Seite
De re. cre. ſi cer. pe. ⁊ de certi condictione generali. li: vt referunt doc. in. l. petens. C. de pac. quorū lū. quidā arguit ſic. Pactū appoſitū circa vnā opi. nos reprobamus vt vidiſtis in. l. iuriſgētiū rē nō operat̉ ſuū effectū circa aliā rē. l. ſi unꝰ.§. §. qnimo. sͣ. de pac. vbi glo. tangit So. ergo ẜꝫ ante oīa sͣ. de pac. ſed in themate ꝓpoſito pa­glo. ⁊ dico ꝙ in hac ſtipulatione vſurarū fuit re ctuꝫ nudū fuit appoſitū tm̄ circa ſortē: ergo nō petita ſtipulatio ſuꝑ principali: qd̓ apꝑet ex eo porrigit effectū ſuū circa vſuras. ergo vſure de­ꝙ dixit eo ampliꝰ: que eſt dictio repetitiua: vt. l. bent̉ ẜm formā prime ſtipulationis ſimpliciter ſi tibi pure. jͣ. de le. iij. ⁊ hoc tāgit glo. ſuper ver interpoſite. Preterea ꝯtra paulū arguit̉ ſic. in bo tūc: circa fi. qd̓ ſatis placet. Vel aliter dico ꝙ eo ꝙ dicit pacta incōtinenti appoſita ineſſe ſti­tale pactū veſtit̉ coherētia prime ſtipulationis pulationi: nā ſolū ad exceptionē ꝓficiunt vt illi principalis. lꝫ enim ſequens ſtipulatio penalis dicebant. In. v̓. ſed cū ſortē. ponitur rn̄ſio pau ⁊ uſuraria fuerit media inter principalē ſtipula li. in qua ſic forma caſum. Dicit paulus ad rōeꝫ tionē ⁊ pactū: hoc nō impedit ꝗn̄ uideat̉ factū ꝯtra me factā: Rn̄deo pactuꝫ appoſitum circa incōtinenti: nō enim ē res extranea: ut ī. l. duos vnā rē nō operatur circa aliā veꝝ ē eque pͥncipa reos.§. fi. jͣ. de duo. reis. ⁊ hoc ēt apparebit ex lē: ſecus ē in alia re que veniat ad primā ꝑ quā­eo qd̓. jͣ. dicā in qōnibus. Op. pactū nudum dā ꝯū̄tiam. ſed in ꝓpoſito cū ſtipulatio vſuraꝝ veſtitur coherentia ꝯtractus qn̄ ꝓ eodē appo­veniat ad primā per quādam ꝯn̄tiam.ſ. ſi ī ſor­nit̉ pactū ꝓ quo cōtractus: ut no. in. l. iuriſgen­te fuerit mora. ergo pactū qd̓ operat̉ circa ſor­tiū.§. qnīmo. sͣ. de pac. in glo. ſuper ꝟbo iudi­tē impediendo morā īpediret ēt ſtipulationem cis: ⁊. C. loca. l. ſi tibi. ⁊ de pac. l. petens. ſed hic vſuraꝝ. Ad aliā rōnē tex. rn̄det ⁊ clare. No. ſtipulatio fuit interpoſita ꝓ creditore. pactum tu iuuenis ꝙ pacta incōtinenti appoſita vidēt̉ nudū de ſoluendo ſingulis menſibus fuit ꝓ de ineſſe ſtipulationi. Secūdo no. ꝙ vſure nō currūt abſqꝫ mora. Tertio no. ꝙ qn̄ ſolutio­bitore: quia in eius fauorē fuit facta talis dila­ni certe ꝙͣtitatis adijciūtur plures termini in fi­tio: ergo tale pactū nō ueſtitur coherentia ꝯtra ctus. So. dico ꝙ hoc pactū ꝯtinet duo.ſ. pecu­ne cuiuſlibet termini dꝫ fieri ſolutio ⁊ īcipit mo ra. Ultimo no. ꝙ nō eſt in mora ꝗ pōt exce­niā dari: ⁊ quolibet menſe dari. argumentū ī. l. ptione legitima ſe tueri. Op. dr̄ hic quinde­celſus.§. i. sͣ. de arbi. ⁊ iō quantū dari ꝯtinet eſt fauore ſtipulatoris. ⁊ iō coherentia ꝯtractꝰ ve­cim ꝓba. recte dari. Cōtra: iſtud ꝓba nō fuit ne ſtitur. Sed cōtra hoc op. ſtipulatio nō veſtit ceſſe exprimi: cū tacite intelligeret̉: vt. l. cum ꝗd .sͣ. eo. ergo eſt ſuperfluū: nec debuit inſeri vt in pactū nūdū ꝯtinens idē. ſicut enī numeratio q̄ prima cōſtitutione. C.§. quibus. Glo. dicit fate ſit cā implende ſtipulatiōis nō ꝓducit actionē: or: ſed hic recitantur verba contrahentium ī ꝗ­ut. l. certi ꝯdictio.§. qm̄. ⁊ ibi plene dixi. sͣ. e ⁊. l. bus verboꝝ inutiliū cōculcatio pōt ꝓcedere: vt ſi ita.§. fi. cū. l. ſe. jͣ. de noua. ita nec pactū qd̓ ſit jͣ. ea. l. ibi data ſoluta. ⁊cͣ. Uel uerius dico ꝙ cā implende ſtipulationis: ut. l. aſſe toto. jͣ. d̓ he pōt dici ꝙ fuit hoc neceſſe exprimi: nā hic qua­re. inſti. ⁊ no. per glo. in. l. petens. in pͥnci. C. de b Pro­lis pecunia fuerit mutuata nō apparebat: iō ꝓ­pac. Quantū ad propoſitū. Rn̄deo ꝙ ꝯtraria mitto. AD­miſit eā reddere ꝓbā: ꝗa alias liberaretur ſol­loquūtur in pactis q̄ idē ꝑ oīa ꝯtinent: ſed hic DE ꝙ cum uendo viliorē: vt. l. fideiuſſorem. jͣ. mā. Verius diuerſificantur ſaltē in tꝑe. An aūt hoc ſit verū Bar. trāſit tn̄ puto ꝙ dicit glo. ut in nūmis ſemper intelli­ꝙ ſtipulatio appoſita ſuꝑ contractu impediat Alexā. per hūc tex. cui gatur facta ꝓmiſſio de ꝓbis. nā reproboꝝ ſolu actionē oriri ex cōtractu eſt multū vtile ſcire: ꝗa adde Bal. tio nō admittit̉: ut. l. eleganter.§. qui reprobos hodie oēs ꝯtractus emptionis venditiōis loca idem tenen­.jͣ. de pig. ac. ⁊ iō illud qd̓ adijcitur in ſtipulatio tionis ſocietatis ⁊ ſimiles fiunt ſtipulatiōe adie tem. lxxxij. nibus quottidie dū dicit̉ tot florenos boni au­cta: vn̄ nō oriretur actio ex empto vel vēdito ꝓ ⁊. cccxxxij. iij. vol. alex. ri ⁊ iuſti ponderis nō eſt de neceſſitate: ut hic ī pter ſtipulationē ẜm predicta. qd̓ an ſit ueꝝ di­conſilio. xiij. glo. Et ex predictis apparet nō obſtare. l. fi. xi in. l. ſingularia. sͣ. eo. Mō aduerte op. de. l. li. i. ⁊ cōſilio deiuſſorē: quia ibi loquitur in alijs ſpeciebꝰ qua ꝙͣuis. C. de uſuris. ⁊ sͣ. de religio. l. ꝙ ſi locus. xlvj. lib. ij. Pau. d̓ ca. rum nulla eſt reproba: lꝫ vna ſit melior altera. fa So. fallit ibi ubi pacta incontinenti appoſita n̄ conſilio. lxx­teor tn̄ ꝙ ſi in ciuitate eſſent plura pondera flo ueſtiuntur. Procedo op. iſte cōuentiones d̓ ꝗ xj. vbi po­renoꝝ: quoꝝ vnū pondus eēt grauius altero: ī bus hic loquit̉ fuerunt redacte ī ſcriptis: quod nit quare ſe telligeret̉ de minore pondere. ꝓbo cū de maio patet ꝗa dicit lecta eſt ⁊cͣ. ergo erat ſcriptura: cus in teſte ⁊ per pe. de ri nō intelligeretur niſi exprimeret̉: ut. l. nūmis ut. l. i. in prin. jͣ. de his que in teſta. dele. Itē ꝗa anch. conſi­.jͣ. de le. iij. vide glo. ſuper ꝟbo ꝓba. ⁊ tene mē­dixit ſcripſi me ⁊cͣ. ſed in ſcriptura ſiue ſit publi lio. cccxxxij. ti. Secundo op. dr̄ hic ꝙ ſtipulatio cōmittit̉ a Tunc. ca ſiue priuata uerbum promitto:ᵇ intelligitur vbi cōſuluit ADDE. qn̄ ſi die aſſignata ſolutū nō fuerit. Cōtra īmo cō­ſuꝑ quodaꝫ per ſtipulationem: ut. l. ſciendum. jͣ. de verbo. ī īſtrumēto ſtatuto vero mittitur prius ſi ante certū eſt dari nō poſſe: vt obli. Illa ergo uerba conuenitqꝫ ⁊cͣ. debent ex nunc ꝓut ne quo caue .l. hoc iure. ff. de ꝟ. ob. Sol. dicit glo. hoc ope­ex tunc ⁊ ex intelligi per ſtipulationem ⁊cͣ. ⁊ ſic fruſtra fuit tur ꝙ ille ꝗ tunc ꝓut ex ratur hec dictio tunc: que extremitatem tempo iſta diſputatio. So. dico aliud eſt in uerbo cō­promiſit ve nunc quid ī ris ſignificat. certe veꝝ dicit glo. ꝙ hec ē natu­dere compel uenit vt hic. aliud in uerbo ꝓmiſit: ut in cōtra­portet Bal. lat̉ ad faciē­ra iſtius dictionis tūc: ſed hic eēt idē hac dictio rio. nā ꝟbum cōuenit eſt generale ⁊ generaliſ­hac glo. in dam vendi­cle. i. ī v̓bo ne tuncª nō appoſita: quia quotiens illud qd̓ in ſimū ad oēm cōuentionē factā tacite uel expreſ tionē. mō te ex nūc de cō certū tp̄s ꝯfertur eſt in poteſtate rei. nō cōmitti ſe. l. conuentionum. ⁊ qd̓ ibi glo. ⁊. l. labeo. sͣ. de­ſtes dicebāt ceſ. preben­tur ſtipulatio niſi finito tꝑe: vt. l. in illa. jͣ. de ꝟ. ꝙ ticius ꝓ pac. ideo ſtipulatio nō preſumitur. v̓bum uero de. archi. ⁊ miſit vende ob. ſed hic ē hmōi: ergo ⁊cͣ. non ob. l. hoc iure Io. an. in. c. ꝓmiſit: nō eſt ita latū. jͣ. de edi. edic. l. ſcienduꝫ re: querebat̉ dudum de quia ibi nō erat in ptāte rei. Op. dicitur hic §. dictū. qd̓ tene menti. Aliud eſt ergo dicere ſi an poſſet co preben. ī. vj. ꝙ pactū iſtud veſtit̉ coherentia contractus vt gi. reſpondit repetit̉ ſcriptū ꝙ partes ꝓmiſerunt inuiceꝫ: ꝗa ⁊ aliquid ꝑ nouā pariat ⁊ veterē informet actionē. Contra ꝙ non: quia glo. ⁊ doc. preſumitur ꝑ ſtipulationeꝫ. Aliud ſi dicatur ꝙ verbuꝫ pro ſtipulatio acceſſoria nō veſtit pactū ſuꝑ princi­in. l. i. C. de partes cōuenerunt uel pacte fuerunt ⁊ ſimilibꝰ miſitʰ prola codicil. ⁊ ibi pali: ut. C. de contrahen. ⁊ cōmit. ſti. l. nuda. C. uerbis que de ſui natura ſtipulationē nō requi tum a teſte aliquid per de pac. l. ſi pacto quo penā. ſed iſtud pactū fuit quantūcūqꝫ runt. Op. dr̄ hic ꝙ uſure currunt ex tꝑe mo alex. cui ad­appoſitū iuxta ſtipulationē vſuraꝝ: ergo ab eo perito nō de de ꝙ idē ſcri re. Cōtra in contractibus bonefidei hoc ē: ſed bet intelligi nō ueſtit̉. Ultramontani negāt maiorē ⁊ dicūt pſit cōſilio. in cōtractibus ſtricti iuris nō currūt abſqꝫ ſtipu per ſtipula­lxxxxv. li. iij. pactum veſtiri a ſtipulatione acceſſoria ⁊ pena­latione: vt. l. ꝙͣuis. C. de uſuris? Rn̄deo quedā tionem.