Seite
De iuriſdi. om. iudi. ẜm notata in aucͣ. de col.§. ꝓhibemus. ⁊ habet̉ ꝑinde ac ſi fuiſſet ingreſſus. Aut nō fuiſſet ingreſſus per aliuꝫ. ⁊ tunc nullo modo debet̉ ei ſalariū hoc ꝓbo primo per .l. ſi pecuniā. jͣ. de ꝯdi. ob cau. Scd̓o per rōnem: quia re quirit̉ ꝙ aliquo tꝑe ſeruiat̉: vt. l. qui ꝯcubinam.§. vxori .jͣ. de leg. iij. ſed iſte nullo tꝑe ſeruiuit. ergo ⁊cͣ. Item quero ꝗd ī remoto ab officio rōne ſue culpe. an debeat habere ſalariuꝫ: dic breuiter. aut q̄ris an debeat habere ſalariū totius tꝑis. ⁊ dico ꝙ nō. aut queris an pro eo tē pore quo ſeruiuit. ⁊ dico ꝙ ſic: ꝗa vt dixi pecunia ⁊ tp̄s ſunt diuiſibilia. l. ſeio amico. p̄allegata. Item pone ꝙ remotus eſt ptāsª ab offō. an aſſeſſor poterit petere ſala rium totius tꝑis: dic aut eſt remotus expreſſe cū tota fa milia ⁊ aſſeſſore. ⁊ tūc aſſeſſor nō debet habere ſalariū: ꝗa iſta remotio expreſſa culpe eoruꝫ annumerat̉: vt. l. ſi merces.§. culpe. jͣ. locati. ⁊. l. pe. jͣ. ſo. ma. Aut ſolus po­teſtas eſt remotus: ⁊ tūc diſtingue: aut eſt remotus ꝑꝑ delictū ſuū propriū: vt propter furtū ⁊ baratariā: ⁊ tūc debet̉ aſſeſſori ſalarium: aut propter culpā aſſeſſoris: ⁊ tūc nō debetur: aut dubitatur ⁊ preſumit̉ aſſeſſorē fuiſ­ſe culpabilem: ꝗa eius officiū cōſiſtit in aſſerēdo ſeu aſſi dendo ſibi. vnde omne factū vel negletū ītelligit̉ factū ab aſſeſſoribus ẜm Cy. ⁊ eſt glo. fi. hͨ. Quid in aduo­cato. dicit glo. debet̉ ſalariuꝫ illius anni: vt. l. poſt duos .C. de aduo. diuer. iudi. ſꝫ poſito ꝙ eēt veꝝ in aduoca­to cui debet̉ ſalariū annuū: quid ſi nō annuū: ſed certe litis tm̄. videt̉ ꝙ admittat̉ ad totū. ⁊ qd̓ eius heredi cō­petat petitio ⁊ retentio. ⁊ hoc ſequēdo opi. glo. ſed ſe­quēdo opi. alioꝝ nō debetur: niſi pro rata tēporis ⁊ lo quor de ſalario ꝓmiſſo a parte non a publico. de quo in .d. l. poſt duos. ⁊ ſic dicūt ꝙ ſalariū debetur pro rata tē poris: niſi pro labore debeat̉ ſalariuꝫ. ita ꝙ pro rata la­boꝝ vbi labor debet̉ cū labor reſpiciat diuiſionē: vt. d. .l. ſeio. Sed an aſſeſſores durēt mortuo preſide vſqꝫ ad aduentū ſucceſſoris. Dic ꝙ nō. īmo oꝫ ꝙ alius ſur­roget̉: vt. C. de officio eius qui vicē alterius ge. l. i. ⁊ eſt ratio: ꝗa ſi durarēt aſſeſſores deberet̉ eis ſalariū. nec ꝓ­cederet qd̓ hic dicit̉ de locatione operaꝝ: quia non poſ ſet aſſidere in alio preſidatu durāte officio eodē: vt no. .C. eo. ti. l. nemo. la ſcd̓a. ⁊ ibi glo. No. ex hac. l. ꝙ ſi mo ritur ille qui ſalariū dare tenet̉ ante expletū officiū eius cui dare debet: nihilominus ītegrū debet̉ niſi poſt mor tem talis ante expletū officiū acceꝑit aliud officiū ⁊ ſa­lariū. Allegat̉ hec lex in argumentuꝫ ad qōnem ꝙ lꝫ poteſtas ſalariatus in aliqͣ ciuitate decedat ante exple­tū officiū ꝙ nihilominus heredes pn̄t petere totū ſala rium: ꝗa per defunctū nō ſtetit: quominus ẜuiuerit to­to tꝑe ẜm Guil. hic ⁊ bene dicit. ſed hec. l. nihil facit ad hāc qōneꝫ. Nam hec. l. loquit̉ qn̄ morit̉ ille qui dꝫ dare ſalariū. queſtio autē noſtra loquitur qn̄ moritur ille cui debet̉. vnde dicas ꝙ hec. l. nihil facit ſed quod dixi ti bi eſt veꝝ per. l. que hoc expreſſe dicit: vt. l. i.§. diuus. ⁊ ibi eſt optima glo. jͣ. de va. ⁊ exͣor. cog. ⁊ ideo tene̓ qd̓ di xi ⁊ ibi no. Iteꝫ no. dicit glo. ꝙ ſi iſte qui debebat dare ſalariū officialibus ſuis remouet̉ ante cōpletū officiū ⁊ alius vocat̉ loco eius ꝙ nō debet dare ſalariū officiali­bus ſuis. Ratio eſt ẜm glo. quia preſumit̉ remotus pro pter culpā officialiū: niſi forte probaret̉ ꝙ poteſtas vel capitaneus propter ſuā euidentē culpā foret remotus: tūc enim deberet officialibus ſuis de ſuo ꝓprio totū ſa larium ſoluere. Iteꝫ dicit glo. ꝙ ſi aſſeſſor fuit remotus poteſtas nō debet ei ſalarium ⁊cͣ. Ratio qͣre curator pōt N cōſilio. andere: ꝗa publicū ſala­riuꝫ nō habet. ⁊ eſt vna ratio. Alia ratio eſt: ꝗa iſte nō eſt aſſeſſor inter ꝯciues: ſed inter fiſcū ⁊ priuatu. vnde cōciues ei inuidere nō poterunt. nam ratio quare quis nō pōt in ſua prouincia aſſidere eſt ꝓpter ſuſpitio neꝫ: ne ꝗd gratioſe faciat ⁊cͣ. Itē nemo propheta acce­ptus in patria ſua: vt no. ex qui. cau. ma. l. hi qui. ⁊ no. .s. e. l. ſi eadeꝫ. al̓s debet puniri: vt. l. in cōſiliarijs. C. de aſſeſſoribus. Unde hec ſuſpitio quaꝫ is habet de ipſis facit ne ipſi in ſua ciuitate poſſint aſſidere: ⁊ eos punit ſi aſſident ſine principis permiſſu: vt. l. ſi cui. ⁊. l. hi qui. prealle. Alia ratio aſſignat̉ per alios. Et ideo hoc caſu poteſt in prouincia aſſidere: quia gratis ſeruit ⁊ ſine dā no reipublice. ⁊ ideo admittantur vt hic dicitur prima tamen opi. eſt melior quam glo. hic aſſignat. Incipit liber ſecundus. De iuriſditione omniuꝫ iudicum. Rubrica. Glo. cōtinuat hāc rubricaꝫ: quia ſupra poſuit de cu iuſlibet iudicis officio ſingulariter ⁊ ſpāliter: hic ſimul tractat cōmuniter ſiue in genere de iuriſditione omniū iudicuꝫ. ſimile eſt. C. cōmunia vtriuſqꝫ iudi. ⁊ cōmunia deleg. ⁊ cōmunia p̄di. ⁊ cōmunia de ſuc. Ex hac conti­nuatione hēs ꝙ idē eſt dicere de iuriſdi. om. iudi. ⁊ de offi. iudicum. quod an ſit verum dicam ſtatim. jͣ. in. l. i. Querit glo. que eſt differentia inter hunc titu. ⁊ titu lum. sͣ. de officio eius cui mandata eſt iuriſditio. ſolue vt in glo. ⁊ quelibet eſt bona ⁊ clara: ⁊ ideo nō curo eaꝫ aliter declarare. Ex. l. ſequenti. Iuriſcōſultus dixit ius dicentis ⁊ non iudicis dicen tis: quia ſibi ſic placuit non rōnibus de ꝗbus per alios doc. ibi. Venio. Et dixit latiſſimū: quia officiuꝫ iudicis nō habet longitudinē corporalem ſed eſt tanꝙͣ genus generaliſſimuꝫ: ibi. Quero extra. Et iuriſditio eſt pote­ſtas de publico introducta cū neceſſitate ius dicendi. ⁊ equitatis ſtatuēde tanꝙͣ a perſona publica: ibi. Item. Et decernere bonoꝝ poſſeſſionē ⁊ oliꝫ. ⁊ hodie eſt mix ti imperij: ibi. Quero. Et an mittere in poſſeſſionem ſit mixti imperij declarat bar. in. l. iubere cauere: ibi. Iteꝫ Et datio tutoris eſt mixti imperij: vt ibi. Itē quero. Et alie cauſe mixti imperij nō poſſunt delegari: licet tuto­ris datio deleget̉ ꝙͣꝙͣ alie cauſe eēnt fauore pupilli de­legāde: ibi. Itē quero an. Et qͣliter officiū iudicis ⁊ iu­riſditio ſint idē ⁊ diuerſa: ibi. Expeditis. Et an officiuꝫ iudicis ⁊ actio ſint idem: ibi. Quero tamē. Et officium iudicis eſt duplex nobile ⁊ mercenariuꝫ nobile ſtat per ſe. mercenarium deſeruit: vt ibi. Sic dicas. Et an terri­toriū pōt eē ſine iuriſditione ⁊ ecōtra. an tamen iuriſdi tio cohereat territorio. Et princeps cōcedēdo territo­rium videat̉ concedere iuriſditionem: ibi. Sciendum. Primo Us dicentis. ponit di ctum in genere. ſcd̓o illud declarat ꝑ ſpecies: ⁊ hec eſt cōmunis diuiſio. vl aliter pōt dicere ꝙ pͥmo ponit̉ dictū. ſcd̓o eius ꝓbatio. ſcd̓a ibi: nā ⁊ bono­rum. ⁊ breuiter. h. d. in ſumma. Officium iudicis eſt ge nus generaliſſimum cōtinens oīa que poſſunt expediri per iudicē. h. d. vſqꝫ ad fi. Ibi latiſſimū eſt.i. quoddam genus generaliſſimū. ibi. nā ⁊ bonoꝝ. Ad euidentiam huius partis ſcias ꝙ genus generaliſſimū eſt quod oīa cōtinet. ⁊ nullum genus habet ſupra ſe. ꝓbat̉ in. l. cum poſt.§. gener. jͣ. de iure do. ⁊. l. legato generaliter. ⁊ ibi no. jͣ. de leg. i. Hoc p̄miſſo caſus eſt clarus. dicit tex. nā ⁊ expone ⁊: pro etiā. q. d. nō ſolum iſta que hic enume­rantur: ſed etiā omnia alia pōt facere iudex. merito cō­cludit̉ quod eſt latiſſimū hoc eſt genus generaliſſimū. Notabilia ſunt clara. ⁊ nota pro iuuenibus pͥmo ꝙ ex officio iudicis dat̉ tutor. mittit̉ in poſſeſſioneꝫ bonoꝝ. delegat̉ iudex ⁊ ſimilia que hic ponunt̉. Uenio ad primum dictum. ⁊ op. nā illud qd̓ eſt latiſſimum oīa cō tinet: quia vltra illud nil reperit̉: vt. jͣ. de ver. obli. l. vbi autē nō apparet in prin. ibi actum optimū: ſed hic enu­merant̉ ſolum ea que ſunt mixti imperij iuriſditiōis nō ea que ſunt meri. ergo nō eſt latiſſimū. So. illa dictio ⁊: que premittit̉ ponit̉ implicatiue vt oīa illa cōprehēdat que poſſent per iudicē expediri: vt ſupra dixi. Item Iex ſū d cto. re motus ē po teſtas. Uide qd̓ dixi ẜm hanc glo. in fi. huius. l. ⁊ adde bar. in .l. meuia in prin. de an. le. ⁊ bar. ī. l. .i.§. diuus. de var. ⁊ exͣ. or. cog. bal. in. l. eden. C. loca. N ꝯſi lio. Et adde qd̓ vo luit glo. no. in aucͣ. de de fen. ci.§. iuſ­iuranduꝫ. in ver. nulla.