Seite
Lucas. Ambro. Cui ſpūſſanctus infundit̉. magnaruꝫ eſt plenitudo virtutum. Siquidem ſanctus. Iohannes tem naſceret̉. matris adhuc n vtero poſitus ſpi­ptus accepti gr̄am deſignauit. cum in vtero paren tis exiliens dn̄i euāgelizauit aduentum. Alius ē ſpi ptus vite huius Alius gr̄e Ille naſcendo ſumit ex ordium moriendo defectum. iſte non etatibus coerce tur. nō obitu extinguit̉. nō aluo matris excluditur Grecus. Quod autem erit opus iohannis quid ne ꝑ ſpm̄ſanctum peraget. oſtendit ſubdens Et ml̓ tos filiorum iſrael conuertet ad dominū deum ipſoꝝ Orige. Iohānes quidem pl̓imos conuertit Dn̄i autem opus eſt vt omnes ad deum pr̄em conuertat Hedā. Cum aūt iohānes qm̄ xp̄o teſtimoniū per hibens in euis fide populos baptizabat. dicit̉ filios iſ rael ad dominū deum ipſoꝝ cōnuertiſſe. patet xp̄m dominū deum eſſe iſrael Vnde deſinat Arriani xp̄m dn̄m deum eſſe negare. Erubeſcant fotiniani chriſto ex uirgine principium dare. ceſſent Manichei aliū populi iſraelatqꝫ alium xp̄ianoꝝ deum credere. Ambro. Non autem egemus teſtimonio. ꝙ plu niorum ſanctus Iohannes corda conuertit. in quo nobis ꝓphetice ſcripture euangelice ſuffragantur Vox em̄ clamantis in deſerto. Parate viam domīo Non em̄ de ſe ſed de dn̄o predicabat p̄nuncius xp̄i Et ideo ſequit̉ Et ip̄e precedet ante illum in ſpiritu ⁊ virtute Helie. bene p̄cedet ante illum. qui p̄nūciꝰ natus ⁊ prenūcius mortuus eſt. Bene etiam iūgit̉ in ſpū ⁊ uirtute Helie. Orige. Non dicit in aīa lie ſed in ſpū ⁊ uirtute Spiritus em̄ qui fuerat in helia venit in iohanne ⁊ ſimiliter uirtus eius. Ambro. Nunqͣꝫ em̄ ſine iurtute ſpūs vel ſine ſpi ritu virtus. Et ideo in ſpū ⁊ virtute. quia ſanctus helias ⁊ virtutem habuit magnam ⁊ gr̄am. virtu tem ut ad fidem animos populorum a perfidia retor que̓t Virtutem abſtinentie. ⁊ ſpm̄ ꝓphetandi. In de ſerto helias. In deſerto Iohannes. Ille Achab re­gis gratiam non queſiuit. Hic ſpreuit Herodis. ille Iordanem diuiſit. hic ad lauacrum ſalutare cō uertit. Ille prioris hic ſequentis dn̄ici precurſor ad uentus Heda ꝙ autem de helia ꝑ malachiam p̄ dictum eſt. hoc ꝑ angeluꝫ de iohāne dicitur cum ſub ditur. Vt conuertat corda patrum in filios. ſpirita­lem antiquoꝝ ſanctoꝝ ſcientiā populis predicando ī fundens. Et incredulos ad prudentiā iuſtorum que eſt non de legis oꝑibus iuſticiam preſumere. ſed ex fide ſalutem querere. Precus. Vel aliter. ꝑentes ſonannis ⁊ apoſtoloꝝ uidei fuerunt. ſed tamen con tra euāgeliū ex ſuꝑbia ⁊ infidelitate ſeuiebant. itaqꝫ tanqͣꝫ benigni filij ioh̓es prius ⁊ apl̓i conſequenter tis veritatem monſtrabant. in ꝓpriā iuſticiam ⁊ pru­dentiam eos attrahentes. Sic etiā helias reliquias hebreorum conuertet ad apoſtolorum veritatem Meda Quia vero zachariam pro plebe ſupplicā um dixerat exauditum ſubiungit. Parare domīo plebem perfectam. in quo docet. quo ordine plebs ea tem ſaluari ⁊ perfici debeat ad predicationē ſcilicet iohānis penitendo ⁊ credendo in xp̄m Tho. Vel ter Iohannis plebem parauit non incredulam. ſꝫ piam id eſt prepatam ad ſuſcipiendum chriſtum. Orige. Sacramentū autem iohannis vſqꝫ nunc expletur in mundo. Quicūqꝫ enim crediturus eſt in ih̓m xp̄m. antea ſpūs ⁊ uirtus iohannis ad animaꝫ illius venit ⁊ preꝑat domino populum perfectum t dixit Zacharias ad āgelū. Vn̄ hoc ſciam; Ego enim ſū ſenex. ⁊ vxor mea pro ceſſit in diebꝰ ſuis Et rn̄dens angelꝰ dixit ei Ego ſū gabriel qͥ aſto āte deū ⁊ miſſus ſum loqui ad te. ⁊ hec tibi euangelizare Et ecce eris tacens ⁊ nō poteris loqui vſqꝫ in diem quo hec fient. ꝓ eo ꝙ nō credidiſti ver bis meis. q̄ implebunt̉ in tēꝑe ſuo Et erat plebs expectans Zacharia ⁊ mirabant̉. ꝙ tardaret ipſe in templo Egreſſus aūt non poterat loqui ad illos Et cognouerunt. ꝙ viſionē vidiſſet in tēplo ⁊ ip̄e erat innuēs illis ⁊ permanſit mutus. Triẜ. Habito reſpectu zacharias ad propriā eta tem. quin etiam conuigis ſterilitate conſpecta. diffi ſus eſt. Vnde dr̄ Et dixit zacharias ad angelum. vn̄ hoc ſciam. quaſi dicam. quomodo hoc fiet; ⁊ cām dubitationis ſubdit. Ego enim ſum ſenex. ⁊ vxor mea proceſſit in diebus ſuis. quaſi diceret. etas ī tē peſta natura mepta ego generans debilis terra ſte rilis. nō autem cenſetur ꝓpter hoc dignus eſſe vēia ſacerdos. dum ſeriem reꝝ expoſtulat. quādocūqꝫ. n. deus aliqͥd indicat oꝫ in fide ſuſciꝑe. nam ſuꝑ huiuſ modi diſceptare contumacis ē anime. Vnde ſequitur Et reſpondens angelus dixit ei Ego ſum Gabriel qui aſto ante deum. Beda. Quaſi di. Si hō tl̓ia ꝓmitteret. īpune ſignū flagitare vl̓ largitare lice̓t at cū angelus promittat iam dubitare non decet. Sequitur. Et miſſus ſum loqui ad te ⁊ hec tibi euā gelizare. Criẜ. Vt cum audias me a deo miſſum fore. nihil humanū eſtimes ex hijs que tibi dicūtur Neqꝫ em̄ ex me loquor. ſꝫ mittentis relata denuncio hec ē enim nuncij bonitas ut nihil ex ſe referat. Beda. Vbi notandum ē ꝙ angelus ſe ⁊ an̄ deuꝫ deum ſtare ⁊ ad euāgeliſandum zacharie miſſū eſſe teſtatur Oreg̓. in omel̓. Quia ⁊ cum ad nos ve niunt angeli. ſic exterius impleuit mīſterium. vt tn̄ nūqͣꝫ interius deſint per ꝯtemplatiōem. Quia ⁊ cir cū ſcriptus eſt angelicus ſpūs ſūmus tamen ſpiritꝰ qui deus eſt. circūſcriptus non eſt. Angeli itaqꝫ etiā miſſi ante ip̄m ſunt quia quōlibet miſſi veniant ītra ip̄m currunt. Bedā. Dat autem ei ſignū. quod ro gat̉. ut qui diſcredendo locutus eſt. iam tacendo cre dere diſcat Vnde ſequit̉ Et ecce eris tacens ⁊ non poteris loqui Criẜ. Vt a vi generatiuā ad organa vocalia vincula trāſferāt̉. Nec intuitu ſacerdocij ei parcitur. Sed ob hoc plectebat̉ amplius quia circa fidem ceteris preeſſe debebat. Theoph̓. Sed quia v̓bū qd̓ iugi animo habet̉. poteſt etiā ſurdus ſignifi care. quia bene talis eris ſurdis ⁊ non poteris loqͥ. Conuenienter em̄ hec duo paſſus eſt tanqͣꝫ em̄ īobe diens ſurditatem incurrit. ⁊ tanqͣꝫ contradictor ta citurnitatem. Criẜ. Dicit autem Et ecce quaſi d.