Tractatꝰ: pͥmus. chriſti in carnem. Chorus intonans ⁊ cantās introitum. ml̓titudinem defignat ꝓphetarum. ⁊ chorū ſanctoꝝ patꝝ aduentum xp̄i cum multis ſuſpirijs et gemitibus expectantiū ⁊ dicentium: Emitte domine agnum dn̄atorem ter re. de petra deſerti ad montem filie ſy on. Et iterum. Ueni domine ⁊ noli tadare. relaxa facinora plebis tue. Quō rum deſideria dominꝰ nota fecit diſcipulis ſuis dicens: Beati oculi qͥ vidēt que vos videtis. multi em̄ reges ⁊ pro phete voluerūt videre que vos vide tis. et audire que vos auditis. ⁊ nō vi derunt neqꝫ audierūt. Luce. x. Et id̓o in pͥma dn̄ica aduentꝰ. in qua aduētus domini in carnem ab eccleſia recolit̉. introitus in ꝑſona ſanctorū patrū ſic intonatur. Ad te leuaui animā meam. Sed repetitio introitus. multiplicationē deſiderij ⁊ clamoris illiꝰ inſinuat. Unde yſaie. xxxviij. Manda reman da: expecta re expecta: modicū ibi. mo dicum ibi. Et abac̄. ij. dicit̉. Et ſi morā fecerit expecta eum. quia veniens ve niet ⁊ nō tardabit. Uel ſcd̓m alios. introitus id̓o reſumit̉. quia tam p̄ceden tes xp̄m ſcꝫ patriarche ⁊ ꝓphete: qͣꝫ ſequentes ſcilicꝫ apoſtoli ⁊ euāgeliſte ⁊ alij cōcordes ſunt de fide chriſti: qꝛ tur ba que p̄cedebat ⁊ que ſequebatur cla mabat dicens. Oſanna fili dauid. Mathei. xxj. Uerſus vero introitus/ qui qd̓amodo vt plurimū videtur altius ſonare/ illius deſiderij ⁊ clamoris deſi gnat immēſitatē. Und̓ qͥdam dicebāt Utinam dirumperes celos et deſcenderes. Alij. Mitte qͣꝫ miſſurus es. Et pſalmiſta. Domine inclina celos tuos ⁊ deſcēde. Secundū alios vero intro itus cuiꝰ cantus eſt grauior ⁊ inuoluti or. deſignat exultationē ſanctoꝝ patꝝ ante legem de aduentu chriſti. Unde ſaluator. Abraam exultauit videre di em̄ meum: vidit. ⁊ gauiſus eſt. Ioh̓is. viij. Uerſus v̓o cuius cantus clarior eſt ⁊ planior. exprimit deſideriū ꝓphetarum ſub lege. qd̓ ex clariori noticia ꝓceſſit. Sed repetitio introitus deſignat exultationē patrū noui teſtamēti. de īcarnatione xp̄i: qui ꝯmemorantes ⁊ ad memoriā reuocātes. ⁊ repetē tes ſuſpiria patrū veteris teſtamenti recurrunt ad antiquas ſcripturas pro teſtimonio chriſti incarnati. Capitulū terciū. De laude ſancte trinitatis ſcilicꝫ gl̓ia patri. Aus ſancte trinitatis que in hoc cantico ſcꝫ gloria patri expͥmitur. inter introitum ⁊ eius repetitionē poſt v̓ſum interponi tur ⁊ decātatur. ad ꝯfutationē errorū arrij ⁊ neſtorij hereticoꝝ qui dixerunt ſpiritū ſanctū nō eſſe equalē in gloria: patri ⁊ filio. ſed eſſe ſeruū patris ⁊ filij Legitur em̄ ꝙ ad petitionē damaſi pa pe. beatꝰ Hieroꝰ. gloria patri compoſuit. ⁊ ip̄e damaſus papa ad miſſam cā tari inſtituit ⁊ p̄cepit Ut igitur pr̄em ⁊ filium ⁊ ſpiritū ſanctū. eqͣlem gloriā ⁊ maieſtatē credamꝰ habere. Idcirco gloria patri ⁊cͣ ſic miſſe adiungitur. vt ſit ſenſus cōtra arriū. Inde ſit par honor patri ⁊ filio ⁊ ſpiritui ſancto. ſicut erat ei gloria in pͥncipio. id eſt anteqͣꝫ angelica ⁊ humana natura laberetur. qn̄ eum laudabāt aſtra matutina: qͣlis gloria nūc eſt ei a beatis. ⁊ erit inperpetuū. Uel quaſi ſic dicat̉. qͣꝫuis deus pater genuerit filium. ⁊ filiꝰ eiꝰ homo factus ſit ⁊ ſpūs ſanctus miſſus: Non
