Seite
Liber. Secundus tamen eorū dignitati in aliquo eſt de­tractum aūt derogatum ſed tāta glo­ria et perfectio eis nūc eſt ⁊ erit inper petuū quanta erat eis in principio et ab eterno. Ecce qͣꝫ profundi miſterij et qͣꝫ tremende maieſtatis iudicium in gerit nobis auditio huius verſiculi ut merito ad eius prolacōꝫ inclinemus ⁊ genua flectamꝰ. conſiderantes altitu dinem diuine maieſtatis ⁊ immēſitatē ſumme bonitatis. Sed quare gloria patri interponitur. quidam dicūt ſic ad deſignādū ꝙ tota ſancta trinitas indiuiſe incarnationem filij dei ē oꝑa­ta quam deſiderabant venturam ſctī patres veteris teſtamenti vt dictum eſt in capitulo precedenti. ideo ad lau dandū et ad regratiandū et ad reddē dam gloriam deo de hac ineffabili ma­ieſtate ſancte trinitatis gloria patri in terponitur. Scd̓m vero innocētium et rationale interpoſitio glorie ſeu hͦ cātalene gloria patri captationem be niuolentie deſignat ut eum quē expec tabant ſancti patres obtinerent et to tam trinitatem glorificādo cantabāt dicentes. Oſtēde nobis domine miſe ricordiam tuā. Oſtende nobis faciem tuam et ſalui erimus: Qui ſedes ſuper cherubin appare. Sed dubiū quare aliquando gloria nō dicitur. vt patet in miſſa ꝓ defunctis Nō canitur glo­ria patri ꝓpter tria. Primo ꝓpter in­certitudinē de eorū liberacōne. Scd̓o propter hoc. quia creditur eos eſſe in ſtatu pene ſcꝫ in purgatorio ⁊ a gloria diſtātes. Tercio quia ibi nil meritoriū agunt ſed tātum penam ſoluunt. Ado minica vero paſſionis vſqꝫ ad paſcha non dicitur. quia tunc fit memoria de paſſione filij dei que paſſio in mētibus noſtris memorata magis lugere licet qͣꝫ gaudere Capitulum quartum De ac ceſſu altaris. Um introitus a choro canſ tur ſacerdos d̓ ſacͣ ede egre­ditur. et ad altare accedit ſignificās ꝙ xp̄us expectacio gentiū de occulta habitatione egreſſus eſt in mundum vt ſe pro nobis in ſacrificiū et hoſtiam placabilem deo patri offer ret et de ſancta ac ſecreta ede iugiter clauſa ſcꝫ de virginali vtero tanquam ſponſus de thalamo ingreſſus eſt mū­dum. vt in ipſo benedicerentur omēs gētes. Quādoqꝫ autē ſacerdos ſacris veſtibus indutus cum ſolēnitate pre­cedentibus miniſtris vid̓licꝫ ſubdiaco nō ⁊ dyacono ordinate ingreditur ad altare d̓i Et in ſolēnitatibꝰ ſcd̓m morē quorundā eccleſiarum precedūt mini­ſtri cereos deferētes. ⁊ thuribulariꝰ primo precedit et deſignat odorē bōe fame vt poſſet dicere xp̄o. Bonꝰ odor ſumus. ij. ad Corinthe. ij. Item ſigni­ficat qͣliter ſacerdos debet orare quo­niam debet eſſe in caritatē: Ad ſenſum em̄ ptꝫ. ꝙ niſi ſint accēſi ſumꝰ nō ē nec aſcendit ſurſum niſi ſit in thuribulo in quo ſit ignis. ſic nec oratio aſcēdit ad deum. nec placet ſibi niſi in corde orā tis ſit ignis caritatis. ⁊ tūc optime aſ­cēdit. Unde pſalmiſta. Dirigatur ad te domine oratio mea ſicut incenſum Dyaconus et ſubdyaconus qui ſacer­dotem precedunt ſignificāt homines qui fuerūt tempore legis nature ⁊ ſub tꝑe legis ſcripte qui chriſtum preibāt ⁊ per eandem fidem eadem expectaci­one eademqꝫ deuotionē venientē dei filium aſſumpto hoīe ſuſciꝑe cupiebāt