![]()
Liber. tas ordīata pōt appetere maius bonū. ſꝫ plura bōa īfinita ſi ſint poſſibilita: plus īcludūt bōita tē qͣꝫ vnū īfinitū. gͦ volūtas poſſet ordīate plus amare plura bōa īfinita qͣꝫ vnū bonū īfinitū ⁊ ꝑ ꝯn̄o vnū bonū īfinitū nō poſſet eā ꝗetare. Ex 4ª via arguit̉ ſic. duo ſūt dij. gͦ eiuſdē effectꝰ ſūt due cāe totales ī eodē ordīe cē. ꝯn̄s ē falſū. gͦ ⁊ an̄s. falſitas ꝯn̄tis ꝓbat̉. qꝛ tūc aliꝗd poſſet eē ſꝑ cā alicuiꝰ a qͦ n̄ ſꝑ depēderet. nihil.n. eēntial̓r depēdet ab aliqͦ qͦ nō exiſtēte nihilominꝰ erit. ſi gͦ. c. hꝫ duas totales cās.ſ. ⁊. b. in eodē gene̓ ⁊ or dine. tūc deſtructo. a. nihilominꝰ erit ip̄m. c. ab ip̄o. b. ⁊ ſil̓r deſtructo. b. ip̄m c. erit ab ip̄o. a. ex qͦ vtrūqꝫ ponit̉ cā total̓ eiꝰ. ꝓbō ꝯn̄e. qꝛ poª īfinita ē total̓ cā reſpectu cuiuſcūqꝫ effectꝰ. ſi gͦ. a. ⁊. b ſūt dij ꝗlꝫ ē poº īfinite. ⁊ ꝑ ꝯn̄s cā total̓ cuiꝰ cūqꝫ effectꝰ: ⁊ ꝑ ꝯn̄s erūt de prīe cāe ⁊ totales ī eodē ordine ce. Ex. 5ª via arguit̉ ſic. duo ſūt dij. gͦ ꝑneceſſitatē ſūt īfiniti nūero. ꝯn̄s ē euidēt̉ falᵐ gͦ ⁊ an̄s. ꝯn̄a ꝓbat̉. qꝛ ſpēs multiplicabiles ſiue plurificabiles in īdiuiduis. n̄ det̓mināt̉ ex ſe ad certū nūeꝝ indiduoꝝ. ſꝫ qͣꝫtū ē ex ſe n̄ repugnat ſibi eē in īfinitis īdīduis. ſic̄ pꝫ de ſpē hūana ⁊ de alijs oībꝰ corruptibiliū ſpēbꝰ. gͦ ſi rō ip̄iꝰ dei tatis ſit plurificabil̓ ī dīduis n̄ determīat ſe ad certuꝫ terminū: ſꝫ qͣꝫtū ē ex ſe ꝯpatit̉ ſecū īfiniti tatē. ſꝫ ſi pn̄t eē infinita neceſſe eē: ꝑ neceſſitateꝫ ſūt īfinita. alias n̄ eēt neceſſe eē. ſꝫ poſſibilia eē gͦ erūt īfiniti dij quoꝝ ꝗlꝫ ē neceſſe eē. Preª ex eadē via arguit̉ ſic. ſi ſint plures dij. ⁊ ꝑ ꝯn̄s plu ra neceſſe eē. oꝫ ꝙ aliꝗb ꝑſcōibꝰ realibꝰ diſtin guant̉: ſint. a. ⁊. b. tūc ſic. aut illi duo dij diſtīcti ꝑ a. ⁊. b. ſunt formal̓r neceſſe eē ꝑ. a. ⁊. b. aut nō. ſi nō. gͦ. a. ⁊. b. n̄ ſūt formal̓r rōes eēndi necō. ergo ꝑ ꝯn̄s nec deus īcludēs a. ē necē eē: ꝓbō qꝛ includit aliqͣꝫ entitatē q̄ formal̓r n̄ ē entitas neceſ ſaria eēndi nec neceſſaria ex ſe.ſ. ip̄m. a. ſil̓r ē de deo īcludēte. b. Si v̓o illi duo dij diſtīcti ſūt formal̓r nece ē ꝑ. a. 2. b. ⁊ vltra hͦ vtrūqꝫ ē neceſſe eē ꝑ illud ī qͦ ꝯuenit vnū cū alio. qꝛ ex qͦ ābo ſūt dij in aliquo ꝯueniūt ⁊ ī aliqͦ dr̄t. gͦ vterqꝫ deus hꝫ in ſe duas rōes qͦꝝ vtraqꝫ ē nec eē. ſꝫ hͦ ē īpoſſibile qꝛ neutra iſtaꝝ īcludit alteram ergo vtraqꝫ circūſcripta deꝰ ille eēt nec eē ꝑ reliqͣꝫ. ⁊ ſic aliꝗd eēt formal̓r nec eē ꝑ aliqͣꝫ rōem q̄ cir cunſcripta nihilominꝰ eēt nec eē. qd̓ ē īpoſſibl̓e Ex 6ª via arguit̉ ſic. oīpotēs ē ꝗ ſuo velle pōt quodcūqꝫ poſſibile face̓ eē l̓ n̄ eē: ita ꝙ ſuo vel le pōt ꝓduce̓ oē poſſibile ⁊ ſuo velle pōt īpedire oē poſſibile vl̓ deſtruere oē poſſibile ſi iā hꝫ eē ẜm ſnīam Rich. 2º. de tri. ca vltīo. tūc ſic duo ſūt dij. gͦ nullus iſtoꝝ ē oīpotēs: ꝯn̄s ē euidenter falᵐ. ꝓº ꝯn̄e qꝛ. a. pōt ſuo velle ꝓducē oīa in eē ex qͦ ponit̉ oīpotēs. ſed nō ē nec ꝙ. b. velit oīa illa eē q̄ velit. a. qꝛ volūtas ip̄ius. b. ꝯtingēter ſe hꝫ ad illa. ſicut volūtas ip̄ius. a. ex qͦ deus ē. gͦ. b. pōt nolle illa eē ⁊ ꝑ ꝯn̄s nullū iſtoꝝ erit. gͦ ſi duo ſūt oīpotētes vterqꝫ face̓t aliū nullipotētē ꝓhibendo.ſ. ꝑ ſuū velle ꝗcꝗd alius vellet eē. Dices ꝙ ābo ꝯcordāt ī volūtate ſua. lꝫ d̓ neceſſitate: ſꝫ qͣſi fecerūt pactū vt ꝗcꝗd velit vnꝰ velit a lius. Sꝫ ꝯͣ. tū pͦ qꝛ illud actū n̄ ē neceſſariū gͦ ꝑ ꝯn̄s pōt ſe al̓r habe̓: vt.ſ. diſcūpat̉ pactuꝫ: et tūc idē qd̓ pͥº. tū 2º qꝛ eſto adhuc ſeꝗt̉ ꝙ neut eoꝝ eēt oīpotes. nā ſi a. eſt oīpotens pōt ꝓduce̓ ſuo velle oē poſſibile: ⁊. b. ſil̓r qd̓ eſt īpoſſibile nā īpoſſibile ē duas cās totales eē eiuſdeꝫ effec tus: vt ponſum ē. gͦ ſeꝗt̉ ꝙ. b. n̄ ē oīpotens ⁊ ſic ad qōem. Ad pͥᵐ ī opᵐ nego ꝯn̄am. Ad ꝓba tōem dicēdū ꝙ ī grāmatica nūerus n̄ ē talis mo dus ſignificādi qͣles ſūt alij mōi grāmaticales. nā alij dn̄t p̄ſciſe modū ꝯcipi abſqꝫ aliqͦ r̄ali cor rn̄te tali mō ꝯcipiēdi. ſꝫ nūerꝰ v̓e īcludit rē ſubſtrata. vn̄ ſeꝗt̉ hoīes ſūt. gͦ real̓r plures hoīes ſt̓ gͦ plura aīalia rōabilia ſūt: ſꝫ n̄ ſeꝗt̉ deꝰ eſt gene rās. gͦ deꝰ real̓r ē maſculinū generis. qꝛ ad maſculinitatē ſuffic̄ aliꝗd ī re a qͣ ille modus poſſit accipi. puta actītas. dico gͦ ꝙ plurale ẜꝫ ꝙ inclu dit illa duo īcludit rōem qͣſi ī ſe falſā. ⁊ dico ꝙ illud ſolū ex ꝑte ſubiecti qd̓ dr̄ dii īcludit ꝯͣdic tiōem: vt ꝓbatū ē ꝑ plures rōes. ⁊ iō modus cō cipiēpi repugnat ei qd̓ ꝯcipit̉ ſub mō. cū gͦ ꝓbat̉ ꝯn̄a. qꝛ idē ſignificat plurale ⁊ ſingulare ⁊ idem īcludit. dico ꝙ n̄ ē ſil̓e: qꝛ ſingulare īcludit ꝯce ptum. ⁊ modū ꝯcipiēdi ſine repugnātia: ⁊ iō ſingulare īcludit qͣſi in ſe rōem vera ꝓut īcludit ꝯ ceptū ⁊ modū ꝯcipiēdi: plurale āt ꝓut īcludit il la duo īcludit qͣſi ī ſe rōem falſā. cuiꝰ ꝑtes repu gnāt: ⁊ iō nō ſeꝗt̉ ꝙ plurale ſit veꝝ de plurali ſi cut ſingulare de ſingulari. qꝛ de ſub̓o cꝰ rō d̓ ſe eſt falſa nihil vere poteſt predicari. iſta enim ē falſa hō irrōalis īſenſibil̓ currūt: ⁊ ſic de alijs ſil̓ibus. Ad 2ᵐ dd̓ cū dr̄ ꝙ oē ens ꝑ ꝑticipa tionē reducit̉ ⁊cͣ. dd̓ ꝙ illa ꝓpō maior n̄ ē prīa ſꝫ reducit̉ ad iſtā. oē ens īꝑfectū reducit̉ ad ꝑfe ctum ſꝫ qꝛ oē ens ꝑ ꝑticipatōem ē īꝑfectū ⁊ tm̄ illud ens ē ꝑfectū qd̓ ē ens ꝑ eēntiā. iō ſeꝗt̉ illa maior ꝙ oē ens ꝑ ꝑticipatōem ⁊cͣ. illa aūt ꝓpō oē īꝑfectū reducit ad ꝑfectū ſic ītelligēda ē. nā aliꝗd ē īꝑfectū dupl̓r. vnoº ẜm īꝑfectōeꝫ ſimpl̓r q̄.ſ. n̄ nccō hꝫ īꝑfectōem ānexā qꝛ n̄ īcludit in ſe limitatōem: vt hͦ bonū. ⁊ hͦ vnū: ⁊ hͦ ens. hͦ ſapiens ⁊ ſil̓ia. alioº ē aliꝗd īꝑfectū nō ẜm ꝑfectōem ſimpl̓r q̄.ſ. de rōne ſui īcludit limitatōem vt hic hō. h̓ bos. h̓ aſinꝰ. ⁊c̄. ⁊ iō. nccō hꝫ ānexā īꝑfection. īꝑfectū pͥº reducit̉ ad ꝑfectū eiuſdē rōnis. puta ad bonū. ad vnū. ad ens. ad ſapiens: q̄ importāt ꝑfectōeꝫ ſimpl̓r. ⁊ iſta pōt dici redu vni uoca. ſꝫ īꝑfectū. 2ºº n̄ reducit̉ ad ꝑfectū ꝑ eſſen tiā eiuſdeꝫ rōis. puta ad rōem ſpecificā. qꝛ ipſa aliꝗd includit īꝑfectōis qꝛ limitatōem. ⁊ iō ẜm illa n̄ pōt eē aliꝗd ꝑfectū ſimpl̓r ꝑꝑ limitatōem ſꝫ reducit̉ ad ꝑfectū pͥᵐ qd̓ ē ꝑfectū ſimpl̓r eauoce tn̄ ⁊ eminent̓ īcludens illā ꝑfectōem. ⁊ iſta ponit̉ reductio equoca. bonū gͦ īꝑfectū reduci tur ad bonū ꝑfectū. ſꝫ hic hō ꝗ eſt īꝑfectꝰ ⁊ ſil̓r 