Seite
eſt. aut ſꝫm rē aut ſꝫm modū. Realit̓ aūt re­latio triplex ē. aliquādo em̄ fundat̉ ſuꝑ ꝓ prietatem accidētaleꝫ vt ſimilitudo in dupli ci albedine. Aliquādo ſuꝑdepēdentiā eſſen cialē ſic̄ reſpectus vel relatio materie ad for mam. Nam ſic̄ dicit phus materia hoc ipſum qd̓ ē ad alteꝝ ē. Aliquādo ſuꝑ origine natu ralem ſic̄ effectus ad cauſaꝫ et filij ad patrē. prima relatio nō poteſt eſſe in deo qꝛ in deo nulla ē ꝓpͥetas accidētalis. ſcd̓a nō poteſt eſ ſe in eo. qꝛ nulla in deo ē depedentia. tercia ē in deo ſed nō reſpectu creature ſꝫ reſpectu ꝑſone hec em̄ nō dicit ꝯꝑationem nec depe­dentie inclinationē ſic̄ prima et ſcd̓a ſed po­nit diſtinctioneꝫ et ordinem. et quoniā vere vna ꝑſona ordinat̉ ad aliā et habitudinē hꝫ Et alio mō ſcd̓m rem ſe habꝫ ad vna quā ad aliā. id eo hec relatio ē in ꝑſona reſpectu ꝑ­ſone nō reſpectu creature. Naꝫ deus ad crea tura nō habet ordinē nec habet aliā et aliā habitudinē et iō nullo mō ē realit̓ ī deo rela tio reſpectu creature. Creatura aūt ad deū. habet ordinē et habitudinē mediāte ꝓprie­tate accidētali et depēdentia eſſentiali. et originē naturali. Ideo ſcd̓m omnē modū re­fert̓ creatura ad deū. quoniā igit̉ intellectꝰ noſter cū intelligit aliquid referri ad aliqͥd Intelligit etiā ꝯꝑari illud ad illud ideo in­telligit deum ꝑ modum reſpectus et relatō nis cui reſpectui in deo nihil reſpondet niſi diuina eſſentia ex ꝑte creature rn̄det et id̓o nō ē vanus. Concedendū ergo ꝙ huiuſmōi nomina dicta de deo nō importat relationē in deo ſꝫm rem ſed ſolū ſꝫm modū intelligen di. Ex hijs patēt queſita. Quod em̄ obicit̉ d patre dicendū ꝙ nō ē ſimile qꝛ patris ad fi liū ē ordo et habitudo et alia habitudo ad filiū quā ad ſ..ſ. Deus aūt ſic̄ dicit phūs no habet ordinē nec aliquā habitudinē. nā pri­ma cauſa eodē mō ſe habet ad omnia ꝙͣuis alio et alio mō ſe habeāt ad ipſam. vt m xj. prime phīe dicit ꝙ primū et ſummū bonum n̄ ordinat̉ ad hec creata. Ad illud qd̓ obicit̓ ſi nō dicūt relationē gͦ pure ſubſtantiā. dd̓ ꝙ pure circa deum dicūt ſubſtantiam ſcd̓m rem ſed relationē ſcd̓m modū intelligēdi. In creatura vero ſcd̓m eſſe et ꝙ obicit qꝛ vanus ē intellectus. dicēdū ꝙ falſum eſt qꝛ intelle ctus fundat̉ ſuꝑ aliquid ſcꝫ ſuꝑ relationem creature cui rn̄det relatio ſcd̓m dici in deo. Ad illud qd̓ obicit̉ ꝙ quedā ſunt relatiua ſe cundū eſſe ⁊cͣ. dicendū ꝙ quedā ſunt relati­ua ſcd̓m eſſe ex ꝑte vtriuſqꝫ extremi vt domi nus et ſeruus in creatura. quedā ex ꝑte alte rius vt ſcibile et ſciētia et mēſuratio et mēſu­ra ſic in ꝓpoſito. Ad illud qd̓ obicit̉ ꝙ domi nus dicit ſuꝑpoſitionem et ſimiliter creatio cauſalitatē. dicendū ꝙ ſuꝑpoſitio in deo eſt vere ſuꝑpoſitio et vere cauſalitas. qꝛ vere a­lij ſuꝑponit̉ deus et vere efficit. Famē illa ſuꝑpoſitio nō ē vere relatio ſimiliter nec cau ſalitas. ſed ē vere diuina eſſentia qꝛ ſeipſa ſu ꝑ̄ponit̉ et efficit. Ad illud qd̓ obicit̓ ꝙ ē ibi reſpectus cauſe et effectus dicēdū ꝙ reſpe­ctus effectus ibi ē vere reſpectus et vere re latio. ſed reſpectus cauſe nō ē reſpectus nec relatio in deo ſcd̓m rem ſed ſcd̓m modū intel ligendi ſcd̓m re vero ſubſtātia vel eſſentia. N ꝑte iſta ſunt dubitationes circa littera et primo de hijs nominibꝰ Creator dominꝰ et huiuſmodi que dicit magiſter dici de deo ex tꝑe. Videt̉ em̄ falſum qꝛ dominiū vt dicit boetiꝰ ē poteſtas cohercēdi ſubditos ſed hec eſt in deo ab eterno gͦ ⁊cͣ. Itē dominus vt dicit anbº. ē nomē nature gͦ ſi natura ē eterna gͦ dominiū Itē de hoc nominē creator obi cit̉ qꝛ nō dicit̉ lector qꝛ actu legit. ſed qꝛ abi lis ē ad legendū. ſed deus abilis ē ad crean duꝫ gͦ ⁊cͣ. Luxta hoc querit̓ de hoꝝ nominū ſignificatione et ꝯnotatione et vnde habēt rationē ꝯnotandi cū diuina eſſentia ſit prin cipale ſignificatū ℟º dicendū ꝙ ꝙͣuis di uina eſſentia n̄ habeat vere reſpectū ad crea turā tn̄ ꝯtingit eaꝫ intelligere et ſignificare ꝑ modū reſpectus nec tn̄ intellectus ē vanꝰ ꝓpter hoc ꝙ tota rationem reſpectus realis ponit in creatura quoniā igit̉ huiuſmodi no­mina dicūt reſpectū a quo imponit̉ ꝙͣuis im ponant̉ eſſentie. ideo dicunt̉ ſcd̓ꝫ exigentiā illius reſpectus ideo intelligendū ꝙ quedā dicūt reſpectū ſolū vt dominus quedā effe ctum vt creator et iuſtus et vtraqꝫ ſunt ſub duplici differētia qꝛ aūt importat reſpectū ad rē p̄ſentē aut rē futurā ſiue ad re in actu vel habitu. primo mō qꝛ ponūt creaturā in a ctū dicunt̉ ſolū cū creatura incipit. ſcd̓o mō ab eterno. ſcd̓m hoc gͦ ſi dominꝰ et creator importat reſpectū in actu ab eterno nō poſ ſunt dici. Si aūt ī habitu poſſunt tn̄ vſus cō munis accipit huiuſmodi nomina vt ꝯnotat in actu et ideo dicit Augꝰ. ea dici cum tꝑe. Quod ergo dicit boetius intelligendū ꝙ eſt poteſtas cōhercēdi ſubditos habitos ſed nō habendos. Quod dicit anbꝰ patet ꝙ n̄ co­git qꝛ ꝙͣuis imponat̉ nature tn̄ imponit̉ a ꝓ prietate nature vt dicit reſpectū ad creatu: ras et ideo ꝯnotat quid creatū et ſic patent omnia qꝛ ratio ꝯnotandi ē modus ſignificā: di. Ite querit̉ de hoc qd̓ dicit ꝙ tempus nō cepit ex tꝑe. videt̉ em̄ falſum qꝛ omne qd̓ incipit ē tꝑale. et omne tꝑale meſurat̉ tꝑe. et omne tale cepit in tꝑe ⁊cͣ. Si tu des inſtā­ciaꝫ imꝑpetuis obicit̉ ꝙ mͥhil ē magis varia bile quā tempus ſed omne tale ē tꝑale gͦ ⁊cͣ Item ſi tempus nō incepit in tꝑe gͦ cepit extra tēpus gͦ fuit tēpus extra omne tēpus R2º dd̓ ꝙ quantū ad p̄ſens ꝑtinet qꝛ de mitio tꝑis debet dici in ſcd̓o differt inciꝑe ex tꝑe. et in tꝑe. et cū tꝑe. qꝛ ex dicit ordi­nem et ita p̄ſupponit tēpus tanꝙͣ anterius. et ideo nihil cepit ex tꝑe niſi qd̓ ſequit̉ tēpꝰ In tꝑe dicit tꝑis exiſtētiā ſed tēpus n̄ fuit in ſui īnitio cū ſit ſucceſſiuū ideoqꝫ ſūt eqͣlis