͦ ipſo ꝙ rogat ꝓ īdigno fiūt ⁊ ꝑ hͦ pꝫ ſol̓o ad. v. ¶ Ad vj. dd̓ ꝙ emptio ⁊ ven ditio ī qͥbus ſimōia ꝯſiſtit ſūt volūtarie cōicatōes qꝛ ex ꝯſenſu vtriuſqꝫ fiūt: ſꝫ hypocrita ꝑ ea q̄ facit fauorē hūanuꝫ ſibi vſurpat ꝑ modū furti: qd̓ ē inuolūtaria cōicatio: ⁊ iō ꝓpͥe loquēdo ſimoniaꝫ nō ꝯmittit. ¶ Ad vij. dd̓ ꝙ ille qͥ dat rōe ꝯſanguini tatꝭ p̄bendā alicui pͥncipal̓r: aut ītēdit tꝑale bonū illiꝰ cui dat̉ ⁊ nō alteriꝰ: ⁊ ſic peccat grauit: ſꝫ ſimo niā n̄ ꝯmittit: qꝛ n̄ vēdit cū nihil accipiat. aut ītendit aliqd̓ bonū ī ſeip̄m redūdās: ſic ꝙ magnificet̉ ꝑ hͦ ⁊ nobilitet̉ domꝰ ſua: vl̓ ꝙ ip̄e ī ꝯſanguineis ſit fortior: ⁊ ſic ipſe aliqͥd acciꝑe ſperat ꝓ quo ſpūalia dat: ⁊ ſimoniā ꝯmittit: ⁊ reducit̉ ad id munꝰ ī qͦ cō tinet̉ ꝯmodū qd̓ ex tali datiōe ſperat. ¶ Ad. viiij. dd̓ ꝙ ī tali ꝑmutatiōe ē ſimōia ſi ꝓ aliqͦ terrēo cō modo vtriuſqꝫ vl̓ alteriꝰ tal̓ ꝯmutatio fiat: ſi autē ꝓ aliqͦ ſpūali: vtpote qꝛ h̓ in illo loco meliꝰ poſſit deo ẜuire: nō ē ſimōia: vn̄ tūc pōt fieri ꝯmutatio ex aucͣte ep̄i dioceſani. ¶ Ad. ix. dd̓ ꝙ in hͦ diſtin gnēdū ē: qꝛ ſi an̄ donatōeꝫ p̄bēde ꝓuētꝰ ꝑcipiat ꝓ aliqͣ iuſta cā ⁊ nō int̓uenit aliqͣ ꝯuētio cū eo cui dare diſponit: n̄ ē ſimōia: ſi āt pactio īteruēit vt ante receptōeꝫ vl̓ poſt accipiat: ſimoniacū ē. ¶ Neqꝫ ex his alique ī clericatꝰ ⁊cͣ. nō qꝛ ordinē nō recepit ſꝫ qꝛ male ꝓmotꝰ ē: qd̓ ꝯtingit dupl̓r: vno mō ex ꝑte ordinatis: ſiue cū ē hereticꝰ: ſiue ſimōiacus: vl̓ quocūqꝫ alio mō ab eccl̓ia ſeꝑatus: ⁊ ſic ē in ꝓpoſito: ſiue cuꝫ ordinat̉ a nō ſuo ep̄o ſine licētia ⁊ auctoritate ꝓprij ep̄i: ⁊ tūc dꝫ deponi: niſi ep̄s ponat ſpem ī ratihabitōeꝫ alteriꝰ ep̄i: ſic̄ de btō Epiphanio ī epl̓a ſua legit̉: ſiue ordinet̉ ab ep̄o qͥ abrenūci auit officio ⁊ loco: ſi enī officiū ſibi retinuerit loco abrenūciās: pōt ꝯferre mīores ordīes ⁊ de licentia ep̄i ēt maiores. Alio mō ē male ꝓmotꝰ: qꝛ nō promouet̉ ſicut dꝫ: qd̓ ꝯtīgit dupl̓r: pͥmo qꝛ furtiue accipit ordinē: vt cū accipit duos ordīes ſacros vna dīe: vel vnūquēqꝫ ſine licētia ep̄i: ⁊ pena taliū ē de poſitio: ⁊ tūc ſi fuit ſuꝑ hoc lata excōicatio: ſolus papa pōt cū eo diſpēſare: ſi āt nō fuit pōt ēt ep̄us diſpēſare: p̄cipue ī minoribꝰ ordībus: vl̓ ſi clauſtꝝ intrauerit. Secundo quia p̄termittit aliquē ordinem ⁊ tunc ſi ex malicia facit debet deponi: ꝙͣuis characterem recipiat: ſi vero ignorāter dꝫ ſibi imponi pena ab ep̄o: riterim careat exerunt piſ