Seite
De vſu. ⁊ habi. De ſeruitutibus. Quotiēs diſpoſitiōiˢ appo Uſufructus. nt aliꝗd qd eſt ꝯtra naturā rei ſuꝑ qua diſponit̉: nō ualet diſpoſitio. h. d. Hic habes duo Ui uſufructū. que habent̉ ī. l. naturaliter. ī pͥn. de acꝗ. poſ. dic ut ibi. No. optimū pͥncipiū in caſu Ti frul. ſuo. Bar. No. iſtū finem: ꝗa de Utrum autem. des ſcite ꝙ rei uēdica­tioᵇ dat̉ illi qui nō poſſidet: ſꝫ iſte actiōes ꝯfeſſoria ⁊ ne gatoria que ſūt in rē dātur etiā poſſidēti ut hic uides. ad qd̓. l. ſi forte.§. ſciēdū. ad exhibēdū. qd̓ no. ꝗa ꝙͣuis aliꝗs comes poſſideat comitatū ſuū: tn̄ pōt petere: ut declaret̉ comesᵉ. ⁊ ſic etiā ad multa alia ualet. De vſu ⁊ habitatione. Rubri. No. ꝙ ꝗs in domo cōi p̄t Et eru. inducere ꝑſonas de quib .sͣ. dictū eſt. Et recipere hoſpites qn̄qꝫ ⁊ ſi miles. fa. l. ſi ſtipulatꝰ fuerī. jͣ. de ꝟb. ob. I habitatio. Reſtat vnū cōtrariū in ſolutione Sed ſi ſit. glo. So. in illis nō erat ꝟba ſimi­lia uel eꝗpollētia iſtis: ꝗa ip̄a res fuit relicta cū adiectio ne quadā ꝑ quā adiectionē legata nō minuūtur neqꝫ adimunt̉: hic fuit relictꝰ uſufructus uel uſus cū adiecti one quadā ꝑ quā adiectiōem legatū auget̉ ⁊ ſic ubiqꝫ ſit īterp̄tatio in benigniorē partem: ut. l. in teſtamentis .jͣ. de re. iur. quā ſolu. no. No. ꝙ ꝟba te Lenuꝫ equitii. ſtatoris debēt intelligi ẜm cōditiōem perſone cui dat̉ ſeu ad quē diſpoſitio cōfert̉. Barto. Er ſeruum. Op. de. l. i.§. i. sͣ. ſi uſufru. pe. So. q̄daꝫ Uſū S. ſūt ſubſtātialia rei: q̄dā ſūt naturalia ſeu accidētalia. In his que ſūt de ſubſtātia ſi ꝗdem in ip̄a diſpoſitiōe adimat̉ uitiat̉ diſpoſitio. Sꝫ ſi adimat̉ di­ſpoſitione ꝑfecta vitiat̉ adēptio ⁊ ualet diſpoſitio: ut hͨ In his ꝟo que ſūt naturalia ſiue accidētalia ꝙͣꝙͣ neceſ ſaria adēptio n̄ uitiat diſpoſitōeꝫ: ut. l. ꝯtraria. ⁊ ibi no. De ſeruitutibus. Rubrica. Vj Dictū eſt ſupra de ſeruitutibus ꝑſonalibꝰ: ſeꝗt̉ vide re de realibus. Sed oppo. ꝙ ſeruitus non pōt ſine vſu cōſtitui: ut. l. i. sͣ. de uſufru. Huius timore facta eſt glo.i. huius tituli que diſtinguit quattuor genera ſerui iutū: ut videbitis per ordinē. jͣ. l. i. Ex. l. ſequenti. Quid ſit ſeruitus realis ⁊ quo iure fuit inuenta. Seruitutū alie ꝑ­Eruitute S. ſonales alie reales .h. d. Oppo. nā de ſeruitutibus ꝑſonalibꝰ loꝗtur ti. de ſta. ho. ⁊ de his q̄ ſūt ſui ul̓ ali. iur. nō liber pn̄s. Huiꝰ timore glo. ſoluens dicit ꝙ hͨ diſtinctio nō eſt ꝑfecta. ⁊ ideo debes diſtīgue re: ꝗa ſeruitutū alie mere ꝑſonales q̄ debēt ut a ꝑſōa ꝑ ſone: ut in ti. de ſta. ho. Alie mere reales que debētur a re rei: ut in hoc ti. Alie que debent̉ a re ꝑſone: ut uſus ⁊ vſufructꝰ: de ꝗbus loꝗt̉ precedēs liber. vn̄ nō eſt me­re ꝑſonalis. Alie q̄ debent̉ a ꝑſōa rei: ut. l. ticio.§. ticio .jͣ. d̓ ꝯdi. ⁊ d̓. ⁊. l. meuia. d̓ ma. te. Aſſumo primā ⁊ on̄ do ꝙ ti. de ſta. ho. nō loꝗt̉ ꝓprie de ẜuitutibꝰ. nā ſerui tus ꝓprie nō p̄t eſſe niſi ſint duo.ſ. ille ꝗ dominat̉ ⁊ ille qui ſeruit: vt. l. i. jͣ. cōia p̄di. Sꝫ īfra ego reperio ꝙ ē ſer­uitus ſine dn̄o: ut. l. qd̓ ſeruꝰ. jͣ. de ſtipu. ſer. ergo nō eſt ꝓprie ſeruitus. Rn̄deo naturaliter deꝰ fecit hoīem ut dn̄iaretur oībus alijs rebꝰ: ut. l. in pecudū. jͣ. de uſuca. ⁊ .l. iuſtiſſime. de edil. edic. oēs ergo alie res naturaliter ſeruiūt hōi: ſi ergo aliquo mō efficit̉ ꝙ hō exeat de nu­mero hoīum dn̄iantium ⁊ tranſeat in numero rerū ſer­uientiuꝫ merito dr̄ ſeruus. hoc eſt de genere ſeruiētium ⁊ ſi in nullius bōis eſſet ita poſſet occupari ſicut queli­bet alia res: ut. d. l. qd̓ ſeruus. Uenio ad ſecūdū.ſ. aqͣ ſeruitutes mere reales de ꝗbus loꝗtur iſte tex. ⁊ iſte res in ꝗbus eſt hic ſeruitus oēs ſunt de illo genere rerū q̄ hoī ſeruiūt ⁊ ſubijciunt̉: ⁊ tn̄ inter ſe vna alteri dr̄ dn̄a. ri. Et iō n̄ pōt eē p̄diū ſeruiēs ſine p̄dio dn̄ante: ut. l. i. .jͣ. cōi. p̄di. Quero ergo ꝗd eſt ſeruitusᵇ: iſtā diffiniti onem non reperio: poſſumꝰ tn̄ ꝓbabiliter ſic diffinire. ſeruitus eſt ius qd̓dā p̄dio inherēs ip̄ius utilitatem re­ſpiciēs ⁊ alteriꝰ libertateꝫ ſeu ius diminuēs. ita pōt diffi niri. Dixi ꝙ eſt ius. iſtud ꝓbat̉ inſti. de re. cor. ⁊ incor. ⁊ .sͣ. de re. di. l. i. in fi. ⁊. jͣ. ti. ij. l. i. cū infinitis ſimilibꝰ. Se ꝗtur p̄dio coherēs ꝓbatur. sͣ. de neg. ge. l. ꝗ in aliena. .§. fi. Qd̓ dixi coherēs dixi ut ſignificarē ꝙ eſt quedam qualitas p̄dij nō inherens ip̄i p̄dio pͥncipaliter ſed ac­ceſſorie: ut. jͣ. e. l. ſeruitutes de uerb. ſig. l. ꝗd alid̓. Item iō dixi p̄dio coherēs: ut per hoc denotarem ſeruituteꝫ ineſſe predio dn̄anti actiue: ut. l. arbor.§. fi. jͣ. cōi diui­Sꝫ huic ob. jͣ. e. l. iij.§. fi. q̄ uidet̉ uelle ineſſe predio ſer­uienti. Rn̄. ip̄i predio ineſt paſſiue ⁊ priuatiue. Ius enī eius diminuit: ut ſtatiꝫ dicā. Iō nō dicit̉ ꝓprie ineſſe. ſed magis deeſſe. Si cui enī offenderet̉ oculus nō ꝓ­prīe dr̄ ꝙ ei ineſt cecitas: ſed ꝓprie ei deeſt lumen. Itē huic ob. qd̓ alibi dr̄ ꝙ ſeruitutes non ſunt in bonis nec extra bona. ergo nō ineſt p̄dio dn̄anti: ut. l. i. de vſufru. le. ſo. ut ibi ꝑ glo. ⁊. l. reꝫ in bonis. de acꝗ. re. do. nō eſt enī in bonis: nec extra ꝑ ſe ⁊ pͥncipaliter ſed acceſſorie. Sicut qualitas ineſt ſubiecto bene eſt in bonis hoc eſt in p̓dio dn̄ante. Seꝗtur ip̄ius utilitateꝫ reſpiciens: hoc iō dixi: ꝗa niſi utilitateꝫ predij cōtineret nō poſſet con ſtitui ſeruitꝰ: ut. l. ſi edes. jͣ. ti. i. ⁊ ti. ij. l. attilicinꝰ. Seꝗt ⁊ libertateꝫ ſeu ius alterius diminuēs. Iſtud probat̉ ī .l. ſtipulatio iſta.§. ſed ſi forte. jͣ. de ꝟbo. ob. Et ꝙ dixi alterius ideo dixi: ꝗa nō pōt eſſe prediū ſeruiēs ſine p̄­dio dn̄ante: ut. l. cōi. predi. Itē ꝙ dixi alteriᶻ. intelligo .ſ. dn̄i: ut. l. i. jͣ. quēad. ſer. amit. Itē intelligo alterius in totū uel in ꝑtem quādoqꝫ: ut uidebitis in. l. ꝓ parte. jͣ. .e. Quero quo iure ſunt īducte iſte ſeruitutes. Rn̄. d̓ iuregentiū iſtud ꝓbat̉ inſti. de ſerui. in fi. Diuiſiōes āt iſtarū ſeruitutū realiū uidebitis ꝑ iuriſcōſultum. Quia alie urbanorū alie ruſticorū. ⁊ quelibet hꝫ diuiſiōes ꝑ ſe ⁊ eſt tertia ſpēs eius: ꝗa quedā eſt ſeruitus q̄ debetur a re ꝑſone ut uſus ⁊ uſufructꝰ. ⁊ de iſtis uidiſtis in p̄ce­dentibus titulis Uenio ad quartū genꝰ.ſ. qn̄ debe­tur a ꝑſona rei qd̓ de iure. ff. nō eſt reꝑtuꝫ niſi in liberto ut poſſit cogi ad morādum in certo loco: ut. l. ticio.§. ti cio. de cōdi. ⁊ demō. ⁊. l. meuia. de ma. teſt. De iure. C. reꝑitur in agricolis ⁊ cēſitis qui ſūt aſcripti glebe adeo ꝙ a ſolo ſeꝑari non poſſūt: ut. l. quēadmodū. C. d̓ agri co. ⁊ cēſi. li. xi. ⁊ ꝑ multos titulos ibidē­Dicit glo. hoc eſt uerū niſi alij cō y FlI S. ſentiāt ante uel poſt: ut. l. per fun dum. jͣ. ti. ij. Quero rōnem huius. Rn̄. ꝗa ſeruitus conſtituit̉ ad utilitatem p̄dij dn̄antis ⁊ dimi nutiōem p̄dij ſeruientis. mō una pars pro indiuiſo nō pōt utilitateꝫ recipere: nō enī poſſes ducere aquā ad fū dum cōem pro certa parte pro indiuiſo: neqꝫ ducere ꝑ fundū alienū pro indiuiſo. iō nō pōt ab vno cōſtitui: vt .jͣ. e. l. ad certā ⁊ ex hoc apparet ꝙ vnus ex dn̄is pōt cō ſtituere pignori rē pro ꝑte ſua pro indiuiſo: ut. C. ſi cō munis res pi. da. ſit. l. i. ꝗa illud ſit ad ſecuritatem debi ti q̄ ſecuritas p̄t p̄ſtari ꝓ īdiuiſo. nō aūt pōt p̄ſtari vtili tas ſeu ſeruitꝰ fūdo meo ꝓ certa ꝑte ꝓ īdiuiſo: ut hic. circa hoc uide. l. ſtipulatiōes nō diuidunt̉. in pͥn. in pri mis quattuor cōtrarijs. jͣ. de ꝟbo. obli. A thuſa. de ſta. ho. ⁊ ī. l. ſan­cimꝰ. C. de v̓b. ſig. ⁊ ad hoc hāc. l. ꝓ mirabili alle gat bal. in. l. indebitā. de cōdi. īdeb. ⁊ adde qd̓ dixi poſt bar. in .l. fideiuſſor ī pͥn. de le. i. ⁊ Bal. ibi ⁊ do. i0. ubi ēt Bal. allegat iſtū tex. licet do. io. nō al­leget bal. in .l. i. C. d̓ uſu­fru. ꝙ lꝫ te­ſtator n̄ poſ­ſit remittere cautionē vſu fructuario: tn̄ pōt dāna re heredem ut unū pau­perē recipi. at in fideiuſ­ſorē. ⁊ Bal. in. l. ſi pro ea .C. manda. Si vſufr. peta. Rubr. I fun­do.§. vſu fructus diſpoſitioni. qn̄ diſpoſitō apponat̉ cir ca aliꝗd qd̓ eſt cōtra na­turaꝫ rei ⁊cͣ. uide que exa minaui ī. l. ꝑ miſceri. de acq. poſ. Ti frui .§. vtꝝ Et d̓ hoc ha betur inſti. d̓ act.§. eque. ī fi. no. bar. in .l. ſi priꝰ. v̓ſi. ꝗnto op­c Ut decla retur comeſ bene fac̄ qd̓ no. ꝑ gl. ⁊ ibi bar. in. l. i. de ferijs. De ẜuitu tibus. Rub. Erui­tutes. ꝗd eſt ſerui­tus. uide in­ſti. de act.§. eque.