Seite
Liber. ⁊ aliud ẜm ꝙ terminat aliam ⁊ aliam partē con tinui. quod ē ꝓpoſitum. Rn̄detur ꝙ vnum ⁊ idem nūc ſcd̓m rem pōt terminare aliquod tē pus ex vtraqꝫ ꝑte ſicut vnum ⁊ idem mobile ꝑ ſuum motū terminat aliquod ſpaciū ex vtraqꝫ ꝑte. qꝛ prius exiſtens in pͥncipio alicuius ſpacij ſit poſtea ꝑ motum in fine illius ſpacij. Con­tra. quia illa eſſe accidūt illi nūc eidē ſcd̓m ſub ſtantiā ⁊ ẜm rem. qꝛ ꝑ te illud nūc manet idem ſub diuerſis eſſe. ⁊ ꝑ conſequēs illa eē accidūt ſibi. gͦ nunc tꝑis non ꝑ ſe ſed ꝑ accidens ē tmi­nus temporis. quod ē falſum. nam oē indiuiſi­bile de gene̓ qͣꝫtitatis ꝑ ſe terminat qͣꝫtitatem vl̓ c pars diſcreti. qͣre ſeꝗtur ꝙ tale idē nunc n̄ ſit īdiuiſibile ꝑ ſe de gene̓ qͣꝫtitatis. Preª illa eē quero cuius generis ſunt. ſi ſint indiuiſibilia de gene̓ qͣꝫtitatis. gͦ ſufficiunt ad terminādum ꝓpͥū continuum abſqꝫ illo. nūc ẜm ſub̓am. quod nul­lus dice̓t. Si āt ſint alterius generis puta qua­litatis. gͦ qualitas ꝑ ſe ē ratio terminandi conti­nuum in gene̓ qͣꝫtitatis. quod ē falſum. vidētur gͦ rationes ph̓i ſtare nec ipſe eas aliquando ſol uit. Preª. ad pͥncipale. ſi idem nunc ſcd̓ꝫ ſub ſtātiam flueret ꝑ totum tempus. gͦ totus eiꝰ flu­xus componētur ex indiuiſibilibus. ⁊ ꝑ ꝯn̄s tꝑſ cum ẜm eos nūc fluens cauſet tempus. ꝯn̄s eſt manifeſte falſum. gͦ ⁊ an̄s. ꝓbatio ꝯn̄e. quia nūc indiuiſibile non poſſet fluere niſi ſecūdum eē diuerſa que neceſſario ſunt indiuiſibilia. ꝓbat autem ph̓us ſexto phiſi. ꝙ indiuiſibile non pōt moueri. quia tunc motus eius compone̓t̉ ex īdi uiſibilibus qꝛ pͥus ꝑtrāſit minus vel eqͣle quaꝫ maius. gͦ tempus eēt compoſitum ex indiuiſibi­libus. quod ē contra ph̓m. Preª oīs mutatio hꝫ aliquā menſuram. ſi gͦ idem nūc ſcd̓m ſubſtā tiam mutatur ſcd̓m diuerſa eē. oꝫ ip̄ius ad eoꝝ eē querere aliquā mēſuram. illa vel erit tempuſ vel erit nūc. ⁊ ſic in infinitum. Dicēdum gͦ al̓r ꝙ nūc ē aliud ⁊ aliud ẜm ſubſtātiam in toto tē­pore. ſicut ē alius ⁊ alius punctus in tota linea. ſed ad ſaluandum ph̓m qui prīa facie videt̉ di­cere oppoᵐ ē notandū ꝙ non ē intentio ph̓i ꝙ idem nunc maneat in toto tempore. ſed qd̓cūqꝫ vnum nūc de pluribus: ꝯſideratū ſcd̓m ſe. eſt idem ⁊ hoc ē dicere eē idem ẜꝫ ſubſtantiā conſi­deratum autem in ordine ad tempus p̄teritum ⁊ futurum nō. ſed cū ſit terminus p̄teriti ⁊ pͥnᵐ futuri dicit̉ diſtingui ẜm eē. qꝛ alia ē ratio finis ⁊ pͥncipij. vt ſic. vnum gͦ nūc hꝫ idēptitatē ſcd̓m ſubſtantiam.i. a ſe ⁊ ẜm ſe ⁊ hꝫ diuiſionem ſcd̓m eē reſpectu pͥmi tꝑis ⁊ non ē tanta idemptitas inſtantis in toto tempore cum ſint infinita inſtā tia qͣꝫta eſt idemptitas vnius inſtantis. gͦ in toto tempore neceſſe ē eſſe aliud ⁊ aliud nunc ſcd̓m ſubſtantiam. Et ad hoc valet declaratio ph̓i quam iſti addunt ꝓ ſe de mobili quod manet idem: quodlibet enim mobile abſolute p̄cedit mutationem quia hoc modo nō ē tempus men ſura eius nec aliquid pertinens ad tempus. ſed forte vt ſic eum eſt menſura eius. de quo alias. ſed mobile vt ē ſub vna mutatione ē idem ſcd̓ꝫ ſubſtantiam.i. ſcd̓m eē illius mutatōnis conſide rate in ſe vel ẜm ſe. ē autem aliud ſcd̓m eſſe.i. vt ſub illa mutatione terminat p̄teritum ⁊ incitat futurū. ⁊ ſcd̓m hoc dicitur alibi ⁊ alibi eē nō ꝙ dem actu ſed neodem vbi medio īter extrema inquātum illud terminat motum ſcd̓m priꝰ vbi ⁊ incohat motum ẜm poſterius vbi. dicitur aūt alibi ⁊ alib eē quatinus mutari ē aliꝗd vtriuſqꝫ extremi. Explicit liber tertius. Queſtio Prima. Irca quar­tum librum methaph̓. Queritur. Utruꝫ vni­uoce p̄dicetur de oībus entibus. videtur ꝙ non. per porphirium. Si quis inquit oīa entia vocet ea uoce vnū cupabit. Cōfirmatur. qꝛ nihil vnū predicatur vniuoce de omnibus ꝓpter īfinitatē entium in natura. Cōtra ph̓s hic in littera. d. ꝙ ens multipliciter dicitur nō tn̄ equiuoce. er­go vniuoce. ſi vniuocum ⁊ equocum ſūt imme­diata. Reſpondeo. In iſta queſtione primo recitabo vnam opinionem. ſcd̓o dicam al̓r ad queſtionem. Quantum ad pͥmum ſciendum ē ꝙ ē vna opinio antiqua quā et ſequūtur aliꝗ moderni tenētes ꝑtem negatiuam. ꝓ qua argui tur multiplicit̓. prīo auctoritatibꝰ. nā. 4º. hinuſ dicit ph̓us ꝙ ens dicitur de entibus ſicut ſanuꝫ de ſanis. ⁊ ꝙ methaph̓. ē vna ſcīa nō qꝛ oīa illa de quibus ē dicat̉ ẜm vnū ſꝫ ad vnū. i. nō vniuo ce ſꝫ anologice. gͦ ſub̓m metha. qd̓ ē ens n̄ ē vni uocū ſed anologum. Pre. 7º. huiꝰ dr̄ ꝙ qͣli­tates ⁊cͣ. accn̄tia ſūt entia ſicut logici dicūt non ens eē ens ⁊ nō ſcibile eē ſcibile. ⁊ ſic̄ vas dr̄ ſa­lubre ⁊ corpus. ſꝫ in oībꝰ iſtis nō ē equiuocatio eius quod dr̄ de pluribus pꝫ gͦ ⁊c̄. Preª. pri mo phiſi. dicit ph̓us ꝙ pͥnᵐ ꝓcedēdi ꝯtra Per­menidē ⁊ Meliſſum ē qm̄ ens dr̄ multipliciter Arguitur et ꝑ ratōes ⁊ primo ſic. ſi ens ē vni uocum ad oīa entia. gͦ ens ē genus. ꝯn̄s ē falſuꝫ ⁊ contra ph̓m tertio metha. gͦ ⁊ an̄s. ꝓbatio ꝯn̄e qꝛ tunc ens dicetur inquid de pluribus differē­tibus ſpē. quod ē ꝓprium generi. Conforma tur rō. ꝙ ſi ens ē huiuſmodi. gͦ p̄dicatur de enti bus ſcd̓m rōem alicuius vniuerſalis. non diffe­rentie. qꝛ n̄ p̄dicatur in quale. nec ꝓprij. nec ac dētis. qꝛ hec ſunt extra eēntiam eius de quo di­cūtur. nō ſic ens. nec ēt p̄dicat̉ vt ſpēs vt patꝫ. gͦ