Capitulum tem. Quaꝓpter de mirabilibus diabolicis grande miraculuꝫ ſolū tanta fornax te calefacit: ſed etiā in medio eiꝰ poſitꝰ non totus ea conflagras. Attende igit̉ inſaniſſi­mum corhumanū/ vbi te poſuit creator bn̄di ctus vicꝫ in medio tot tantorū igniū īmen­ſe fornacis. Quaꝓpter ſolū calere te volu it ex tot tantis ignibus flāmis/ ſed etiā ar­dere ignitū. ꝓpter quod de lucifero dcm̄ eſt Ezech̓. xviij. quia ip̄e erat in medio lapidū ignitorū/ angelorū.ſ. qui p̄larga benificentia creatoris igniti erāt: ſolum calentes amo­re ipſius/ ſed etiā ardentes atqꝫ flāmātes in illū. Dicā adhuc vulgare prouerbiū quo di ci ſolet. Qui obruit me aduertat me. quod ē dicere/ capit ad ſe trahit. hoc inſaniſſimum cor humanū tibi dici pōt. quia tot muneribus tantis obruit te deus ex om̄i ꝑte tn̄ tu non admittis vel capis vt te attrahat/ ad ſe tra­hat. Interrogo te etiā adhuc qͥd peccauit de us aduerſum te/ vt eum diligere vel velis vel valeas: nec tanta fornace tot tanto­rum igniū calefieri poſſes amore ipſius. Sꝫ vt de donis bn̄ficijs iſtius taceā: qualiter de fendas te ab īmenſitate bonitatis pulchri­ P tudinis ipſius: illa velut caminꝰ incogitabilis ardoris/ totā ciuitatē celeſtem inflāmat atqꝫ conflagrat. Inde ardet om̄is exercitus mili­ciarū celeſtiū/ om̄is ſcōꝝ eccleſia.i. beatiſſi­marū aīarū que ibi iam recepte glorificate ſunt. Attende bonitatē pulchritudinem dei tibi predicat inceſſanter vniuerſitas crea turarū. quēadmodū in ipſa eccleſia canitur Quē terra pontus ethra colūt/ adorāt p̄di­cant. Dic queſo que mulier adeo refrigidata vel maleficiata eſſe pōt: vt iuuenē ſponſuꝫ di­ligere nollet: ſi die ac nocte p̄dicaret̉ ſibi boni tas pulchritudo ipſius? Uide igit̉ qͣꝫ morti­fera eſt infrigidatio tua: qͣꝫ ſtupendū gelicidi um/ vel vt verius loquar/ qͣꝫ validū diabolicū iſtud maleficium quo ita maleficiatꝰ es: vt tot tantis dei bonitate ſpecioſitate inceſſan­ter nullo amore in eum caleas p̄ſertim in­numerabilibus ineſtimabilibus bn̄ficijs vt cor tuum iugiter ſe ingerat impugnat. Dic interrogo te/ ſi venalis eſt amortuus: quem emptorē aliū queris qͣꝫ deum: expectas: quic L quid mundus dare poteſt amore tuo. Hoc eſt dicere vt amet̉ a te/ comꝑatione eorum iam dedit deus/ iam cōtinue dare ceſſat. atqꝫ eorum que promittit p̄parauit diligen­tibus ſe: nulla ſunt. Si vero liberalis atqꝫ gra­tuitus eſt amor tuꝰ. An eſt aliquid amore tuo dignum/ vel bonitate vel pulchritudine: com paratione dei: īmo vt vulgariter loquar/ in om̄ibus alijs perdit̉ amor/ in eo ſolo digne et per om̄ia laudabiliter collocatur. ſi amor tuus niſi vim violentiam extorqueri pōt a te: nec ſic fugere vel abſcondere te a calore ipſius. Attende minas. conſidera/ errores. vide ipſum gladio euaginato ſupereminētē capiti tuo: mortē anime corꝑis intonantē­vide eterna ſupplicia ardores ſempiternos quibus te traditurum cōminatur: ſi non eum amaueris. Que mulier ſi talia ei fierent vel interpretarentur/ cum allegaret violentiam per illā ſe excuſaret ſi quis de amore illiꝰ culparet eam. Omnibus autem huiuſmodi violentijs longe fortior eſt aſſidua predicatio bonitatis pulchritudinis dei: largitate beni ficentie ipſius infatigabili continuatione in vnūquenqꝫ noſtrum profuſiſſima. Accedunt ad hoc non parue virtutes efficacie: diuine patientie longanimitatis ipſius/ quibꝰ tam malos ingratos in tot tantis malis vitio­rum peccatorum tamdiu tam benigne tam miſericorditer dulciter ſuſtinet expectat Miriſqꝫ ineffabilibus ſibiqꝫ ſoli notiſſimis modis/ vijs: ad miſcd̓iam gratiā reuocare reducere non ceſſat. Aggrega igitur om­nia. inuenies per hoc quia nullum patet ti­bi refugium ab amore dei. Non etiam eſt ex­cogitare latibulum/ vbi te abſcōdere poſſes a calore eius. Et quia cuiuſcunqꝫ modi vl̓ cō­ditionis ſit amortuus: neceſſe eſt vt in euꝫ te inclines: ei te conglutinet vniat. ſiue eniꝫ liberalitas ſit quod eſt ad donandum: ſiue ve nalis quod eſt dicere ad vendendum: ſiue extorſiones violentiam ſuam acquiſibilis: non poteſt ipſum auertere a deo. Cum om̄es accuſationes omnia prouocatoria ſiue incē tiua amoris incomparabiliter maiora et forti­ora ſint/ pro eo: vix alia cogitari poſſunt. Non eſt igitur tibi effugium vel euaſio. niſi ef fugium vel euaſionem huiuſmodi ab amore ſcilicet ipſius/ extremum vocas periculum Et eſt ſimile/ ſi quis dicat illum euaſiſſe/ qui extremum atqꝫ ſupremum incurrit periculuꝫ et latronem euaſiſſe cum perferat ſuſpendi­um. Ad vltimum autem ponam quod eſt Ab omnibus procuratorijs atqꝫ omnibꝰ incenti­uis illis fortiſſimū. Et indubitāter ē amor il le nimius incogitabilis: quo ipſe prior dile­xit nos. Omnium em̄ incentiuorum calefa