Seite
Cauſa Lxx.V lz Et alligatur affixere legibus excedere mīme debeamuſ generalia decreta ſpecialia priuilegia īdul ut. xvi. q. i. ſtatui vt extra de e lec. contra eoꝝ quippe ſaluberrima agimus in gere. ⁊ ſpeciali beneficio concedere qd̓ ge­mus. Item ep̄s ſignificaſti. ſtituta. ſi quod ipſi diuino ſtatuerūt cōſul poteſt detrahe­nerali ꝓhibetur decreto. quāqͣꝫ ſi decreto l Soli. de hͦ no. re vni eccleſie et to intactum nō conſeruamus. Si ergo rum intētionē diligenter aduertamus neqͣ xi. q. i.§. ex hijs. dare alteri. vt ex primā ſedem ſtatuta ꝯcilioꝝ p̄ omnibꝰ ob ꝙͣ contra ſanctoꝝ canonū auctoritatem ali m Vel ſaluo. ix. tra de exceſ. pre ſeruare oꝑtet. ⁊ ſi ꝓ ſtatu eccleſiarum oīm quid cōcedere inueniant̉. Sacri ſiquidem q. iij. ſaluo. la. ſicut vnire. et neceſſe ē illā impigro vigilare affectu. ſi ea canones ita aliquid cōſtituūt vt ſue aucto­n Intelligen­pōt in totum exi que a romanis pontificibus decreta ſunt ritatem interp̄tationis ſancte eccīe romane da ſūt. ſic extra mere aliquaꝫ ec­ab omnibus cōſeruare ꝯuenit ſi illi qui ne de iureiuran. ve reſeruent. Ipſi nanqꝫ ſoli canones valēt cleſiā vt extra d̓ ſciunt ſacris canonibus obedire altaribuſ nientes. interpretari qui ius condendi eos habent cen. cū venerabi q Alt. s. di. c. cō miniſtrare non debeāt. patet ꝙ ꝯtra ſtatu Unde in nōnullis capitulis concilioꝝ cuꝫ lis. Item aufer tra morem ta ſanctoꝝ canonū quibus ſtatuſ eccleſiaꝝ aliquid obſeruandū decernit̉ ſtatim ſubin re poteſt eccleſie p Priuilegia. vel cōfundant̉ vel ꝑturbent̉ priuilegia ab pͥuilegiū eligēdi fertur. niſi auctoritas romane eccleſie alit̓ s. di. iij. pͥuilegia extra de conſue. apoſtolico concedi non dēnt. Hijs ita imperauerit vel ſaluo tn̄ in omnibuſ iure q Ob religio­cū dilectuſ. Itē rn̄detur. Sacroſancta romana eccleſia ius ſancte romane eccleſie vel ſalua tn̄ in omī nis. xij. q. ij. reli pōt eximere ec­⁊ auctoritatem ſacris canonibus impartit bus apl̓ica auctoritate. Quecunqꝫ ergo d̓ gioſam cleſiam a iure ꝓ­ſed non eisᵏ alligatur. habet enim ius con decimis vel quibuſlibet eccleſiaſticiſ nego v Neceſſitatiſ curatōiſ vt extra dendi canones vtpote que caput eſt ⁊ cat cijs ſacris canonibus diffiniunt̉ Intelli xxxv. q. iij. quedā de cenſi. ſopite. do omniū eccleſiaꝝ. a cuius regula nemini genda ſunt neceſſaria ſeruari vel diffiniri. lex in parte d̓ciſa. hͦ a Obſequij i. diſſentire licet. Ita ergo canonibus aucto niſi auctoritas romane eccleſie aliter fieri aūt priuilegiū? .q. i. ſunt nonnul ritatem preſtat. vt ſeip̄am non ſubijciat eiſ mandauerit vel permiſerit. Cum ergo ali ferret ep̄o de con li. sͣ. di. xxiij. com ſed ſicut chriſtus qui legem dedit ipſam le qua priuilegia ab apl̓ico aliquibus conce ſenſu capitl̓i ſui. munis. Io. duntur. ⁊ ſi contra generalem legem aliqͥd gem carnaliter impleuit. octaua die circū vt extra d̓ dona. Queſtio. ij ciſus. xl. die in templo cū hoſtijs eſt preſen ſonare videantur. nō tn̄ ꝯtra ipſaꝫ aliquid paſtoraliſ. datur Vod tatus vt ipſe in ſeipſo eā ſanctificaret. po priuilegiuꝫ qn̄qꝫ ꝯcedere intelligūtur. cū ipſiꝰ auctoritatem auteꝫ ꝑſone qͥnqꝫ rei. ſtea vero vt ſe dn̄m legis oſtenderet cōtra legis ⁊ priuilegia ſinguloꝝ penes matrem piden. vt. ix. q. iij. conq̄ legis litteram leproſum tangendo mūdauit oīm eccīaꝝ reſeruentur. Neqꝫ em̄ priuile duꝫ eſt qͥs poſſit ſtuſ. ſi priuilegiū Apl̓os quoqꝫ ꝯtra lr̄am ſabbati ipſos per gio aliquibus cōcederent̉. ſi p̄ter generalē dare pͥuilegiū et datur ꝑſone ꝑſo ſata p̄tergradientes ſpicas vellentes ⁊ cō legem nulli aliquid ſpeciale indulgeretur. qd̓ priuilegiuꝫ p̄ nam nō trāſgre­fricantes manibus ſuis ꝓbabili exēplo da iudicet alij dicūt Priuilegia nanqꝫ dicuntur quaſi priua ditur vt inſti. de uid ⁊ circūciſionis ⁊ tēpli excuſauit dicens pleriqꝫ ꝙ ſolus ta legia. eo ꝙ priuatā legem ſingulis gene iure natu. genti. papa poſſitdare non legiſtis quid fecerit abimalech qn̄ ve­rent. Quam diſtinctionē gregoriꝰ innuēs et ciui.§. plane. priuilegiū in pro nit ad eum dauid ⁊ dedit ei ꝓpoſitiōis pa­l̓ ait. ſi hoc neqꝫ ꝯſuetudine generali neqꝫ xvi. q. i.§. hinc e iudicium alteriꝰ nes de quibus non licebat edere niſi ſol̓ ſa priuilegio vendicas reſtat te vſurpaſſe qd̓ tiam. ⁊. ff. de re. xij. q. ij. bone rei. cerdotibus. ⁊ comedir ipſe ⁊ pueri eiꝰ Itē iur̄. pͥuil̓ia. vij. q feciſti. Itē iheronimꝰ in expoſitione ione ⁊.ix. q. iij. cōque i. nō autē. ⁊. c. pe octaua die ẜm legem puer circumciditur ⁊ Priuilegia ſinguloꝝ nō poſſunt legem fa ſtus. de con. diſ. tiſti. Reale qd̓ vos in ſabbato circūciditis hoīem. Item cere ꝯmunem Ualet ergo vt ex p̄miſſis col iij. ꝓnuncianduꝫ loco ꝯceditur et cum iuge holocauſtum ex lege offeratur cū ligitur ſancta eccleſiaˡ romana quoſſibꝫ ſu c. diſ. ꝯtra more perpetuū eſt. xvi. maſculis quadrageſima. femina vero octu is priuilegijs munire ⁊ extra generalia de cum em̄ priuile. q. i. hinc etiaꝫ. ff. ageſima die ab ortu ſue natiuitatis ẜm legꝭ giū d̓r q̄dā lex pͥ­creta quedam ſpeciali beneficō indulgere de iure immu. l. uata vt.s. di. iij. imperium cum hoſtijs in templū preſenta Conſiderata rationis equitate vt que ma i. extra de of. de. priuilegia ⁊ ſolꝰ retur. Unde ſacerdotes hoſtias offerētes ter iuſticie eſt in nullo ab ea diſſentire īue qm̄ abbas. In princeps canōeſ in templo lrām ſabbati ſoluūt et ſine crimi niatur. vt priuilegia videlicet quēq ob reli dubio ſemꝑ p̄ſu ⁊ leges ⁊ iura cō ne ſunt. tunc filius hominis multomagis mitur priuilegi gionis velᶻ neceſſitatis vel exhibitiˢ obſe dit. gͦ ſolꝰ ille vt valet ſoluere lrām legis qui ē etiā dn̄s ſab­quij gratiā concedunt̉. neminē reuelando nm potiꝰ ꝑſona dicunt dat priui bati. Hinc etiam de eo d̓r. Erat iheſus do le ꝙͣ reale. vt extͣ ita diuitē faciant vt multoꝝ detrimēta nō legiū hoc tam̄ ne de inſti. cū veniſ cens in templo tanqͣꝫ poteſtatem habens circūſpiciendo in pauꝑtatis miſeriā nōnl̓ gari non poteſt ſent. quia res de id eſt tanꝙͣ dn̄s legis addens moralibꝰ ea los deijciant. Illud apoſtoli ad mēoriam qͥn̄ ep̄i etiaꝫ deni facile ad ſuaꝫ re que deerant ad ꝑfectionem vmbram figu puilegia vt extra reuocantes. qd̓ ad chorinthios ſcribēs ait uertitur naturaꝫ raliū in lucem ſpūalis ītelligentie commu­de hijs que fiunt nō em̄ volumus vt alijs ſit remiſſio. vobis ff. de pac. ſi vnuſ a p̄latis. quanto tans. non tanꝙͣ ſcribe eoꝝ qui littera legis aūt tribulatio. cui ſacra lex principum con §. qd̓ ⁊ in ſpē do extra de ſen. ⁊ re aſtricti. nō audebant aliquid addere vl̓ cō cordans ait Reſcripta cōtra ius elicita ab tis. non em̄ ad hͦ iudic̄. cum inter mutare. ſic ⁊ ſumme ſedis pontifices cano oībus iudicibus p̄cipimꝰ refutari. niſi for dr̄ perſonale ꝙ nos. ſed non pn̄t nibus a ſe ſiue ab alijs ſua auctoritate con te aliquid eſt ꝙ nō ledat alium ⁊ ꝓſit petē ſola īſerit̉ perſo in preiudicium a ditis reuerentiā exhibent. ⁊ eis ſe humiliā na. vt. ff. d̓ pact̓. ti. vel crimē ſupplicātibus indulgeat. Itē lioꝝ vt dicūt. qꝛ do ipſos cuſtodiūt vt alijs obſeruādos ex­iure gē.§. pacto­conſtitutio imꝑatoris ad populū nec dam ſolꝰ princeps au hibeant. Nonnunꝙͣ vero ſeu iubendo ſeu ruꝫ. ⁊. l. tale pac noſa fiſco nec iuri cōtraria poſtulari opor ferre poteſt vniꝰ tum. Item hec diffiniēdo ſeu decernēdo ſeu aliter agēdo tet. Clerici ergo huiꝰ baptiſmalis eccīe pri iura ⁊ dare alte­eſt differentia in ſe decreteꝝ dn̄os ⁊ conditores eſſe on̄dūt. ri. vt. ix. q. i. nūc uilegij auctoritate muniti ſue dioceſis deci ter pͥui legiū ⁊ cō In p̄miſſis ergo capitulis alijs imponit̉ ⁊. c. ꝑ prīcipaleꝫ mas ex integro ſibi vendicare valent. niſi firmationē quia neceſſitas obſequendi. ſummis vero pon­⁊ extra de ꝯceſſ. forte ſumma neceſſitate ep̄i cogant̉ ad qͣr in confirmatōne tificibus oſtenditur ineſſe auctoritas ob­p̄ben. nō va. qm̄ tam ſuā accipiēdā ⁊ illi ſuꝑabundare de nihil iuris datur diuerſitatem. et ſeruanda vt a ſe tradita obſeruando alijs monſtrentur Queſtio ſcd̓a vt extra de ꝯfir. C. de quadrien. non contemnēda demonſtrēt. exemplo xp̄i cū dilectus. ſecuſ Uodᵗ aūt antiquioribus pri p̄ſcrip. bn̄ a zeno qui ſacramenta que eccleſie ſeruanda ma­eſt in priuilegio. ui legijs ſubſequentibus de ne. ſed certe hoc dauit. primū in ſeipſo ſuſcepit. vt ea ī ſe ſan Itē in cōfirma rogari non poſſit auctoritate nō eſt veꝝ. nam ctificaret. Oportet ergo primam ſedem ve tiōe nichil ponit̉ epūſ pōt dare ex anacleti ꝓhatur. qui ſcribēs diximus obſeruare ea que decernendo ma vel affirmatur. tra baptiſmaleꝫ omībus ep̄is et reliquis xp̄i ſed totū cōditio dauit non neceſſitate obſequendi ſed auc­eccleſiam decīaſ ſacerdotibus ait Ecciaꝝ priuilegia cun naliter intelligit̉ toritate impartiēdi. Licet itaqꝫ ſibi cōtra ctis tꝑibus ſeruentur illeſa