Seite
Liber iure vel vere per hoīeꝫ figurat̉ Mattheus: quia cepit ab hūana generatiōe cimus ꝙ album edificat: qꝛ accidit edificatori eſſe albū. Cū ergo dicimus Marchus per leonē: qꝛ cepit clamorē in deſerto. Lucas per vitulum: qꝛ cepit andreā intelligere certū eſt hoc ſibi nō attribui per accidens: cū hoc ī qͣꝫ. a ſacrificio. Ioānes vero digne per aquilaꝫ: qꝛ cepit a diuinitate xp̄i: ſicut.n. tū eſt hō de ipſo eſſentialiter predicetur: ergo aut oportet dicere ꝙ ītelli­(aquila cunctis auibus altiꝰ volat: ⁊ irreuerberatis oculis ſolis radios intuet̉: gat ſcd̓m ſe totuꝫ. qd̓ etiā poſuit Plato dicens hoīem eſſe animā intel­ſic iſte altiꝰ ceteris aſcēdit: ꝗ dicēs. In pͥncipio erat verbū: ⁊ verbū erat apud lectiuā: aut dicere oportet ꝙ intellectus ſit aliqua pars ipſiꝰ anime: pri­deum et deus erat verbū duꝫ mū ſtare nō poteſt: quia in ipſam diuinitatis ſubſtan­idem ipſe hō eſt ꝗ perci­tiam intendit: quaſi more aꝗ beati Ioannis: videlicet apoſtoli­pit ſe ītelligere ⁊ ſentir̄. lum ⁊ euangeliſtam Ioannem re­le oculos fixit in ſolem. ſentire vero nō poteſt ſi ⁊ euangeliſte: qui ſacramenti huiꝰ ctum in premiſſis facte rei ordineꝫ a Dixit. xix. diſtin. c. i. ad fi. ne corꝑe: vn̄ oportet ani rem geſtam narrans ⁊ ordinem in tenuiſſe: narrando ꝙ Chriſto iam ⁊ ad litteraꝫ hic ponitur textꝰ mā ſenſitiuā eſſe aliquā euangelio ſuo dixitª. Ad ieſum au mortuo vnus militum lancea latꝰ euangelij queꝫ gloſare nō eſt hoīs parteꝫ: relinquitur tem cum veniſſent vt viderunt eū eius aperuitᵉ. Porroᶠ doctri­meum. ergo ꝙ ītellectus quo an b Sāctoꝝ.ſ. Aug. ſuꝑ Io. iam mortuum non fregerunt eius nam omneꝫ ſeu poſitionemᵍ teme dreas intelligit ſit pars ſermone. c. xx. ⁊. v. de ciui. dei crura: ſed vnus militum lancea la ipſius andree: ita ꝙ ītel re aſſerentem aut vertentem in du c. xxvi. ipſe ⁊ Ambro. ſuꝑ epi lectus aliquo modo ipſi tus eius aperuit: ⁊ continuo exiuit biumʰ: ꝙ ſubſtātia anime rationa ſtola ad roma. ⁊ theophili ſuꝑ corpori vniatur. Et licet ſanguis ⁊ aqua: ⁊ qui vidit teſtimo lis ſeu ītellectiueⁱ vere ac per ſe hu Ioannem. aliqui dixerint hāc vnio nium perhibuit: ⁊ verum eſt teſti­mani corporis non ſit forma: ve c Doctoꝝ. vt thome. iij. ꝑte nem ꝑ ſpēm eē ītelligibꝰ monium eius: ⁊ ille ſcit quia vera lut erroneam ac ueritati catholice q. lxi. ar. v. Scotus ſuper. iiij. leꝫ: q̄ duplex hꝫ ſubiectuꝫ dicit vt ⁊ vos credatis. Nos ſenten. Iertur etiam ꝙ tēpo­inimicā fidei: predicto ſacro appro ītellectum poſſibilem: et re concilij cōgregati fuerunt igitur ad tam preclarum teſtimo bante ꝯcilio reprobamꝰ diffiniētes phantaſmata: alij aūt ꝙ ad hoc theologi doctores per nium ac ſanctorumᵇ patrum ⁊ do vt cūctiſ nota ſit fidei ſyncer̄ v̓itas: intellectꝰ vt motor vnit̉ clemētē qui hoc tenuerūt. corpori: qd̓ vanū eſſe pa ctorumᶜ communeꝫ ſententiā apo­ac p̄cludat̉ vniuerſis erroribꝰ adi d Dūtaxat. de baptiſ. maio tet multis rōnibꝰ: ⁊ iſte ſtolice conſiderationis ad quaꝫ dū tus: ne ſubītrēt: ꝙ ꝗſꝗs deīceps aſ res. in prin. cū ſuis cōcor. non due ſufficiant: ītellectus taxatᵈ h̓ declarare pertinet: aciem ſerere defendere ſeu tenere ꝑtinaci ob. lxxxix. di. c. ij. vt ibi no. non mouet corpus niſi ꝑ conuertentes ſacro approbante cō e. Aperuit. ſequebat̉ in ꝯſti terⁱ p̄ſūpſerit: ꝙ aīa rōnalis ſeu in appetitum: cuius motio tutione concilij ēt correcta et ī cilio declaramus predictuꝫ apoſto tellectiua: non ſit forma corꝑis hu non preſupponit opera­audientia publicata: vt dixi ī tionem intellectus. Non ꝓemio: ꝙ textꝰ matthei ꝗ dice ergo ideo intelligit. a. qꝛ batur in ꝗbuſdā libris antiꝗs mouetur ab intellectu: ſub alio ordine hoc narrare per anticipationem intelligi ⁊ exponi debebat ⁊ ſed potius econtrario qꝛ intelligit: ideo ab ītellectu nō mouetur: ꝯcludit̉ hoc remouit Io. forte ex eo ꝙ ille tex. ī mattheo cōiter nō habetur: ⁊ anticipa ergo ꝙ vnit̉ vt eſſentialis forma. Itē ſi aīa ītellectiua ſe haberet vt mo­tio dr̄ ab ante ⁊ capio. cū.ſ. an̄ capit̉ vel ponit̉ poſtponendū. sͣ. de reſcrip. cāꝫ. tor certū eſt ꝙ nauis pōt eſſe ſine nauta: qui ſe hꝫ ad eam vt motor: ergo Sed querit̉ ꝗd valet ad fidē hoc diſputaſſe qd̓ hic dicit̉ de ordine; ſine dubio etiā poſſet eē ꝙ xp̄s corpus humanū ſine anima ſumpſiſſet: qd̓ eſt ꝯͣ fidē. coniunx xp̄i eccleſia que regenerat deo genitos ita formari poterat ꝑ plagam ſupra eodē. c. ⁊ ſupra eodē firmiter. Cū ergo principaliter īcarnatio ordīe ⁊ vndas fluētes xp̄o viuēte ſicut xp̄o mortuo: nec ī hoc diſputatio hee reſpicit fi tur ad ſalutē anime: inutilis fuiſſet īcarnatio ſi anima nō eſſet eēntialis dem. ſꝫ opinio hec dānata detrahit miraculo. euidentius enim fuit miraculū corporis forma: ⁊ per hoc vides rōneꝫ qͣre opinio hic dānata iudicat̉ he­hoc d̓ corpore mortuo ꝙͣ de viuo manaſſe. Itē detrahit figure h̓ poſite. vt. sͣ. retica: quia eſt ꝯͣ fidē incarnationis: eſt etiā ꝯͣ fidē reſurrectiōis: hꝫ eniꝫ fi­dixi. Itē detrahit fidei Io. euāgeliſte ꝗ vltimus euāgeliū ſuū ſcribēs notabil̓r des ꝙ reſurgemus cū corporibꝰ que nūc geſtamꝰ: vt patet. eo. ti. c. firmi­expreſſit hūc ordinē: ⁊ his reſpectibꝰ cōciliū hunc ordinē approbat. ter ī fine prime partis: ſed ſi aīa nō eſſet eſſentialis forma corporis ad ꝗd f Porro ſcd̓a pars que duo facit: primo qͣndā opinionē reprobat. ſecūdo il­reſurgerēt corpora nō videmus. Tenentes opinionē hic reprobatā pͥmo lam ꝑtinaciter tenentes hereticos iudicat. inducebant quod in principio dixi. Ad quod rn̄detur ꝙ ſcd̓m ſe conuenit g. Poſitionē. vtunt̉ theologi ⁊ artiſte h̓ v̓bo quo ēt nos vtimur: d̓ ꝯfeſ. c. i. anime corpori vniri: ſicut ẜm ſe cōuenit corpori leui ſurſuꝫ eſſe: ⁊ ſicut le­vbi de hoc ſatis. li. vi. fatet̉ autē ꝗs ⁊ credit id qd̓ ponit: de iureiu. c. vl. e. li. ue manet cum a loco ꝓprio fuerit ſeparatū cuꝫ aptitudine ⁊ inclinatione h In dubiū. de hereticis. dubius. ad ꝓpriū locum: ita anima humana manet in ſuo ꝓprio eſſe: cum fuerit i Intellectiue. de ſenſitiua.n. ⁊ vegetatiua nō fuit opinio: ſenſitiua.n. qͣ ſē a corpore ſeparata habens aptitudinē ⁊ inclinationē naturalē ad corpo­timꝰ ꝑ ſenſus corporeos certū ē ꝙ corrupitur corpore corrupto: ⁊ ſic nō pōt dubi ris vnionem. Secūdo inducebāt qd̓ dicit philoſophus tertio de anima. tari qn̄ ſit de corꝑis forma. Idem de vegetatiua qua vegetamur nutrimur. ꝙ intellectus eſt ſeparatus: ⁊ ꝙ nullius corporis eſt actus: ergo non vnit̓ ⁊ augmētū ſumimꝰ: in prima cōicamus brutis in ſcd̓a ēt plātis. Sꝫ d̓ ītelle­corpori vt forma. Sed dic ꝙ philoſophus intelligit ſeparatū qꝛ ītellectꝰ ctiua vel rationali fuit ꝯtraria opinio que p̄cipue fundabat̉ ſuꝑ rōne p̄dicta. nō eſt virtus alicuius organi corporalis: ſicut virtus viſiua oculi: cōſtat Cū.n. viri nō dico accidētaliter ſꝫ ꝑ ſe ⁊ eēntial̓r ſit īſeparabiliter vniri: ergo ⁊ enim ꝙ intelligere non eſt actus qui poſſet exerceri per aliqd̓ organuꝫ forma nō pōt eſſe ſine materia ꝓpria. ſed aīa intellectiua cū ſit incorruptibi­corporale ſicut viſio ſed eſt in materia: inquantū ipſa anima cuius eſt h̓ lis remanet corrupto corpore corpori nō vnita: ergo nō vnitur corꝑi vt for­virtus eſt hoīs forma ⁊ terminꝰ generationis humane. Et ꝙ ſit in mate ma ꝑ ſe eſſential̓r. Sed anteꝙͣ huic inductiōi reſpōdeā eſt ſciēdū: ꝙ opinio h̓ ria probatur ſecūdo phyſicorum: qꝛ homo generat hoīem. dicit̉ ergo aīa approbata ꝓ qͣ facit de cele. miſ. in quadā: ſic ꝓbatur ẜm philoſophum. viij. intellectiua ſeparata ſcd̓m virtutē intellectiuā que nō eſt alicuius orga­metha. Differētia ſumit̉ a forma rei: ſed differētia cōſtitutiua hoīs ē rōnale. ni corporalis. Et ſic etiam reſpondetur ad id quod tertio dicebāt: ꝙ ſi in quod de hoīe dicit̉ rōne aīe intellectiue: ergo ipſa eſt hoīs forma. Itē demō­tellectus vniretur corpori: vt forma: cum omne corpus habeat determi­ſtratur ex ratione ſpeciei humane. natura.n. rei oſtendit̉ ex ipſius oꝑatione: natam materiam: ſequeretur ꝙ intellectus haberet determinatā mate­ꝓpria v̓o oꝑatio hoīs in qͣntū hō eſt intelligere: oportet ergo ꝙ ſortiat̉ ſpēm riam ⁊ ſic nō eſſet cognitiuus omnium quod eſt ꝯtra rationeꝫ intellectꝰ. ẜm illud qd̓ ipſius operis eſt pͥncipiū: ſortitur autem ſpēꝫ vnūquodqꝫ ꝑ ꝓpriā Sed dico ꝙ hoc procederet ſi virtus intellectiua eſſet actus organi corpo formā. ex quo relīquit̉ ꝙ prīcipiū ītellectiuū vel aīa ītellectiua ſit ꝓpria hoīs ralis. fateor enim ꝙ actus illos. viſus cum oculo: tactus cum manu: ⁊ ſi­forma. Sed aduertendū ꝙ quanto forma eſt nobilior: tāto plus dominabit̉ miles bene oportet limitari ex materia: ſed cum anima ītellectiua his or­materie corporali: ⁊ minus ei īmergitur: ⁊ plus eā excedit ſui virtute: vn̄ aīa ganis non vtatur limitationi non ſubiacet. Dicebant quarto ꝙ cū ani­vegetabilis pluſꝙͣ forma metalli. ſenſibilis pluſꝙͣ vegetabilis. Intellectua ma ſit ſubſiſtens ⁊ habeat eſſe ẜm ſe. ergo alterius forma eſſe non pōt: qꝛ lis ergo ī nobilitate vltima intantū excedit in hoīe materiam corꝑalē: ꝙ hꝫ forma dat aliquod eſſe. ⁊ ſic eſſe forme non eſt ipſius forme ſcd̓m ſe. ani­aliqua operationē ⁊ virtutem in qua corꝑalis materia nō cōmunicat: q̄ vir­ma ergo intellectiua habens eſſe ſuum ſubſiſtens non vnitur corpori vt tus dicit̉ intellectiua. Demonſtrat etiā id Ariſto. ij. de aīa: ꝗa id quo pͥmuꝫ forma. Ad quod reſpondetur ꝙ anima intellectiua illud eſſe in quo ſub aliꝗd operatur eſt forma illius cui operatio attribuit̉: ſicut quo primo ſanat̉ ſiſtit communicat corporali materie: ex qua materia ⁊ anima ītellectiua corpus eſt ſanitas: quo primo ſcit aīa eſt ſcīa: ſanitas ergo eſt forma corꝑis: ⁊ ſit vnum: ita ꝙ illud eſſe quod eſt totius compoſiti eſt etiam ipſius ani­ſciētia forma eſt anime ad corporis vnionē. Scd̓o inducebant id quod dicit me: quod non eſt in alijs formis que non ſunt ſubſiſtentes: ⁊ propter hoc philoſophus. iij. de aīa. anima ergo eſt forma corporis ⁊ ſciētia ē forma aīe. anima humana remanet in ſuo eſſe deſtructo corpore: non autem alle Certum eſt aūt ꝙ primum quo viuit corpus eſt anima ⁊ cum vita manifeſtet̉ forme. Curioſus qui hoc plenius diſquirere vellet videat in ſūma Tho­ẜm diuerſas operationes in diuerſis gradibus viuētiū: id quo pͥmo oꝑamur me parte prima queſtione ſeptuageſimaſexta. in principio. Ioannes vnūquodqꝫ illorum operum vite eſt aīa. Anima eniꝫ eſt quo pͥmo nutrimur andree. ſentimus ⁊ nouemur ẜm locum: ergo ſimiliter id quo primo ītelligimus ſiue k Catholice fidei quod ſequitur: ⁊ poſtpoſitum fuit vt euitaretur hiatꝰ dicatur intellectꝰ ſiue aīa ītellectiua eſt forma corꝑis. Et hoc negās oportet qd̓ proprie in rethorica dicit̉: cum vocalis eadem ſequitur vocalem. ꝙ inueniat quomodo iſta actio ei ꝯueniat: experit̉.n. ꝗſꝗs ſeipſuꝫ eē ꝗ intelli Pertinaciter. ꝑtinacia in malo: ꝑſeuerantia in virtute vnde perti­git. Attribuit̉ aūt actio alicui tripliciter: vt patet. v. phy. aut ẜꝫ ſe totū: ſicut nax valde vel imprudenter tenens: durus: irreuocabilis: īdocillis: obſti medicus ſanat: aut ẜm partē ſicut hō videt ꝑ oculuꝫ: aut per accidēs: ſicut di­natus ⁊ idem verbum. jͣ. de vſur. ex graui.§. pe.