eptimaPaEinde ammonendi ſunt omnes de mortis iugi et continua cogitatione/ vt a peccatis retrahant̉: et vt corde humilientur/ et vt ad bene operandū ſtimulentur/ et vt vita immortalis appetatur Eccī. vij. Memorare nouiſſima tua et īeternum non peccabis Iob. x. nunquid non paucitas dieꝝ meorum finietur breui. vbi exponit Gregorius mora. ix. pene illudEccī. quod ſupra dictum eſt/ vbi ait; cum culpa animū tempnatneceſſe eſt vt breuitateꝫ ſue delectationis aſpiciat ne adiuuantemmortem iniquitas rapiat Et eccī. xi. Si annis multis vixerit hōSequit̉ meminiſſe dēt tenebroſi tēporis Et iō vt ait alphorabilibro de diffinitione ph̓ie Ꝙ ẜm platōnem ph̓ia eſt tedium curaet ſtudium ac ſollicitudo mortis: ꝑ ſollicitudineꝫ mortis volens intelligere mortificationē p̄dictorum deſideriorum Et carnalium voluptatum His enim mortificatis applicatur ad curam veritatis.hec ille Cui concordat Tulliꝰ. libro pͥmo Tuſcū. q. loquens deſocrate ait. tota inqͥt ph̓oꝝ vita eſt cōmemoratio mortis. vt aitSocrates. et de hoc Seneca epiſtola. xxvij. Meditare mortemqui enī hoc dicit meditari libertateꝫ iubet/ vnde dicit̉ in vita Ioh̓elemoſinarij: ꝙ ſic fuit antiquitus de imperatore ꝙ poſtqͣꝫ eſſet coronatus aſtantibus exercitibus; veniebant nonumentoꝝ edificatores cuꝫ marmoribus diuerſi coloris/ et querebāt ab eo de quali metallo iuberet poſt imperium ſuum ſibi fieri monumentum. Inſinuantes ei ꝙ tanqͣꝫ homo corruptibilis et tranſitrioꝰ deberet cūram habere anime ſue; et pie regnum diſponere; ꝓpter quod etpredictus Iohannes ſibi fieri monumentum volens; bonā imitationem poſt ſe relinquere alijs patriarchis on̄dit vel ſtuduit Adhanc conſiderationem ſunt homines ammonendi; vt nullus intumeſcat de dignitate temporali; nec cōfidat in proſperitate ſeculariſꝫ mortis memoriam quilibet habeat ante oculos cordis: ſicut ſpeculum in quo conſiderare debet ſuam fragilitateꝫ et in morte omnium bonorum temporalium ablationem et mortis calamitateꝫHis enim conſiderationibus retrahitur a peccatorum libidine:et dignitatum ambitione. propter quod Iob. xxxi. quaſi tumentes fluctus ſemper timui deum. vbi Gregoriꝰ. mora. xxi. in fineꝘ imminente tempeſtate et fluctibus tumentibus; nulla nauigātibus eſt verum temporaliū cura; nulla carnis delectatio ad mentem reducitur; cuncte res in deſpectum veniunt amore viuuendi.Homo igitur timens deum debito timore; precogitet fineꝫ ſuuꝫ
