⁊ termini prefixionis Iſi ſubſecutefuerīt intimatio legitime faciēda.Dem.Uāuisᶜ rigor iurisᵈ expoſcateū qui appellat debere petereapoſtolos congruo loco ⁊ tꝑeᵉ ſepius ⁊ inſtanter: nos tn̄ antiquaꝫ⁊ cōmunē obſeruantiāʳ litigantiuꝫſequi ⁊ equitatem rigori preferriᵍuolētes decernimus ſufficere ꝙꝑ appellantem ſimul vno cōtextuapoſtoliⁿ inſtanter ⁊ ſepiꝰ poſtulēt̉¶ Uerū ſi iudex a quo appellaturcertum terminū ad recipiendosapoſtolos appellanti aſſignet ⁊ appellās in aſſignato ſibi termino nōcompareat corā eo: necᵐ petat apoſtolos ſibi tradi appellationi ſuerenūciaſſe uidetur. ¶ Similiter ſiiudex appellāti reſpōderit infraºiuris terminūᵖ apoſtolos ſe datua ¶ Prefixionis. ad iter enī arripiēdū uel ad ſe preſentādū potuerūt terminūaſſignare. e. ti. cum ſit romana: que termini aſſignatio: quia multū operaturut e. ti. ſepe. ideo parti hoc ignorāti debet intimari. Sed nūquid hec dilatio⁊ termini prefixio ſeparatim ꝑ illos iudices fieri poterit? qd̓ videt̉ per hanclitterā: ſed forſan eſt mens littere ꝙ iudices illi poſtea cōuenient ⁊ deferentuel terminū ſtatuent ꝙ intimari. debet appellatio.b ¶ Legitime ꝑ modum quihabet̉.s. eo. com. de elec. cāꝫut ibi pꝫ in fi. Nec puto hācintimationē ſolum faciendāquādo ſic ſeparatim appellatur: ſed etiā fiet quādo ſimula iudicibus appellat̉: uel qn̄vnus ſolus eſſet iudex a quoappellat̉ ꝓpter rationes qͣsſupra notaui. Et aduerte qꝛdecre. illa cauſaꝫ. nil dicit deintimatione delatiōis uel termini: ſed ſolius appellatiōis⁊ eſt ratio. quia cauſe beneficiales de quibꝰ ibi dicit̉ quoad principale deferunt̉ ꝑ appellationes. ⁊ habent t̓minūſtatutū a iure ad ſe preſentādū. ⁊ hoc pars cui notificat̉appellatio ignorare nō debꝫalie v̓o nō. ⁊ ideo ſi deferatuel terminus ſtatuat̉ ab hoīenotificēt̉ hec appellatio quipotuit ignorare.Uāuis. Caſus. Sufficit apoſtolos peti vno contextu ſepius ⁊ inſtanter ad quos recipiendos ſi iudex certū terminū ſtatuat: appellās illos nō petens in termino appellationi renūciat. Idem cū iudex ſtatuat terminū iuris incertū: infra quēappellās illos debite nō petiuit: uel oblatos recipere renuit. Pōit vltīo trescaſus quibus appellans nō habēs apoſtolos appellationē proſequi poteſt. ⁊ſūt quatuor partes. Secūda ibi: verū. Tertia ibi: ſimiliter. Quarta ibi: ꝙ ſi⁊ determinat primū dictū. qd̓ no. sͣ. e. ti. ab eo. li. vi. in. iii. glo. vbi pꝫ ꝙ mihiplacebat iſte rigor: de quo loquit̉ prin. ⁊ idem ibi archi.d ¶ Iuris. ii. q. vi. poſt appellationē. ⁊.§. vl. ad fi. C. e. ti. iudicibus.e ¶ Tempore.ſ. xxx. dierū qui currunt a tempore ſententie: uel ab eo tēporequo incipit currere decendium appellationis interponende ſic intellige qd̓no. sͣ. eo. ab eo in glo. ii. ⁊ eſt ſi. qd̓ no. ff. de excu. tu. l. quinquaginta. olim dabantur. v. dies. ii. q. vi. ab eo. ⁊ eſt iſte terminus etiā iudicis ad tradendum:ut probant iura predicta.f ¶ Obſeruantiā. ſi. sͣ. ea. cō. de eta. ⁊ quali. generalem. intantū autē vigebathec obſeruantia ꝙ dicebat Guil. ꝙ nunꝙͣ viderat hoc opponi. ut no. in decre. ab eo.g ¶ Preferri. ſi. de re. ꝑmu. c. vno. li. vi. quibus autē caſibus preferat̉ equitasrigori ⁊ econtra ſatis ſcripſi de tranſac. c. fi.h ¶ Decernimus. per viam declarationis. debuiſſet enī dici cōtrariū. ut sͣ. pꝫ⁊ ideo vtitur iſto verbo: ſi de regula conſtitutionem. li. vi.i ¶ Contextu. lex dicit de teſtamento in ſcriptis ꝙ vno contextu fieri debet⁊ declarat vno cōtextu fieri cum nullus alienus actus miſcet̉. ff. de teſta. heredes palam ad fi. ſic etiā electio vno cōtextu fieri debet. sͣ. de elec. qꝛ ꝓpterſed hic nō imponit̉ neceſſitas hoc faciendi vno ꝯtextu: ſed dicit̉ ꝙ ſi ſic fiatvalet ⁊ nō curo an hec petitio fiat vno contextu cum appellationis interpoſitione necne. faeit qd̓ no. ff. e. l. i. in glo. fi. ⁊ ī ſpecu. de appel.§. ſequit̉ ī fi.k ¶ Apoſtoli. quos interdū epiſtolas interdū dimiſſorias vocamus. ii. q. vi.ab eo. ⁊. c. poſt appellationē. quid ſint apoſtoli. ⁊ vnde dicant̉. ⁊ de quadruplici eoꝝ ſpecie. ⁊ eoꝝ formis vide in ſpe. eo. ti. iiii. parte.§. ſequit̉.l ¶ Tertū ſiue ꝑ denoīationē diei: puta die iouis ꝓximo. uel ꝑ numerū: putahodie ad octo dies uel octaua die menſis.m ¶ Nec petat. ſola ergo comparitio non ſufficeret. nō ſic in caſu decre. ſi aiudice eo. ti. li. vi. eſt enim caſus ille ab iſto diuerſus. apoſtoli enī dantur utinſtruat̉ iudex ad quē. e. ti. ut ſuꝑ li. vi. ſed reuocatio grauaminis fit ut iuriſditionē reſumat iudex a quo. non eſt ergo mirū ſi plus circa primū ꝙͣ circaſecundum artatur appellans. ⁊ iudex a quo plus circa ſecundū ꝙͣ circa primum. Io. an.n ¶ Uidetur. etia ſi iret uel mitteret ꝓ illa proſequenda. sͣ. eo. ab eo. li. vi. ſedquid dices ſi ī iſto caſu uel ſequenti comparuit appellās in termiuo certo:ut hic. uel infra incertū. ut. jͣ. ꝓximo reſpon. iudex aſſignat nouū terminumad illos recipiendos: in quo nō comparet appellans: nunquid renunciaſſevidetur: forte fuit de mente huius iuris ꝙ vltra ſecundā vicem non teneatappellans cora ipſo pro hac cauſa comparere tutius eſt ꝙ ex quo ſecundusī terminus eſt infra tempus iuris: infra qd̓ ad hūc actū iudex eſt coram illotermino prorogato compareat: non tamen puto ꝙ teneat̉ plus petere: ſicprocedat quod dixi de vice ſecunda. ſed ſatis eſt ꝙ exhibeat ſe paratum recipere ſicut in predicta decre. ſi a iudice. ⁊ licꝫ ut dixi hoc ſit tutius: nō tamēeſtimo eū qui bis comparuit negligentē uel renunciantē dici poſſe: alias ſequeretur ꝙ ſingulis diebus de termino. xxx. dieruꝫ poſt appellationē extantibus ad comparendum poſſet vrgeri.rū appellatōi ſue renūciaſſe appellās ītelligit̉: niſi infra dictū terminūᵖ cōgruo loco ⁊ tꝑe inſtanter etſepius ſaltē uno cōtextu petat apoſtolos ab eodē iudice ſibi dari uelſi recipere recuſat oblatosq ¶ Qd̓ſi iudex ī termino ad dādū apoſtolos prefixo ꝑ eum ipſos appellātipetēti nō dederit: autº ſi dū peterent̉ apoſtoli reſpōderit ſe daturūeoſdē nullo termino certo ſibi prefixo: uel īfra iuris terminū ſe eosaſſeruerit uelle dare. ⁊ poſtea perappellantē congruo loco ⁊ tꝑe ſepius ⁊ inſtanter uno cōtextu etiaꝫrequiſitus eos nō curauerit infraᵘeundem terminū exhibere appellationem ſuam: extuncˣ proſequipoſſit appellans: ac ſi expreſſe fuiſſent eidem apoſtoli denegatiʸ.¶ Dem.o ¶ Infra dictum. No. quia. sͣ. proxi: reſpon. dixit in aſſignato termino: hic dicit infra dictuꝫ terminū: vbi ergo eſt certus terminusdebet in termino comparere: nec tunc ſufficeret id ante terminuꝫfacere. vbi v̓o ſub hac incertitudine. ſcilicꝫ infra terminū iuris ſatis eſt infra illum terminū petere iterato. Et no. ꝙ licꝫ terminusſit incertus cum reſpondit ſe daturuꝫīfra terminū iuris:puto tamē ꝙ ſi reſponderet ſe daturum in termino iuris uel vltīa uel penultima die termini iuris ꝙ terminꝰcertꝰ eſſet: nec tūcſufficeret ante terminū comparere:⁊ ꝑ id videt̉ hic expreſſū: ꝙ citatꝰ ueliuſſus ut compareat: uel aliquid agatfra certū terminūut quotidie fit: ſatis eſt ꝙ infra terminuꝫ quādocūqꝫdum tamē loco ⁊ tēpore congruo compareat uel id agat:exempla patent dedo. ⁊ contu. cum dilecti. de cōſue. c. fi.et de preben. ſi pluribꝰ. li. vi. eo. li. de elec. c. i. et. c. cupientes.§. ꝙ. ſi per. xx.p ¶ Terminū. qui etiā ipſum iudicē artat. ut dixi in.i. rn̄ſo. Io. an.q ¶ Oblatos. ſepius vidi dubitari cuius expenſis apoſtoli ſint tradendi? Cōmunius ſeruatur ꝙ expēſis appellantis: ſed hec litterafacit in contrariū: dum dicit oblatos. ſicut ergo libellum quē actortenetur reo offerre. iii. q. iii. offeratur. ſuis expenſis tradit: ſic ⁊ iudex apoſtolos. ad idem de offi. or. ſi canonici. pro hoc fa. ii. q. vi. abeo. vbi dicit̉ ꝙ traditio apoſtolorū expedit̉ ex officio iudicis. Itēfacit. C. e. ti. eos. in fi. vbi dicit̉ ꝙ etiam non petenti dari debent:hic etiā vtit̉ v̓bo dādi ⁊ verbo exhibēdi: quo verbo etiā vtit̉ decre.pia. ⁊ decre. ab e. eo. ti. li. vi. ⁊ decre. ut ſuꝑ. e. ti. dic̄ tribuat ⁊. l. iudicibus. C. e. canonizata. ii. q. vi. in fi. dicit: conuenit preſtari. ſatis ēergo ꝙ cuicunqꝫ horum verborum attribui poſſit gratuita datio.Item precedens decre.i. et decre. ut ſuper. precipiunt eos exhiberi. ⁊ qd̓ precipit̉: neceſſe eſt fieri. xiiii. q. i. quod precipitur. de ver.ſig. in his. ex quibus videt̉ gratis offerendos apoſtolos. ⁊ facit admateriam quod ſcripſi de elec. ut preterite. ut dixi contrarium ſeruatur ꝙ equitatem habet ſaltem in delegatis. dubitari ſolet etiaman clauſos et ſigillatos appellans recipere teneatur. ⁊ ar. decre. intimaſti. eo. ti. videtur ꝙ non.r ¶ Dederit. hic tolle litteram infra appellationē ſuam extunc ⁊cͣ. ⁊idem facias in fi. ſe. ver.g ¶ Aut ſi. Secundus caſus per quem patet ꝙ appellans qui ſufficienter petunt apoſtolos coram iudice qui reſpondit ſe illos daturum nullo termino ſtatuto comparere vlterius non tenet̉. fortiusergo ſi nihil reſpōderit: alias inutile foret quod dicit̉. sͣ.i. reſpon.⁊ adhuc fortius ſi negauerit: ſed hoc erat expeditū. ī decre. ab eo.t ¶ Prefixo. tunc uel poſtea.y ¶ Uel infra. Tertius caſus. Et per id qd̓ dicit̉ hic. ⁊ sͣ. eo.§. ſimiliter patet ꝙ iudex a quo poteſt infra tempus iuris tenere impeditum appellantem: nec enī cogitur infra terminuꝫ illos dare. fa. deelec. cōmiſſa. li. vi. licꝫ ergo ſatis ſit appellanti infra terminū illos.petere per modū qui ſequitur: tenet tamē finē termini expectare:ut videat an iudex offerret ⁊ moram purgaret.x ¶ Extunc. ſcilicꝫ in primo caſu lapſo termino prefixo per iudicē:in ſecundo poſt reſponſionem iudicis: ſi poſtea terminū nō ſtatuerit in tertio poſt iuris terminū. ſic intelligo litteram: ut ſit cui caſuicontinet̉ iſte finis. ut sͣ. dixi.y ¶ Denegati. nec tenet proceſſus ſuper principali poſtea factusper iudicem a quo. quod dic ut. sͣ. eo. ab eo. in fi. li. vi. ex hac ergoconſtitutione elicias quatuor caſus contra appellantem. ⁊ tres cōtra iudicem. Primus contra appellantem: cum apoſtolos nō petitSecundus ⁊ tertius cum in termino certo ad id dato uel infra incertū illos nō repetit. Quartus cum illos ſibi oblatos nō recipit.Contra iudicem ut denegaſſe videat̉ ſunt tres caſus: cum ī certotermino ꝑ ſe ſtatuto illos nō tradidit: uel ſe traditurū dicit: ſed terminū nō ſtatuit: uel dicēs ſe daturū infra iuris terminū requiſitusillos non tradidit. Duos caſus addidi. ſcilicꝫ quādo nil reſpondetuel denegat: iudicis pena eſt: ut proceſſus per ipſū habitus poſteanō teneat appellantis: ut appellatiōi renūciaſſe videat̉. sͣ. e. ut ſuꝑ⁊. c. ab eo. li. vi. et hic.