![]()
Liber. pōt deus ſupple ſine cā ſcd̓a. nō ſic de intrīſeciſ cū cāe ītrīſece īcludūt īꝑfectionē.ſ. eē ꝑtē cāti. iō ad expōem maioris illius dico ꝙ nō ē veꝝ ſi ſit poſteriꝰ eēntial̓r ⁊ ītrinſece ꝯſtitutū ab abſoluto pͥori. ¶ 3ª ꝯcluſio ſit iſta. entitas ꝯpōiti diſtīcta a ꝑtibꝰ ē forma totius q̄ ē ꝗditas. ¶ Ad cuius euidētiam declarabo ꝗnqꝫ ꝑ ordine. pͥᵐ dc̄m ē ꝙ forma torius nō ē alia a forma ꝑtis. puta in hoīe ab aīa q̄ ſit ſuꝑueniens illi ⁊ aliquid ip̄ius totius ⁊ dicat̉ eē ſorma totius eo ꝙ ꝑfectius cō ſtituit ꝯpoᵐ qͣꝫ forma ꝑtis. ꝓbō hꝰ. ꝗa tūc ī hoīe eēt aliqͣ forma ꝯſtituens hoīem q̄ eēt ꝑfectior qͣꝫ aīa ītellectiua qd̓ ē abſurdum dice̓. ¶ 2ᵐ dictuꝫ ē ꝙ forma totius n̄ ē aliqd̓ mediū vniēs materiam forme ad ꝯſtituēdū ꝑ ſe vnū cū materia. ꝓ batio qꝛ q̄ro de illo quō facit ꝑ ſe vnū cum ma teria ⁊ forma ꝑtis. qꝛ n̄ ē dare mediū. ſꝫ etiā ip ſa ex ſe vnitur ⁊ ſtādum fuit ī pͦ. vel ē ꝓceſſus in īfinitum. ¶ 3ᵐ dictū ē ꝙ forma totius nō ē aliqͣ forma vltra formā ꝑtis qͣſi ꝑficiens materiam ⁊ ſormā. ꝓbō hꝰ. qꝛ oē qd̓ ꝑficitur ab aliqͣ vna forma hꝫ rōem vniꝰ ꝑfectibil̓. ſꝫ materia ⁊ forma nō ſūt hꝰ i. gͦ ⁊c̄. Tum pͦ qꝛ ſunt alterius rōniſ tū 2º qꝛ vnum ē ꝓpͥe ꝑfectibile ⁊ aliud ē actus ꝑficiens. ⁊ hec ē rō qͣre faciunt vnū ꝑſe. ex. 8º hꝰ gͦ materia ⁊ forma n̄ ꝑficiūtur aliqͣ vna for cōi. ¶ 4ᵐ dc̄m ē ꝙ forma totius ē ip̄a tota natura ſiue ꝗditas ꝯſtituēs totam entitatē. ita ꝙ nō eſt forma īformās: ſꝫ forma q̄ ſuppoſitū ē ens ꝗdi tatiue. nō ſic intelligēdo. ꝙ forma totius ſit cau ſa ip̄ius totius qͣſi cāns totū cū materia ⁊ forma ꝑtis ſꝫ ē ip̄m totū p̄ſciſe ⁊ abſolute ꝯſideratum. eo. qͦ loꝗt Auic. 5º metha. ꝙ eꝗnitas ē tm̄ eꝗnitas. dictū ē. ꝙ forma totius ē alia real̓r a forma ꝑtis. hͦ apparet ex his dictis ⁊ ex prīa cōcluſione. qꝛ totū dicit aliā entitatē ſꝫ illa entitas ē for totius gͦ ⁊cͣ. ¶ Sꝫ ꝯͣ iſta arguit Aureolus q̄ro inꝗt quō imagīaris iſtā entitatē. aut enī ſic. ꝙ ip̄a fundet̉ ſuꝑ materiā ⁊ formā ꝑtis. aut ſic. ꝙ ſoluꝫ ſuꝑ materia. ita ꝙ materia ſit eius pͥnᵐ ſubiectiuum ⁊ for pͥnciᵐ formale. nō prīo mō. qꝛ tūc forma ī ꝯpōito entificaret̉ ⁊ ꝗditaret̉. nō at entificaret. qd̓ videt̉ ſalſū. nec ſcd̓o mō quia effectus formal̓ n̄ differt a ſor. ſed forma illa ẜm te eēt effectꝰ formal̓. gͦ n̄ differt a forma ꝑtiſ cuius ē eſſectꝰ. ¶ Sꝫ iſta rō peccat multipl̓r. tū pͦ qꝛ q̄rit fundam̄tū illius cuius nō ē fundam̄tū ꝓpͥe. tum ſcd̓o ꝗa ego dico ꝙ fundam̄tū eiꝰ nō ē materia ⁊ forma nec alteꝝ illoꝝ. ſꝫ eius funda mētum ꝓpͥum ⁊ ꝓximū ē ip̄m ſuppoſitum vl̓ cō poſituꝫ qd̓ ꝓbatū ē eē aliud a ꝑtibus: oī.n. enti tati formali corrn̄det adequate aliquod qd̓ ſi cut corrn̄det humanitati hͦ quod dico hō. non corpus vl̓ aīa. ⁊ hͦ dato totus ꝓceſſus rōis erit nullus. tum 3º. qꝛ dato ꝙ eius fundam̄tum eſſet materia ⁊ ſorma pͥncipiuꝫ formale ad huc nihil ꝓbat aſſumit enī falſum qn̄ dicit effectū formatem nō differre a forma. cīa.n. effectus. real̓r di ſtinguitur a ſua cā. nihil.n. cāt ſe. vnde volo ꝙ ef fectus formal̓ nō ſeꝑatur a forma ꝗa impoſſibi le ē aliꝗd eē ſormal̓r album ſine albedine. ſꝫ nō ſeꝗtur gͦ nō diſtinguūtur. ⁊ ſic ad queſtionē. ¶ Ad pͥmum in opᵐ dico ꝙ ꝯmen. ibidē nō di ſtinguit inter illud quod ē ꝑ ſe. ⁊ qd̓ neceſſario concurrit. ſic āt ſe hēt vnio ꝑtium ⁊ eē totius ꝙ neceſſario concurrunt. nō tn̄ oꝫ ꝙ ſint idem Ad 2ᵐ de diffinitione dicit̉ vnoº ꝙ diffinitio dicit totā ꝗditatem diffiniri. nō comphenſiue ſꝫ explanatiue ⁊ indicatīe qͣtinus explicat pͥncipia intrinſeca eēntialia diffiniti. ¶ Aliter dicitur ꝙ diffinitio ē quoddā totū hn̄s ꝑtes ſicut ⁊ diffinitum. Sicut gͦ ꝑtes diffinitionis ſe hn̄t ad par tes diffiniti: ſic totum ad totum. ſicut ſupra dic tum ē in hoc. 7º ⁊ ſic tota diffinitio ē alid̓ a ſuis ꝑtibus ſicut totum diffinitum ē aliud a ſuis ꝑti bus. tota gͦ diffinitio indicat totā eēntiam diffi niti. nō obſtāte ꝙ diffinitum ſit aliud a ſuis par tibus. ¶ Ad 3ᵐ dicendū ꝙ ꝓcedit ex falſa ima ginatione. non enim forma vnit̉ materie mediā te entitate totius vt dictum fuit in ſcd̓o dicto 3º concluſionis. nam illa entitas ſeꝗtur vnionē carum ſicut effectus cām. nec illud quod addit ē ꝓprie dictum quia tūc vita vniretur viuo me diante. nā vita nō ē forma que vnit̉. ſed magis ē ſequens vnionem aīe cum corpore. qꝛ viuere viuentibus ē eſſe ẜm phum in ſcd̓o de anīa. Ad quartū nego ꝯn̄am: ad ꝓbationem dicenduꝫ ꝙ nō oīs vnitas addita facit alium numeꝝ. ſed tā tum vnitas partialis ⁊ materialis. qual̓ non eſt vnitas totius. ⁊ ideo non ponit in nūeꝝ cū alijs ¶ Caplicit ſeptimus liber. Queſtio rima Irca octauuꝫ librū q̄ritur vtrum in motū alteratōis oꝫ mane idē ſub̓m ſimpl̓r ſub vtro qꝫ termīoꝝ videtur ꝙ ſic ꝑ phūꝫ hic in littera. ⁊ ha betur idē pͦ d̓ generatiōe vbi diſtīguit̉ generatio ſimpl̓r ad altatōne ꝑ hͦ ꝙ ī alt̓atōe maet idē ſb̓m ſimpl̓r ſub vtroqꝫ ter mino n̄ ſic ī generatōe ſꝫ totū trāſmutat̉ in totū ¶ Cōtra. nā ſi ex aqͣ gene̓t̉ ignis p̄cedit alteraº. ī materia tāqͣꝫ diſpō ad formā ignis ſic̄ calefactio. illa alteratio durat vſqꝫ ad iſtās qͦ ītroducit̉ gͣdus vltimꝰ fore ignis. illa aūt calefactio cū ſit mutatio finita oꝫ ꝙ termīet̉. gͦ l̓termīabit̉ ī iſtā ti qͦ ītroducit̉ ſor ignis: l̓ ī alio īſtāti citra. ſi det̉ prinᵐ hēo ꝓpoᵐ. qꝛ tūc ē ignis ⁊ non aqͣ que fuit ſubiectum alterationis in termino a quo. Si detur ſecūdum cū inter quelꝫ duo iſtātia ſit tꝑs medium ſequit̉ ꝙ in iſto tꝑe interme cum 