Seite
Icutᵈ appellationem iudicia lem ſic ⁊ extra iudicialemᶜ infra annuꝫ aᵈ die interpoſitionis ipſius uel a die illati grauaminis ubi a futuro grauamine appellat̉ proſequi ⁊ finire tenetur appellās ꝙ ſi iuſto impedimentoᵍ ceſſante non fecerit: debebit eius appella­tio deſerta cenſeri. ¶Dem. Uamdiū appellātionis pro ſecutio ꝑ cōpromiſſum uel Icut appellationē. in hac decre ⁊ ſequētibus breuiloquus fuit auctor: ita ꝙ ſumāde nō ſunt: hoc aūt approbat in vno dicto. qd̓ no. Inno. eo. ti. conſtitutus. ⁊. c. bone. in alio determinat no. C. d̓ tem. appella. l. fi.§. illud. ⁊ reprobat opi. Hoſti. quā no. e. ti. ex ratiōe approbat qd̓ olim diſputando termīaui: ut. jͣ. patebit. b Iudicialem. ii. q. vi. ei qui. sͣ eo. ti. cū ſit romana. c Extraiudicialē. de qua e. ti. ꝯcerta tioni li. vi. ⁊ hoc ꝓ babamus olim per decre. conſtitutus. eo. ti. que loquit̉ d̓ appellatione extra iudiciali. ⁊ tamē ap pellans nō impedi tus excludit̉ a ꝓſe cutione poſt annū qd̓ ibi Inno. tene­bat cū determina­tiōe huiuſmodi. c. ſcꝫ ꝙ quādo appellat a futuro grauamīe: tūc a tꝑe grauaminis an nus ꝓſecutionis incipiat. ⁊. xii. differentias inter extraiudicialem ⁊ inter iudicialē appellationē ſcripſi poſt Hoſti. eo. ti. bone. d A die. ergo videt̉ ꝙ illa pars diei in qua appellat̉ cedat lucro appellantis nec computet̉ in anno. ſic de elec. c. i. de excep. pia. de reſti. ſpol. frequēs sͣ. de preben. ſtatutū. li. vi. ⁊ in hoc differat a tem pore appellationis interponende: qd̓ currit de momēto ad momē­tum. de re iudi. ꝙ ad cōſultationē. Scire debes ꝙ olim hanc que­ſtionē diſputaui: ſcꝫ quādo deberet currere tempꝰ appellationis ꝓ ſequēde. Accur. in. l. fi. C. de temp. ap. ponit tres opi. ſcilicꝫ hic ap ꝓbatam. ⁊ aliā ꝙ incipiat a tempore inchoate ꝓſecutionis ꝓ qua facit lex illa ibi. ⁊ annale tempus poſt inchoatam litem preterierit. Tertia eſt ꝙ appellans ſi nō ꝓſequit̉ infra annū a tempore appel­lationis uel bienniū ex cauſa rata manet ſententia: ſed ſi inchoauit infra hec tempora: tūc a tēpore inchoatiōis habeat annū. ⁊ ex cau­ſa bienniū: ſed ut ibi no. ẜm has duas opi. poſſet ꝓſecutionis tem pus extendi ad quadriēniū/ Eſt quarta opi. quā ipſe no. in anctē. de iudi.§. appellatiōis. colla. vi. ut curſui ipſius anni preponāt̉ duo menſes. per.§. p̄dictū vbi videt̉ expreſſū Eſt quinta opi. que pla cet Hoſti. eo. ti. ex ratione ꝙ currat annus a tempore ſentētie a qͣ fuit appellatū. all. ii. q. vi. anterioꝝ. ver. et ſancimus. ſed ibi loquit̉ de tꝑe apellationis interponēde iuuabam. hanc opi. per. l. iudicibꝰ C. eo. que habet̉. ii. q. vi. in fi. vbi tempꝰ apoſtolorū petendoꝝ cur rit a tempore ſententie. ut etiā dixi sͣ. c. ꝓximo in glo. iii. ad idem. ea. q. ꝓpter ſuꝑfluam faciat eo. ti. nō ſolum. li. vi. vbi attentata poſt ſententiam: licꝫ ante appellationem reuocant̉ ꝑ modum attentati. Idem tempus reſti. in integ. ⁊ ſupplicationis contra ſententiā cur rat a tempore ſentētie. de reſti. ī inte. c. i. li. vi. C. de preci. impera. offi. aucͣ. que ſupplicatio. Item annus executionis qui dat̉ delega to currit a tempore ſententie: de offi. dele. querenti. ſic dicā de iſto ⁊ videt̉ caſus. C. de temp. ap. l. i. que de tꝑe ꝓſecutionis videt̉ de­bere intelligi Prima opi(quam in ſolutione tūc tenui ſic ꝓbatur. iſtud tempus dat̉ appellanti ⁊ ad ꝓſecutionē appellatiōis. ii. q. vi. ei qui alias incipit: ſi quis appellat. C. de tem. ap. ei qui. eo. ti. cum ſit. ⁊. c. reprehēſibilis ſepe. et. c. ꝯſtitutus. de ſen. ex. licet. li. vi. ergo oportet appellationē p̄cedere huius tꝑis curſum: ne lex ſit impoſ ſibilis. iii. di. erit autē. cum ſi. Item decre. ad hoc. ii. e. ti. dicit poſt appellationē. Item lex. ii. in pͥn. et lex. iii. poſt prin. C. de tem. ap. ad idē. e. ti. nicolao. de do. et cōtu. cum olim. ī fi. Item cum decem dies dent̉ ad deliberādū an expediat appellare: nō cōputabunt̉ in tempore ꝓſecutionis: nam iſta diuerſa ſūt. qd̓ patꝫ de ꝓcura. non iniuſte. in fine. C. e. ti. inuitus. ⁊ facit qd̓ ibi no. alias cum tempus interponende currat a tꝑe ſcientie. ii. q. vi. biduum. eo. ti. concerta. tioni. li. vi. ſi tempus proſequēde curreret a tꝑe ſcientie. ẜm id poſt annuꝫ poſſet appellare ſed nō ꝓſequi. ſi qd̓ no. ff. de excu. tu. quin­quaginta. fac̄. ff. de requi. re. l. anus. per que iura ⁊ ꝑ decre. ex par­te. sͣ. de reſcrip. hanc partē eligi que hic approbatur. Ad contraria reſpondet̉ ꝙ ſecunda ⁊ tertia opi. abſurditatem habent. de qua di xi ſupra. poteſt ergo exponi qd̓ dicit ibi lex. ut ibi no. preterierit. i. preterijſſe noſcat: uel clarius id eſt curſum ſuū compleuerit. ⁊ per eundem modum tollitur quarta. ⁊ qd̓ dicit.§. appellationes. ꝑ du­os menſes tempus fatale ſuū inchoare curſum exponas.i. inchoa tum ꝓſequi ⁊ finire: uel qd̓ ibi dicit̉ eſt locale uel ſpeciale. ut ibi no. Pro quinta opi. non facit decre. ex ratiōe. ut patꝫ ex antiqua. aucͣ. ⁊ ibi ſcripſi. Lex iudicibꝰ. nō ob. quia lcꝫ appellare ⁊ apoſtolos pe tere ſint diuerſa ⁊ habeāt diuerſa tempora: quia tamen fiunt corā eodem ⁊ ẜm acceſſorium primi ⁊ in ſola verbali petitiōe conſiſtēs: voluit ius vnum tempus cum alio confundi: ſed appellatio ⁊ ꝓſe­cutio fiunt coram diuerſis: que ꝓſecutio in multa difficultate con­ſiſtit. quare ius noluit vnum tempus in aliud imputari ī tempore reſtitutionis ſupplicationis ⁊ executionis nō eſt dare diuerſa tem alias de partium expreſſoᵐ conſen ſu differtur tempus ad proſequen dū eandē ab hoīeⁿ uel a iure prefi. xum currere nolumꝰ appellantiᵖ: niſiq forte iudex uidens ex dilatio ne periculuꝫ īminere preciperet in illa procedi. ¶Dem. Ppellātiᵗ abª interlocutoria uel a grauamine iudicisˣ non licet alias cauſas proſequi quā in appellatiōe ſua noīatimʸ duntaxat pora que poſſūt cōfundi: ſed vnū ſolū. in decre. nō ſolum a beneficio delibe­randi. qd̓ habet victus ꝑ decendiū ꝓcedit ꝙ reuocant̉ ante appellatione m ⁊ poſt ſentētiam innouata lex. i. C. de temp. ap. varios habet intellectus. ut ibi no. e A futuro. quia in iudicio nō appellat̉ niſi a grauamine illato. ideo non in iudiciali ſed extraiudiciali ꝓ cedit hec diſtīctio. ſi ergo ap­pellat canonicus ne fiat ele­ctio eo excluſo: uel ne fiat de titio. uel ne fiat niſi denomi­nato per maiorem partē capi tuli: uel appellat poſſeſſor ne in poſſeſſiōe inquietetur: ex tunc ⁊ nō prius: cum contra appellationes factum fuerat illas ꝓſequi tenetur. ſic loꝗt̉ de electi. cum nobis. ⁊. c. au­ditis. ⁊. e. ti. conſtitutus. ⁊. c. bone. f Finire. in hoc conuenit tē pus reſtitutionis in integrū. s. e. com. de reſti. ī nte. c. vno ⁊ approbat in hoc quod no. Inno. sͣ. eo. ex ratione ⁊ Ber. sͣ. eo. cum ſit. ⁊. c. oblate. g Impedimento. de hoc qd̓ ꝓuenit quādoqꝫ ex parte iudicis: quādoqꝫ ex parte appellantis quādoqꝫ ex parte appellati. ſatis sͣ. e. ex rōne. ⁊ in ſpe. eo. ti.§. nunc breuiter. Io. an. h Deſerta. idem ver. jͣ. e. c. iii. et. C. e. l. quoniā. Io. an. Uamdiu. ſumi potuit ex aucͣ. ſi tamē. C. de tem. ap. ſumpta. de cor. aucͣ. de ap.§. i. col. viii. que tamē in tribus hic ſupplet̉. ut. jͣ. dicaꝫ. ⁊ ꝙ dices ꝙͣdiu expones.i. ꝙtūcunꝙͣ diu. vnde dicit aucͣ. etiam ſi decies mille an ni fluxerint. k Compromiſſum. non ſic in eligentibus qui compromittunt quibus bene currunt electionum tempora de elec. ſi compromiſſarius.i. reſpon. li. vi. ⁊ rō diuerſitatis ibi no. in glo. fi. ſi ergo compromiſſarius non pronunciat: reuer titur appellans ad iudicem: ⁊ idem puto ſi pronunciat: ſed appellans vult pe nam ſoluere et appellationem proſequi: nec iſta littera cōtradicit: īmo fauet cum dicit tempus interim non currere. Item etiam ante pronunciationem compromiſſo durante poterat appellans ad iudicem redire ſoluendo penā: ut no. de offi. delega. ſignificantibus. in. iii. glo. l Uel alias. hoc ſupplet hec decre. qd̓ nō dicebat auctē. pone mortalitas uel alia peſtis cepit eſſe in loco appellationis ꝓſequēde: ita ꝙ cōuenerūt appel lans ⁊ appellatus differre ad certū tempus: ita ꝙ tempora nō currerent uel aliquid tale. m Expreſſo. nō ſufficeret ergo tacitus: puta ꝙ ſimul appellans ⁊ appellatꝰ ad domiciliū redeūt uel longa peregrinatione ſimul arripiūt uel aliquid ta­le. imputet enim ſibi appellans qui ſic itinerat. Item per ꝓcuratorem proſe­qui poterat. n Ab homine. hoc eſt ẜm quo ſuppletur aucten. que loquebat̉ ſolū de tem­pore iuris. o Currere. non intelligas ꝙ cōpromiſſo deſerto uel tempore de quo conue nit finito habeat appellans integrum tempus: ſed ſolum habebit ꝙͣtū tem­pore compromiſſi ſupererat: dormit enim tunc illius temporis curſus. fa. sͣ. e. cō. de reſti. ī inte. c. vno. qd̓ plene no. de ver. ſig. dilecto. ff. ex qui. cau. ma. ſed etſi per pretorem.§. quotiens. p Appellanti. nec appellato. q Niſi forte. tertium in quo ſuppletur aucten. r Imminere. sͣ. eo. oblate ad fi. que ponit exempluꝫ de cauſa electionis uel matrimonio ſpirituali: idem ibi dixi de matrimonio carnali ẜm Goſ. Hoſti. ⁊ Egi. all. ut li. nō conte. quoniā idē dicit ibi Goſ. in alijs que celeritatē deſi­derant. ff. de dam. infec. l. i. ff. de fer. l. i. et. ii. s Preciperet. poſt illud ergo preceptū incipiēt currere tꝑa. hoc intendit. pellanti. ſe ſūmat habens duo dicta que varias opiniones determi­nant ut infra dicetur. y Ab interlocutoria. ꝑ hoc ⁊ ꝑ verbū noīatim. qd̓ īfra ſequit̉ reprobat̉ opi. Inno. quā no. de. no. op. nūc. c. pe. vbi tenet ꝙ ſatis ē appellantē ab interlo­cutoria exprimere illā iniuſtā etiā ſi nō adijciat ī quo uel qͣ re. ⁊ lꝫ ibi hoc ap­probet prius tn̄ ibi dixerat ꝙ nimis ē gnaͣle hoc verbū. ſicut ⁊ diceret ſe gra­uatū ⁊ nō exprimeret in quo. Dicit aūt opinionē ſuā ampliꝰ ꝓcedere qn̄ ap­pellās diceret ſnīaꝫ iniuſtā: qꝛ ex inſtrumētis teſtibꝰ uel alijs ꝓductis aliter uel cōtrariū ꝓnūciari debuerat. inducit decre. eo. ti. ex parte. i. Hoſti. ibi cō­tradicens ꝙ appellās habet exprime̓ cām quare ſit iuſta. ⁊ maxime ꝑ decre. cordi. e. ti. li. vi. ⁊ hoc placet Guil. in ſpe. de ap.§. qualiter ī pͥn. ⁊ hͦ approbat̉ ⁊ merito: quia nō eſſet alias differētia ī exp̄ſſione int̉ appellātē a diffinitiua ⁊ ab īterlocutoria: cuiꝰ ꝯͣriū vult decre. ut debitꝰ. sͣ. eo ⁊ pre. decre. cordi. ⁊ fa. qd̓ ibi no. in. v. glo. An v̓o ſententia ſuꝑ ꝑemptoria ſit diffinitiua uel interlo cutoria dicam. j. c. fi. in prin. x Iudicis. fa. ꝓ Inno. qui intellexit decre. cordi. qn̄ extra iudiciū appellat̉ tatū a iudice. vide qd̓ ibi no. in. iiii. glo. ⁊ hoc dicit quia appellatio ꝯtra partē iuſtificat̉ ex futuro grauamine. ut s. c. ii. alias etiā notorias. licꝫ enī notoriū? releuare poſſit ab onere ꝓbandi: nō tn̄ releuat ab onere ꝓponēdi: ut ſcripſi­sͣ. ut nō lit. conte. c. ii. ſuꝑ. i. glo. y Noīatim. cōcor. de ſen. ex. cōſtitutionē. li. vi. in appellationibus in quibꝰ