Seite
Primus De reſcriptis. viderint decre. vnde vel non ponderauerūt hoc v̓bum ipſo iure: poſi­ſicut excōicatus. vnde agit̉ pro ſua iniuria qd̓ nō facit excōicatus: de iudi. ītel tū ī pͥncipio hic vel hāc d̓cre. putauerūt eē correctā ꝑ decre. pia qd̓ non teximus. iiij. q. vi. omnibus. credo: cū pars illa que correcta eſt remota fuerit: ut. jͣ. dicam. e Excōicationis. sͣ. de ſen. exc. cum pro cauſa. a Reſcriptū. sͣ. e. dilectus filiꝰ abbas. ⁊ ſatis h̓ puto terminatā qōnē f Appellationis. sͣ. de excep. cum īter. ⁊. c. ſignificauerūt. ⁊. c. vlti. qͣ q̄ri ſolet vtrū reꝰ actorē queꝫ excipiēdo ꝯͣ reſcriptū ⁊ ꝑſonā repulit excō g Impetratum. ⁊ ſic īſpicit̉ tp̄s date vel īpetrationis: ad idē. sͣ. e. eaꝫ te. ⁊. jͣ. catōis vigore: corā ipo eo. tibi qui. de preben. euꝫ cui. d̓legato recōuenire poſ ſequebat̉ aūt oliꝫ hic ī fi. talis ſit ⁊ pꝫ ꝙ nō. ſi.n. nullū tumª vel ꝓceſſusᵇ ꝑ ip̄m habitꝰ nō lr̄isⁿ nr̄is īſerit̉: vltra tres uelº qua lr̄a: ꝙ coram eo actū eſt coraꝫ ē reſtriptū: ⁊ ꝯuētio ē pͥn valeat: ſi ab excōicatoᶜ ſuper alio tuor in iudiciū nō trahant̉. Quo ordinario ſil̓r irritum ē cenſen cipale: r̄cōuētio acceſſo dum: niſi forſitan ꝗ conuenit̉. Quā excōicationisᶜ vel appella rūᵖ noīaq in pͥmo citatorio expͥmat riuꝫ: ſublato prīcipali ⁊ ſciēter admiſiſſet eundē: remo tiōisᶠ articulo fuerit impetratumᵍ. impetrator: ne locus fraudiʳ forſi­acceſſoriū. jͣ. d̓ reg. iur. ta fuit: qꝛ reuocata ꝑ d̓cre. pia T Nno. iiij. in concilio lugdun̄. acceſſoriū. cū ſuis ꝯcor. tā relinqͣtur: ſi circa eaˢ poſſitᵗ libe­vt dixi. sͣ. in glo. nūquid ergo⁊ item cā ꝯuētiōis ⁊ recō Per clauſulā ꝗdā alij. pn̄t ſoli re variariʸ. L Dem in eodeꝫ Io. an. uentiōis ſimul ſunt tra qͣttuor ꝯueniri: quoꝝ noīa ī primo Si actor ꝯtra reū ſuꝑ pluribus Um in multis. ctāde. sͣ. d̓ mu. pe. c. i. d̓ citatorio exprimantur: ne variatio Duoſunt dicta quorum ꝑſonatibꝰ lr̄as impetrat ad diuer or. co. cū dilectus: qd̓ h̓ ni ſit locus. Io. an. primū cām pͥmittit: ſcd̓m ſum ſos nō valēt littere nec ꝓceſſus ea. eſſe non poſſet. itē cōuē mittit ibi: quoꝝ. Dominicus ¶Um ī multisᵖ iuris articulis rū ⁊ reo cōdēnabitur in expēſis: et tio ē exp̄ſſuꝫ recōuentio h Multis. exemplifica. sͣ. d̓ infinitas reprobet̉: ꝓuideⁱ du idem in reo conueniente vel recō­tacitū. ſublato igitur ex reii. do. c. vl. ⁊.jͣ. eo. ti. religio preſſo: ⁊ tacitū ē ſublatū ximus ſtatuēdū: ut ꝑ illā generalē ueniente actoreꝫ eodē durāte iudi­num. sͣ. de teſti. cuꝫ cām ⁊. c. ſi .C. ſi reꝰ vel accu. mor. clauſulāᵏ: ꝗdā alijˡ q̄ frequenterᵐ in cio. b. d. Io. an gnificauerunt. ff. d̓ teſt. l. i. ī fi. fu. l. vl. ⁊ facit qd̓ no. de Iteꝫ in relictis pro redemptōe cle. cōiu. qd̓ ad te. ⁊ hoc captiuoꝝ reſtrīgit̉ īfinitas. C. tenuit Tā. ⁊ ber. brix. in qōne veneriali q̄ īcipit. actor conueniebat reū de ſacroſan. ec. ut īter diuinū. item reſtringitur ſeueritas cū multitudo pecca b Proceſſus. nūꝗd gͦ correcta eſt d̓cre. pia. jͣ. d̓ excep. ubi dr̄ ꝙ proceſ­uit. d̓ cle. ex. mi. latores. cum ſi. item non oneratur heres in īfinitum fideicom­ſus habitus cū excōicato tenet donec opponatur exceptio: ⁊ poſtmoduꝫ miſſum ſoluere. ff. de le. iij. fideicōmiſſa.§. ſi quis decem. itē non valet ꝓmiſ­ipſo abſoluto reaſſumatur cā in eodē ſtatu. ſol. non eſt correcta: īmo po ſio ne vlla exceptio deſerti iudicij obijciat̉: puta promitto ꝙ ſi ꝑ caſuꝫ fortuitū tiꝰ corrigeret̉ iſta ꝑ illā: cū illa ſit poſterior. ē. n. Inno. iiij. ⁊ h̓ gre. ix. sͣ. īpeditus fuero ꝙ ꝯparare nō poſſim non obijciam h̓ caſu. ff. ſi quis cau. l. ſꝫ ⁊ ſi ti. ꝓx. c. i. ſꝫ neutra ꝑ alterā corrigit̉ ſed in diuerſis caſibꝰ loquunt̉. No. quis.§. q̄ſitum. item ſtipulatione dāni infecti non debet ꝗs eſſe in infinitum igitur pͥmo falſaꝫ eē opi. modernorū: quā ber. ī d̓cre. pia ī glo. ſed mi­obligatus. ff. de dā. infec. l. qui bona.§. ulti. item legatū qd̓ non p̄t ſciri ex te­rū. ⁊ ī pre. decr. dilectus. ī glo. hic vr̄. ⁊ ī decr. d̓ off. dele. prudētiā. ī glo. ſtamēto: puta lego cētū ei quē mihi ticius nomīauerit: nō ualet. ff. de iu. fiſ. l. ſic vr̄. ⁊ ī glo. ſecus eēt. in quibus dixit reſcriptū ab excōicato īpetratuꝫ ita fidei. ⁊ merito reprobat̉ infinitas: qꝛ multitudo eſt canonibꝰ inimica. sͣ. de valere poſt ſuā abſolutionem: ⁊ vera eſt ipſius opi. antiqͣ ut ꝑ p̄dictas p̓bē. qꝛ in tm̄. ⁊ oneroſa nihil habet honeſti. in auc̄. de referen. ad fi. col. ij. ⁊ d̓ gl. apparet. ⁊ d̓ eta. ⁊ qͣli. cū bone. ⁊ d̓ cle. ex. mi. ꝓpoſuit. Circa hāc igi­h̓ habes plures concor. de eta. ⁊ quali. c. pe. materiā ſic diſtīgue: aut excōicatus maiori agit corā delegato. aut corā i Prouide. qꝛ per generalitatem iſtam derogabatur iuriſditioni ordinarie ordīario. In pͥmo caſu ſubdiſtīgue. qꝛ aut erat excōicatꝰ tꝑe īpetrati re cui per hanc conſtitutionem prouidetur. ſcripti: aut poſtea fuit excōicatus. In pͥmo caſu ſubdiſtinctiōis hꝫ locuꝫ k Per generalē clauſulam. preter expreſſos.n. potuerūt quattuor ꝯueniri. hec d̓ere. ut.ſ. non ualeat reſcriptum nec proceſſus ꝑ ip̄m habitꝰ: niſi ī­l Quidā alij sͣ. e. paſtoralis: ⁊. c. rodulphus. ⁊ idē intelligo d̓ qualibet ꝯſi. petratum fuerit ſuꝑ cā excōicationis uel appellatōis: ut hic ⁊ in concor. ciauſula: ut ſi dicat̉ ticiꝰ ⁊ nōnulli hoīes ciuitatis bonon̄. uel ſi. mō. itē ſi dica­ſuperius allegatis. In ſecūdo caſu.ſ. qn̄ poſt īpetratiōeꝫ excōicatꝰ fuit: tur hoīes talis loci. nā aūt ꝯueniet eos ut vniuerſitatē: ⁊ tūc oēs hn̄tur loco vni locū hꝫ decre. pia. de offi. dele. prudētiā.§. ſexta. Si agit coraꝫ ordīario: us aut ut ſingulos: ⁊ tūc ſolos qͣttuor preter expreſſos poterit cōuenire: ut hic tūc tria tꝑa diſtīgue. ẜm vetera iura non tenebat proceſſus cū ipſo ha­ẜm inno. m Frequenter. ⁊ ideo prouidendū fuit. ff. de legi. nā ad ea: ⁊ bitꝰ. sͣ. de excep. exceptionē. alias non video qͣre ibi fieret ꝯdemnatio ex .jͣ. de reſti. ſpo. frequēs. hodie aūt hec clauſula non eſt in vſu. penſarū ſi tenuiſſet ꝓceſſus: vt ibi ēt no. poſtmodū ſtatuit ibi gre. ī deci n In litteris noſtris. quid de litteris ep̄orū. dic ẜm Hoſti. ꝙ non extēditur ſione huiꝰ decre. ꝙ teneret proceſſus habitꝰ cū excōicato ſi reus eū ſciē­ad illas. ad hoc. xxv. di. qualis. ter admiſit: alias non. ẜm moderna vero iura tenet proceſſus: ⁊ locum o Uel qͣttuor. olim trahebant̉. xl. ar. d̓ teſti. cū cām: ⁊. c. ſignificauerunt. ⁊ d̓ hꝫ d̓cre. pia. ⁊ ſic corrigit̉ nec corrigit. Si q̄ratur qͥ ſit ratio diuerſi iuris cle. ex. mi. latores. ſi q̄rat̉ q̄ ſit rō qͣre reſtricta fuit ad qͣttuor: dic ꝙ arbitraria. ⁊ dicat̉ ꝙ excōicatꝰ īpetrans peccauit ſe ingerendo cōioni hoīuꝫ. nō va qꝛ eque potuit reſtringi ad plus ⁊ minus poſſet reddi ſimilitudīaria quā hēs let hec reſpōſio: cū eadeꝫ ratio ſit in ordinario. Si dicat̉ ꝙ hec ſit ratio: .sͣ. de ꝯſan. ⁊ affi. n̄ dꝫ. dico tn̄ ẜꝫ ber. ꝙ ſuꝑ re īdiuiſibili puta iudicio cōi diui­quia reſcriptū impetratū fuit tali v̓itate tacita: qua exp̄ſſa lr̄as non ha dūdo fam. her. ⁊ ſi. pn̄t ꝑ generalē clauſulā vltra qͣttuor euocari ad iudiciuꝫ. buiſſet: non valet hec rn̄ſio. qꝛ tūc reſcriptū hꝫ elidi exceptionis ope. non Itē oēs vltra illos qͣttuor ꝗ ius hn̄t in re pn̄t agere vel defendere ꝓ ſuo iure co ipſo iure. sͣ. eo. ſuꝑ lr̄is. ⁊ hoc no. ber. sͣ. eo. ad audiētiā. ij. vn̄ ſatis mirā ram illo iudice. ar. sͣ. de re iudi. cum ſuper. sͣ. de of. dele. ſuꝑ eo. ar. jͣ. d̓ ele. c. i. dū vr̄ ſi ago corā ordinario tꝫ ꝓceſſus: ⁊ ſi ab eo īpetro delegatum: nec p Quoꝝ.ſ. illoꝝ quos intēdit conuenire ꝑ clauſulam: ⁊ dꝫ exp̄ſſio ī actis ſcri reſcriptū valeat: nec ꝓceſſus: ſed pōt eē rō qꝛ iuriſditio delegata ſumit bi de proba. qn̄ ꝯͣ. ⁊ dixerūt ꝗdam.ſ. inno. ꝙ in qualibet citatione illorū debeāt initiū ex ꝑſona agentis ⁊ īpetrātis: ⁊ ideo cū vitioſum fuerit pͥncipiū.i. oīa noīa expͥmi: ſatis p̄t dici ꝙ ſufficit expͥmi in citatione eiꝰ ꝗpͥmo citat̉ ⁊ ſcri .q. i. pͥncipatꝰ. nec reſcriptū valeat nec proceſſus. ordinaria auteꝫ iuriſ bant̉ ī actis: ut. sͣ. dixi. ẜm hoſt. vel ẜm bar. ſatis ē ꝙ ſcribantur ī actis lꝫ ī pri ditio ab actore agente non incipit ⁊ ideo ibi ſecus. itē iuriſditio ordina mo citatorio non ſcribantur: qꝛ iam ceſſat variatio: qd̓ ſatis credo: qͣſi hec lr̄a ria fauorabilis: extraordinaria odioſa: ut. sͣ. eo. ad hoc. Item quādo ꝓ dicere uelit ꝙ an̄quā fiat citatio noīa exprimēda ſint illoꝝ qͣtuor: ⁊ credo tutiꝰ ceditur coram ordinario vel delegato impetrato ante excōicationē ē in ꝙ fiat hec expreſſio in prima citatione q̄ ſit auctoritate reſcripti: ēt ſi fiat de ex aliquo qd̓ īputetur reo: ꝗ d̓ excōicatiōe debebat excipere ſi ſciebat: al̓s ī preſſis ī eo. lꝫ alij ꝯͣ: dicētes ꝙ ſufficit ꝙ fiat in pͥma citatiōe alteriꝰ illoꝝ qͣttuor ueſtigare d̓bebat: ſꝫ vt plurimū d̓legatū īpetrat actor abſēte reo: ⁊ ideo ſꝫ ẜꝫ hoc nō ē plene fraudibꝰ ꝓuiſum: ⁊ ſi q̄rat̉ an de n̄ exp̄ſſis ꝯuēire poſſit pͥuſ non valet īpetratio nec proceſſus ipſius impetrationis vigore: ut hic. quā ꝯueniat exp̄ſſuꝫ: ē dicendū ꝙ ſic: qꝛ donare liberare ⁊ remittere poteſt niſi his ergo rationibus: ⁊ excōicati odio ſpeciale dicatur: ꝙ in caſu veritas forte in fraudē expreſſiſſet ẜm formā decre. sͣ. eo. ſedes. ⁊ hoc tenebat bar. ī qd̓ ſuppreſſa ipſo iure vitiat reſcriptum ⁊ proceſſum habitum per illud. ne veneriali q̄ incipit. Aliꝗs īpetrauit. ſꝫ pone quattuor exp̄ſſit: poſtea mutat c Excommunicato. maiori excommunicatione: vt. sͣ. d̓ excep. a. nobis vnam ex ꝑſonis vel neminem expreſſit: poſtea alteram conuenit: nihil excipi­⁊.jͣ. eodem. c. pia. tur: q̄ritur an valeat iudicium: ⁊ videtur ꝙ ſic: qꝛ hec exceptio dilatoria ē ut di d Alio. ꝗd ſi excōicatꝰ īpetrat lr̄as inꝗſitionis. no. Gof. d̓ of. deleg. ci ꝯſueuit de exceptionibꝰ duaꝝ dietarū. sͣ. eo. nōnulli. itē qꝛ multa fieri prohi­prudētiam. in gl. colligitur ꝙ bene valēt lr̄e: ⁊ hoc ideo: qꝛ fama ibi ha bentur ⁊c̄. de reg. ad apoſtolicam. ꝯtrariū dico ẜm. b. qꝛ ſi noīa in pͥmo citato­bet̉ accuſatoris loco: ut. sͣ. de accu. qͣliter. ⁊ lꝫ promouēs ineptus appa­rio uel actis fuerūt expreſſa tēpore debito: ꝑinde eſt ac ſi in reſcripto fuiſſent ex reat: nihilominꝰ valet reſcriptū ⁊ procedetur ꝑ illud d̓ accu. cū oporteat p̄ſſa: ſi non fuerūt exp̄ſſa tēpore debito: perinde ē ac ſi non fuiſſet ibi clauſula vbi idē tenet Inno. ⁊ hoſt. ad hoc qn̄ excōicatus ſolū miniſteriū prebuit vn̄ cū reſcripta non extendantur ad alias res vel ꝑſonas. de offi. dele. p. ⁊. g. nec noīatꝰ fuit in lr̄is. idē guil. ī ſpe. de inꝗ.§. i. v̓. ꝗd ſi ī lr̄a allegat In dico etiam ſi non excipiatur: non ualet iudicium. no. ⁊ hoſt. C. d̓ p̄ci. īpe. of. l. i. ⁊. l. vniuerſis: ⁊. ff. de inof. teſt. poſthumꝰ q Noīa. ⁊ cognomīa. uel certas circūlocutiones. sͣ. de teſti. ſed ex quadam. ⁊ .§. i. ⁊. l. ſi pars.§. ulti. non.n. refert ẜꝫ eos a quo ⁊ quo tēpore fuerit nū .ff. ſi cer. pe. l. certum ut euitet̉ equiuocatio. sͣ. eo. ſignificāte: ⁊. c. qꝛ nonnulli. ciatū. ff. d̓ peti. her. l. itē veniūt.§. a quo. ⁊. ff. de enic. ſi rem.§. vlti. per r Fraudi. cui occurrendum eſt. jͣ. de renun. c. ij. cum ſi. hāc lr̄am credo ꝯͣrium: cū in odiū excommunicati ſit hoc inductū ꝙ nul s Ea.ſ. omnia. t Poſſit. impetrator. le lr̄e valeant niſi h̓ contēte: nec puto totum a lr̄a recedere. ⁊ ad h̓ opti­v Uariari. no. variationē ⁊ īconſtātiā reprobari: alibi ꝑmittit̉: qd̓ dic ut ple me facit: qꝛ ſi excommunicatus ꝓ alio lr̄as impetrat ad agendum non ne dixi. jͣ. d̓ re. iu. qd̓ ſemel. ⁊ no. ꝑ hāc lr̄aꝫ: ꝙ per lr̄as generales ad obtinēda valēt. sͣ. d̓ ꝓba. poſt ceſſionē. ⁊ bene refert interdum ꝑ quē preces offerā bn̄ficia ex quo aliꝗd ſpecificauit ſine ꝓteſtatione: ſi ſuccūbat ad alid̓ trāſire nō tur. jͣ. d̓ here. c. ij.§. iij. ad d̓cre. cum oporteat. rn̄de ut ibi no. ẜm Io. ir poterit: qꝛ ꝑīde ē ac ſi ī reſcripto fuiſſet expreſſum illud bn̄ficiū qd̓ optauit. jͣ. d̓ glo. pe. preterea non eſt inimicus ita perſona prohibita ab impetrādo conceſ. preben. qꝛ cunctis: quod ſane intelligas ẜm id qd̓ habes eodem titu. ne