Seite
LLXII ⁊cͣ. ttem omne qd̓ p̄dicatur de aliquo aut ē ꝯuertibile cū ſubiecto aut de rōne ſubiecti aut p̄dicat̉ ꝑ accides ſed huiuſmodi nomīa nec ſunt de rōne dei nec ꝯuertibilia vt patꝫ de hoc nomine dominus gͦ ⁊cͣ. Contra augͥ. v. de trini. nihil ſcd̓m accidēs dicit̉ de deo. ¶Itē oſtendit̉ rōne qꝛ inquocūqꝫ ē ponere accides ē ponere ꝯpoſitionem et ꝑ ꝯſequēs varietatē ſed neutrū ē in deo gͦ ⁊cͣ. Etem̄ omne ꝑ accides reducit̉ ad ꝑ ſe. ſꝫ reductio ē poſterioris ad prius no ecōuerſo deus aūt nō habet prius nec ſimpliciter nec ſcd̓ꝫ quid gͦ nihil de deo dicit̉ ſcd̓m accides. Item omne qd̓ d̓r de duobus de vno ꝑ ſe. de alte ro ꝑ accidēs ꝑfectiori mō d̓r de eo de quo dicit̉ ꝑ ſe ſed quitquid dicit̉ de deo d̓r ꝑfe­ctiſſime gͦ nihil dicit̉ de deo ſcd̓m accidēs gͦ huiuſmodi nomīa nō dicunt̉ de deo ꝑ ac cidens gͦ ꝑ ſe ¶℟º dd̓ ꝙ dici ſcd̓ꝫ accides ē tripliciter. vno mō accides d̓r ꝑ oppoſituꝫ ad ſubſtantiam et ſic dicit̉ accides ꝓprietas alij inherēs que nō ē de rei eſſentia et hoc c dam mō nihil d̓r de deo ſcd̓m accidēs ſic̄ di cit Augꝰ eo ꝙ hoc mō accidens ponit ꝯpoſi tionem et varietate in eo de quo dicit̉. Alio mō dici ſcd̓m accidens ē per oppoſitionē ad ꝑ ſe et ſic dicit̉ ſcd̓m accides. aut qd̓ dicit̉ ꝑ aliud ī eſſentia vt n̄ dicat̉ pies diſgregat aut ꝑ aliqd̓ cui ē qͣammo idē ꝙͣammo diuerſuꝫ vtputa cū vt d̓r de ſuꝑiori ꝑ inferius vt figū ra habet tres hoc mon ē aliquid dici de do ſcd̓m accidēs. hoc em̄ dici ꝑ accidēs ponit in aliquo poſterioritate et imꝑfectiōni ſic̄ oſtē dit rationes ad hoc inducte. deus aūt nihil habet imꝑfecte nihil habꝫ ab alio qd̓ ſit om nno aliud. nec a ſuꝑiori vel inferiori qꝛ hec nō cadūt in deo. Tercio mō dici ſcd̓m accn̄s ē ꝑ oppoſitionē ad neceſſariū vt illud dicat̉ accidere qd̓ neceſſario nō ineſt et hoc mō hu iuſmodi dicunt̉ de deo ſcd̓m accides qꝛ non dicunt̉ de ipſo neceſſario ſed dicunt̉ de ipſo ꝑ ſe qꝛ ꝑ ꝯꝑationem ad creaturā. Comꝑato aūt ad creaturā ꝑ ſe ē qꝛ deus ē ſua actio.ſ. tn̄ qꝛ deus agit ꝑ voluntatē que nō ſemꝑ n de neceſſitatē ꝯiuncta ē actui ideo nō neceſ ſaria et quantū ad hoc cadit ibi ratio dd̓i ſe cundū accides. Vnde hic modus dicēdi ꝑ accides opponit̉ ꝑ ſe in creaturis rōne eius. ꝙ ad dici ꝑ ſe ſequit̉ neceſſariū in creaturis. In deo aūt nō quoniā idē ſeipſo facit et volū tarie facit. et ideo in deo nō habet oppoſitō nem ad ꝑ ſe. Bn̄ſiones gͦ oſtēdentes ꝙ n̄ dicunt̉ de deo ſcd̓m accides ꝓcedūt ſecūdū primā et ſcd̓aꝫ acceptionē. Quod aūt obicit ꝙ eſſe dominū accidit ſic intelligendūē. i. n̄ neceſſario nec ſemꝑ ꝯuenit. Ad illud qd̓ obi cit̉ ꝙ abſunt p̄ter corruptionē. dd̓ ꝙ iſta dif finitio ē accidētis ſcd̓m qd̓ adeſſe ē ꝑ inhe­rentia ſed ſic n̄ ꝯuenit deo vt viſum ē ſed ſo lū creaturis. vnde patet illud. Ad illud qd̓ obicit̓ de ꝑ ſe. Dicendū ꝙ loquit̉ de ꝑ ſe in creaturis. Ad ꝑ ſe em̄ in creaturis ſequit̉ ne­ceſſatium ſed n̄ ſic inͥ deo. Ercio qͣrit̓ vtꝝ ea q̄ ſic dn̄r d̓ d̓o ex tꝑe dicant̓ ſcd̓m ſbam an ſꝫm rela­tione que ſit vera relatio. Et ꝙ ſꝫm relationē videt̉ hoc mō ſic̄ pater ſe ipſo generat ita ſeipſo creat. tn̄ ꝙͣuis ſeipſo generet generatio et paternitas dicit̉ vere ī ipſo ſꝫm relationeꝫ gͦ pari rōne ꝙͣuis ſeipſo creet et dominet̉ tū qꝛ ſunt ad alteꝝ dicunt̉ realiter relatiue. Itē huiuſmodi nomina. aut pure dicūt diuina ſubſtantiā. aut ſuꝑad dunt alique reſpectū. ſi pure diuina ſubſta ciaꝫ dicūt ſed ſubſtātia ē eterna et ab eterno gͦ dicunt̉ de deo ab eterno qd̓ falſum ē er ſuꝑaddunt aliquē reſpectū gͦ relationē. Si dicas ꝙ nō addūt reſpectū ſꝫm rem. ſed ſꝫm modū. Contra aūt illi mō reſpōdet aliquid mr̄e aūt nihil. ſi aliquid in re gͦ realiter di­cunt relatiue ſi nihil ergo falſus ē modus in telligēdi et incōuenies modus dicēdi Pte ſunt quedā relatiua ſꝫm eſſe quedā ſꝫm dici Sed in relatiuis ſꝫm dici ē modꝰ reſpectus In relatiuis ſꝫm eſſe ē veritas reſpectus ſed ſeruus et dominus ſunt relatiua ſꝫm eſſe er vtrūqꝫ importat reſpectun tantū ſꝫm modū ſed etiā ſꝫm rem ergo ⁊cͣ. Item dominiū di ctum de deo ita bene dicit ſuꝑ poſitione ſic̄ dictum de creatura illa igit̉ ſuꝑ poſitio. aut ponit̉ in deo aūt in creatura. Non ī creatura ꝯſtat qꝛ tunc idē ſibi ſuꝑ poneret̉ ergo poni tur in deo ergo ſuperpoſitio eſt vere relatio ergo ⁊cͣ. Item cū dico deus creat hic notat̉ duplex reſpectus ſcꝫ cauſe ad effectū et eco­uerſo. Aut ergo vterqꝫ ē ī creatura. aut vter qꝫ in deo. aut vnus in deo. alter in creatura. Conſtat ꝙ impoſſibile ē vtrūqꝫ eſſe in deo qꝛ deus nō ē effectus et ſimpliciter in creatura qꝛ creatura n̄ ē ſui cauſa ergo neceſſe ē ꝙ alit in deo ergo ⁊cͣ. Item̄ cū dico deus creat de us veriſſime ē cauſa et ſi vera ratio cauſe po­int vera relationē huiuſmodi nomina dicta de deo ponūt vera relationē. Contra dioꝰ. in cauſalibus et cauſis nō recipimus reciꝓca tionē ergo cū deus ſit cauſa ꝑfectiſſima crea ture nō refert̉ ad creatura. ꝙuis ecōuerſo. creatura referat̉ ad ipſum. Itē phus dicit ꝙ ſciētiā ſꝫm rem refert̉ ad ſcibile ſed nō co uertitur ergo ſi minor ē depedentia dei ad creatura quā ſcibilis ad ſciētiam ergo nulla ī eo ē relatio. Item rōne videt̉ qꝛ huiuſmo­di nomina ſi dicūt relationē circa deū. aut il la ē pure diuina eſſentia. aut aliquid ſuꝑad ditum. ſi pure dei eſſentiā ergo eternū quid ergo reſpectus huiuſmodi nom mū ē eternꝰ ergo de neceſſitate dicunt̉ ab eterno. Si au te dicūt aliquid ſuꝑadditū ergo in deo eſt aliqua ꝯpoſitio. ¶Item omnis relatio dicit aliquā dependentiā vel ſaltē ordinē et habi tudinē. ad illud reſpectu cuius dicit̉ ſed de us nō ordinat̉ nec terminat̉ erº nihil de deo dicit̉ relatiue reſpectu creature Liº ad hͦ intelligendū ē ꝙ dici ſꝫm relationē duplicit̓