Seite
ſunt tres ꝑſone et vnus deus. Ordo ſcriben di. ē primo ꝑ auctoritates oſtendere veri­tatem. deinde ꝑ rōnes et ꝯgruas ſimilitud nes. Proponamꝰ ergo in medium. MHe­eſt ſcd̓a ꝑs. in qua magiſter auctoritatibus ſacre ſcripture intendit oſtendere trinitatē. et vnitatem. et qm̄ ſacra ſcriptura habet du as ꝑtes. ſcꝫ nouū et vetus teſtamētum. Ideo primo deſcendit. hoc ꝑ auctoritates veteris deinde ꝑ auctoritates noui ibi. Nunc per te ſtimonia ⁊cͣ. quoniā vetꝰ teſtamētum duas habet ꝑtes. ſcilicꝫ legem et ꝓphetas. in qui­bus fides explicatur. ideo oſtendit primo ꝑ teſtimonia legis. ſcd̓o ꝑ teſtimonia ꝓpheta­rum. ibi. Ille cum maximꝰ ꝓphetaꝝ. Prima iteꝝ pars. in qua ꝓbat per teſtimonia legis. duas habet ꝑtes. Prima enim ꝓbat eſſencie vnitatem. Scd̓o vnitatem ſimul et trinitatē. ibi. Perſonaꝝ quoqꝫ pluralitatē. ſimilit̓ illa de teſtimonijs ꝓphetaꝝ. habet duas ꝑtes. in prima ꝓbat eſſencie vnitatē. et ꝑſonarum pluralitate in ꝯmuni. ſcd̓o vero ſpaliter on̄­dit filij generacōeꝫ. et ſpūs ſancti ꝓceſſiōeꝫ ibi. Dicendum quoqꝫ eternā filij generacōeꝫ ſimiliter illa ps. in qua ꝓbat ꝑ auctoritates no. teſ. habet duas ꝑ̄tes. Primo em̄ ꝓbat ꝑ auctoritates ſiue ꝑ teſtimonia iheſu xp̄i. Se cūdo ꝑ auctoritates apoſtoloꝝ ibi. Iohāes quoqꝫ in epiſtola ca. auctoritates et eaꝝ ex­planacōnes et numerꝰ et diuerſitates ſatis patent in littera. D declaracōeꝫ eoꝝ que de ſacra tri nitate et vnitate dicit magiſter. quatuor poſſunt queri circa ꝑtem iſtam. Primo querit̉. vtꝝ in deo ſit ponere eſſencie ſiue nature vnitatē. Scd̓o vtrū in deo ſit ponere ꝑſonaꝝ pluralitatem Tercio vtrū in diuinis ꝑſonis. ſit ponere in finitatem. Quarto et vltimo vtrū in diuinis ꝑſonis ſit ponere trinitatem. Irca primū. ꝙ in deo ſit ponere eſ­ſencie ſiue nature vnitatē. videtur rōne oſtēſiua. triplici habita ſuppo ſiciōe. quā oportet poni tū ꝓpt̓ cō­munē animi ꝯcepcionē. que eſt ꝙ deus eſt. quo maiꝰ excogitare nō poteſt. tū rōne ſta­tus. qui nō eſt niſi in ſummo. et primo. Suꝑ poſicio prima. ꝙ deus eſt ſimpliciſſimus. ex hoc arguitur. cum nullo alio diuerſo poſſit ꝯmunicare aliud. qꝛ ſi ꝯmunicat. et differt. ergo nō ſcd̓m idem. ergo eſt ibi ꝯpoſicio. ſi nihil poteſt ꝯmunicare. gͦ nec deitateꝫ. nec entitatem. gͦ ſi ſunt duo dij. cū vnꝰ ſit ens. et alter non eſt ens. ſi vnꝰ eſt deus. alter nō eſt deus. gͦ ſi duo ſunt dij. nō ſunt duo dij. Item ſcd̓a ſuppoſicio eſt ꝙ deus eſt oīpo tentiſſimū. ex hoc arguit̉. gͦ poterit facere. ꝙ omīs alia potēcia a ſua nihil poſſit. ergo ſi ſunt duo diuerſi in nat̉a. hoc poteſt facere vnus de altero. ꝙ aliter nihil poſſit. et econ uerſo. ſed cui poteſt potēcia auferri non eſt deus. gͦ ſi duo ſunt dij. nullus ē d̓s. Itē tercia ſuppoſicio eſt. ꝙ deus eſt ſimpliciter ſummū. ex hoc arguit̓. gͦ oīa ſunt infra ip̄ꝫ gͦ omīa alia ad ip̄m et ab ip̄o. Si ergo ſunt duo dij. vnus eſt īfra altrū. et ecōuerſo. vnꝰ eſt ab alio. ſecundum naturam diuerſam. et econuerſo. vnus ad altrum et econuerſo ſed ꝙ eſt infra aliud in natura. et ab alio. et ad aliud nō eſt deus. ergo ⁊cͣ. Item hoc poteſt ꝓbari ꝑ deductionē ad impoſſibile. Sij ſunt duo dij. aut vnus eſt vbi alius. aut non eſt. Si vnus vbi alter. gͦ vnus in altro. cum ſunt eodem modo eſſendi. gͦ vnus eſt alteri materialis. gͦ alter nō ē deus. Si vnꝰ eſt nō vbi alter. gͦ vterqꝫ ſimitatus. gͦ neut infinitus. Item ſi plures ſunt dij boni. aut vnus intelligit altrū. aut nō. Si no. gͦ vter­qꝫ eſt ignorās. ſi intelligit. aut ergo ꝑ p̄ſen­ciam. aut ꝑ ſpem. aut per ſeip̄m. ſi per p̄ſen ciam. ergo vnus in altro. gͦ deus illabit̉ d̓o et ꝑficit deū. ſi per ſpem. ergo ꝯpoſitꝰ ſi ꝑ exemplar. ergo vnꝰ exemplar alteriꝰ. gͦ et principiū. Item ſi ſunt duo dij diuerſi. qͦ rum vtqꝫ eſt ſummū bonū. aut vnꝰ diligit altrū. vt diligendꝰ eſt. aut nō. ſi ſic. cū vtqꝫ ſit ſummū bonū. vt̓qꝫ eſt diligēdus. amore fruicōis. ergo vtqꝫ fruit̉ altro. ſed qui fruit̉ alio bono a ſe. illo indiget. gͦ vnus indiget alio. gͦ vt̓qꝫ eſt indigens. gͦ neut̓ d̓s. Sꝫ ꝯtra. plus poteſt deus facere ꝙͣ intellectus noſter poſſꝫ cogitare. Sꝫ ītellectꝰ hūānꝰ vt pote gentiū. intelligit plures deos oīpoten tes. ergo deus pōt hoc facere. ſed quitquid poteſt eſſe in diuina nat̉a. eſt ibi. qꝛ eterna gͦ ⁊cͣ. Item plura bona ſunt meliora pauci oribus. ſed plures dij ſunt plura bona. ergo meliꝰ aliquid erunt duo ꝙͣ vnus. ſed ſcd̓m Anſhel. Omne qd̓ meliꝰ eſt circa deū ē po­nendū. ergo eſt ponere plures deos. Itē quoꝝ eſt diuerſa oꝑacio. diuerſa eſt virtus et diuerſa eſt natura. ſed oꝑacio triū ꝑſona­rum eſt diuerſa. quia apꝑicio in colūba fit ſoliꝰ ſpūs ſancti. et ſolꝰ filiꝰ aſſumpſit hūa nam naturaꝫ. gͦ ſunt diuerſi in ſubſtācia. g ſunt plures dij. Item magna potēcia eſt que pōt magnū. et maior que maiꝰ. et maxīa que maximū. ſed deus ſuꝑ omīa eſt ſumme potens. ergo pōt ꝓducere ſummū bonū. S hoc eſt deus. ergo cum in eternis ſit idē eſſe et poſſe. ergo ⁊cͣ. Reſponſio dicēdum. ꝙ ī­poſſibile eſt plures deos eſſe. ſi recte accipi atur ſꝫ tn̄ huiꝰ nomīs deus. nō ſolū impoſſi­bile. ſed et nō intelligibile. Deus em̄ dicitur ſimplicit̓ ſummū in re et in opinione cogitā­tis. quia in re. ideo omīa ab ip̄o et in ip̄o. et ad ip̄m. et in ip̄o oīno eſt ſtatus. ideo īpoſ­ſibile eſt intelligere. ſaluo hoc ītellectu. ꝙ aliquid ſibi ꝑificetur aliud ab ip̄o. Item nihil maiꝰ deo cogitari poteſt. nec et equa­le. quia ſummū in opinione. ideo impoſſibi­le. et nō intelligibile eſt ponere plures de­os. Ad illud ergo ꝙ obicit̓ de gētibus. dicēdum. ꝙ non fuit intellectꝰ ſed fictio.