DiſIn pͥma on̄dit quō affinita mr̄imoniū īpediat: ſi cut ⁊ ꝯſanguinitas. In ſcd̓a on̄dit quō mat̓moni um ꝓpt̓ ꝯſanguinitatē ⁊ affinitatē ſit ſeparandū ibi Et eſt ſciendū ꝙ eccleſia ⁊cͣ. In tertia determi nat de inceſtu qͦ ꝯſanguinitatis ⁊ affinitatis fedꝰ ꝑ carnalē copulā violat̉ ꝑ differētiā ad alia vitia eiuſdē generis: ibi Hic videndū ē ꝙ aliud eſt ⁊cͣ. Prima in duas. in pͥma on̄dit ꝙ affinitas ex mat̓ monio ꝯtracta īpedit mat̓moniū. in ſcd̓a inqͥrit vtꝝ affinitas maneat matrimonio trāſeunte qd̓ eiꝰ cā erat: ibi Illud etiā nō eſt p̄termittenduꝫ ⁊cͣ. Prima in duas. in pͥma on̄dit vſqꝫ ad qͦt gradus affinitas mat̓moniū īpedit: ſic̄ ⁊ ꝯſanguinitas. in ſcd̓a obijcit in ꝯͣriū: ⁊ ſoluit: ibi Sed alij vidētur cōcedere ⁊cͣ. Ic queruntur. v. primo de cā affinitatiſ: ſcd̓o vtꝝ īpediat mat̓moniū: ſic̄ ⁊ cō ſanguinitas: tertio de illegitimitate filioꝝ: q̄ ex īpedimento mat̓monij cauſat̉: qͣrto de inceſtū que ex violatōe ꝯſanguinitatis ⁊ affinitatis īcurrit aliqͥs: qͥnto de ſeparatiōe mat̓monij q̄ ſit ꝓpt̓ ꝯſāguitate vel affinitatē. D primū ſic proce dit̉: videt̉ ꝙ ex mat̓monio cōſanguinei affinitas nō cauſet̉: qꝛ ꝓpt̓ qd̓ vnūqd̓qꝫ illud ma gis. ſed mulier ducta ꝑ matmoniū nō ꝯiūgit̉ alicui de ꝯſanguinitate viri: niſi rōne viri. cū gͦ nō fi at viro affinis: nec alicui ꝯſanguineoꝝ viri affinis erit. ¶ Pret̓ea: eoꝝ q̄ ſt̓ ab inuicē ſeparata: ſi vni aliqͥd ꝯiugat̉ nō oꝫ ꝓpter hͦ ꝙ ſit alti ꝯiūctuꝫ ſꝫ ꝯſanguinei iā ſunt ab īuicē ſeꝑati: gͦ nō oꝫ ꝙ ſi aliqua mulier ꝯiūgat̉ alicui viro: ꝙ ꝓpt̓ hoc ꝯiūgat̉ oībus cōſāguineis eiꝰ ꝑ affinitatē. ¶ Pretea relatōes ex aliqͥbus vnitōibꝰ īnaſcūt̉: ſꝫ nulla vni tio ſit in ꝯſanguineis viri: ꝑ hͦ ꝙ ille ducit vxorē gͦ nō accreſcit eis affinitatis relatio. ¶ Sꝫ ꝯͣ: Uir ⁊ vxor efficiunt̉ vna caro: ſi gͦ vir ẜm carnē oībuſ ꝯſanguineis ſuis attinet ⁊ mulier eadē attinebit eiſdē. ¶ Pret̓ea: hoc pꝫ ꝑ aucͣtes in littera īductas. Lteriꝰ videt̉ ꝙ affinitas nō manet pꝰ mortē vi ri int̓ vxorē ⁊ ꝯſanguineos viri: qꝛ ceſſante cā ceſſat effectꝰ: ſꝫ cā affinitatis fuit mat̓moniū: qd̓ ceſſat ī morte viri: qꝛ tūc ſoluit̉ mulier a lege viri: vt dr̄ Ro. vij. gͦ nec affinitas p̄dcā manet. ¶ Pͣ ꝯſāgui nitas cauſat affinitatē: ſꝫ ꝯſanguinitas ceſſat per mortē viri ad ꝯſāguineos ſuos: gͦ ⁊ affinitas vxoris ad eos. ¶ Sꝫ ꝯͣ. Affinitas ex ꝯſanguītate cau ſat̉. ſꝫ ꝯſāguinitas ē ꝑpetuū vinculū ꝙͣdiu ꝑſone viuunt int̓ qͦs ē ꝯſanguinitas. gͦ ⁊ affinitas: ⁊ ita n̄ ſoluit̉ affinitas ſoluto mat̓monio ꝑ mortē tertie ꝑſone. Uterius vr̄ ꝙ illicitus ꝯcubitꝰ affinitatē nō cauſet: qꝛ affinitas ē q̄dam res honeſta: ſꝫ res honeſte non cauſant̉ ex īhoneſtis: gͦ ex īhoneſto cōcubitu non pōt affinitas cauſari. ¶ Preterea vbi ē conſāguītas non pōt eſſe affinitas: qꝛ affini tas ē ꝓximitas ꝑſonaꝝ ex carnali copula ꝓueni ens oī carens parentela. ſꝫ aliqn̄ contigeret ad cō ſanguineo: ⁊ ad ſeipſū eē affinitatē: ſi illicitꝰ ꝯcubitus affinitateꝫ cauſaret: ſicut quādo homo car nalit̓ cōſanguineā ſuā inceſtuoſe cognoſcit. gͦ affinitas non cauſat̉ ex illicito cōcubito. ¶ Pͣ. illicitus ꝯcubitus eſt ẜm naturā ⁊ ꝯtra naturā. ſed ex illicito ꝯcubitū ꝯtra naturam nō cauſat̉ affinitaſ ut iura determinant. gͦ nec ex illicito ꝯcubitu ẜm naturam tm̄. ¶ Sed contra eſt ꝙ adherens me retrici vnum corpus efficitur: vt pꝫ..j. Corꝭ. vj. ſed ex hac cā matrimoniū affinitateꝫ cauſabat. gͦ pa ri rōne illicitus concubitus. ¶ Pͣ. carnalis cōpu la ē cā affinitatis: vt pꝫ per diffinitōem affinitatiſ que talis eſt: Affinitas ē ꝓpinquitas ꝑſonarū ex carnali copula ꝓueniens omni carens parentela ſed carnalis copula eſt etiaꝫ in illicito concubitu ergo illicitus cōcubitus affinitatē cauſat. ¶ Lte rius videtur ꝙ ex ſpōſalibus nulla affinitas cauſari poſſit: quia affinitas eſt ꝑpetuum vinculum ſed ſponſalia qn̄qꝫ ſeparant̉: gͦ nō poſſunt eē cau ſa affinitatis. ¶ Pͣ ſi aliqͥs clauſtrū pudoris alicuius mulieris inuaſit ⁊ aperuit: ſed non ꝑuenit ad operis conſūmatōnem non contrahit̉ ex hoc affinitas. ſed talis magis eſt propinquus carnali copule ꝙͣ ille qui ſponſalia cōtrahit. ergo ex ſpō ſalibus affinitas non cauſat̉. ¶ Pͣ. in ſponſalibꝰ non ſit niſi quedam ſponſio futuraꝝ nuptiaruꝫ ſed aliquando ſit ſponſio futuraꝝ nuptiaruꝫ ꝙ ex hoc non contrahitur aliqua affinitas: ſic̄ ſi fiat ante ſeptennium: vel ſi aliquis habens ꝑpetuum impedimentum tollens potentiam coeundi alicui mulieri ſpondet futuras nuptias: aut ſi talis ſponſio fiat inter perſonas qͥbus nuptie ꝑ votum reddantur illicite: vel alio quocūqꝫ modo: ergo ſponſalia non poſſunt eſſe cauſa affinitatiſ. ¶ Sed ꝯtra eſt ꝙ alexander papa ꝓhibuit mu lierē quandaꝫ cuidam viro coniungi in mat̓moniū: qꝛ fratri ſuo fuerat deſponſata. ſed hoc non eſſet niſi ꝑ ſponſalia affinitas ꝯtraheret̉. ergo ⁊cͣ. ALterius vr̄ ꝙ etiā affinitas ſit cā affinitatis: qꝛ Iulius papa dicit reliciā ꝯſāguineam vxoris ſue nullꝰ ducat vxorē: vt hr̄. xxxv. q. iiij. c. ꝯͣdicimus. ⁊ in ſequenti capitulo dr̄ ꝙ due ꝯſāguineoꝝ vxo res vni viro alt̓a poſt alterā nube̓ ꝓhibent̉. ſꝫ hͦ nō ē niſi rōne affinitatis: q̄ ꝯͣhit̉ ex ꝯinctōe ad finē: gͦ affinitas eſt cā affinitatis. ¶ Pͣ. carnalis cōmixtio ꝯiūgit ſicut ⁊ carnis ꝓpagatio: qꝛ eqͣliter cōputat̉ gradus affinitatis ⁊ ꝯſanguinitatis. ſed ꝯſāguinitas ē cā affinitatis: gͦ ⁊ affinitas. ¶ Pͣ. qͦcūqꝫ vni ⁊ eidē ſt̓ eadē ſibi īuicē ſūt eadē. ſꝫ vxor viri alicuiꝰ efficit̉ eiuſdē attinētie cū oībꝰ ꝯſāguine is viri. gͦ oēs ꝯſāguinei viri ſui efficiunt̉ vnū cū oībus qͥ attinēt mulieri ꝑ affinitatē: ⁊ ſic affinitas ē cā affinitatꝭ. ¶ Sꝫ ꝯͣ ſi affinitas ex affinitate cau ſat̉ aliqͥs qͥ cognouiſſꝫ duas ml̓ieres neutrā earuꝫ