Seite
Prima Diſtinctio quacuūqꝫ die cōmedetis morte moriemī. Eccī. xviij. Omne opꝰ corruptibile in fine deficiet Et ibidē generatō alia finit̉: alia naſci tur Et eccī. pͥmo Generatio preterit et generatio aduenit. Nul lꝰ ergo cōfidat de etatis iuuētute. de virtutis robore/ de corporis ſanitate; de mundana ꝓſperitate: quia nulli parcit mors; et eque moriuntur iuuenes ⁊ ſenes ⁊c. Apoc. xx. Vidi mortuos magnos et puſillos ſtantes in cōſpectu troni Omnes enī eque vocat morſ et non eſt vt fugiamus ictus telarum; vndiqꝫ enī in nos tela iaci­untur; ⁊ omnes reſeruamur ad mortē ait Seneca. v. de natura­libus queſtionibꝰ ca. vltīo. vnde et ponit bonum exēpluꝫ in libel lo ad marciaꝫ. Ꝙ ſumus ſimiles aſcendentibꝰ murū obſeſſum mul to hoſte; ſuper quos deſcendūt tela ſagitte vel ſaxa; a quibꝰ vulne ramur vel cadimꝰ; ꝑ que ſignificantur mortis genera varia qui­bus homines ꝑcuciuntur. Mors enī eſt tributū qd̓ oportet omneſ ſoluere ꝓut ait Seneca libro quinto de beneficijs capitulo vltīo. Ꝙ mors nature lex eſt; mors tributum officiumqꝫ mortaliū. Et ideo apud gentiles dicebatur pluto ſcꝫ deꝰ inferni vel mortis: ha­bere trigam; quia capit omnes in tribus etatibꝰ; ſcilicet puericia iuuētute et ſenectute. ait Hugo Et de hoc narratur in quodā an tiquo ſcripto; ꝙ cum filius cuiuſdam nobilis et vnicus religionē intraſſet; vt deo ſeruiret. venitqꝫ pater vt eum inde abſtraheret vi. cum nō poſſent illi religioſi eum retinere; petijt iuuenis vt poſ­ſet loqui cum patre; quo ſibi cōceſſo/ ait puer ad patres: ꝙ ſi aui ferret vnaꝫ cōſuetudinē que erat in patria ſua: rediret ad ſeculū annuit pater ꝙ libenter aufferret. petijtqꝫ vt illam ſibi exprime­ret; cui filius ꝙ in terra ſua cōſuetudo ꝙ iuuenes moriebantur ſi cut et ſenes/ et ſi illaꝫ aufferret; rediret; qd̓ ſi ipſe nō faceret nec ipſe rediret; licet enim eſſet iuuenis tamen timebat mortem. Qd̓ audiens pater; et videns eum eſſe conſtantem in propoſito; ait nec volo ꝙ ad ſeculū redeas; ſꝫ hic deo ſꝫuias conuerſusqꝫ cū filio ſeruierunt ambo fideliter deo. Exquo ergo non eſt fugere mortē non reſtat niſi vt homo viuat in chriſto; qͥ eſt vita/ ⁊ euadat ſpi­ritualem mortem peccati et tormenti eterni Beatꝰ eſt homo qui non ledetur a morte ſecunda Apoc. v. Apprehendendo vitā eua­detur mors vera. mortui enim eſtis et vita veſtra abſcondita eſt cum chriſto. Coll̓. iij. Capitulum Quartuꝫ. De mortis iugi memoria et meditatione