Capitulum mitas cōfirmatio ꝑtis mee: ip̄a allegatio tua iuſtificatio eſt cauſe mee. In eo em̄ ip̄o eam allegas iuſtificas illā iuſtā efficis. Et eſt qm̄ iuſticie tue: qͥcqͥd pctīs meis debeatur debet̉ ſuꝑ ſnīa quā allegatiōe tua obtinere in tendis. Et eſt ſexta firmitas cōfirmatio ꝑtis mee atqꝫ cauſe: ipſa gratioſitas tua: qua eouſqꝫ patri miſcd̓iarū in te ſolo placuit: vt in om̄ibus ſemꝑ exaudiaris apud illū. ſemꝑ pro ip̄o placore tuo atqꝫ reuerentia. Quaꝓpter qͣꝫtūcūqꝫ odibilis/ deteſtabilis/ execrabilis ſit cauſa mea: nihilominꝰ in ore tuo bn̄dicto. in ore tuo ſacratiſſimo/ in labijs tuis qͥbꝰ tā­ta gr̄a diffuſa eſt: eſt fauorabilis. Et ē ſepti ma firmitas cōfirmatio ꝑtis cauſe mee: ip ſa vereranda reuerenda ſanctitas tua: ad quā neceſſe habet reſpicere pater miſcd̓iarū: ꝓpter qd̓ ab ipſa eccleſia tua exorat̉ dicitur eidē/ ab ip̄a. Reſpice in faciē chriſti tui: quam vicꝫ opponit ſanctiſſimis oculis tuis. int̓po­nit horrificis atqꝫ monſtrificis feditatibus/ abominationibꝰ noſtris vultui clementiſſi­mi patris: tanqͣꝫ oꝑiens eas abſcondens. ne illas intueat̉. ſicut legit̉ in libro ſapiētie. De­xtera tua teget eos. em̄ ſolꝰ filius ſic nos tegit oꝑit. īmo pater ip̄m oꝑiens iniquita tem/ abſcondēs ſanctitate ſua: quā reſpici­ens pater miſcd̓iarū neceſſe eſt vt placatꝰ re­ſpiciat. em̄ poſſibile ē vt in eam reſpiciat: niſi vultui ſereno/ ꝓpitio/ iucūdo. qd̓ ipſe obſecro vicꝫ vt faciē plenā gr̄aꝝ chariſſimi ac bn̄dicti vnigeniti tui reſpicias: a pctīs meis illam prorſus auertas. Mundi em̄ ſunt oculi tui ſancti dn̄e: vt videas mala. reſpicere ad iniquitatē niſi ira indignatione po teris. igit̉ reſpexeris abominatiōes/ exe crationes horrificas/ feditates/ miſereri potius eligis qͣꝫ iraſci. Sicut dicit eccleſia tua orans te. Reſpice igit̉ in faciē chriſti tui. cuiꝰ placore ab ira tua mihi placeris: me vicꝫ qd̓ ī me feciſti: qd̓qꝫ iure tuo pleniſſimo tuū eſt: in me placido ſereno/ iucūdo ac ꝓpitio vultū in tuearis atqꝫ ſuſcipias/ gr̄a īmogratioſitate meritis illis: que ſolum reconciliatiōe to­tius mundi ſufficiunt īmo etiam in infinitum ſuꝑabundant ſuꝑ om̄em cogitatum. Ad quid valeant predicta. Ca. XXII Nimaduerte ſolerter ſtudioſe: qꝛ oīa ꝟba hec que hic aggregaui tibi atqꝫ congeſſi: de verbis petentibus ſunt ad dep̄ candū compoſita. que ſi ſit poſſibile ea moueri īmobilē om̄iaqꝫ innumerabilē deū. potentia tn̄ mihi vident̉ eſſe validiſſima ad mouendū ipſum recitantē vel meditantē illa Ad mouendū inqͣꝫ p̄parandum: vtcūqꝫ ad gratiā deuotionis/ gratitudinis/ largita­tis/ benificētie incogitabilis dei. Similit̓ ad gratiā cōpunctionis: vitia pctā eaꝫ ſic ſugillant̉ aggerant̉ agrauant̉. Ip̄aqꝫ bn̄fi cia creatoris declarant̉ magnifice extollū tur: quatenus poſſibile eſt numerant̉. Ua­lida tn̄ mihi vident̉: ad gr̄aꝫ interne ac ꝟe pe­nitudinis ꝓuocandā ꝓcurandā. em̄ ꝟ­tus illiꝰ placor/ apud deū tam euidēter ip ſa oſtendit̉. eſt poſſibile vt ab agnoſcenti­bus ip̄am deſideret̉ vel querat̉. Quis em̄ videre vel cognoſcere poſſit gr̄am iſtā: eſſe li­berationē a carcere vinculis horrificis viti orū/ pctōꝝ/ cōcupiſcere vl̓ deſidera re eam? Quis deniqꝫ illam viuificationē re ſuſcitationē a morte peſſima hmōi vel leui ter opinari poſſit amare q̄rere Am­ E plius/ qm̄ nihil magis ingerit dolorē: qͣꝫ ipſa mala/ ipſaqꝫ detrimenta atqꝫ diſpēdia paſſi ſumus vel patimur. hoc qn̄ vident̉ vel cogi­tant̉. tu aūt vides euidenter verba iſta an̄ oculos cordis tui: mala om̄ia tua tibi ponunt etiā in ipſos oculos tue mētis ingerūt im pingunt. Inſenſatū igit̉ inſenſibile pōt eſſe cor tuum: ſi dolorē tibi tot tāta mala tua F ingerunt. Amplius om̄ia vitia pecca­ta inſtar telorū cupidis ex altera ꝑte vel ob­tuſa vel blanda ſint. ex altera vero acuta du­reqꝫ ac dire vulnerātia atqꝫ tranſuerberātia ꝓpter quod traijciunt̉ infigunt̉: ſine do­lore vtiqꝫ intrant admittunt̉. ꝟo reco gitant̉ mala eorū: que hic vicꝫ irrogant. ſicut mors ſpūalis culpe/ mors gehennalis pene ceteraqꝫ tormēta que inferunt patientibus. tunc cuſpides eorū vertunt̉ in aīas nr̄as. pter ſi viua fortꝭ fuit recogitatio eoꝝ: pun­gunt eas profunde/ dolore ſaluberrimo cōpūgunt eas. Et inde nomīata ē cōpūctio. tanqͣꝫ vicꝫ a cuſpide aculeis vitioꝝ pecca­torū ex om̄i ꝑte ꝓfunda punctio. Et he ſunt pūcture/ diabolū īmo omnes cateruas de­monū: de aīabus humanis exilire: totaqꝫ ve­locitate diffugere cōpellūt. Quēadmodum em̄ pūcture iſte ſaluberrime: aīas reſilire faci­unt/ effugere a vicijs peccatis. Sic demo nes ab aīabꝰ. hec em̄ eſt natura conſuetudo