Diſ. piſcentiam excitat. ſed tn̄ ſimpl̓r loquendo: ceteris paribꝰ vir ī ſimplici fornicatōe plus peccat ꝙͣ ml̓r qꝛ hꝫ plus de rōnis bono: qd̓ p̄ualet qͥbuſlibꝫ mo­tibus corꝑaliū paſſionū. ſed ꝙͣtū ad leſionē matri monij quā adulteriū fornicatōi addit: ex diuor­tiū cauſat: plus peccat mulier ꝙͣ vir ut ex dictis pꝫ qꝛ hoc ē grauiꝰ ꝙͣ ſimplex fornicatio: ſimpl̓r loquēdo plus peccat ml̓r adultera ꝙͣ vir adult ce­teris ꝑibus. Ad vj. dd̓ ꝙͣuis regimen qd̓ dat̉ viro in mulierē ſit q̄dam circūſtātia aggrauas: tn̄ ex illa circūſtantia que in aliā ſpēm trahit magis aggrauat̉ pcc̄m.ſ. ex leſione mr̄imonij que trahit ad ſpeciem iniuſticie: in hoc furtiue aliena pro­les ſupponitur. D quintuꝫ ſic pro cedit̉: vr̄ poſt diuortiū vir alteri nube̓ poſſit. nullus enī tenet̉ ad ꝑpetuā ꝯtinentiā. ſꝫ vir in aliquo caſu tenet̉ vxorē fornicantem in ꝑpetuū a ſe ſeꝑare ut pꝫ ex dictis. videt̉ ad minus in ta li caſu alteram ducere poſſit.. peccanti eſt danda maior occaſio peccandi. ſed ſi ei ꝑꝑ forni cationis culpā dimittit̉ non licet aliā copulā que­rere: datur ſibi maior occaſio peccandi: enī eſt ꝓbabile ut in mr̄imonio non ꝯtinuit qd̓ poſtea cōtinere poſſit. videt̉ liceat ei ad aliā copulam tranſire.. vxor non tenet̉ viro niſi ad debitū reddendū cohabitationē. ſꝫ diuortiū ab vtro­qꝫ abſoluit̉. oīno ſoluta eſt a lege viri. pōt alte­ri nubere: eadem eſt de viro.. Matth̓. xix. dr̄: Qui dimiſerit oxorē aliā duxerit excep­ta fornicatōnis mechat̉. videt̉ ſi fornica­tionis dimiſſa vxore aliā duxerit mechet̉: ita erit mr̄imoniū veꝝ. Sed cōtra. j. Cor̄. vij. Pre cipio ego ſed dus vxorē a viro diſcedere. qd̓ ſi deceſſerit manere innuptā.. nullus debꝫ ex pcc̄o reportare cōmodum. ſed reportaret ſi liceret adultere ad aliud magis deſideratū ꝯnubiū trāſi­re: eēt occaſio adulterādi volētibus alia mr̄imo nia querere. licꝫ aliā copulā querere nec viro nec vxori. Rn̄deo dd̓ nihil adueniēs ſupra ma trimoniū pōt ip̄m diſſoluere: ideo adulteriū fac̄ qͥn ſit veꝝ mr̄imoniū: Manet enī ut dic̄ Aug. inter viuētes ꝯiugale viculū qd̓ nec ſeꝑatō nec alio iunctio pōt auferre: licet vni alt̓o vi­uente ad aliā copulā tranſire. Ad j. dd̓ ꝙͣ­uis ſe nullus obliget̉ ad ꝯtinentiā: tn̄ accidens pōt obliget̉: ſic̄ ſi vxor ſua egritudinē incura vilem incurrat: talē carnalē copulā patiat̉ ſil̓r etiā eſt ſi incorrigibilit̓ ſpūali infirmitate.ſ. fornicatōne laboret. Ad. ij. dd̓ ip̄a confuſio quā reportat ex diuortio debet eam cohibe̓ a pec­cato: ſi cohibere poteſt: minus malū eſt ſo la ipſa peccet: ꝙͣ vir peccati eius ſit particeps. Ad. iij. dd̓ ꝙͣuis vxor poſt diuortiū tenet̉ viro adultero ad debitū reddendū cohabitāduꝫ tn̄ adhuc manꝫ vinculū mr̄imonij exquo ad hoc tenebat̉: pōt ad aliā copulā trāſire viro vi uente: pōt tamē cōtinentiā vouere viro inuito: ni­ſi videat̉ eccl̓iam deceptā fuiſſe falſos teſtes ſen­tentiādo de diuortio: qꝛ in tali caſu etiā ſi votū feſſionis emiſiſſet: reſtitueret̉ viro: teneret̉ debi­tum reddere ſed liceret ei exigere. Ad. iiij. dd̓ exceptio illa eſt in v̓bis dn̄i refert̉ ad dimiſ ſione vxoris: obiectio ex ſalſo ītellectu ꝓcedit D ſextuꝫ ſic proce ditur: videt̉ poſt diuortiū vir vxor poſſint recōciliari. regula eſt enī ī iure: Qd̓ ſemel bene diffinitū eſt: nulla debet iteratōne retractari ſed iudicio eccl̓ie diffinitum eſt debent ſeparari non pn̄t reconciliari vlterius.. ſi poſſet eſſe reconciliatio p̄cipue videretur poſt pnīam vxo ris vir teneat̉ eam recipere. ſed tenetur: qꝛ etiaꝫ vxor non poteſt exceptionē ꝓponere in iudicio penitentia ſuā contra virum accuſantem de forni catione. ergo nullo poteſt eſſe reconciliatio. . ſi poſſet eſſe reconciliatio videretur vxo­adultera teneretur redire ad virum ip̄am reuocā­tem. ſed non tenetur: quia iam ſeparati ſunt iudi­cio eccl̓ie. ⁊cͣ.. ſi licet recōciliare vxorē adul­terā: ī illo caſu p̄cipue deberet fieri qn̄ vir poſt di­uortiū inuenit̉ adulteriū cōmitte̓: ſꝫ in caſu pōt vxor coge̓ ad recōciliatōeꝫ: cum iuſte ſit di­uortiū celebratum. nullo modo pōt reconciliari . ſi vir adulter occulte dimittat iudiciuꝫ ec cleſie vxorē ꝯuictā de adulterio: vr̄ iuſte factuꝫ diuortiuꝫ. ſed tn̄ vir tenet̉ vxorē ſibi recōciliare qꝛ vxor ꝓbare in iudicio adulteriū viri poteſt. multo minus qn̄ diuortiū iuſte eſt celebratuꝫ re­conciliatio fieri pōt. Sed ꝯͣ eſt qd̓ dr̄. j. Cor. vij. Si diſceſſerit manere innuptā aūt viro ſuo recon ciliari.. vir poterit ea dimittere poſt forni cationē. eadē rōne p̄t recōciliare ſibi. Rn̄deo dd̓ ſi vxor poſt diuortiuꝫ de pcc̄o pnīam agens emēdata fuerit: pōt ſibi vir recōciliare: ſi aūt in pcc̄o incorrigibilis maneat: dꝫ ad ſe aſſumē eadē rōne qua licebat nolentē a pcc̄o deſiſtē retinere. Ad j. dd̓ ſnīa eccleſie diuortiuꝫ ce lebrantis fuit cogēs ad ſeꝑationē: ſed licentia bens. et abſqꝫ retractatiōe p̄cedentis ſnīe pōt re cōciliatio ſeqͥ. Ad. ij. dd̓ pnīa vxoris dꝫ indu cere viꝝ vt vxorē fornicantē accuſet: aut dimit tat: ſꝫ tn̄ pōt ad cogi nec pōt pnīaꝫ vxor ab accuſatiōe repellē: qꝛ ceſſante culpa et ꝙͣtuꝫ ad actū et ꝙͣtū ad maculā: adhuc manet aliqͥd de re­atu: et ceſſante etiā reatu ad deuꝫ adhuc manet reatus ad penā hūano iudicio inferendaꝫ. qꝛ videt cor ſicut deꝰ. Ad. iij. dd̓ illud qd̓ in­ducit̉ in fauorē alicuiꝰ facit ei p̄iudiciū. vnde diuortiū ſit inductū in fauorē viri: aufert ei iuſ petendi debitū vel reuocandi vxorē. vn̄ vxor tenet