Seite
Tractatus. Secundus nis ſacramentalis/ vel ſpūalis. Quo ad primū dicit̉. ꝙ qͣntumcūqꝫ ſit aliqͥs magnus peccator. ſi ſumit illud ſacra­mentū. vere ſumit corpus xp̄i. loquen­do de veritate ſumptiōis ſacramenta­lis. qꝛ qui vere ſumit continēs vere ſu­mit et contentū. ẜm ꝙ continetur ſub hmōi continente. ſcꝫ ſub ſpeciebus pa nis. que ſunt ſacramentū licet non ſint res ſacramenti. Uere tn̄ ſacramentali ter continēt corpus xp̄i. vt patet ex au ctoribus ſupra adductis. Sed quo ad ſecundū dicit̉ ꝙ nullus peccator mor­talis ſciens ſe eſſe talem ſumit vere cor pus xp̄i. loquēdo de veritate ſpiritua­lis ſumptiōis. quia qui illo modo ſumit manet in xp̄o. et xp̄c in eo. ſed nullus pctōr mortalis manet ī xp̄o. nec xp̄c in eo: cum talis non ſit membrum viuens xp̄i Etiam nullus mortuus poteſt cibū vitalem vitaliter ſumere. ſed peccator mortalis quantū ad vitam ſpūalē mor tuus eſt. qꝛ ſeparatus ab eo qui eſt vita anime. ẜm Augu. Et cibus iſte eſt viuꝰ cibus ſeu vitalis. dans vitam ſpūalem ſumenti eum. Iuxta illud Ioh̓.vj. ego ſum panis viuus qui de celo deſcendi. ſi quis māducauerit ex hoc pane viuet ineternum Capl̓m. xij. An peccata veni alia poſſint impedire effectū huius ſacramēti in ſumente. Liqua ſunt peccata venialia per que mens non nimis di­ſtrahitur nec feruor carita­tis ſenſibiliter diminuitur. hec in nullo impediunt effectum huius ſacramenti. Sunt etiā nonnulla peccata venialia. que non ex toto impediūt ſed in parte effectum huius ſacramenti. Nam effe­ctus huius ſacramenti nō ſolum eſt ad eptio gratie vel caritatis. ſed etiam eſt quedam actualis refectio ſpūalis dul­cedinis que per peccata venialia impe ditur. De hoc ſic loquitur ſanctus tho mas Peccata venialia dupliciter pn̄t cōſiderari. Uno modo inqͣntum ſunt p̄terita. Alio modo inquantū ſunt ex­ercitata. Prīo modo in nullo impedi unt effectum huius ſacramenti. Pōt em̄ contingere ꝙ aliquis poſt multa peccata venialia cōmiſſa deuote acce­dat ad illud ſacramentum. et plenarie effectum huius ſacramenti conſequat̉ Secūdo modo peccata venialia non in toto ſed in parte impediūt effectum huius ſacramenti. qꝛ ſic quis accedit mente diſtracta per peccata venialia/ que tollunt ab eo actualem deuotionē et refectionem ſpūalis dulcedinis. non aūt augmentum gratie habitualis vel caritatis. Unde iſte qui cum actu ve­nialis peccati accedit ad hoc ſacramē­tum/ manducat in habitu ſpiritualiter. ſed non actualiter Et ideo habitualem effectum huius ſacramenti percipit nō aūt actualē. Hec Tho. Ex quibus ver bis colligitur. ꝙ accedens in peccatis venialibus percipit augmentū gratie et caritatis habitualiter qͣꝫuis tn̄ per in ternam dulcedinē ſpiritualem non re­ficiatur actualiter. Et ſic patet cōſequē ter ꝙ peccata venialia in ſumente im­pediunt effectum huiꝰ ſacramenti actu aliter tantū. qͣꝫuis tn̄ non habitualiter. ſic ꝙ nō efficit ctualiter in eo. qͣmuis per virtutem ſacre menti ꝯſequitur ha bitum et augmentū caritatis. Hec in­telligenda ſunt de ſumente nō exiſtente in peccato mortali et accedente īpec­catis venialibus/ deuotis oratiōibus ad hoc ſacramentum ſe aptante et de