![]()
Tertius. contingeret intellige̓ infinitum in multitudine ſucceſſiue. oporteret totam iſtam multitudinem pertranſire. Notandum aūt em̄ ē ꝙ iſta concluſio videtur ire ad mētem ph̓i ⁊ certum ē ꝙ d̓ actibus intellectus actu infinitis ſiue ſimul ſiue ſucceſſiue. qꝛ v̓tus nō ſufficit ad tot actiōes hn̄ das ſimul ſiue ſucceſſiue. ⁊ hoc mō loꝗtur ph̓s habitualiter āt intelligi infinita ꝑ ſpēs ꝓpͥas nō quidem naturalit acꝗſitas ſed a deo impreſſas forte non eſt inpoſſibile. de quo alias. Quar ta cōcluſſio ſit iſta. infinitum cōtrarie ī magnitudine quātitatis modalis nō poteſt ītelligi a no bis hanc on̄do ſic. ītellectus qui includit cōtra dictionem eſt impoſſibilis. ſed intelligere infini tum in tali magnitudine includit contradictōeꝫ pro qͣꝫto nō eſt dare tale infinitum in re. ergo ⁊c̄ Quinta cōcluſio ſit iſta. infinitum priuatiue in magnitudine mol̓ non pōt intelligi a nobis iſta ꝓbatur ſicut p̄cedens. quia non eſt dare ali quam talem magnitudinem que ſit apta nata finiri. et non ſit actu finita. et iō intellectus ītelligens tale infinitum repugnat rei. Sexta con cluſſio ſit iſta. infinitum priuatiue in multitudine non pōt intelligi a nobis hoc patet ſicut p̄cens. quia nulla ē multitudo que ſit apta nata finiri. ⁊ non actu finita. quare ītellectus ītelligēmultitudinē finitam repugnat rei. Aduerten dum ꝙ oēs p̄dicte concluſiones accipiunt infi nitum ꝓ re ſubſtrata ⁊ q̄ ſubijcitur rōi infinita tis. Si āt queratur de infinito accepto ꝓ rōe infinitatis ī ſe. ſit iſta ſeptima concluſio.ſ. ꝙ infi nitum iſto mō pōt intelligi a nobis. quam ſic on̄ do. īpoſſibile ē aliquid ītelligere inee vl̓ nō ineſ ſe alteri niſi ip̄m pͥus app̄hēdant ab ītellectꝰ ſim plici. ſed infinitum oī modo dictū poſſumus co gnoſce̓ alicui in eē vel nō inec̄. gͦ neceſſario ip̄m infinitum vt ſic pͥus ē app̄hēſum ab ītellectu. Ex oībus p̄dictis ꝯcludo correlatīe ꝙ infitum acceptum ꝓ re ſubſtrata ſic ē īpoſſibile intelligi vel nō intelligi. ſicut ē poſſibile eē vel n̄ eē exꝑte rei. vnde īfinitum ꝑfectōe ſicut ē deus ē intelligibile a nobis. Infinitū āt in magnitudine mol̓ vel in multitudine ẜm actum nō. Iteꝫ īfinitum in eēntial̓r ordinatis vel in actu vel in potentia ſeu priuatiue ſeu ꝯͣrie nō pōt ītelligi a nobis. cuius rō ē quia repugnat rei. infinitū āt ſiue in multitudine ſiue ī magnitudine ſiue inꝗ buſcūqꝫ accn̄taliter ordinatis ſi in potentia acci piatur pōt ītelligi a nobis ⁊ hͦ potentiōnal̓r acceptum: vt ſic ſemper ītellectus ꝯformetur rei. Octaua cōcluſio ſit iſta. Infinitum negatiue pōt intelligi a nobis hͦ pꝫ. qꝛ pūctus vl̓ vnitas pōt ītelligi a nobis. ſed ipſa ſūt infinita negatīe gͦ infinita negatiue pn̄t a nobis cognoſci. Ex p̄dictis pꝫ quid ſit dicēdū ad q̄ſtione. Ad argu menta. ad pͥmum ⁊ ad cōfirmatiōeꝫ patet ꝙ verum concludūt. quia arguunt de infinito in ma gnitudine ꝑfectōis. qd̓ ē deꝰ vnde Damaſcenuſ quarto ſentētiaꝝ ꝙ hoc ſolum poſſumus ſcire de deo ꝙ ē. infinitus ⁊ īcōprehenſibilis. Ad aliud cum arguitur ꝙ īfinitū pōt diffiniri ⁊ paſſiones de eo demonſtrari. dicēdum ꝙ ꝓbat de in finito accepto n̄ ꝓ re ſubſtrata ſed ꝓ rōe infi ti in ſe. Ad aliud de infinitate ſperum numeri ⁊ figure. dico ꝙ oēs ſunt ītelligibiles a nob̓ non ſimul ſed ſucceſſiue tamē nō contingit ꝑ trāſire Ad vltimum cum arguitur ꝙ ſi duo corꝑa ⁊cͣ. dictum ē ꝙ īfinite ſpēs poſſunt eē ſimul ī in tellectu actu primo. nō naturaliter. ſed ſi a deo infundātur ſicut ſuperius tactum ē. ⁊ tn̄ nō ſeꝗ tur ꝙ intellectus in actu ſcd̓o poſſit intelligere infinita. Ad auctoritates phī in oppoſitū di co ꝙ intelligit ꝙ infinitas in multitudine que intelligitur per diuerſas ſpēs non pōt intelligia nobis. eſto ꝙ intellectus haberet infinitas ſpecies apud ſe. quia nō poſſet elicere ſimul inſini tos actus ⁊ oꝑationes. nec poſſet intellige̓ vnū poſt aliud qꝛ nō poſſet ea per tranſire. Explicit ſecundus liber Queſtio Prima. Irca tertiuꝫ librū metha. Querit̉ vtrū in īmobilibus ſit cā efficiēs ⁊ finalis. ⁊. ⁊ videtur ꝙ ſic. nam medium demōſtrationis reducitur ad genus cāe efficiētis. ſꝫ ſcīe mathe. que ſūt de īmobilibꝰ vere demōſtrāt. gͦ in īmobilibus eſt vere inuerire ratōem efficiētis. maior ē nota ex ſecundo phiſico. vbi ph̓s pͥncipia demonſtrationis enūerat īter cās efficientes rōne medij. Item prīo poſterioꝝ dicit ꝙ principia demōſtratiōis ſūt cāe concluſionis. mediū at nō ē cā materialis. quia non intrat concluſionē. nec ē cauſa formal̓ nec finalis. relinquitur. gͦ ꝙ ſit cā efficiens. Pre terea immobilia ſunt entia. gͦ hn̄t rōem finis an̄pꝫ. ſed ꝯn̄a ꝓbat̉. qꝛ qd̓ hꝫ rōem entis hꝫ rōem boni. cum bonum ⁊ ens conuertantur. finis aūt ⁊ bonum ſunt idem. vt dicitur hic. Contra Ariſto. hic in littera. Reſpondeo ad queſtionem. primo premittam aliquas diſtinctiones. ſecundo dicam ad queſtionem. Quantuꝫ ad primum ſit iſta prima diſtīctio ꝙ immobilia ſūt in duplici genere. quedam ſunt immobilia mouentia vt deus ⁊ intelligētie. quedam q̄ mouent nec mouētur vt mathema. Scd̓a diſtīctio ſit iſta. ꝙ duplex ē efficiēs quoddā das eē ſine mo tu quoddam dans eſſe cum motu. exemplum primi. deus qui non agit interueniente motu. exemplum ſecundi omne agens phiſicum. 