Diſt. quo deficit. Et ẜm hoc ſuꝑabūdare in bn̄ficijs dr̄ ei iuſtū inquātū ē ei ꝓportionatū et decēs. glo. ſuꝑ illud Cor. iij. G. tāꝙͣ a dn̄i ſpū. vt oſtēdet talē glo­riā dari ſublimitati ꝯgruat dātis. Ad j. dd̓: ph̓s a deo ꝯcludit v̓tutes morales ꝓut det̓minā tur circa materiā ciuilē ſic̄ iuſticia ē circa emptōes et vēditōes et depoſitōes et hꝰ mōi: tn̄ remouet̉ hoc qͥn iuſticia poſſit ī deo ẜm ē diſtributor naturaliū bonoꝝ oībꝰ creaturis. Ad. ij. dd̓. perātia cōſiſtit circa paſſiōes innatas: iuſticia autē circa ꝯmutatiōes oꝑationū. ex pꝫ mat̓ia tꝑan tie nullo pōt deo ꝯuenire ſic̄ matia iuſticie. Et p̄terea tꝑantia dirigit reſpc̄u hoꝝ que ſūt ī tꝑato ſꝫ iuſticia reſpicit illud qd̓ ē extra: et eſt ſil̓e. Ad. iij. dd̓ iuſticia ſꝑ reqͥrit eqͣlitatē inter datē et accipiētē: nec ſꝑ eqͣlitatē quātitatis: ſꝫ ſuffi cit qn̄qꝫ eqͣlitas ꝓportiōis: et ē incōueniēs ſi iuſticia aliqͦ ī deo ponat̉. Ad. iiij. dd̓ int̓ dn̄m et ſeruū pōt iuſticia ꝯmutatiua ꝓprie dc̄a. enī pōt aliqͣ eqͣlitas ẜm quātitatem int̓ eos cōſtitui: totū qd̓ ē ſerui ſit dn̄i: ſeruat̉ tn̄ aliquis modꝰ iuſticie ꝯmutatiue ꝓut int̓ eos īuenit̉ eqͣlitas ꝓportiōis. vn̄ etiā philo. in. v. Ethi. diſtīguit dn̄a­tiuū iuſtū a iuſto politico qd̓ eſt ꝓprie dc̄m. et per hunc etiā modū pōt iuſticia dei ad creaturam. D. ij. q. dd̓ iuſticia p̄ſuppōit rōnem bōitatis ī deo. bōitas enī īportat in deo rōeꝫ finis in ē ple niſſima ꝑfectio. finis aūt monet et efficiētē ad agē : vnd̓ et bōitas dei monet qͦdāmō ip̄m ad oꝑan : qͥdē vt iſpe bōitatē acqͥret: ſꝫ vt bonitatem alijs cōicet: vt enī ī ij. li. di. j. dc̄m ē: deꝰ agit ꝓpt̓ appetitū finis: ſꝫ ꝓpt̓ amorē finis volēs cōicare bo nitatē ſuā quātū poſſibile ē et decēs ẜm eiꝰ ꝓuidē tiā. et ſic̄ finis ī oībꝰ oꝑabilibꝰ ē pͥmū pͥncipiū: ita dīna bōitas ē pͥmū pͥncipiū cōicatōis totiꝰ deꝰ ꝑfe ctiōes creaturis largit̉. ſꝫ iuſticia det̓mīat quendaꝫ modū ī iſtis cōicatōibꝰ īquātū.ſ. ī cōicādo eqͣlitatē ſeruat. Et pꝫ bōitas et iuſticia ẜm rōeꝫ dupl̓r differūt. Prīo qꝛ bōitas ꝑtinet ad ip̄aꝫ ꝑfectōꝫ na ture dīne ẜm quā hꝫ rōeꝫ finis: ſꝫ iuſticia ꝑtinet ad ip̄m cōicatiōis actū. Scd̓o qꝛ boitas et ſi reſpiciat cōicatiōꝫ vt pͥncipiū: reſpic̄ tn̄ cōicatōꝫ ī cōi de­t̓minās aliquē ſpecialē modum: ſꝫ iuſticia det̓mīat ī ea ſpālē modū.ſ. eqͣlitatis. Et has duas differēti­as Boetiꝰ tāgit ī li. hebdo. dicēs bonū reſpicit eēntiā: ſꝫ iuſtū actū. et iteꝝ: bonū generale ē: et iuſtū ſpāle. Ad.j. dd̓ ꝙͣuis v̓tꝰ faciat bonuꝫ hn̄tē et opꝰ reddat bonuꝫ: tn̄ ē eadē bōitatis et v̓tutis: qꝛ virtꝰ dr̄ ẜm ē pͥncipiū actōis: et tenet ſe ex ꝑte cāe efficiētis: ſꝫ bonū magꝭ reſpic̄ rōem fi­nis. Sed qꝛ effectꝰ dꝫ fini ꝓportionatꝰ: et ex hoc efficiēs bōitatē ſortit̉ et actꝰ eiꝰ: v̓tꝰ hāc ꝓporti onē importat ſit diſpoſitō ꝑfecti ad optimū: vt dr̄ ī. vij. phyſi. dr̄ face̓ bonū agētē et actū. Et ſil̓iter etiā iuſticia ſiue accipiat̉ vt v̓tꝰ ꝑticularꝭ ſiue ꝓut ē idē oīs virtꝰ ſe tenet ex ꝑte efficiētis: tn̄ ẜm v̓tꝰ oīs eſt iuſticia: etſi ſubiecto ſit idē iuſticia et v̓tus tn̄ ſūt idē rōne: vt ī. v. Ethi. dr̄. vn̄ nullo ſeqͥ tur iuſticia et bōitas ſint eiuſdē rōnis. Ad. ij. dd̓ diſtributōis pͥncipiū et ē bōitas et iuſticia: ſꝫ diuerſimode: qꝛ bonitas ē ſic̄ pͥncipiū finale de­terminās ſpecialē diſtributōis modū. ſꝫ iuſticia eſt ſic̄ pͥncipiū efficiēs determinās ſpālē modū diſtri­butōis: et etiā Dio. attribuit iuſticie diſtributō­ ẜm dignitatē: ſꝫ cōicatōnem abſolute attribuit bōitati. Ad. iij. dd̓ deꝰ vnicuiqꝫ creature quā ꝓducit in aliquā ꝑfectōꝫ largit̉ alias poſſꝫ et oīa dicūt bona īquātū ſūt a bono: tn̄ vni­cuiqꝫ eoꝝ ꝓducit ī dat ſit actu ẜm illū ſpālē modū actiōis quē iuſticia ſeruat: et oꝫ oīa ſūt a iuſto deo iuſta dicāt̉: et ſic etiā ſeqͥt̉ ſit eadē boni et iuſti. NO. iij. qōem dd̓ oīs eqͣ litas actionē aliquā cōſtituta reqͥrit aliquā regu ẜm quā adeqͣtio fiat. vn̄ iuſticia ꝯſiſtat ī hoc eqͣlitatē ſuā actionē ꝯſtituat ī datōnibꝰ et acce­ptionibꝰ: oportet oēm iuſticiā aliquā regulā habe̓ ẜm quā adeqͣtio fiat. regule āt iuſticie ſūt rōnes in mēte ꝯſtitute ẜm qͣs iuſtꝰ eqͣlitatē cōſtituit: et qn̄ eiꝰ actōnes ill̓ rōibꝰ ꝯcordāt dr̄ iuſticiā ſeruare: qn̄ āt diſcordāt dr̄ īiuſte age̓. Et qꝛ v̓itatis conſi ſtit ī adeqͣtiōe reꝝ ad intellectū: īde ē nomē veri tatis trāſfert̉ ad ſignificādū adeqͣtionē operū iuſti cie ad rōnes iuſticie: et hec ē v̓itas quā dicimꝰ iuſti cie v̓itatē: et ẜm hoc ipſa iuſticia idē qd̓ v̓itas ē: ſꝫ tn̄ iuſticia dr̄ ẜm eqͣlitatē exterius ꝯſtitutā: ſꝫ v̓itas dr̄ ẜm ꝯmēſuratōeꝫ exterioris eqͣlitatis ad rōnes ſūt ī mēte: et ẜm hoc v̓itas et iuſticia eodē ītellectu ī deo accipiūt̉. Ad j. dd̓. actiōes ext̓iores ꝑant̉ ad īteriorē diſpoſitiōem mētis duplicit̓: vno vt ſignū ad ſignatū. Alio vt regulatuꝫ ad regulā. et ſcd̓m vtrāqꝫ ꝯꝑatōeꝫ ꝯmēſuratio exteri orū actionū ad īteriorē diſpoſitiōeꝫ mētis cōſtituit v̓itatis rōeꝫ. v̓itas de philo. loqͥt̉ ī. iiij. Ethi. cōſi ſtit ī ꝯmēſuratōe actionū ad mēte ꝓut ſūt ſigna il liꝰ: du.ſ. aliqͥs talē ſe exhibet ī dc̄is et factꝭ qͣl̓ ē īteri us. vn̄ hec v̓tꝰ ſcd̓m ip̄m oppōit̉ iactantie et ſimula tiōi: ſꝫ v̓itas iuſticie de loqͥmur fac̄ ꝯmēſuratōnē ſcd̓m aliā ꝯꝑatōeꝫ actionū ext̓ioꝝ ad mētē ꝓut.ſ. ꝯꝑat̉ ad vt ad regulā eqͣlitatis ī rebꝰ ꝯſtitute per actꝰ iuſticie. ſꝫ qꝛ ſolū eqͣlitas ꝯſtituta ī rebꝰ per actꝰ nr̄os ſꝫ etiā ip̄i actꝰ nr̄i ꝯmēſurari debēt ratiōi ē ī mēte: ī hac ꝯmēſuratōe etiā alia v̓itas inue nit̉: ſcd̓m ip̄e oꝑatōes ſūt ꝯmēſurate mēti: hec ē v̓itas vite cōſiſtit ī vnuſqͥſqꝫ faciat ſcd̓m docet. Ad. ij. dd̓ v̓itas illa de Tulliꝰ loqͥ tur ē ſcd̓m ꝯmēſuratōꝫ vocis ad ꝓut.ſ. aliqͥs co fitet̉ ī iudicijs ſcd̓ꝫ res ſe hꝫ et ſeruat ī factꝭ ſcd̓m ꝓmiſit hec v̓itas ē ꝑs iuſticie. Ad. iij. dd̓ vitas ē ī ītellc̄u ē eqͣlitas ītellectꝰ ad īdifferēter ſiue ſit actū nr̄m ꝯſtituta ſiue: de hac lo qͥmur ad pn̄s. Et qꝛ voces ſunt ſigna ītellectꝰ: ideo iuxta hāc v̓itatē ſumit̉ v̓itas doctrīe diſtinguit̉ ꝯͣ veritatē iuſticie