Seite
Liber. bile ē aliqua duo quorum due ſpecies ſunt in ī tellectu eē vnum extremum vnius compoſitio­nis apud intellectum. ergo re. maior ꝓbatur ꝗa intellectus tantum illud apprehēdit ſimplici ap prehenſione primo quod cōponit cum alio. ꝓ batio minoris. ꝗa mōs aureus non intelligitur vna ſpē cum nichil vnum tale ſit in re extra qd̓ vnam ſpēm facit in ſenſu. et per ꝯn̄s nec in intel­lectu. et tamen cōſtat quod mons aureus eſt ex tremuꝫ vnius cōpōis. vt ſi dicatur quod mons aureus eſt figmentum vel aliquid tale. Preª multa poſſumus ſimul ſcire. ergo ſimul intelli­gere. ꝯn̄a pꝫ. quia cuiuſlibe ticiti in actu ē ſpēs in ītellectu in actu. an̄s ꝓbatur. qꝛ ſi conſidero vnā concluſionem ꝑ ſpēm in actu ⁊ cognoſco ꝑ poſſibile alias duas concluſiones in habitu ſi non habeo ſpecies illarum duarum in actu. oꝫ gͦ me inꝗrere ſpēs illaꝝ cōcluſionū. ſꝫ pono per poſſibile quod ſingulare non ſit extra in re ꝙ poſſit facere ſpēꝫ in ſenſu. et per ꝯn̄s nec in intel lectu. vel tunc nūqͣꝫ intelligam illam cōcluſionē vel habeo illam ſpēm in actu ſicut de prima cō cluſiōe. nec ex virtute fantaſtica poteſt abſtrahi ſpēs illius cōcluſionis. quia ibi non poſſunt eſſe ſimul due ſpēs ẜm te ſicut in intellectu. nec ē īcō ueniens plura accn̄tia ⁊ plures ſpēs eiuſdem rō nis ⁊ generis ſcd̓m eſſe intentionale eē in eodē ſubiecto ſimul: ſicut duo luīa ſunt in eadeꝫ ꝑte medij de quo dicetur amplius quinto huius. Ad tertiū de ꝓportione obiecti ad potentiā dicendum ſicut pus. ⁊ poteſt ſic argui contra eū ⁊ quero de qͣ ꝓportione loqueris. qꝛ vel de ꝓ­portione numerali. vel de ꝓportione ꝑfectiōis vel de ꝓportione finiti ad finitum. prīo modo n̄ poteſt. quia eadē poª nūero pōt ī plura obiec ta numero. ſcd̓o mō nō. vt intelligitur ꝓportio ꝑ fectionis qd̓ aliquociēs ſumptū rēdit aliud viſus enim infinities ſumptus non reddet ſolē quia eſt alterius rōnis. 3º modo non ꝗa ꝓpͥor. tio potētie ⁊ obiecti ē ꝓportio mouētis ⁊ moti. ⁊ tamen ſi aliquid mouetur a finito pōt ēt mo­ueri ab infinito. ſicut celum poteſt moueri a deo quod nunc mouetur ab angelo. Ad formam iam ſuꝑius dictum fuit ꝙ illa proportio cum ſit motiui ad mobile magis requirit diſſimilitudi­nem qͣꝫ diſſimilitudinem. Opinio gͦ p̄dicta n̄ cogit qͣꝫtum ad rationes nec valet qͣꝫtum ad re ſponſiones. Quantum ad ſecundum pͥncipa­le pͦ p̄mittam quaſdam diſtinctiones. 2º on̄dam aliquas concluſiones. Quātum ad pͥmum ſit iſta prima diſtinctio ꝙ infinitum pōt tripliciter accipi.ſ. negatiue: pͥuatiue: ⁊ contrarie. prīo mō dicitur infinitum quod non ē aptum natum fi­niri ſed repugnat ſibi. eo modo quo dicitur. 3º phiſi. ꝙ punctus ē infinitus. ſicut vox ē inuiſibi lis. Infinitum p̄uatiue dr̄ qd̓ pͥuat finem vl̓ fini­tatem in apto nato finiri. ⁊ hoc ſonat vocabulū In finitum ꝯͣrie ē quod negat finitatem ponen­do eius oppoſitum. ⁊ iſto. mō loꝗtur al̓r ⁊ boeti us ſuper p̄dicam̄ta. caº. de qualitate: vbi dic̄ ſic ph̓us. qualitati ineſt habe̓ ꝯͣrium ſicut iuſticia ꝯͣ riatur iuſticie. iniuſtus enī ꝯͣrie dicitur eo ꝙ het habitum ꝯͣrium ex actibus generatum. ſic īfini tum ꝯͣrie negat finitatem cum pōne ꝯͣrij. puta in finitum extēſum ſine terminis. ⁊ ſic loꝗmur ph̓s primo phiſi. contra ꝑ menidem ⁊ miliſſum. Iſtd̓ infinitum contrarie dictum pōt dupliciter intel ligi. vno modo ꝙ ſit actu exiſtens ſine termīs. alio modo ꝙ ſit in potentia. quod diffinit ph̓us a tertio phiſi.ſ. infinitum ē cuius qͣꝫtitatem accipiē tibus ſemper ē aliquid etra accipere. ita ꝙ qͣꝫtū cunqꝫ accipiatur ſemꝑ ē aliꝗd extra ſi tamē eēt priuatiue vel negatiue nō ſemꝑ eēt aliquid ex­tra acciꝑe. gͦ infinitū duobus modis vltimis.ſ. pͥ uatiue ⁊ contrarie ſemꝑ ē ī qͣꝫtitate mol̓ vel v̓tu tis. qͣꝫtitas āt oīs dicta ꝓprie vel methaphorice ē magnitudo vel multitudo dicta ꝓprie vel me thaphorice. gͦ oīs infinitas talis ē in magnitudi ne vel multitudine ꝓpria vel methophorica. Scd̓a diſtinctio ſit iſta ꝙ infinitum pōt du­pliciter accipi. vno modo ꝓ ratōe īfinitatis ī ſe. alio modo ꝓ ſubſtrato rōi infinitatis. ⁊ ꝓ eo qd̓ ſub ē tali rōi. aliud ē.n. querere de rationē infini tatis in ſe. ⁊ aliud de eo quod ſub ē tali rationi infinitatis ſicut aliud ē querere de ente. per acci­dens ⁊ illud ē querere de eo quod ſubeſt vl̓ eſt ſub ente ꝑ accidēs. ph̓us enim ſexto huius pro bat q̄dam de ente ꝑ accidens. ex quo ſequitur ꝙ de ente ꝑ accn̄s pōt eē ſcīa. ⁊ tn̄ ibi ꝓbat ꝙ d̓ ente ꝑ accn̄s nō pōt eē ſcīa. primum intelligitur de ratione entis in ſe. ſcd̓m de illo cui ineſt ſic in ꝓpoſito dicitur de infinito. De ſecūdo decla rabo. 8. concluſiones. prima cōcluſio ſit iſta. In finitum contrarie in magnitudine vigoris vl̓ ꝑ fectionis a nobis ē intelligibile. hanc oſtēdo ſic deus ē īfinitus creature ī magnitudine perfecti­onis. ſed deus ē a nobis intelligibilis. ergo ⁊cͣ. maior pater. quia deus ē infinitus ⁊ non negati ue nec priuatiue. ergo contrarie. minor ē on̄ſa ſuperius. Secunda concluſio ſit iſta. Infini­tum contrarie in multitudine nō poteſt cogno­ſci a nobis ſimul tanqͣꝫ vnum obiectum hac on̄ do ſic. intellectus qui includit contradictioneꝫ ē īpoſſibilis. ſed intellectus intelligens infinitū contrarie in multitudine eſt huiuſmodi. ergo ⁊c̄ maior eſt euidens. ſed minor ex precedentibus tum quia non eſt dare infinitum in re in actu. tum quia infinita multitudine ſunt intelligibi­lia infinitis actibus quod repugnat intellectu­noſtro. Tertia concluſio ſit iſta. Infinitum contrarie in multitudine non poteſt intelligi a nobis ſucceſſiue. pura intelligendo vnum poſt aliud. hanc oſtendo ſic. Si infinitum in multitudine poteſt intelligi ſucceſſiue. ergo cō­tingit infinituꝫ pertranſire. conſequens ē euide ter falſum. ergo ⁊ antecedēs. probatio ꝯn̄e qꝛ ſi