Seite
De iuriſdi. om. iūdi. op. dicit̉ hic ꝙ poteſt dare bonoꝝ poſſeſſionē. cōtra im mo habet neceſſe: vt. l. munerū.§. iudicādi. jͣ. de mune. ⁊ ho. So. dicit glo. pōt.i. debet. fateor tn̄ ꝙ ſunt q̄dam que in libera iudicis ptāte ponunt̉ ⁊ neceſſitati nō ſub iacent: vt. l. i. C. qūo ⁊ qn̄ iudex. ⁊. l. nō quicquid. jͣ. de iu di. Uenio ad qōnes. ⁊ pͥmo ad ea que tāgunt̉ in glo. ⁊ q̄ro qͣre dicit ius dicētis ⁊ nō iudicis dicētis. Rn̄. glo. hoc ideo: ꝗa nō de omni iudice. ſed tm̄ de eo qui habet merū ⁊ mixtū imperiū. ita hic iuriſcōſultus intelligit qd̓ tenet Guil. per. l. iij.§. i. jͣ. ne quis eū qui in ius vocatus eſt vi exi. ⁊ no. jͣ. ti. ij. ſuꝑ rubrica: dū dicit ſi ꝗs ius dicē­ti non obtēperauerit. nā loquit̉ de maiori iudice: vt ibi dicā. pro hoc ꝗa differētia eſt inter notionē ⁊ iuriſditio nem: vt. jͣ. de ꝟ. ſig. l. notionē in prin. ⁊. jͣ. de re iudi. l. ait pretor in prin. Idē dicit Ia. bu. hoc declarās latius ſic iudicare ꝓprie eſt dirimere litē que eſt inter ꝑtes: vt. l. i. .jͣ. de iudi. Ius dicere pōt fieri etiā vbi nullū eſt litigiū: vt qn̄ interponit̉ decretū ſuper alienatione reꝝ minoꝝ vel ſuper tranſac. alimentoꝝ que ſunt mixti imperij. qui buſdam alijs videlꝫ Ia. de are. Cy. ⁊ Rai. hͨ hoc diſpli­cet. nā idem eſt dicere iudex qd̓ ius dicēs: vt extra de ꝟ. ſig. c. forus. qd̓ placet: ꝗa hic ſincopat̉: ꝗa trahit̉ illa lit­tera.ſ. de medio. Iteꝫ ꝗa appellatio iudicis refertur ad maiores: vt in corpore de iudi. ⁊ vt oēs obe. iudi. ꝓuin ciarum. ⁊ ideo dixit ius dicentis ⁊ nō iudicis: ꝗa ſic pla cuit ſibi. Et ſi inſtares ergo videt̉ hic ꝙ loquat̉ de quo libet iudice quod videt̉ falſum per exēpla que hͨ ponū­tur que ſunt mixti imperij ⁊ nō ꝑtinēt ad magiſtratus: vt. l. i. jͣ. ti. ij. ⁊. l. ea que. ad municipa. So. hͨ loquitur de officio iudicis in genere nō iſtius vl̓ illius. ⁊ hoc modo ſumēdo cōtinet oīa que poſſunt expediri per quēcūqꝫ iudicem de mūdo nō ꝙ poſſit vnuſꝗſqꝫ oīa. ſed hec ap pellatio officiū iudicis cōtinet oīa que poſſunt ꝑtinere ad vnūquēqꝫ iudicem cum ſit genus generaliſſimum. Quero extra glo. qͣre dixit latiſſimū ⁊ nō longiſſimū. Rn̄. Pe. ꝗa ſapientia cōſiſtit in latitudine ⁊ nō in lōgi tudine. nam raro lōgus īuenitur ſapiēs. Sed hec ſo. di plicet Cy. ꝗa ipſe multū lōgus erat: ⁊ ideo dicit Cy. q ideo ſic dixit: ꝗa ſibi placuit. Tu dic ꝙ ideo dicit latiſſi­mum: ꝗa officium iudicis nō habet lōgitudinē corpo­ralem: ꝗa eſt incorporale. ⁊ ꝙͣtam lōgitudinem habeat in tꝑe vel in vita hic iuriſcōſultus nō intendit tractare. ſed tm̄ intendit tractare de latitudine qd̓ cōprehēdit.ſ. ꝗd ⁊ ꝙͣtum cōtineat cum ſit genus generaliſſimū vt di­xi. Item quero ꝗd ſit iuriſditio. glo. hͨ diffinit ꝙ iuriſ ditio eſt poteſtas de iure publico introducta cū neceſſi tate ius dicēdi: ⁊ equitatis ſtatuēde. ſimilem glo. habe­mus in.§. iuſiurandū. in corpore de defen. ci. circa me­dium glo. magne. glo. primo dicit ꝙ eſt ptās. hoc ꝓbat̉ in. l. ptātis ꝟbo. jͣ. de ꝟb. ſig. Sequit̉ de iure publico ītroducta hoc probat̉ in. l. ij.§. huius ſtudij. sͣ. de iuſti. ⁊ iure. ⁊ de ori. iur. l. ij.§. poſt originē. ⁊ quaſi per totū. Sequit̉ cū neceſſitate ius dicēdi hoc probatur in. l. munerum.§. iudicādi. jͣ. de mu. ⁊ ho. ⁊. l. de qua re. jͣ. de iudi. Sequitur ⁊ eꝗtatis ſtatuēde hoc probat̉. C. de iu. l. placuit. ⁊. jͣ. de eo qd̓ certo loco. l. ꝙ ſi epheſi in fi. Sed cōtra hoc op. ꝗa ẜm hoc pater in filios: dn̄s in ſer uos: tutor in pupillos habēt iuriſditionem. Eſt eniꝫ eo rum poteſtas ītroducta de publico. nam poteſtas pr̄is eſt ītroducta a iure ciuili: vt. l. iij. de his qui ſunt ſui vel alie. iur. ⁊ inſti. de pa. po. Itē ſimile in tutela: vt. l. i. jͣ. de tutelis. eſt enim munus publicū auctoritate: licet vtilita te priuatuꝫ: vt. l. i. jͣ. de mu. ⁊ ho. ⁊. l. athlete. ꝟ. tutela. jͣ. de excu. tu. ⁊ inſti. de excu. tu. iuxta prin. Poteſtas dn̄i eſt de iure gentiū: vt. l. manumiſſiones. sͣ. de iuſti. ⁊ iur. Item habēt neceſſe reddere ius hoc eſt dare ⁊ face­re eis illud quod ius p̄cepit: vt. jͣ. de lib. agno. per totū. ⁊. Cide liber. alen. per totum. In tutore eſt planū. Iteꝫ debet ſtatuere equū in eos non iniquū: vt. l. ij. sͣ. de his qui ſunt ſui vel ali. iu. Hoꝝ occaſione addas in diffini­tione vnum ꝟbū vt dicas iuriſditio eſt poteſtas de iure publico introducta cū neceſſitate ius dicendi ⁊ eꝗtatis tanꝙͣ a ꝑſona publica ſtatuende. hoc quod dico ꝙ tan ꝙͣ a ꝑſona publica perficit diffinitionē: quia in ꝯͣrijs fa­cit tanꝙͣ priuatus: ⁊ hoc prout iuriſditio ſumit̉ ⁊ diffi­nitur in genere que diuidit̉ in tres alias ſpecies: vt dicā ⁊ no. in. l. imperiū. jͣ. e. Et ſi dicas ꝗd ad propoſitū cuꝫ hic tractat̉ de officio iudicis ⁊ non de iuriſditione rn̄de vt dicā ſtatim. Item quero vtrū dare bonorum poſ­ſeſſionem ſit mixti imperij glo. dicit ꝙ ſic: vt in ea ⁊ de­clarabo. jͣ. e. l. iubere cauere. ad fi. vbi ꝓprie eſt iſta ma­teria. Quero an hodie dare bonorū poſſeſſionem ſit mixti imperij: glo. dicit ꝙ nō. C. qui ad bonoꝝ poſ. ad mit. l. fi. ⁊ inſti. de bono. poſ. in fi. Tu dicas ꝙ hoc.ſ. bo norum poſſeſſionē agnoſci coram iudice cōpetēti iure magiſtratus nihil eſt. Nihil enim facit iudex: niſi ꝙ ex­hibet p̄ſentiam ſui. Sed ſi ꝗs vellet ꝙ iudex decerneret bonorum poſſeſſionem: tūc eſſet mixti imperij hodie ſi cut olim. nec reperimus aliꝗd immutatū. Itē quero in tertia glo. vtrū mittere in poſſeſſioneꝫ ſit mixti impe­rij. Glo. diſtinguit. dic vt in ea. ⁊ hoc qualiter debeat ī­telligi declarabo in. l. iubere cauere. jͣ. e. Sed videtur ꝙ miſſio in poſſeſſionē poſſit demādari: ꝗa videmus quo tidie ꝙ iudex mādat nuncijs vt mittāt quem in poſſeſ­ſionem: vt. l. is cui.§. miſſus. jͣ. vt in poſ. le. So. non cō­mittit vt trāſeat iuriſditio. quaſi dicat ꝙ nuncius faciat tanꝙͣ nudus miniſter. hoc eſt ꝙ per nūciū faciat iudex: vt. l. qui aūt.§. fi. ⁊. l. ſe. jͣ. de conſti. pecu. Item quero vtrum dare tutorē ſit mixti imperij. Glo. diſtinguit hic ⁊ alibi melius. jͣ. de tu. ⁊ cur. da. ab his. l. ius dandi. aut ſubſtantia pupilli eſt vltra ꝗngentos ſolidos: ⁊ tunc eſt mixti imperij: nec poteſt demādari niſi habenti iuriſdi tionem: vt. jͣ. de tutelis. l. muto.§. tutoris. ⁊. jͣ. de tuto. ⁊ cura. da. ab his. l. nec mādante. aut eſt infra quingētos ſolidos ⁊ eſt iuriſditionis. inſti. de attiliano tuto. circa fi. Tu. dicas ꝙ eſt ſemꝑ mixti imperij. tamen qn̄qꝫ eſt mixti imperij maioris. qn̄qꝫ minoris vt dicā. jͣ. e. l. impe rium. Iteꝫ quero an alie cauſe que ſunt mixti imperij poſſint delegari habēti iuriſditionem ſicut tutoris da­tio. Rn̄det glo. ꝙ nō vt hic no. ⁊ in tutore eſt ſpāle pu­pilloꝝ fauore. Sꝫ an alie cauſe mixti imperij poſſint de legari fauore pupilloꝝ. Rn̄det glo. ꝙ nō: ꝗa in eis non vertitur tm̄ periculum. quod etiaꝫ fallit forte ſi per hoc pupillus cogeret̉ litigare extra prouinciaꝫ: vt. l. i. C. qn̄ imper. inter pu. ⁊ vidu. Ultimo querit glo. vtrū iudi cem delegare ſit iuriſditionis. ⁊ dicit ꝙ ſic ⁊ bene: vt. l. imperiū. jͣ. e. Expeditis glo. venio ad materiaꝫ ⁊ q̄ro vtrū officiū ⁊ iuriſditio ſint idem. ⁊ videtur ꝙ ſic. nam in rubrica dicitur de iuriſditione oīum iudicum. ⁊ in ni gro dicitur ius dicentis officium. nam ſi aliud eſſet iſta lex nō cōgrue poneretur hic. ⁊ hoc videtur ſentire glo. rubrice vt dixi ſuper ea. In ꝯͣrium videtur. nā ex eo ꝙ dicit officium iudicis p̄ſupponit ꝙ ante ſit iudex ꝙͣ habeat officium. ⁊ iudex nō eſt niſi qui habet iuriſditio nem: vt. l. i. de iudicijs. ergo iuriſditio eſt aliud. Pe. di cebat aliter.ſ. ꝙ iuriſditio eſt ius. afficiuꝫ eſt exercitium ipſius iuris. Guil. dicebat aliter: qd̓ referre tibi nō curo Tu clarius ſic dicas ꝙ officiū iudicis poteſt cōſidera ri. primo ſimpliciter ⁊ abſolute prout non coheret ꝑſo ne vt officiū poteſtarie: officiū capitaneatus: officiū re­gis vel principis. Illud eniꝫ officiū poteſt eſſe ⁊ eſt etiā ſi nō ſit ꝑſona que ſubeat illud. ⁊ iſto modo officium iu dicis ⁊ iuriſditio quaſi idem ſignificant: ſed diuerſimo de. nam cū dico officium iudicis denoto principaliter ipſam ꝑſonaꝫ cui ineſt adminiſtratio ſeu honor iuriſdi­tionis. ſecūdario ipſam iuriſditioneꝫ: vt. jͣ. de mu. ⁊ ho. .l. honor. ⁊. C. vbi ⁊ apud quē. l. fi. Cum dico iuriſditio denoto principaliter iuriſditionē. ⁊ per cōſequens offi­cium cui inheret iuriſditio: vt dictis legibus. ⁊ hoc mo do ſumēdo tale officium omni tꝑe eſt vnuꝫ: licet ꝑſone mutent̉: vt. jͣ. de iudi. l. proponebat̉. ⁊ extra de reſcrip. .c. ſi gratioſe. li. vj. ſecūdo modo poteſt cōſiderari offi­