Seite
Aliquis ſcribit et ſua et aliena. Sꝫ ſua tāqͥ principalia. Aliena tāqͣ ānexa ad ꝯfirmatōꝫ et talis debet dici auctor. Talis fuit magi­ſter. qui ſentēcias ſuas ponit. et patrū ſen­tencias ꝯfirmat. vnde vere debet dici actor huius libri. QQuod ergo obicitur ꝙ ſolus xp̄s eſt doctor et actor. Dicēdum. ꝙ ſicut di cit Augꝰ in libro de doctrīa xp̄iana. docere eſt dupliciter ſicut d̓r duplicit aliquis face­re videre. aliter em̄ facit videre. qui viſum re ſtituit. alit̓ qui viſibili digito oſtedit. et pri mū facit deus. ſcd̓ꝫ homo. Similit̓ aliter do cet qui ſcīam quā habet in alium verbo vel ſcripto offert. vel oſtendit aliter qui habitū ſcientie imprimit. vterqꝫ tn̄ dicit̉ doctor et auctor. Sed deus principaliꝰ ſicut īꝓpoſito. Qd̓ obicitur ꝙ facit librū alio ſupponente Dicendū. ꝙ nō ideo dicit̉ facere aliquis ſuꝑ ponēte alio. qꝛ ab alio didicit tūc em̄ pauci eſſent doctores vel gͣmatici. ſed ſi omīno ſcīa eiꝰ dependet ab alio. ita ꝙ non habet habi tū intra. ſicut illi qui faciūt bonū latinū quia alij eis dixerunt. Sed ip̄i ignorāt artem. ho­modo nō fuit magiſter. Nam a ſciencia quā acquiſierat. lōgo tempore vel labore. hoc cō poſuit. et ꝑ doctrinas patrū. ſuas ſnīas cō­firmauit. et ꝙ ſunt ibi multa dc̄a alioꝝ. hoc non tollit magiſtro auctoritatē. ſed pocius eiꝰ auctoritatem et humilitatē ꝯmendat ⁊ qͣ Vpientes aliquid de penuria ⁊cͣ. Totali libro ꝓmittit magiſter ꝓlogū in quo tangit cās ſuſcepti oꝑis. Di uiditur autē in duas ꝑtes. In prima ꝑte po nit rōnes que mouerūt ip̄m ad aggrediendū p̄ſens negotiū ſiue opus. In ſcd̓a rōnes que debent mouere diſcipulos ad benigne audi endum ibi circa finem. In quo maioꝝ ⁊cͣ. vbi incipit alloqui auditores.. Prima pars di uiditur in duas. qꝛ duplex rō poteſt moue­re aliquē ad opus faciendū. ſcꝫ amor boni. et odium mali. Primo ergo ponit rōnes ſump­tas ex ꝑte amoris boni. ſcꝫ catholice v̓itatis. Scd̓o ex ꝑte odij mali. ſcꝫ heretice prauita­tis. ibi. Quāuis nō ambigamꝰ ⁊cͣ. Prima ꝑt habet quatuor ꝑciales. In prima tangit cāꝫ excitatem. et hoc eſt deſideriū mercedis et ſpes auxilij ſub exemplo vidue ex ꝑabola ſa maritani. In ſcd̓a ponit cauſaꝫ retrahētem. que duplex eſt. ſcꝫ laboris īmenſitas. et ꝓpͥa infirmitas. ibi. Delectat nos ⁊cͣ. In tercia po nit cauſaꝫ ip̄m ꝓpellētem. et hic eſt zelus ip̄ꝫ accendens ibi ⁊cͣ. Quā vincit zelus. In quar­ta ponit cām ꝯpellētem. et pualentem ibi. Non valentes ⁊cͣ. Et hic eſt petitio fratrū ſtu dioſoꝝ quibꝰ nō pōt quis iure r̓ſiſtere Sed quodamo ncͣio oportet collū ſubicere. Sꝫ querit̉ de hoc ꝙ dicit. opus agere p̄ſumpſi mus ⁊cͣ. Sed p̄ſumptio eſt peccatū. ergo pec cauit. Reſponſio eſt p̄ſumptio ꝯfidentie de diuīo adiutorio. et p̄ſumptio ſuꝑbie que eſt de ꝓprio ingenio. prima nō eſt peccatum ſed eſt virtutis. ſcd̓a vero eſt peccatū. Sꝫ de prima loquitur magiſter. Vel aliter. eſt p̄ ſumptio ſcd̓m veritatem. et eſt p̄ſumptio ſe cūdum ꝓpriam eſtimatione. Prima eſt repre henſibilis quia ſuꝑbie. Scd̓a laudabilis qꝛ humilitatis nec eſt culpabilis qui in omībꝰ oꝑibus ſuis ſe reputat indignū. et quaſi pre ſumptuoſum. Item querit̉ de hoc ꝙ dicit ꝓlatis duobꝰ denarijs ſuꝑerrogati. Que ſit iſta ſuꝑerogatio. Si tu dicas ꝙ ſit mgrōꝝ et ſanctoꝝ ſuꝑ additio. ad ſacram ſcripturam. Contra. dam. que tradita ſunt nobis per lege et ꝓphetas veneremur. nihil vltra īqui­rentes. Item apoc. vltio. Si quis appoſuerit ſuꝑ hoc apponet ei dn̄s plagas. Alkeſpōſio dicendū. ꝙ eſt additio diſtrahēs. et eſt ad dicio ꝯplens et addens. primo mo. non ſuꝑ erogat. ſed magis diminuit et ſubuertit. et tales ſunt heretici. quibꝰ datur maledictio. Addens ſcd̓o mō ſuꝑerogat. quia ſaluo ſen ſu ſcripturā ip̄am dilucidat. per duos igitur denarios. duo intelligo teſtamēta. ꝑ ſamari tanū xp̄m. per ſemiuiuū homīeꝫ gͣtuitis expo liatum et vulneratū in naturalibꝰ. et ſuper errogatione intelligo doctorē exponētem. Nel aliter dicendū. ꝙ eſt addicio in qua additū eſt ꝯtrarium. et eſt in qua additum eſt diuerſum. et eſt in qua additū eſt ꝯſonū Prima additio eſt erroris. Scd̓a p̄ſumptōis quia p̄ſumptio eſt dicere ī ſacra ſcriptura ali qd̓ oīno diuerſum. ab hijs que in ea expreſſe ſunt. Tercia fidelis inſtructiōis. qꝛ qd̓ implꝰ citum eſt explicat. Item querit̉ de hoc ꝙ dicit. Qua vincit zelus domus dei. Quis ſit iſte zelus et quare magis hoc zelo accedit̉ cō tra aīales et carnales ꝙͣ ꝯtra ſuꝑbos et ali­os peccatores. et cum zelus ſit amor priuatꝰ non videt̉. ꝙ deberet zelo accendi. Pret̓ea cum maius ſit peccatū ſuꝑbia videtur ꝙ ma gis deberet accendi ꝯtra ſuꝑbos. Reſpon ſio ad primū dicēdum. ꝙ zelus eſt amor vo­lens habere ꝯſortiū in amato. zelus malꝰ vi tat omnē ꝯſorciū. Sed zelus bonus vitat tm̄ malos. vnde veri zelatores domus dei non poſſunt videre in eccleſia vicia que inſurgāt ꝯtra ip̄aꝫ. vnde iohā. ij. dicit gloſa. zelus bo nus eſt. quo aīꝰ abiecto humano timore ac­cenditur. et eo ꝯmedit̉. quo quelibꝫ praua q̄ viderit corrigere ſatagit et ſi nequiuerit tol­lerat et genuit. Ad ſcd̓m dicēdum ꝙ ma­giſter ſpecialiter in eccleſia zelabat fidem. et ideo magiſter ſuccedebat̉ ꝯtra fidei corrup­tores. duplicit autē corrūpit quis fideꝫ. aut motus ꝑuerſitate voluntatis et affectionis. et hic dicit̉ carnalis. Nam caro dicit̉ hic car­nalis affectio. ſed illud gal. v. manifeſta ſūt oꝑa carnis. ⁊cͣ. Alio modo corrūpit quis. mo tus ꝑuerſitate iudicij. et hic dicit̉ aīalis qͣſi fantaſticꝰ. quia fantaſie ꝑuertūt iudiciū ra­cionis. Quas bigas agitat in nobis xp̄i ca ritas. Contra ecci. ix. Nemo ſcit an odio. an̄ amore digniꝰ ſit. Reſponſio dicēdum ꝙ caritas vno modo dicit virtutem gratuita