Seite
Ca. i. tua eliſabeth pariet tibi filiū. ⁊ vocabis nō men eius iohannem Et erit tibi gaudium ⁊ exultacio. ⁊ multi ī natītatē eiꝰ gaudebi Criẜ. Ingreſſus zacharias templum vt preces ferret ꝓ cunctis ad deum ⁊ quaſi dei. ⁊ hominū me diator. vidit angelum intus ſtantem Vnde dicitur Aparuit autem illi angelus domini aſtās a dextris altaris incenſi Ambro. Bene aparuiſſe dicitur ei q̄ eū r̓pēte ꝯſpexit ⁊ hͦ ſpēalit̓ aūt d̓ āgl̓is aūt de d̓o ſcriptura diuina tenere conſueuit. ut qd̓ non poteſt preuideri aparere dicat̉ Nō em̄ ſimiliter ſenſibilia uident̉. ⁊ is cuius in voluntate ſitum ē uideri. ⁊ cꝰ nature eſt non uideri. Orige. Et hoc non tantum in pn̄ti ſeculo dicimus. ſed ⁊ ī futuro cum migraue rimus a mundo non omnibꝰ vel deus vl̓ angeli apa rebunt. ſed ille tantum videbit qui mundum habuit cor. locus aūt nec nocere poterit quenqͣꝫ nec iuuare Criẜ. Manifeſte at̄ aparuit nō ī ſomnis eo ꝙ ni­mis arduū annūciabat̉ vnde manifeſtiori ⁊ mirabili ori iuſione egebat Damaſ. tamē angeli non ut ſūt hoībus patefiunt ſed trāſfigurati ꝓut poſſunt uiſo­res aſpicere in qd̓cūqꝫ uiſſerit dn̄s. Paſilius Di cit aūt altaris incenſi. eo ꝙ ⁊ alteꝝ erat altare depu­tatum ad holocauſta Ambro. Non ī merito autē angelus uidet̉ in templo quia veri ſacerdotis annūci abatur iam aduentus ⁊ celeſte ſacrificium parabat̉ in quo angeli mīſtrarent. non em̄ dubites aſſiſtere āgl̓m qn̄ xp̄s īmolat̉. aparuit at̄ a d̓xt̓s altas īcēſi q̓a d̓ine īſigne mīe d̓fe̓bat. dn̄s. n. a dext̓s ē mihi ne ꝯmouear. Criẜ. n̄ pt̄ at̄ hō quātūcūqꝫ ſit iuſtabſqꝫ timore cernere angelū Vnd̓ ⁊ nunc zacharias aſpe­ctū nō tolerans preſentie angeli nec fulgorem illum valens ſufferre turbat̉. ⁊ hoc ē qd̓ ſubdit̉. Et zach arias turbatus eſt videns. Sicut aūt auriga ꝑter rito loraqꝫ dimittente corruūt eqͥ precipites totaqꝫ quadriga ꝑuertit̉. ſic accidere conſueuit anime quo­ciens ab aliquo ſtupore vel ſollicitudinē deprimitur Vnde ⁊ hic ſubdit̉ Et timor irruit ſuꝑ eum Ori genes Noua quippe facies humanis ſe obtutibꝰ pre bens turbat mentem animūqꝫ conſternat. vnde ange lus ſciens hanc humanam eſſe naturam primum perturbationi medetur. Nam ſequitur. Ait autē ad illum angelus. ne timeas zacharia Athanaſius in uita Antonij vnde non difficilis eſt bonoꝝ ſpirituū malorūqꝫ diſcretio. Si enim poſt timoreꝫ ſucceſſerit gaudium. a domino veniſſe ſciamus auxilium quia ſecuritas anime pn̄tis maieſtatis indiciū eſt. Si aūt incuſſa formido ꝑmanſerit hoſtis ē qͥ uidet̉. Orig. nōſolū autem trepidantem r̓focillat. ſed etiam nouo letificat nūctio ſubdens. Quoniam exaudita eſt dep̄ catio tua. ⁊ vxor tua elizabeth pariet tibi filium. Aug. de que. euāge. Vbi primo hoc attendendū eſt. quia non eſt veriſimile ut cum ꝓ peccatis popu li vel ſalute vel redemptione ſacrificium ille offerret ꝙ potuerit publicis votis relictis hō ſenex vxorem habens anū pro accipiendis filijs orare p̄ſertim. nā neo orat acciꝑe qd̓ acceptuꝝ ſe eē deſperat uſqꝫad̓o aūt ille iam ſe habituꝝ filios deſperabat. ut hͦ āgelo promittenti nō crederet. Ergo qd̓ ei dicit̉ Exaudi ta ē dep̄catio tua. ꝓ populo intelligendū ē. cuius po puli qm̄ ſalus ⁊ redemptio ⁊ peccatoꝝ abolito po xp̄m fut̉a erat. adhuc nunciat̉ zacharie naſciturꝰ ē lius. quia p̄curſor xp̄i deſtinabat̉. Cn. vel e­exaudita ē dep̄catio ꝓbat ꝑ hoc. ꝙ gignendus ex­ei filius clamās. Ecce agnꝰ dei qͥ tollit peccata mi­ Tho. q. ip̄o dicēte. vn̄ erit mihi hͦ manifeſtū ritu gulꝰ ex hoc quellabe patiet. credes. ꝑ ma­pulo ſint remiſſa. Ambro. vel aliter. plena ſen­⁊ redundantia ſunt diuina beneficia nō exigno ca­ſtricta numero. ſed vberi bonoꝝ coaceruata conceſſi­ut hic primū precationis fructus promittit̉. Dein­ſterilis partus vxoris. cuius nomē prenūciat ſul­dens. Et vocabis nomē eius iohāneꝫ Heca­gularis meriti indicium datur. quotiēs hominibus. deo vel imponit̉ nomē vel nunciat̉ Criẜ. ſuꝑ iob Illud qͦꝫ oportet exprimere. qm̄ in quibus ab ip̄a te­neritate īfante uirtus refulgere debebat a principi­diuinitus ſumebant nomina. His vero qui poſter debebant excreſcere. nomē poſtea imponebatur. Beda Iohannes ergo interp̄tatur ī quo ē gr̄e vel dn̄i gr̄a. quo nomine declarat̉ primo pentinꝰ gr̄am quibꝰ decrepitis naſceret̉ filius eſſe donatan Deinde ip̄i iohāni qͥ magnus corā domino erat futu rus. poſtremo etiā filijs iſrael quos ad dn̄m erat cō uerſurus. vnd̓ ſeqͥt̉ Et erit gaudium tibi ⁊ exulta Orig̓. qn̄ em̄ iuſtus orit̉ ī mūdo mīſtri natiuitatū letantur Quādo vero ille naſcit̉ qui quaſi ad pēa ⁊ in ergaſculū relegat̉ mīſter cōſternat̉ ⁊ concidit Ambro. Sanctꝰ aūt nō ſolū parentū gr̄a. ſedetē ſalus ē pl̓imoꝝ. vn̄ ſeqͥt̉. Et multi ī natiuitate eius gaudebūt admonet̉ hͦ loco ſanctoꝝ gn̓atōe letari ad monent̉ ꝑentes gr̄as agere. nō em̄ mediocre munꝰ ē dei dare liberos ꝓpagatores gn̓is ſucceſſiōis hebre Erit enim magnus coram domino ⁊ vi num ⁊ ſic eram non bibet. ⁊ ſpiritu ſancto re plebitur adhuc exutero matris ſue Et nl̓ tos filiorū iſrael conu̓tet ad dominum deuꝫ ip̄oꝝ et ip̄e p̄cedet an̄ illū ī ſpū ⁊ v̓tute fe lie ut ꝯu̓tat cōdā patꝝ ī filios ⁊ īcredulos ad prudēciā iuſtoꝝ ꝑare dn̄o plebē ꝑfecte Amb̓. pꝰ leticiā pl̓imoꝝ magnitu v̓tutis ꝓnitu­tur. cū dr̄ Erit em̄ magnꝰ corā dn̄o. nō corꝑis ſi ali magnitudinē declarauit. Eſt coram dn̄o magnitudo aīe magnitudo v̓tutis. Tho. ml̓ti nāqꝫ magndi cūt̉ ſꝫ corā hoībꝰ nō corā deo. ſic̄ ypocrite. ita at ⁊ rētes ioh̓is iuſti coram dn̄o dicti ſūt Amb̓. Aene nō fines alicꝰ ꝓpagauit imperij nō triumphos velle c̓tamīs r̓portauit ſꝫ qd̓ ē āpliꝰ. p̄dicās ī deẜto deli­as hoīm corꝑiſqꝫ laſciuiā magna animi v̓tute ap­ſit. vn̄ ſeqͥt̉. ⁊ vinū ⁊ ſic erā nō bibet Hed̓. ꝯce­īterp̄tat̉ ebetas q̄ voͣbulo hebrei oē qd̓ mebriare po poculū ſi de pomīs ſui de frugibꝰ ſeu de qͣlibet ali­mat̓ia ꝯfictū ſignificāt. ꝓp̓ū v̓o ī lege nazareoꝝ erat vīo ⁊ ſic era tꝑe ꝯſecͣtiōis abſtīe̓. vn̄ ioh̓is cetitie ut ſꝑ nazarei.i. ſancti māere poſſit. ſꝑ his aliter gūt. nō em̄ decꝫ vīo ī qͦ ē luxuria. īelarici qui ſpirituſſandi deſiderat impleri. Vnde redeci­ni ebrietas tollitur ſpiritus gratia cumulit ſepe at Et ſpūſancto replebit̉ adhuc ex utero mali­