termini prefixionis Iſi ſubſecute fuerīt intimatio legitime faciēda. Dem. Uāuisᶜ rigor iurisᵈ expoſcat qui appellat debere petere apoſtolos congruo loco tꝑeᵉ ſe­pius inſtanter: nos tn̄ antiquaꝫ cōmunē obſeruantiāʳ litigantiuꝫ ſequi equitatem rigori preferriᵍ uolētes decernimus ſufficere appellantem ſimul vno cōtextu apoſtoliⁿ inſtanter ſepiꝰ poſtulēt̉ Uerū ſi iudex a quo appellatur certum terminū ad recipiendos apoſtolos appellanti aſſignet ap pellās in aſſignato ſibi termino compareat corā eo: necᵐ petat apo ſtolos ſibi tradi appellationi ſue renūciaſſe uidetur. Similiter ſi iudex appellāti reſpōderit infraº iuris terminūᵖ apoſtolos ſe datu a Prefixionis. ad iter enī arripiēdū uel ad ſe preſentādū potuerūt terminū aſſignare. e. ti. cum ſit romana: que termini aſſignatio: quia multū operatur ut e. ti. ſepe. ideo parti hoc ignorāti debet intimari. Sed nūquid hec dilatio termini prefixio ſeparatim illos iudices fieri poterit? qd̓ videt̉ per hanc litterā: ſed forſan eſt mens littere iudices illi poſtea cōuenient deferent uel terminū ſtatuent inti­mari. debet appellatio. b Legitime modum qui habet̉.s. eo. com. de elec. cāꝫ ut ibi pꝫ in fi. Nec puto hāc intimationē ſolum faciendā quādo ſic ſeparatim appella tur: ſed etiā fiet quādo ſimul a iudicibus appellat̉: uel qn̄ vnus ſolus eſſet iudex a quo appellat̉ ꝓpter rationes qͣs ſupra notaui. Et aduerte qꝛ decre. illa cauſaꝫ. nil dicit de intimatione delatiōis uel ter mini: ſed ſolius appellatiōis eſt ratio. quia cauſe benefi ciales de quibꝰ ibi dicit̉ quo ad principale deferunt̉ ap­pellationes. habent t̓minū ſtatutū a iure ad ſe preſentā . hoc pars cui notificat̉ appellatio ignorare debꝫ alie v̓o. ideo ſi deferat uel terminus ſtatuat̉ ab hoīe notificēt̉ hec appellatio qui potuit ignorare. Uāuis. Caſus. Suf­ficit apoſtolos peti vno contextu ſepius inſtanter ad quos recipien­dos ſi iudex certū terminū ſtatuat: appellās illos petens in termino ap pellationi renūciat. Idem iudex ſtatuat terminū iuris incertū: infra quē appellās illos debite petiuit: uel oblatos recipere renuit. Pōit vltīo tres caſus quibus appellans habēs apoſtolos appellationē proſequi poteſt. ſūt quatuor partes. Secūda ibi: verū. Tertia ibi: ſimiliter. Quarta ibi: ſi determinat primū dictū. qd̓ no.. e. ti. ab eo. li. vi. in. iii. glo. vbi pꝫ mihi placebat iſte rigor: de quo loquit̉ prin. idem ibi archi. d Iuris. ii. q. vi. poſt appellationē..§. vl. ad fi. C. e. ti. iudicibus. e Tempore.ſ. xxx. dierū qui currunt a tempore ſententie: uel ab eo tēpore quo incipit currere decendium appellationis interponende ſic intellige qd̓ no.. eo. ab eo in glo. ii. eſt ſi. qd̓ no. ff. de excu. tu. l. quinquaginta. olim da bantur. v. dies. ii. q. vi. ab eo. eſt iſte terminus etiā iudicis ad tradendum: ut probant iura predicta. f Obſeruantiā. ſi.. ea.. de eta. quali. generalem. intantū autē vigebat hec obſeruantia dicebat Guil. nunꝙͣ viderat hoc opponi. ut no. in de­cre. ab eo. g Preferri. ſi. de re. ꝑmu. c. vno. li. vi. quibus autē caſibus preferat̉ equitas rigori econtra ſatis ſcripſi de tranſac. c. fi. h Decernimus. per viam declarationis. debuiſſet enī dici cōtrariū. ut. pꝫ ideo vtitur iſto verbo: ſi de regula conſtitutionem. li. vi. i Contextu. lex dicit de teſtamento in ſcriptis vno contextu fieri debet declarat vno cōtextu fieri cum nullus alienus actus miſcet̉. ff. de teſta. he­redes palam ad fi. ſic etiā electio vno cōtextu fieri debet.. de elec. qꝛ ꝓpter ſed hic imponit̉ neceſſitas hoc faciendi vno ꝯtextu: ſed dicit̉ ſi ſic fiat valet curo an hec petitio fiat vno contextu cum appellationis interpo­ſitione necne. faeit qd̓ no. ff. e. l. i. in glo. fi. ī ſpecu. de appel.§. ſequit̉ ī fi. k Apoſtoli. quos interdū epiſtolas interdū dimiſſorias vocamus. ii. q. vi. ab eo.. c. poſt appellationē. quid ſint apoſtoli. vnde dicant̉. de quadru­plici eoꝝ ſpecie. eoꝝ formis vide in ſpe. eo. ti. iiii. parte.§. ſequit̉. l Tertū ſiue denoīationē diei: puta die iouis ꝓximo. uel numerū: puta hodie ad octo dies uel octaua die menſis. m Nec petat. ſola ergo comparitio non ſufficeret. ſic in caſu decre. ſi a iudice eo. ti. li. vi. eſt enim caſus ille ab iſto diuerſus. apoſtoli enī dantur ut inſtruat̉ iudex ad quē. e. ti. ut ſuꝑ li. vi. ſed reuocatio grauaminis fit ut iuriſ­ditionē reſumat iudex a quo. non eſt ergo mirū ſi plus circa primū ꝙͣ circa ſecundum artatur appellans. iudex a quo plus circa ſecundū ꝙͣ circa pri­mum. Io. an. n Uidetur. etia ſi iret uel mitteret illa proſequenda.. eo. ab eo. li. vi. ſed quid dices ſi ī iſto caſu uel ſequenti comparuit appellās in termiuo certo: ut hic. uel infra incertū. ut.. ꝓximo reſpon. iudex aſſignat nouū terminum ad illos recipiendos: in quo comparet appellans: nunquid renunciaſſe videtur: forte fuit de mente huius iuris vltra ſecundā vicem non teneat appellans cora ipſo pro hac cauſa comparere tutius eſt ex quo ſecundus ī terminus eſt infra tempus iuris: infra qd̓ ad hūc actū iudex eſt coram illo termino prorogato compareat: non tamen puto teneat̉ plus petere: ſic procedat quod dixi de vice ſecunda. ſed ſatis eſt exhibeat ſe paratum re­cipere ſicut in predicta decre. ſi a iudice. licꝫ ut dixi hoc ſit tutius: tamē eſtimo qui bis comparuit negligentē uel renunciantē dici poſſe: alias ſe­queretur ſingulis diebus de termino. xxx. dieruꝫ poſt appellationē extan tibus ad comparendum poſſet vrgeri. appellatōi ſue renūciaſſe appel lās ītelligit̉: niſi infra dictū termi nūᵖ cōgruo loco tꝑe inſtanter et ſepius ſaltē uno cōtextu petat apo ſtolos ab eodē iudice ſibi dari uel ſi recipere recuſat oblatosq Qd̓ ſi iudex ī termino ad dādū apoſto los prefixo eum ipſos appellāti petēti dederit: autº ſi pete­rent̉ apoſtoli reſpōderit ſe daturū eoſdē nullo termino certo ſibi pre fixo: uel īfra iuris terminū ſe eos aſſeruerit uelle dare. poſtea per appellantē congruo loco tꝑe ſe­pius inſtanter uno cōtextu etiaꝫ requiſitus eos curauerit infraᵘ eundem terminū exhibere appel lationem ſuam: extuncˣ proſequi poſſit appellans: ac ſi expreſſe fu­iſſent eidem apoſtoli denegatiʸ. Dem. o Infra dictum. No. quia.. proxi: reſpon. dixit in aſſignato ter­mino: hic dicit infra dictuꝫ terminū: vbi ergo eſt certus terminus debet in termino comparere: nec tunc ſufficeret id ante terminuꝫ facere. vbi v̓o ſub hac incertitudine. ſcilicꝫ infra terminū iuris ſa­tis eſt infra illum terminū petere iterato. Et no. licꝫ terminus ſit incertus cum re ſpondit ſe daturuꝫ īfra terminū iuris: puto tamē ſi re­ſponderet ſe datu­rum in termino iu ris uel vltīa uel pe nultima die termi­ni iuris terminꝰ certꝰ eſſet: nec tūc ſufficeret ante ter­minū comparere: id videt̉ hic ex preſſū: citatꝰ uel iuſſus ut compare at: uel aliquid agat fra certū terminū ut quotidie fit: ſa­tis eſt infra ter­minuꝫ quādocūqꝫ dum tamē loco pore congruo com pareat uel id agat: exempla patent de do. contu. cum di lecti. de cōſue. c. fi. et de preben. ſi plu ribꝰ. li. vi. eo. li. de elec. c. i. et. c. cupientes.§.. ſi per. xx. p Terminū. qui etiā ipſum iudicē artat. ut dixi in.i. rn̄ſo. Io. an. q Oblatos. ſepius vidi dubitari cuius expenſis apoſtoli ſint tra­dendi? Cōmunius ſeruatur expēſis appellantis: ſed hec littera facit in contrariū: dum dicit oblatos. ſicut ergo libellum quē actor tenetur reo offerre. iii. q. iii. offeratur. ſuis expenſis tradit: ſic iu dex apoſtolos. ad idem de offi. or. ſi canonici. pro hoc fa. ii. q. vi. ab eo. vbi dicit̉ traditio apoſtolorū expedit̉ ex officio iudicis. Itē facit. C. e. ti. eos. in fi. vbi dicit̉ etiam non petenti dari debent: hic etiā vtit̉ v̓bo dādi verbo exhibēdi: quo verbo etiā vtit̉ decre. pia. decre. ab e. eo. ti. li. vi. decre. ut ſuꝑ. e. ti. dic̄ tribuat. l. iudi cibus. C. e. canonizata. ii. q. vi. in fi. dicit: conuenit preſtari. ſatis ē ergo cuicunqꝫ horum verborum attribui poſſit gratuita datio. Item precedens decre.i. et decre. ut ſuper. precipiunt eos exhibe­ri. qd̓ precipit̉: neceſſe eſt fieri. xiiii. q. i. quod precipitur. de ver. ſig. in his. ex quibus videt̉ gratis offerendos apoſtolos. facit ad materiam quod ſcripſi de elec. ut preterite. ut dixi contrarium ſer­uatur equitatem habet ſaltem in delegatis. dubitari ſolet etiam an clauſos et ſigillatos appellans recipere teneatur. ar. decre. in timaſti. eo. ti. videtur non. r Dederit. hic tolle litteram infra appellationē ſuam extunc ⁊cͣ. idem facias in fi. ſe. ver. g Aut ſi. Secundus caſus per quem patet appellans qui ſuffi cienter petunt apoſtolos coram iudice qui reſpondit ſe illos datu rum nullo termino ſtatuto comparere vlterius non tenet̉. fortius ergo ſi nihil reſpōderit: alias inutile foret quod dicit̉..i. reſpon. adhuc fortius ſi negauerit: ſed hoc erat expeditū. ī decre. ab eo. t Prefixo. tunc uel poſtea. y Uel infra. Tertius caſus. Et per id qd̓ dicit̉ hic.. eo.§. ſimi liter patet iudex a quo poteſt infra tempus iuris tenere impedi tum appellantem: nec enī cogitur infra terminuꝫ illos dare. fa. de elec. cōmiſſa. li. vi. licꝫ ergo ſatis ſit appellanti infra terminū illos. petere per modū qui ſequitur: tenet tamē finē termini expectare: ut videat an iudex offerret moram purgaret. x Extunc. ſcilicꝫ in primo caſu lapſo termino prefixo per iudicē: in ſecundo poſt reſponſionem iudicis: ſi poſtea terminū ſtatue rit in tertio poſt iuris terminū. ſic intelligo litteram: ut ſit cui caſui continet̉ iſte finis. ut. dixi. y Denegati. nec tenet proceſſus ſuper principali poſtea factus per iudicem a quo. quod dic ut.. eo. ab eo. in fi. li. vi. ex hac ergo conſtitutione elicias quatuor caſus contra appellantem. tres tra iudicem. Primus contra appellantem: cum apoſtolos petit Secundus tertius cum in termino certo ad id dato uel infra in certū illos repetit. Quartus cum illos ſibi oblatos recipit. Contra iudicem ut denegaſſe videat̉ ſunt tres caſus: cum ī certo termino ſe ſtatuto illos tradidit: uel ſe traditurū dicit: ſed ter minū ſtatuit: uel dicēs ſe daturū infra iuris terminū requiſitus illos non tradidit. Duos caſus addidi. ſcilicꝫ quādo nil reſpondet uel denegat: iudicis pena eſt: ut proceſſus per ipſū habitus poſtea teneat appellantis: ut appellatiōi renūciaſſe videat̉.. e. ut ſuꝑ . c. ab eo. li. vi. et hic.