Seite
Brima cōſtitutio. Ex declaratione Rubrice ⁊ epiſtole. Quare inuocatio diuini nominis ſit in quoli­bet principio. ⁊ an lꝫ iudeo īuocare nomē chriſti Et an liceat notario chriſtiano ꝯfitiēti inſtrumē tū inter iudeos inuocare nomē dn̄i: ibi. Et pri­mo. Et an iudeus ꝗ iurauit ꝑ chriſtū poſſit cogi ad obſeruātiā iuramēti. Et an chriſtianus illud recipiēs peccet: ibi. Sed q̄ro. Et an ad eſſe pri­uate ſcripture requirat̉ dies ⁊ cōſul ⁊ ſignū: ibi. Itē. Et an inſtrumento ſit apponēdū ſignū no­tarij: ibi. Secundo. Et an ſoluꝫ ſigillū mittentis ſufficiat ad declarationē epiſtole: ibi. Itē. Et an cognomina ſint apponēda ī epiſtola. Et an hec nomina verbalia abigeus erro. plagiarius mer­cator verificent̉ in vna vice tātū: ibi. Quero. Et de verbo ſemꝑ ⁊ ꝗs dicat̉ iuſtinianus: ibi. Mo­do. Et an valuerit donatio facta per Cōſtātinū ſilueſtro pape: ibi. Et ſic. Abrica hec ſimul cū conſtitutione eſt quedā epiſtola. ⁊ diuidit̉ in tres partes. Prīo po­nit nomē mittentis eā cuꝫ nominibus ⁊ cognomini bus: ⁊ durat vſqꝫ ad ver. Theophilo. ibi eſt ſecūda pars in qua ponunt̉ nomina quibus mittit̉ iſta epiſtola cū cognomi­nibus: ⁊ durat vſqꝫ ad ver. ſaluteꝫ. Ibi eſt tertia pars ī qua ponit̉ ſalutatio: ⁊ durat vſqꝫ ad finē. Et primo nota ꝙ hic ſit inuocatio diuini nu­minis.ſ. chriſti. cōcor. in corpore de queſtore.§. .i. ⁊ in aucͣt. de armis. poſt prin. ⁊. l. ī noīe dn̄i. C. de offi. prefec. preto. aphri. Rationē quare ſit in uocatio diuini numinis reddit glo. in proemio inſti. ⁊ in auc̄. de here. ⁊ fal. in rubrica. colla. i. ⁊ ē talis: ꝗa quādocūqꝫ ⁊ vbicūqꝫ ſit inuocatio diui ni numinis ſequit̉ bonū initiū melius mediuꝫ ⁊ optimus finis: vt in cor. quomodo op. ep̄i. ī pͥn. Et certe hic dubitat̉ de vno vt in glo. quadā antiqua que cōmuniter nō habet̉. ⁊ querit quo­modo eſt hoc poſſibile ꝙ inuocatio ieſu chriſti fuerit facta hic cuꝫ oēs iſte leges fuerunt facte ꝑ paganos. Et reſpondit hic Iuſtinianus ⁊ inſti. in proemio. ⁊. jͣ. ti. i. ſuꝑ rubrica. ⁊ voluerunt qui dā dicere ꝙ ꝙͣuis hoc ſit nihilominus ille ꝗ lo­quit̉ vt eſt Iuſtinianus: pōt hoc facere quia fuit huiuſmodi cōſtitutionis cōpilator. Itē non lo­quit̉ hic de legibus: ſed loquit̉ de compilatione ſua quaſi dicat ꝙ illis nō licuiſſet hoc nomen in­uocare: quia nō credebant in eū. Glo. hoc non probat. Tu ꝓba: quia illis qui nō credūt in chri icipiunt auree lecture noue: et antique maxime ſuper pri­ma codi. d. Bart o. Saxoſerrati ſuꝑ toto corpo. iuris ciuilis. cuꝫ apoſtillis. d. Alexā. imolenſis ſuis in locis ſituatis: nec nō cū ſuis ſummarijs ⁊ nouis apoſtillis poſt. d. Alex. editis ꝑ. d. Bernardinū de landriano mediolanēſem: ꝗbus facile ꝗlibet mētē bar. ꝑ cipiet ⁊ ꝗd iudicare et conſulere ha beat ītactis tā ꝑ bar. qͣꝫ ꝑ alexan. Et primo ſuper pͥma digeſt. veteris. a Inter iu deos. Nota rius quādo facit inſtru­mentū inter iudeos īuo­cat nom hie ſu chriſti. bar tol. ⁊ doc. in Rubri. jͣ. de ope. no. nū. hic ponitur an̄ iudeꝰ poſ ſit iurare. ſꝫ quid de iu­ramento iu deoꝝ hereti coꝝ vel excō municatorū inter ſe puta in caſu aucͣt. ſacramenta. ⁊ in caſu. c.& cū cōtingat An valeat vi detur ꝙ nō: quia vincula ſacramenta lia nō cadūt in ipſos quā do non ſunt de ſacro ciui li. vel dic cō tra qꝛ artat eos impera tor ar. l. qm̄ .§. ītra ſe. C. de hereticis Bal. in. c. i. .§. ſacrā. de pa. iura. fir. ꝑ moder. in .c. fi. de iud̓. b Chriſti p̄ ſidio ſemper inuocato ei qꝫ matriſ glo rioſe. AD­DE poſt ale­xan. ac clariſ ſimuꝫ cōpa­triotā ⁊ dn̄ꝫ meū. d. Iaſo nē mainū ꝙ ī ꝯſilijs ang. numero. xc. iiij. ē quedaꝫ copia trāſa­ctionis cele brate īter iu deos in qua nō eſt inuocatio diuini noīs ⁊ tn̄ cōfecta a chriſtiano. eſtqꝫ iurata et ibi Ange. contrarium videtur velle eius qd̓ voluit paul. de caſtro conſilio mihi. c. ꝑ. d. Iaſo. hic alle. xcviij. opi. tn̄ pau. de ca. habuit ro. cōſi. clv. ī fi. Et in quantū etiam cōcludit ꝙ iudeus ad officia publica nec dignitates pōt aſpirare adde pe. de anch. conſilio. cclxxij. de titulis criminū dicit tn̄ ibi ꝙ ſtante cōſtitutione ꝙ nullus eligat̉ ad officia ſub pena niſi ſit fide­lis ⁊ deuotus ſancte matris eccleſie ꝙ ꝓcurans et faciēs ut eligat̉ iudeꝰ nō incidit in penā qꝛ iudei dicunt̉ deuoti ⁊ fideles eccleſie militātis ex qͦ pacifice viuūt et eccleſia illos tollerat. Inquātū etiā tāgit an iudeꝰ poſſit eſſe tutor adde late andre. ſicu. cōſi. xv. Que aūt cōmercia poſſint habere iudei cū chriſtianis uide ro. cōſi. cccclxxxxviiij. Et qͥ ſint eis ꝑmiſſa vide in cōſilijs bal. ꝯſiliū ſubſcriptū a dn̄o Io. de ligna. Gaſꝑ. cal. io. de fan. ⁊ quibuſdaꝫ alijs doc. numero. cclxvi. iij. li. A qͦ ēt iudice debeāt puniri ſi delinquant vide ꝑ bal. cōſi. cclxvi. ij. li. cal. cōſi. ij. de iudeis pe. de ancha. cōſi. xv. oldra. conſi ccexxxiij. et. xxxvi. Et an ꝯͣ chriſtianū poſſit eſſe teſtis ſtum nō lꝫ aliquid ſequi illius nec aliquo modo aſſumere ne videant̉ in deſpectū eius hoc facere vt. l. iudeos. C. de iude. vbi dicit̉ ꝙ iudei nō pn̄t accipere crucē in deſpectū ſiue opprobriū eius ⁊ chriſtiane religionis. ⁊ ita nec eius nomē inuoca re. Ex quo optime colligitur ꝙ ꝙͣuis tabellio fa­ciat inſtrumentum inter iudeos ꝙ pōt inuocare nomen dn̄i ieſu chriſtiᵇ: ⁊ ualet vt Iuſtinianus hic facit. Sed quero ꝗd in iuramētoᵉ: pone ꝙ iudeus iuret tibi chriſtiano ꝑ chriſtū. ⁊ ſic hͨ que ro de duobus. primo cum iſte iudeus nō poſſit huiuſmodi nomē aſſumere. nūquid tamen cogi­poſſit ipſum iuramentuꝫ obſeruare. ſecundo an ipſe chriſtianus qui hoc ſacramentuꝫ recipit ali­quo modo peccet. Et certe hoc videt̉ Inno. di­cere ꝙ ꝙͣuis ille non poſſit iurare cogat̉ tn̄ ſtare tali iuramēto. Iteꝫ ꝙ iſte chriſtianus nō peccet. quia in ſua poteſtate nō erat iurare vel nō iurare vt ipſe probat quaſi ad tex. ⁊ ibi ipſe ponit in. c. ⁊ ſi chriſtus. extra de iureiur. ꝑ. c. monet. xxij. q. i. Itē no. hͨ moduꝫ mittendaꝝ litterarū vel epi­ſtolaꝝ. ſed tamē aduerte quia hec ſcriptura pōt diuerſificari a ſcriptura publica in qua requirit̉ dies ⁊ cōſul: vt in corpore vt prepo. no. impera­⁊ tamē in hac ſcriptura nō eſt. ⁊ ſic videt̉ ꝙ ī ſcri ptura priuataº nō ſit neceſſarius dies ⁊ cōſul. ſed tamē hoc videt̉ falſuꝫ per finē huius cōſtitutio­nis. Et ſalua eius reuerentia hoc nō bene repre­hendit ꝗa ibi non eſt certus dies appoſitus nec ſpecificatus qd̓ eſt neceſſariū in inſtrumento pu­blico ſeu ſcriptura ⁊ nō in priuata: vt hic. quam opi. teneo ⁊ probat tex. in. l. cū tabernā. jͣ. de pi­gno. in.§. idē queſijt. hoc etiaꝫ expreſſe tꝫ Guil­de cu. lꝫ nō examinet in. l. i. de iuſti. ⁊ iur. tn̄ venit examinandū propter cōtrarietatē legū. maxime .l. ſcripturas. C. qui po. in pig. ha. de qua dicā in .l. i.§. editionē. jͣ. de edē. ſed circa hoc vide vnaꝫ glo. in. l. in ſumma.§. idē labeo. de aqͣ plu. arcē. ⁊ ibi gl. allegat. d. l. cū tabernā.§. idē queſijt. jͣ. de pigno. Itē eſt ⁊ alia differētia inter ſcripturā pu blicā ⁊ priuatā: ꝗa in ſcriptura publica requirit̉ ſignūᵉ ſcribentis ad ſuū eſſe: vt ſignū tabellionis vt ī corꝑe de īſtru. ca. ⁊ fide.§. oꝑtet aūt. colla. .vi. ⁊ de fide inſtru.§. inſtrumēta. ⁊ inſti. de pub. iudi.§. itē lex cornelia. vbi ponit̉ ratio qͣre ſignū dꝫ apponi. ad qd̓. l. fi. C. de aſſeſſo. ibi ſignum qd̓ ſolitū eſt charte imponi. Secundo aduerte ad vnā. q. magnā quā habui in iſta ciuitate de hoc ⁊ dicebā tunc ꝙ tex. nō dicūt ꝙ apponat̉ ſignuꝫ in inſtrumēto: ꝗa ꝙͣuis dicant ſi apponat̉ ꝗd fa­cere hꝫ: tamen nō vrgent ꝙ apponat̉: tamē dixi ꝙ ſunt apponēda que cōſueta ſunt poni: vt no. vide pe. de ancha. cōfi. clxxxviiij. ⁊ alex. cōſt. clxviiij. Et an valeat locatio ad longuꝫ tp̄s ſacta iudeo de re. eccle. uide cal. cōn. iij. de loca. Et an fili­iudeoꝝ baptizari poſſint inuitis parētibus vide eundē cōſi. ij. de iudeis c In iuramento. ⁊ iſtud facit vtrū iudeus poſſit eſſe teſtis contra chri ſtianū ⁊ in iudicijs dic ꝙ nō ſed in cōtractibus forte ſic. l. quoniaꝫ. C. de hereti. et ꝗs erit iudex in cauſa periu­rij. vide pe. de ancha. in regula. ea qͥ in. vi. q. ⁊ an iudeus poſ­ſit iurare ꝑ chriſtuꝫ vel uirginē. ui­de gl. no. ꝙ nō. ī aucͣ. ut iuſiuran. qd̓ p̄ſtat̉ ab his ⁊cͣ. in prin. ⁊ ibi ange. per doc. ⁊ maxi­me Imol. in .c. ⁊ ſi xp̄s. d̓ iureiu. d In ſcri­ptura priua ta. an ſcriptu ra pͥuata de­beat cōtine­re diē et cō­ſulē gl. in. l. ī ſumma.§. idē labeo. de aqua plu. ar. ⁊ ibi bar. dic̄ ꝙ in inſtru­mētis publi cis obligati onis non re quirit̉ dies ⁊ cōſul. ⁊ ui de que dixi poſt Bar. l .l. et ſi cōtra ctus. de fide inſtru. Adde unuꝫ qd̓ uo­luit Io. an. in. c. cum no bis olim. in nouella. de electione. ad fi. ꝙ quādo hora ē de cō ſuetudīe uel de natura a­ctus exp̄ſſio diei habetur pro expreſſi­one hore ſe­quitur bal. in. c. i. de mi li. uaſ. qui cō tu. eſt. ꝓ hoc facit qd̓ ali­bi dixit In­nocē. ꝙ n̄ in citatione nō apponat̉ ho ra intelligit̉ de conſueta ẜm eū. in. d. .c. cū nobis olim. hoc tn̄ videtur limitandū niſi eſſemus in caſu in quo cōputaremus tempus de momento ad momentū per id quod no. uoluit rapha. in. l. i.§. dies quā do appel. ſit. ⁊ dum. sͣ. allegaui Io. an. in. c. cū nobis. adde Bal. in. l. i. in ulti. col. C. quomodo ⁊ quando iudex per bar. in conſilio iudex ſtatuit. ADDE. an ſcriptura priuata requirat diē ⁊ conſulem abba. conſi. lxxxv iij. ij. lib. bal. cōſilio. x. quarto lib. alex. cōſilio. lxx. iij. lib. e Requiritur ſignū. An in ſcriptura notarij requiratur ſignū adde qd̓ no. glo. ⁊ ibi habetur in. c. inter dilectos de fide inſtrumento. ⁊ de ſigne per Bal in. l. ſcripturas. C. qui po. in pigno. ⁊ qd̓. sͣ. proxi. dixi per Ioā. an. poſt Spe. in titu. de inſtrume. edi.§. breuiter. per Ci. et Bal. in. l. cō­tractus. in fi. C. de fi. inſtrumē. per Ang. in aucͣ. de tabellio. in. ij. col. per Bar. ⁊ ang. in. l. lucius. ff. de teſta. mili. ⁊ dicit Imo. in. c. i. de fi. inſtru. ꝙ cōmuniter tenetur ꝙ non ſit de ſubſtātia. ADDE an ſignum ſit de ſubſtantia ⁊ alia que requirantur ad eſſe inſtru menti Ang. cōſilio. cxx. d. car. cōſilio. cxxxiij. A i j