Seite
De re. cre. ſi cer. pe. ⁊ de certi condictione general̓i. 2 o ſunt uſure que currunt ex mora tm̄: ⁊ hoc ſoluꝫ nō tollit ſtipulationē precedentē: ut. jͣ. de cōſti. in cōtractibus bonefidei: vt. jͣ. d̓ vſuris. l. mora. pe. l. itē illa.§. fi. dixi tibi clarius in. l. ſingularia §. in bonefidei. quedā ſunt vſure que currūt ex in. iiij. col. sͣ. eo. Illud uero qd̓ dicit glo. ſuper ſtipulatione ꝓpter morā: ⁊ hoc caſu loquit̉ hic uerbo numerus: ꝙ a ſtipulatione per tertiū pa­in prin. quedā ſunt vſure que currunt ex ſtipu­ctū appoſitum uidetur receſſum: ſubaudi ope latione ꝓpter ſtipulationē: ⁊ ſic loquit̉ finis hu exceptionis. Sed tūc quero quid eſt hoc di­ius. l. hoc tangitur in glo. ſuper ꝟbo ſoluā. ⁊ in ctum pacta incontinenti appoſita uident̉ ineſ glo. ſuper uerbo potuerat. Ulterius op. dici ſerqꝫ nouā pariunt ⁊ ueterē informant actionē. tur hic ꝙ iſta preſtatio dꝫ fieri in fine cuiuſlibet Ultramontani in hoc uariant qd̓ hic nō exami­menſis. Contra de. l. i. C. qn̄ di. le. ce. So. huiuſ no. dicemus in. d.§. quinimo. tn̄ glo. rn̄det ſo­timore quidā intrant hic totā illā materiā vtrū lum quid importēt illa uerba ex parte actoris. preſtatio debeat fieri in principio termini uel ī ex parte uero rei nulla uidetur differentia. nam fine. qd̓ hic examinat Guil. ⁊ Ia. bu. Cy. in. l. i. ſiue pactum apponatur incontinenti ſiue ex in C. qn̄ dies le. ce. ⁊ Dy. in. l. ꝗ hoc anno. jͣ. de ver teruallo nō tollit ipſo iure: ſed ope exceptiōis: bo. ob. ego ibi pleniſſime vltra omnes nō īſiſto ut dixi. sͣ. proxima. q. Quid ergo eſt hoc dictuꝫ hic. Op. dicitur hic ꝙ per pactum vltimo lo pacta incontinenti appoſita ineſſe ſtipulationi co appoſitum ipſo iure impeditur curſus vſu­ex parte rei: ⁊ quid releuat iſtud ineſſe: pōt dici rarum. Cōtra pactū nō perimit ipſo iure ſtipu­ꝙ differentia eſt iſta: quia in pacto appoſito in lationē vſuraꝝ: vt. l. ſi unus.§. pactus. sͣ. d̓ pac. continenti ex parte rei non eſt neceſſe oppone­C. de iure do. l. auia. So. dicunt quidam ꝙ hic re exceptionē: ſecus in pacto appoſito ex inter­dꝫ exponi ipſo iure.ſ. ꝙͣtum ad effectū oꝑe tn̄ ex uallo. Exempli gratia. ponamus ꝙ pactum af ceptionis. Vel verius: pactū iſto iure nō ꝑimit ferens dilationē ineſt ex parte rei: lꝫ ꝓducat ex­ſtipulationē iā cōmiſſam: ut in cōtrarijs. ſꝫ ſtipu ceptionē: tn̄ nō eſt neceſſe ꝙ reus eaꝫ ꝓponat: lationē cōmittendā ꝓpter morā impedit com­quia ipſi actioni propoſite ineſt. ⁊ iō ſi ipſa pe­mitti ipſo iure quia īpedit morā: ita loquit̉ hic. cunia q̄ debetur ad diē peteretur ſtatim: ⁊ reuſ iſta tāguntur in glo. ſuper verbo ipſo iure: ⁊ be exceptionē nō opponeret iudex cōdēnaret reū ne. Op. ad fi. de. l. cū quidā. jͣ. d̓ uſuris. So. ad dandā pecuniā ad diē: quia iſtud dari ī diē ut in glo. quia ibi eodē tempore nō debent poſ ineſt obligationi. hoc eſt intus: ī obligatione ē. ſe currere maiores ⁊ minores vuſure. ſumus ex iō nō eſt neceſſe ꝙ extrinſecus adducatur. pro pediti de ꝯtrarijs. Ueniamus ad. q. primo hoc adduco dictum Inno. qui hoc videtur vel quero. hic dr̄. xv. ꝓba. recte dari. quid ſit dictuꝫ le. extra de exce. c. paſtoralis. ⁊ de plus peti. c. i. ꝓba. dixi. sͣ. Sed quero ꝗd ſit dictū recte da ſed qn̄ pactū nō ineſt ſtipulationi: quia factum ri. glo. exponit recte.i. cōgruo loco ⁊ tēpore: ut ex interuallo tunc iudex cōdēnaret incōtinenti l. ſi ſoluturus. jͣ. de ſo. ẜm hoc verbum recte de­reū niſi opponeret: ut inſti. d̓ exce.§. tempora­notat ſolēnitatē ꝙ ſolenniter fiat ſolutio. Alibi les. modo habesᵇ ex iſtis quid ſit dictum pacta b Habes. tn̄ glo. dicit ꝙ hec dictio recte ſignificat cām ẜꝫ ADDE ꝙ incōtinenti appoſita ineſſe ſtipulatiōi. Pro ꝓpriā ſignificationē: ut no. in. l. ij. sͣ. d̓ inoffi. te­cū opi. bar. cedo vlterius: ⁊ tunc intro glo. magnā. pone ꝗ ſta. ⁊ de peti. here. l. ſed ⁊ ſi lege.§. ſcire ⁊. l. ſe. ⁊ trāſit Bal. ego ſum ſtipulatus. x. pure: poſtea incontinen­⁊ ang. hic. ⁊ ẜꝫ hoc hic improprie ponit̉. ⁊ iſta ſunt vtilia ad ti feci tibi pactū de nō petendo adueniente cō­Bal. in. d. l. .q. Aliquis fuit captus die feriata: fuit cōmiſ exceptioneꝫ dictione: vtrum per hoc pactum mihi preiu­ſuꝫ ſapienti ut cōſuleret̉ utruꝫ eſſet recte captꝰ: Anto. d̓ bu. dicēedicit glo. ꝙ ſic: ſi incōtinenti fiat. ſed ſi ex Imo. Abb. dicebatur ꝙ ſapiens nō habuit videre ex vigo­interuallo: rn̄det idē ꝙ paratur exceptio cōtra ī. c. exceptio re huius puncti: niſi hoc an ex iuſta cā fuerit ca me. vide glo. ſuper verbo tractū. videt̉ ergo vel nē. exͣ de ex­ptus. nō aūt habuit ꝯſulere vtrū rite hoc ē ſolē­cep. Alexan. le glo. ꝙ idē ſit in pactū de nō petēdo adueniē niter fuerit captus uel nō. Nec ob. iſta glo. quia hic. te ꝯdictione apponatur ſtatiꝫ uel poſtea: qd̓ pu hic. hoc ꝟbum recte ponitur improprie. ꝓprie to veꝝ ex parte rei ut dixi ꝙͣtuꝫ ad hoc vt primū autē ſignificat cām: ut in glo. alle. in cōtrariuꝫ. nō tollatur ipſo iure: nec efficitur prima obliga debetis ergo aduertere ⁊ eſſe cauti in formatio tio cōdictionalis ſed remanet pura reſoluenda ne puncti: ut dicatis utrum ⁊ recte ⁊ rite fuerit in cōdictionis euentū: lꝫ ſecus eēt in ultimis uo a De mo­captus. ⁊ ſic queratur tā de cauſa ꝙͣ d̓ modo. do. ADDE luntatibus: ut no. in. l. ij. circa fi. magne glo. jͣ. d̓ Secundo quero. dr̄ hic pacta incōtinenti ap ꝙ cuꝫ Bar. indiē adiec. eſt tn̄ ea differentia quā. sͣ. dixi: ꝗa trāſeūt bal. poſita. que dicantur appoſita incōtinenti glo. ſi pactum fuit incontinenti appoſitū: iudex cō­⁊ Ange. qꝛ dicit qn̄ ſit ſtatim anteꝙͣ diuertāt ad alios actuſ cōſultor no dēnaret reū ad dandā adueniēte ꝯdictione: lꝫ extraneos: ut. jͣ. de adulte. l. qd̓ ait. in princi. ⁊. l. debet egre­exceptionē nō apponat. ſꝫ ſi pactū eſſet appoſi duos. in fi. de duo. reis cuꝫ ſi. melius probatur di cōmiſ. al­tum ex interuallo cōdēnaret euꝫ ad dandū ſim legat Alexā. in. l. iij. C. de edil. ac. ⁊ no. per glo. C. de pac. l. in pliciter: ſi nō apponeret exceptionē. dices tu ſi pro hac opi. bonefidei. ⁊ sͣ. de pac. l. iuriſgentiuꝫ.§. qnīmo. .l. dubium. ī hoc eſt veꝝ ꝙ iſta exceptio inſit: iudex non de­Ultramontani dicunt clarius. ꝙ illa dicūtur fie uerbo recte. bebit ꝯdēnare in aliquo: īmo debebit abſolue­C. de repu. ri incontinenti que fiunt anteꝙͣ partes habeāt re: quia an̄diē male agitur: ut. l. i. sͣ. qn̄ dies vſu ⁊ Ang. in. l. cōtractum ꝓ perfecto ⁊ abſoluto: ut. l. contra­i.§. i. d̓ edil. fru. le. ce. ⁊ de uer. ſig. l. cedere diē. cū ſi. Ad­ctus. C. de fide inſtru. ⁊ ideo etiaꝫ ſi mile pacta edic. ambo uerte quia iſtud eſt ſubtile. Ex dilatione q̄ ap­apponerentur unū poſt aliud anteꝙͣ ꝯtractus tamū ⁊ Saly. ponitur in contractu oritur una exceptio diffe dixerunt cō habeatur ꝓ perfecto ⁊ abſoluto oīa incontinē­rens ſolutionē ⁊ iſta ineſt obligationi. dies enī ſultorem de ti dicerentur fieri: qd̓ ueꝝ puto. Quero utruꝫ buiſſe ꝯſule ſicut ſumma pars eſt ſtipulationis.sͣ. de eden. per pactum ultimo loco appoſituꝫ tollatur pri re an capt .l. i.§. idē. iō iudex in ſnīa iſtud reſeruat. Alia ex ſuerit con­ma ſtipulatio ipſo iur̄. vna glo. que ē hic ſuper ceptio oritur ad impedienduꝫ proceſſuꝫ: ⁊ iſta gruo loco ⁊ uerbo numerus: dicit ꝙ ſic. uide eaꝫ. Alia glo. nō ineſt: quia iſta nō eſt nata: nō enim pōt oriri tempore de ſuper uerbo ipſo iure: uidetur tenere contrariū quo hic per anteꝙͣ proceſſus inchoetur: ⁊ iō ſi per partē nō ⁊ iſtud ultimum plus placet. ſi eniꝫ prima ſtipu Alexan. opponatur ad proceſſum procedi iudiciuꝫ: ſed latio tolleretur ipſo iure: quō diceretur uetereꝫ quo ad ſolutionē reſeruatur ēt parte nō oppo­informare? Preterea pactum nudum ī dubio nente vt dictum eſt. Quero pone ꝙ ego ſum C C iiij