CapitulumXXIorari a pctōribus poſtulātibꝰ miſcd̓iam tuaꝫqua indigent: hoc aūt maxime ex gratia iuſtificationis. Uis igit̉ vt pctōres a te petāt iſtāmiſcd̓iam. Et hocip̄m tu inſpiras eis: ⁊ prerogas: vicꝫ vt petant a te miſcd̓iam: qua liberētur atqꝫ mūdent̉ a miſerijs vitiorū ſuorum ⁊peccatorū. Quaꝓpter manifeſtū eſt te vellepeccatoribus miſereri: ⁊ potiſſimū illis qͥbushoc p̄rogas/ ⁊ p̄largiris: videlicet vt hoc deſiderent querāt ⁊ petanta te. ¶ Quia igit̉ deillis ego ſū vnꝰ: miẜeri vis ⁊ mihi: miẜere igit̉.¶ Excuſatio proprie infirmitatis. Ca. XXIUod ſi dixerisqͥ mihi: quia illis miſereri vis/ qui totocorde hoc expoſcūt a te. mihi ꝟo/ ⁊ ſimilibus meis quorū tam exigue/ tam exilestam aride/ tam frigide/ tam tenebroſe ſunt p̄ces: nō vis miſereri: hoc eſt miſcd̓iam impendere/ quā ſic petimus: Rn̄deo tibi in hoc dn̄emiſcd̓ie: quia nemo orat te ex toto corde: niſicuiꝰ totum coriam occupaſti ⁊ repleuiſti: ⁊ ꝓpter hoc totū cor illius iam poſſides. totūqꝫtraxiſti ad te. Quaꝓpter totū ip̄m liberaſti:a peccatis ⁊ vitijs: qua ꝓpter totū iuſtificaſtitotū tua iuſticia repleuiſti. ¶ Amplius qͥ toto corde orat te: toto corde concupiſcit/ ⁊ deſiderat te. qua ꝓpter toto cord̓ amat ⁊ diligitte. Qualiter em̄ totū cor eiꝰ inflāmares cōcupiſcentijs tuis ⁊ deſiderijs: niſi in illud iā miſiſſes ignē ſpūſſancti: quē veniſti mittere interrā. Et de quo dixiſti. qͥd volo niſi vt accendatur. ¶ Amplius ſi ꝓpter hoc nō velles miſereri qm̄ exiguit ⁊ exiliter/ arideqꝫ ⁊ frigideexoraris vt miſerearis. Si hāc cauſam dignā⁊ iuſtā iudicas/ ꝓhibitiōis tue miſcd̓ie: ꝙ iuſtificas quos vis. Nō igit̉ vis miſereri. quoniam iſta cauſa nec amoueri/ nec auerti poteſtꝑ ipſos pctōres. ꝑfectio em̄ or̄onis: quod eſtdicere ꝑ quaꝫ tibi merito placeat or̄o eouſqꝫvt eam exaudias: donū ineſtimabile ē miſericordie tue. Quaꝓpter inde ſolūmō nō exaudis hmōi debiles ⁊ īualidas or̄ones: quia deſunt eis ꝑfectiōes: que ſunt dona magnificaſoliꝰ miſcd̓ie tue ¶ Cū igit̉ n̄ p̄donas/ vt ſic exoreris: ꝓculdubio nō vis miſereri: quēadmodum expoſceris. Et intendo/ non vis largiriqd̓ poſtularis: qua ꝓpter veꝝ ē qd̓ p̄dixi: qꝛ ꝓculdubio nō vis miſereri peccātibus qͥbꝰ nondas vt toto corde te p̄cent̉: ⁊ ꝓpter hoc nonvis miſereri pctōribꝰ: cū nunqͣꝫ pctōribꝰ hoclargiris: vt te ex toto corde orent. Nō em̄ poſſibile eſt cor pctōris totaliter exorare te: ⁊ ſimul eſſe cor pctōris: quēadmodū nō ē poſſibile vt totū ſit plenū gr̄a deuotionis ⁊ or̄onis.⁊ ex ꝑte pctīs ⁊ vitijs occupatū. Quaꝓpt̓ manifeſtū eſt. quia vis orari a pctōribꝰ: ⁊ vis offerri tibi or̄ones eorū. Nō aūt vis offerri tibieas fruſtra vel in vacuū: vis eas igit̉ exaudire. ¶ Amplius qua confidentia petit oīs eccleſia ſcōꝝ ⁊ dicit. Cōuerte nos deus ſalutarꝭnoſter ⁊ auerte irā tuā a nobis. Nō em̄ ꝯuerſus eſt: qui conuerti petit: neqꝫ ab offenſa eſt:qͥ irā ſuā a ſe auerti p̄cat̉. Hec aūt eſt or̄o/ quāab ip̄o ſpirituſcō tuo edocta ē eccleſia tua/ etfacere ⁊ offerre tibi. Nō aūt orat te ſic eccl̓iatua inſipienter. neqꝫ ita vt tibi diſpliceat iſtaeius or̄o. Orari igit̉ a pctōribꝰ vt eos conuertas: ⁊ ab infeſtis: vt ab eis irā tuaꝫ auertis indubitanter placet tibi. Quicqͥd aūt placet tibi vt petat̉ a te: proculdubio placet ⁊ tibi: vt ⁊id largiaris petenti: p̄ſertim ſi ip̄m largiri tibi cedat ad gloriā ⁊ honorē: petenti ꝟo expediat ad ſalutem. Nihil aūt teip̄o teſte: ad maiorem cedit tibi gloriā. Nihil petentibus magis ad ſalutē: qͣꝫ ꝯuerti ad te. expedit ⁊ auertiirā tuam ab eis. Hec ē igit̉ cōfirmatio cauſemee corā te. hec firmitas ꝑtis mee/ vicꝫ beni ¶ Lgnitas miſcd̓ie tue: qua nō dubito te velle miſereri pctōribꝰ/ miſcd̓iam tuā petentibꝰ/ atqꝫdeſiderātibus: vt eis des/ eoſqꝫ adiuues querentibꝰ. ¶ Eſt ⁊ hec alia firmitas ⁊ confirmatio ꝑtis mee. ꝙ tuipſe aduocatus es ⁊ ꝓpitiatio: qui es ⁊ iudex meꝰ. Et ꝓpter hͦ nō ē poſſibile vt patiaris cām meā ꝑiclitari/ in manibus tuis. Apud hoīes em̄ nō ē poſſibile vt aduocatꝰ fidelis ⁊ iuſtꝰ: ꝑmittat ꝑiclitari cauſaꝫcuiꝰ patrociniū ſuſcepit. ¶ Et ē tertia firmitas/ ⁊ ꝯfirmatio cauſe mee. qꝛ ſcio te nec velle vinci/ nec poſſe. Nec ē poſſibile te ſuccūbere in iudicio. qͣꝓpter nō ē poſſibile: vt ego cadam a cā mea te p̄ſtante ei patrociniū: ⁊ allegāti illā. nec ⁊ tuip̄e(qd̓ etiā cogitatū nephasē) vinci videaris. ¶ Et eſt qͣrta firmitas ⁊ cōfirmatio ꝑtis mee: qꝛ ip̄a allegatio tua ſufficiētiſſima: ꝑ or̄o ē vrgentiſſima: qꝛ om̄imode irrefragabilis ꝑſuaſio ad obtinendā ſententiāabſolutiōis/ ⁊ liberationis mee. Abſit em̄ ababyſſali illa ſapiētia tua/ ⁊ gratioſitate incogitabili: vt allegatiōi tue reſiſtat̉ ab accuſatoribus ⁊ adu̓ſarijs meis. vel vt ꝯtra eū ꝓnūciet̉vel a teip̄o vel alio iudice iuſtiſſimo. Et intendo vel a te. vel a pr̄e miſcd̓iaꝝ. ¶ Et qͥnta fird 2
