Seite
De re. cre. ſi cer. pe. ⁊ de certī condictione generali. 2 I expone pecuniā defuncti.i. defuncto debitā. ſi­ſita debitores ſunt liberati ipſo iure: alias ope mile. sͣ. e. l. ſi ⁊ me ⁊ ticiū. in fi. qd̓ eſt notandū. ⁊ ī. l. more. ff. exceptionis: ut in ꝯtrario. Ex his ergo an debi de iur. om. poſſet eē vtile ad multa.ſ. ad ſuſtinēdū dicta te­tores ſoluētes ſint liberati quedā ſunt ꝯſiderā­iudi. per In ſtiū ⁊ ſimilia: ꝗa qn̄qꝫ iſta ꝟba ponūt̉ īproprie. no. in. c. licet da ex parte ipſoꝝ ſoluētiū: quedā ex parte ipſo Quero circa iſtā partē: dr̄ ꝙ teſtm̄ rome reci de offi. dele. rū recipientiū. pͥmo cāu habes videre: aut ſciue ⁊ ī. c. gratū. tatū eſt: q̄ro vtrū herede neceſſario inſtituto re runt dn̄m mortuū aut ignorauerunt: ⁊ ſi ſciue­per doc. et quirat̉ apertura tabulaꝝ ad hoc ut ipſe ſit hr̄s: eo. ti. Ange. runt aūt ſciuerunt libertatē ei relictā ⁊ ſoluēdo ꝗdā dicunt ꝙ ſic: ꝗa ſpāle erat in filijs vt nō re­ī. l. i. C. d̓ iu. nō liberant̉: aut hoc ignorauerunt ⁊ ſoluēdo ei quireret̉ aptura tabulaꝝ: ergo ſecus ī ſeruis. C. oī. iudi. mo liberant̉: ꝗa adhuc putabant mandatū durare derni ī. c. ſi de cadu. tol. l. i.§. i. ⁊. jͣ. de iuris ⁊ fac. igno. l. i. in lꝫ ſcirent dn̄m mortuū: ut pꝫ ex p̄dictis.ſ. ꝑ di a ſubdelega fi. ꝓ hoc facit: ꝗa nō plus pōt oꝑari fictio ꝙͣ ve to de offi. de ctā. l. ſi ꝗs mancipijs.§. ſi impubes. ⁊ argumen ritas: ut. l. ſi pater familias. in fi. cū. l. ſe. ⁊. l. fi. sͣ. lega. in. vj. ⁊ tū. jͣ. de ſo. l. ſi ꝗs ẜuo. ⁊. l. ꝙ ẜuus. eo. ti. ſecūdo de adop. ⁊. l. ſi filius. sͣ. eo. ſꝫ hereditas vere adi latius hic ꝑ caſu.ſ. ex parte recipientiū ē ꝯſiderare: an bona Alex. ri nō poterat niſi aꝑtis tabulis: ergo nec ficte. vel mala fide recipit: ut pꝫ ex p̄dictis. Ad ter Alij dicunt ꝯtrariū. ⁊ in hoc vr̄ reſidere glo. C. tiū op. ⁊ videt̉ ꝙ cōpetat actio fami. herci. vt. l. de iure deli. l. iij. ⁊ inſti. de here. quali. ⁊ diffe.§. meuius.§. ſeruus sͣ. fami. her. So. dicit glo. ꝙ i. vbi ē tex. hoc ꝓbatur in. l. ẜuus.§. aꝑture. de ibi loꝗtur de q̄ſitis ante mortē: hic ꝟo de queſi heredi. īſti. ⁊ ibi no. in fi. glo. ad idē de ꝯdi. ⁊ de tis poſt mortē teſtatoris. iſta nō vr̄ ſufficiēs ſo mon. l. iulius noſter. ⁊ ibi no. ꝓ hoc ēt. jͣ. de le. i. lutio. nā ēt poſt mortē teſtatoris recepta bona l. ſi poſt mortē. in pͥn. ⁊ ibi vr̄ expreſſuꝫ. Nō ob­fide acꝗrūtur hereditati: vt sͣ. dictū ē per glo. qd̓ dr̄ ꝙ fictio nō pōt plus ꝙͣ veritas: ꝗa debes ⁊ ego recitaui. ſi ſunt hereditatis: ergo ueniūt ī ſcire: ꝙ qn̄qꝫ ẜm ueritatē aliꝗd nō pōt induci ꝓ fami. herciſ. iudiciū. So. aduerte: ꝗa ſubtile ē. pter d̓fectū materie ex qua uel ī qua aliꝗd agit̉. dicūt ꝗdā qd̓ sͣ. dictū eſt.ſ. acꝗri hereditati nō tunc ꝓcedit ar. vt. l. ſi pater familias. ī fi. de ad­ē veꝝ. hoc nō placet. ſi eniꝫ hereditati acꝗrit̉ ꝑ op. ⁊. l. eū ꝗ ita.§. fi. jͣ. de ꝟ. ob. ⁊. l. quotiēs. de ſonalis obligatio: ut. jͣ. in. ꝟ. ꝙ ſi ſtipulatus: er­noua. qn̄qꝫ nō pōt induci ẜm ueritatē ꝓpter de go multomagis poſſeſſio ⁊ ꝓprietas: vt. l. poſ­fectū ſcientie ex parte agentis: ⁊ tunc pōt indu ſeſſio.§. ſed ⁊ ſi poſſeſſio. de acꝗ. poſ. ⁊. l. i. C. ꝑ ci ẜm fictionē. rō: ꝗa. l. ſemper eſt certa ⁊ nunꝙͣ quas ꝑſo. no. acꝗ. vn̄ dicunt alij ꝙ fa. herc. pōt ignorat: vt. l. cū ad pn̄s. cū. l. ſe. sͣ. eo. ⁊. l. cū qui­agi tanꝙͣ ꝯtra obligatū actōe ꝑſonali: ⁊ hoc nō dā.§. qd̓ dr̄. circa fi. de acꝗ. here. ꝗ tex. optime ꝓ pōt fieri: ita loꝗtur hic. ſꝫ ſi ꝗs vellet agere fam. bat: nā lꝫ exͣneus nō poſſit adire: quia ignorat herc. tanꝙͣ illa pecunia ſit cōis bn̄ poſſet ꝑ ea q̄ quot ſint in ventre: uel an mulier ſit p̄gnans: tn̄ dicta ſunt: ſꝫ forte hic non poterat: ꝗa pecunia ſuus heres ꝗ efficitur heres ſtatiꝫ a lege ē heres erat ꝯſumpta: ꝓ tanto negat hic uenire ī fami. ẜm ueritatē: ⁊ pōt adire qm̄ lex certa ē: ita ī pro her. iudicio. ⁊ hoc eſſet tolerabile. Alij tn̄ dicūt poſito. iō aꝑtura tabulaꝝ reꝗrebatur ſeu deſi­ꝙ nō ſufficit rē eē cōeꝫ niſi hoc ꝓceſſerit ex cau­derabat̉: ut ꝗs poſſet ſcire: an ⁊ qualiter eēt he ſa hereditaria: utputa ſi ex obligatione d̓functi res: qd̓ nō eēt neceſſe ab eo ꝗ d̓ iure efficitur he traderet̉ heredi sͣ. fami. herci. l. veniunt. hic āt res. ſumus expediti de p̓ma parte. Ueniamꝰ cā qͣre fuit tradita huic ẜuo heredi nō fuit pͥnci ad ſecūdā partē: ibi. placebat. hic pͥmo rn̄det pͥ palis obligatio defuncti: ſꝫ fuit mandatū qd̓ in me. q. ſecūdo determinat vnā aliā. q. iuxta p̄miſ ueritate reuocatū eſt: iō nō pōt venire in hoc iu ſa. ſecūda ibi. eaꝝ ꝟo. Caſus ī terminis ē claruſ dicio. dico ꝙ prior ſolutio plus placet. Ad aduerte ad me. No. pͥmo ꝙ mandatū iſtius quartū op. ꝙ nō habeat locū actio negocioruꝫ inſtitoris ꝗ ẜm ꝯſuetudinē tuſcie appellatur fa geſto. ꝗa negociū nō ꝑtinet ad coheredes alte ctor morte extinguitur. Secundo no. ꝙ qui ro de quattuor modis ꝗ no. in. l. ſi pupilli.§. itē ignorat mandatū reuocatū ſoluēdo ei liberat̉. q̄ritur. sͣ. d̓ neg. ge. So. dicit glo. īmo ꝑtinet ad Tertio no. ꝙ illud quod ꝗs nō facit ut hr̄s coheredes ratihabitione. cū enī fuerit geſtū no nō uenit ī iudiciū fami. herc. Quarto no. ꝙ mine defuncti: pōt haberi ratū ꝑ heredē: ꝗa vi uenit in actionē neg. ge. Ad iſta qͣttuor op. eadē ꝑſona cū defuncto: ut in aucͣ. de iureiur. a ꝑ ordinē. pͥmo ꝙ mandatū inſtitoris nō reuo­mo. p̄ſti.§. i. vel dicit glo. hic habetur ratū ī ſub catur morte: ut. l. ſi ꝗs mācipijs.§. ſi īpubes. jͣ. ſidiū: ſicut dicimus alias re ꝑempta uel preſcri de īſtito. So. dicunt ꝗdā ibi ꝯtrahentes crede­pta: ut. l. mater. C. de rei uē. ⁊ fuit no. sͣ. e. l. ſi eū bant heredes uelle vti illo inſtitore. iſta ē falſa. ſeruuꝫ. qd̓ multū tene mēti: ꝙ ita poſſum habe nā ibi heredes erāt talis ꝯdictionis de ꝗbꝰ hoc re ratā exactionē debiti ī ſubſidiū: ſicut rei uen credi nō poterat. Alij dicunt ꝙ hic nō erat īſti­ditionē: lꝫ nō ſit meo noīe geſtū. Tamē ꝯtra tor: qd̓ eſt falſum: nā negociatiōi vniuerſali erat iſtā glo. ⁊ tex. op. lꝫ mandatū finiat̉ morte: tn̄ ef hic p̄poſitus: ergo erat inſtitor: ut dixi. sͣ. e. l. ſi fectus mādati durat: vt ēt de eo qd̓ ſit poſt mor īſtitorē. dic ergo ẜm doc. ꝙ mādatū inſtito. nō tē habeat mādatarius actionē mādati: ut. l. in­finitur morte tm̄: ut ī ꝯtrario: lꝫ ſit ſecus ī man­ter cauſas. in pͥn. jͣ. mā. ⁊. l. ſi precedēte. ī pͥn. eo. dato alterius ꝓcuratoris: ut. C. mā. l. mādatū. ti. ergo ꝯtra iſtū ẜuū dat̉ actio mandati. Solu. ſed hic interuenerunt duo.ſ. mors dn̄i ⁊ muta­dicebat Ia. bu. ⁊ bn̄ illud eē veꝝ qn̄ p̄ceſſiſſet tio ꝯdictionis ꝑſone inſtitoris: ꝗa de ẜuo factꝰ mādatū efficax ante mortē ad ꝓducendā actio eſt liber. ar. l. cū ꝗs. in pͥn. de ſo. iſtaꝫ tꝫ Pe. Ia. a Tene me nē mandati: ſꝫ hic mandatū erat factū ẜuo con ti. ADDI bu. ⁊ oēs moderni qd̓ tene menti. Et predicta tra quē nō poterat dari dn̄o viuēti actio māda­ꝙ cum iſta glo. inducit ad. q. vtꝝ ſnīa lata pͦ iudicē delega ſo. cōi trāſit ti: ⁊ iō nō īcipit ꝯpetere actio mādati poſt mor tū poſt mortē iudiciſ delegantis valeat:ᵇ d̓ quo Alex. tem. ⁊ ꝓ hoc dico ꝙ ſi liber homo inſtitor poſt b Ualeat. nō dico hic. videbitis ⁊ plene in. l. ⁊ ꝗa. sͣ. de iu mortē dn̄i pecūias exegiſſet: hoc ueniret ī actio ADDE vt riſdi. om. iudi. vel forte in. l. barbarius. de offi. per ſpec. ī ti. neᵉ mandati: nec eēt neceſſeria actio negocioꝝ p̄to. Ad ẜm op. ꝙ debitores ſoluētes n̄ ſint de offi. dele. geſtoꝝ. Nerit glo. q̄ eſt rō: ꝙ nō uenit ī iudi liberati: ut. l. cū ꝗs.§. i. jͣ. de ſol. So. glo. ꝙ hec §. reſtat. v̓ſi. ciū fa. her. Rn̄deo ꝗa nō geſſit vt heres ⁊ nego quid ſi dele intelligitur ẜm diſtinctionē illius. l. vꝫ aut recipi c Actione gatꝰ ꝑ Bar. ciū poterat expediri ꝓ parte: qd̓ dic vt in glo. manda. AD enſ recipit bona fide: ⁊ ſic pecunia ē hr̄ditati q̄­ Ueniamus ad tertiaꝫ particulā.ſ. ad ꝟſi. qͣs DE ut per Alexan.