Seite
M ꝯmuniter tm̄. Itē nō videtur valere qd̓ di cit magiſter. Si em̄ nec fruit̉ nec vtitur ⁊cͣ. qꝛ deus diligit ſe. nō tn̄ vtitur. quia nō diligit ſe ꝓpter aliud. nec fruitur. quia vbi fruicio. ibi inherentia et indigentia. vt dicit Augꝰ. Deus autē vtroqꝫ caret ⁊cͣ. Reſponſio dicē dum. ꝙ fruicio de ſui generali rōe. dicit amo ris vnionem. ſcꝫ fruibilis cum fruente. quo­niam ergo ꝯtingit aliquid vniri ſibi. et alij ꝯ uenit non tm̄ frui alio. ſed etiā ſeip̄o. ſed vbi eſt vnio ad alterū. ibi eſt dependecia inhe­rencia. et indigēcia. vbi vero ad ſeip̄m. ſi ip̄ꝫ eſt ſummū bonū. nō eſt inherētia. nec depe dencia. vel indigēcia. ſꝫ oīmoda ſufficiēcia. Si vero ip̄m bonū deficiens eſt. indiget. et inde eſt ꝙ ſolꝰ deus ſeip̄o ꝑfecte fruit̉. nihil autē aliud ab ip̄o poteſt ꝑfecte ſeip̄o frui. ſolus em̄ deus eſt ſummū bonū. et diligit ſe. fruendo ſe. diligit etiam alia fruendo ſe. et ita nec fruicio dei. nec vſus eſt cū indigēcia. ſicut noſtra fruicio et vſus. Item obicit̉ de hoc ꝙ dicit. ꝙ bonus eſt ſummꝰ. ergo qꝛ ab eterno bonus eſt. ab eterno ſumꝰ. Reſpon ſio dicēdum breuiter. ꝙ hoc eſt. quia bonus dicit cauſam. ſed eſt ca naturalis. et neceſſa­ria. et cauſa volūtaria. bonitas aūt diuina ē cauſa noſtri eſſe et boni eſſe ꝑ modum volun tatis. nō nature. Hec autē cauſa non ponit ef fectum ſtatim cum eſt Item adhuc obicit̉ quare ſimilit̓ non ſequitur. qꝛ iuſtus eſt. iuſti ſumꝰ. ſi dicas ꝙ iuſticia nō eſt eiꝰ diſpoſicio inquātum cauſa Contra ſapiens eſt diſpo ſicio dei inquātum cauſa. ergo ꝑirone. quia ſapiens eſt. ſapientes ſumꝰ. Si tu dicas ꝙ nō eſt diſpoſicio īmediata ſicut bonitas. obi citur de voluntate. que eſt īmediatiſſima. et tn̄ non ſequitur. quia volens eſt. volentes ſu mus. Reſponſio dicēdum ꝙ rō huiꝰ ꝯſeq̄n cie tripiex eſt. vna eſt quia bonitas eſt ꝯdi­cio cauſe inquātum cauſa. Scd̓a quia eſt ꝓxi ma ad actum. Tercia diſpoſicio generalis ē in qua ꝯſiſtit veſtigijrō. dicit em̄ reſpectum ad finem. vnde ſicut deus vnꝰ īprimit vnita tem. ita bonꝰ bonitatem. Item obicit̉ de hͦ ꝙ dicit. vt ſcꝫ ametur ꝓpter ſeip̄m tm̄. quia ſicut per ſe ad ꝑ accides. ita ꝓpter ſe ad ꝓpt̓ aliud. ſed nihil ꝙ ꝯuenit alicui ꝑ accidens. cōuenit per ſe. gͦ nihil ꝙ ꝯuenit alicui ꝓpt̓ aliud. ꝯuenit ꝓpter ſe. Si ergo virtutes ſunt appetende ꝓpter aliud. non ergo ꝓpter ſe Reſpōſio ſicut dicit phūs. Idem eſt finis et ꝓpter qd̓. Finis autē duplicit̓ eſt. Vno mō finis vltimꝰ qui ꝓprijſſime eſt finis. in quo ē ſtatus. Alio modo finis ſub fine qui dicitur ꝓprie terminꝰ. ſic et ꝓpter quod diuerſificat̓ vnde vno modo excludit finem. alio mō non vt dicit magiſter. Ꝙ ergo obicitur de per ſe. dico ꝙ ſicut ꝑ ſe vno modo opponit̉ ei qd̓ eſt per aliud. et ſic idem eſt ꝑ ſe. ꝙ ſcd̓ꝫ qd̓ ip̄m ſiue primū vniuerſale. Alio mō opponit̉ ei ꝙ eſt ꝑ accidens. Sic et ꝓpter ſe duplici ter accipitur. Vno modo opponitur ei qd̓ eſt ꝓpter aliud. Alio modo ei ꝙ eſt ꝑ accidens quia ad illud accidetaliter ordinatur ſcd̓ꝫ hoc diſtinguit magiſter ꝓpter ſe. et ꝯſequē­ter honeſtū ſiue fruibile. et ip̄am deniqꝫ frui cionem Item obicitur de hoc ꝙ dicit. et q̄ dam ſunt res ꝑ quas fruimur. vt virtutes. Videtur ꝙ ſolis potencijs poſſit frui anima ſine omni em̄ virtute. poteſt frui bono crea­to. ergo cum magis ſit fruibile bonū incre­atum. et anima magis ad hoc nata eſt. pote rit eo frui ſolis potēcijs. Reſponſio dicen­dum ꝙ ſummū bonum eſt ꝙ ſuꝑ nos eſt. ad hoc ergo ꝙ illi vniamur neceſſario interue­nit duplex medium. mediū vnū ꝑ qd̓ anīa nata eſt vniri alij a ſediuerſo. et hoc eſt po­tencia. Aliud ſpūale ſupra hoc. ꝙ ip̄am ſub leuet et hoc eſt virtus. Ꝙ obicit̓ nō eſt ſi­mile. quia potēcia per ſe poteſt deficere et ī clinari. ſed non per ſe eleuari. Ec itaqꝫ vera ac pia fide tenendū eſt ſcd̓a pars primi libri in qua ma teria indagata. incipit eam magi­ſter ꝓſequi. Diuiditur hec autem ꝑs in duas ꝑtes. quoniā duplicit eſt ꝯſide­rareres quibꝰ fruendū. ſcꝫ in ſe. et in ꝯꝑaci one ad creaturas. in ſe rōne trinitatis et vni tatis. In cōꝑacione ad creaturas rōne ſcien­cie. potentie. et volūtatis. Primo ergo agit de ſancta trinitate et vnitatē. Scd̓o de ſcīa et potencia et volūtate. infra di. xxxv. Cūqꝫ ſupra diſſerimꝰ. De ip̄a aūt ſacratiſſima tri­nitate. tripliciter ꝯtingit tractare. quoniam primo ꝯtingit ip̄am credere. Scd̓o creditaꝫ intelligere. Tercio intellecta dicere ſiue enū ciare. Credere autē eſt ꝑ auctoritatem intel ligere. per rōnem dicere ꝑ catholicam et rō­nabilem locucōeꝫ. ideo primo de ip̄a trinita­te et vnitatē agit. ſcd̓ꝫ ꝙ creditur. Scd̓o d̓ ip̄a ſcd̓m ꝙ credita ꝑ rōnem ītelligitur ibi. di. iij. Apoſtolus nāqꝫ ait. TTercio ſcd̓m qd̓ credita et intellecta rōnabiliter et catholice exprimātur infra di. xxij. Poſt p̄dicta nobis diſſerendum videtur de noīm diuerſitate F Et patet ordo. priꝰ em̄ et veriꝰ eſt eam cre­dere ꝙͣ intelligere. multi em̄ credūt qui nō intelligūt. et priꝰ ſimiliter eſt intelligere. ꝙͣ ſermone exprimere. Prima pars. ſcꝫ ſcd̓m ꝙ creditur. ꝯtinet p̄ſentem diſtinctionē. et qn̄ materia eſt difficilima primo ponit modum ꝓcedendi. Scd̓o vero exequit̉ ibi. Propona mus ergo in mediū. Item prima ꝑs ſcd̓m tria capitula. habet tres ꝑtes. En prima ta git modum agendi quoniā debet eſſe cū mo deſtia. timore et diligencia. p̄mittens ma­teriam circa quā intendit. In ſcd̓a ſubiun­git ītentionē ſcribēcium de trinitate. ibi nul lo capitulo. Omēs aūt catholici tractatores. Tercio tangit ordinem ibi. Ceteꝝ vt in libro modus ſcribēdi de trinitate debet eſſe fun­datus ſuꝑ ra intellectū fidei et cū modeſtia timore ꝓpter ꝑiculum. Intentio ſcribēcium d̓ trinitate eſt ꝙ pater et filiꝰ et ſpūs ſanctus