![]()
.XLI. poſſet ducere in vxorē: qꝛ ẜm hoc vna efficeretur alteri affinis. ſꝫ hoc falſum ē. gͦ affinitas nō cauſat affinitatē. ¶ Pͣ. ſi affinitas ex affinitate naſceret̉ aliqͥs ꝯͣhens cū vxore defuncti fieret affinis oībuſ ꝯſanguineis pͥoris viri ad qͦs mulier hꝫ affinitateꝫ ſed hoc nō pōt eē: qꝛ maxime fieret affinis viro d̓ functo. gͦ ⁊cͣ. ¶ Pͣ ꝯſanguinitas ē fortiꝰ vinculum ꝙͣ affinitas. ſꝫ ꝯſanguinei vxoris nō efficiūt̉ affines ꝯſanguineis viri. gͦ multo minꝰ affines vxoris efficient̉ eis affines: ⁊ ſic idē qd̓ pͥus. Rn̄deo dicēduꝫ ad. j. qōnē ꝙ amicitia q̄dam naͣlis in cōicatiōe nali fundat̉: ut. sͣ. dictū ē. naͣlis aūt cōicatio ē duobꝰ modis ẜm ph̓m octauo Eth̓. vno mō ꝑ carnis ꝓpagationē: alio mō ꝑ ꝯiūctionē ad carnis ꝓpaga tionē ordinatā: vn̄ ip̄e ibidē dicit ꝙ amicitia viri ad vxorē ē naͣliſ. vn̄ ſicut ꝑſona ꝯiūcta alteri ꝑ carnis ꝓpagationem quoddā vinculū amicitie naͣliſ facit: ita ſi ꝯiūgant̉ ꝑ carnalē copulā: ſed in hͦ differt ꝙ ꝑſona ꝯiūcta alicui ꝑ carnis ꝓpagationem ſicut filiꝰ patri ſit ꝑticeps eiuſdē radicis ⁊ ſanguinis: vn̄ eodē gene̓ vinculi colligat̉ filiꝰ ꝯſanguineis pr̄is quo pater ꝯiūgebat̉.ſ. ꝯſanguinitate: ꝙͣuis ẜꝫ aliū gradū ꝓpter maiorē diſtantiā a radice: ſꝫ per ſona ꝯiūcta ꝑ carnalē copulā n̄ ſit ꝑticeps eiuſdē radicis ſed quaſi extrinſecꝰ adiūcta: ⁊ iō ex hͦ efficit̉ aliud genꝰ vinculi qd̓ affinitas dr̄: ⁊ hoc ē qd̓ ī hoc v̓ſu dr̄: Mutat nupta genꝰ ſed generata gradum. qꝛ.ſ. ꝑſona ꝑ generationē ſit in eodē genere attinentie ſꝫ in alio gradū: ꝑ carnalē v̓o copulam ſit in alio genere. ¶ Ad pͥmū gͦ dicenduꝫ ꝙ ꝙͣuis cā ſit potior effectu: nō tn̄ oꝫ ſemꝑ ꝙ nomē idem effectui ⁊ cauſe ꝯueniat: qꝛ qn̄qꝫ illud qd̓ ē in effectu inuenit̉ in cā nō eodē mō ſed altiori: ⁊ iō non ꝯuenit cauſe ⁊ effectui ꝑ idē nomen: neqꝫ ꝑ eādeꝫ rōnē: ſicut pꝫ in oībꝰ cauſis equoce agentibꝰ: ⁊ hͦ mō ꝯiūctio viri ⁊ vxoris ē potior ꝙͣ ꝯiūctio vxorꝭ ad ꝯſanguineos viri: nō tn̄ debet dici affinitas ſed matrimoniū qd̓ eſt vnitas quedā: ſicut hō ſibiip̄i ē idē nō cōſanguineꝰ. ¶ Ad 2ᵐ dd̓ ꝙ cōſanguinei ſūt qͦdāmō ſeꝑati ⁊ qͦdāmō ꝯiūcti: ⁊ rōe cōiūctio nis accidit ꝙ ꝑſona q̄ vni ꝯiugit̉: oībꝰ aliqͦ modo ꝯiungat̉. ſed ꝓpt̓ ſeꝑationē ⁊ diſtantiā accidit ꝙ ꝑ ſona que vni cōiungit̉ vno mō alij coniūgat̉ alio vel ẜm aliud genꝰ vel ẜm aliū gradū. ¶ Ad t̓tiuꝫ dicendū ꝙ relatio qn̄qꝫ innaſcit̉ ex motu vtriuſqꝫ extremi: ſicut pr̄nitas ⁊ filiatio: ⁊ talis relatio ē re alit̓ in vtroqꝫ. qn̄qꝫ vero innaſcit̉ ex motū alteriꝰ tm̄: ⁊ hoc ꝯtingit dupl̓r. Uno mō qn̄ relatio inaſcitur ex motū vniꝰ ſine motū alteriꝰ vel precedēte vel concomitāte: ſicut in creatura ⁊ creatore patꝫ ⁊ ſenſibili ⁊ ſenſu ⁊ ſciētia ⁊ ſcibili: ⁊ tūc relatio ī vno ē ẜm rem ⁊ in altero ẜm rōnē tm̄. Alio mō qn̄ innaſcit̉ ex motū vniꝰ ſine motu alteriꝰ tūc exiſtente: nō tn̄ ſine motu precedēte: ſicut eqͣlitas ſit inter duos hoīes ꝑ augmentū vniꝰ ſine hoc ꝙ aliꝰ tūc augeat̉ vel minuat̉: ſed tn̄ pͥus ad hāc ꝙͣtitateꝫ quā hꝫ ꝑ aliquē motū vel mutationē ꝑuenit: ⁊ iō in vtroqꝫ extremoꝝ talis relatio realit̓ fundat̉. ⁊ ſil̓r ē de ꝯſanguinitate ⁊ affinitate: qꝛ relatio frat̓ nitatis que innaſcit̉ aliquo puero nato alicui iam ꝓuecto cauſat̉ quidē ſine motū ipſius tūc exiſtente: ſed ex motū ipſius p̄cedente.ſ. generationis eiꝰ hoc.n. accidit ꝙ ex motu alteriꝰ ſibi nūc talis rela tio innaſcit̉. Sil̓r ex hoc ꝙ iſte deſcēdit ꝑ generati onē ꝓpriā ab eadem radice cū viro: ꝓuenit affini tas in ipſo ad vxorem ſine aliqua noua mutatiōe ipſius. A ſecundā qōnem dicendū ꝙ relatio a liqua deſinit eē dupl̓r. vno mō ex corruptiōe ſb̓iecti: alio mō ex ſubtractiōe cauſe: ſicut ſil̓itudo eē deſinit qn̄ alt̓ ſil̓ium morit̉: vel qn̄ qualitas q̄ erat cauſa ſil̓itudinis ſb̓trahit̉. Sūt aūt quedā relationes que habent ꝓ cauſa actionē vel paſſionem aūt motū: ut in 5º Meta. dicit̉: quaꝝ quedā cauſant̉ ex motu īquātū aliquid mouet̉ actu: ſic̄ ipſa relatio que ē mouētis ⁊ moti. quedā aūt inquātū habent aptitudinē ad motū: ſicut motū ⁊ mobile: ⁊ dn̄s ⁊ ſeruꝰ. quedā aūt ex hoc ꝙ aliquid pͥus motū eſt: ſicut pater ⁊ filiꝰ: nō ex hoc qd̓ ē generari nūc adinuicem dicunt̉: ſed ex hoc ꝙ ē generatum eē. aptitudo aūt ad motuꝫ etiā ipſum moue̓i trāſit ſed motuꝫ eē ꝑpetuū eſt: qꝛ quod factuꝫ ē nū ꝙͣ deſinit eſſe factum: ⁊ iō pr̄nitas ⁊ filiatio nūqͣ deſtruunt̉ ꝑ deſtructionē cauſe ſꝫ ſolū ꝑ corruptionem ſubiecti ꝑ alterutꝝ extremoꝝ. Et ſil̓r dicē dū ē de affinitate q̄ cauſat̉ ex hoc ꝙ aliqui ꝯiuncti ſunt: nō ex hoc ꝙ ꝯiūgunt̉: vn̄ nō dirimit̉ manētibus illis ꝑſonis int̓ quas affinitas ē ꝯͣcta: quāuis moriat̉ ꝑſona rōne cuiꝰ ꝯͣcta fuit. ¶ Ad pͥmuꝫ gͦ dicendū ꝙ ꝯiūctio matrimonij cauſat affinitateꝫ nō ſolū ẜm hoc ꝙ eſt actu ꝯiūgi: ſed ẜm hoc qd̓ ē prius ꝯiūctū eſſe. ¶ Ad 2ᵐ dicendū ꝙ ꝯſanguini tas nō ē cā ꝓxima affinitatis ſed ꝯiūctio ad conſanguineū nō ſolū que ē ſed que fuit: ⁊ ꝓpter hoc ratio nō ſequit̉ Io. iij. q. dicendū ꝙ ẜm ph̓m in octauo Eth̓. ꝯiūctio viri ⁊ vxoris dr̄ naturalis pͥn cipalit̓ ꝓpter ꝓlis ꝓductionē: ⁊ ſecūdario ꝓpter opeꝝ cōicationē: quoꝝ pͥmū ꝑtinet ad matrimoniū rōne carnalis copule: ſed 2ᵐ inquātū eſt q̄dā ſocietas in cōem vita. primū aūt hoꝝ eſt inuenire in qualibet carnali copula vbi ē ꝯmixtio ſeminū qꝛ ex tali copula pōt ꝓles ꝓduci ꝙͣuis ſecūda deſit: ⁊ iō qꝛ mr̄imoniū affinitatē cauſabat ẜm ꝙ erat q̄dā carnis ꝯmixtio etiā fornicariꝰ ꝯcubitꝰ affinitatē cauſat inqͣtū hꝫ aliqd̓ de naͣli cognitione ¶ Ad pͥmū gͦ dicendū ꝙ in fornicario ꝯcubitū ē aliqͥd naͣle qd̓ ē cōe fornicatiōi ⁊ mr̄imonio: ⁊ ex hac ꝑte affinitatē cauſat. aliud ē ibi inordinatū ꝑ qd̓ a mr̄imonio diuidit̉: ⁊ ex hac ꝑte affinitas no cauſat̉: vn̄ affinitas ſemꝑ honeſta remanet ꝙͣuis cā ſit aliquo mō inhoneſta. ¶ Ad 2ᵐ dicēdū ꝙ n̄ ē incōueniēs relationes ex oppoſito diuiſas eideꝫ ineſſe rōne diuerſoꝝ: ⁊ iō pōt inter aliquas duas 