Seite
ordinari in ſummū bonum. ꝙ per ſe caritas diligit. hoc aūt ꝯtingit dupliciter. Aut em̄ contingit ordinare qd̓ natum eſt deuenire ī finem. et ſic tantū tria creata diligenda ſunt ex caritate. aut illud per qd̓ deuenire eſt in ſummū bonū. et qꝛ hoc poteſt eſſe ſuo modo per omēn creatura. omīs creatura poteſt di ligi ex caritate. et omni creatura ꝯtingit vti. Ad illud qd̓ obicitur ꝙ nō omīa ſubiacēt voluntati. dicēdum ꝙ aliquid d̓r ſubeſſe de minio volūtatis duplici t̓. Aut quātū ad eē ip̄iꝰ rei. et ſic nō omīa ſubiacent. aut ꝙͣtum ad actum voluntatis. qui eſt in reſpuendo ip̄am rem. vel approbado. et hͦ ꝓpter ſe ve ꝓpter aliud. et tali modo omia ſubiacēt volū tati noſtre. ſcꝫ quātum ad actum appetitōis vel reſpuicōis. licꝫ nō primo mō. Ad illud qd̓ obicit̉. ꝙ q̄dam nullo bono fine poſſunt fieri. ſimiliter ꝙ ſemꝑ vicijs abutunt̉. Dicen dum. ꝙ obicit ſcd̓m viam. quā ꝯtingit vti ali quo vt actu medio. et hoc nō ꝯuenit vti pec­cato. vel ſicut habitu regulante ſimilit̓. ꝯtin git tamen eo vti. ſicut obiecto. recte ꝑ modū contricōis et deteſtatōnis. Eercio oſtenſo vtrū omni creato ſit vtendum. et omni alio a deo. eſt q̄o. vtrū ſolo bono creato ſit vtendū. Et ꝙ ſit videtur. Omne bonū aūt eſt finis aut ad finem. ſed ſolo bono qd̓ eſt ad finem. eſt vtendum. quia rō vtilis eſt durere in finem. gͦ cum ſolum bonū creatū ſit ad finem. ſolo bono creato eſt vtendū. Item omne bonū aut eſt creatū aut īcreatum. Sed ſi contingit vti bono increato. contingit illud referre ad aliud. aut gͦ ad creatum aut īcreatum. ſꝫ nō ad increatū. quia nō eſt niſi vnū. gͦ ad crea­tum. Sed ſic refertur terminꝰ ad viam. et cā ad effectū. ſed hoc eſt abuſio non vſus. gͦ ſolo bono creato ſiue creatura eſt vtendum. Item Augͥ. in li. lxxxiij. q. diuidit hone­ſtum ꝯtra vtile. gͦ nullum vtile honeſtum. et ecōuerſo. Sed deus eſt honeſtū per eſſen ciam. gͦ deo non eſt vtendū. Item videi ꝙ nō ſolum nō ſit vtendum deo. ſiue bono ī creato. ſed vti eo ſemꝑ peccatū ſit mortale. qꝛ Augͥ. dicit in libro. lxxxiij. q. ſumma ꝑuerſi­tas eſt frui vtendis et vti fruendis. ſed qui bono in creato. vtitur bono fruendo. gͦ ⁊cͣ. Contra cōtingit deo recte ſeruire intuitu mercedis. quia multi ſunt boni mercenarij. vt dicit Ambro. ſed non ꝯtingit deo ſeruire niſi amado. gͦ ꝯtingit deū recte amare intui­tu mercedis. ſed ſic amās vtitur d̓o. quia re fert ad aliud. gͦ ⁊cͣ. Item ſic ſumma boni­tas habet ſe ad amorem. ſicut ſumma v̓itas ad cognitionē. ſed ꝯtingit veritatē creatam cognoſcere clariꝰ ſine p̄iudicio ſumme verita tis. et ſine errore. gͦ ſimilit̓ ꝯtingit aliquam aliā bonitatē ꝙͣ ſummā. ardentiꝰ diligere ſi­ne p̄iudicio ſumme bonitatis et de ordina­cione. gͦ ꝯtingit amore ordinato aliud plus diligi ꝙͣdeum. gͦ ꝯtingit deū diligi ꝓpter aliud ordinate. et ita vti eo. Item videtur ꝙ nullū peccatum ſit. cum quis vtitur deo ꝓpter ſuam ſalt̓. quia cuiꝰ finis bonꝰ ipſum bonum. ſed huiuſmōi vſus. finis bonus eſt. ſcꝫ noſtra ſalus. gͦ vſus eiꝰ bonus. gͦ nō erit peccatū. Item vſus dei aut eſt bonꝰ. et ſic vtendum deo. aut eſt malꝰ. et ſic deus malꝰ quia cuiꝰ vſus malus ip̄m malū. quia ſi deꝰ bonus. et eiꝰ vſus bonꝰ. gͦ deo eſt vtendū. Reſponſio dicēdū m. ꝙ ſolo bono creato ē vtendū. quia ſi bono īcreato vtimur. ſemꝑ ē̓ abuſus. et abuſus talis eſt mortale peccatū. ꝓpter diuerſitatem in finē cum delectatōne. et ꝓpter voluntatis īordinacōnem que minꝰ diligit ip̄m quo vtimur ꝙͣ ꝓpter qd̓ vtimur. Ad illud ergo ꝙ obicitur. ꝙ ꝯtingit recte ſeruire deo intuitū mercēdis. dicēdum ꝙ il­la merces. aut eſt ip̄e ſicut dixit abra. gen̄. xv. dn̄s ego merces tua. et ſic intuens merce dem. non vtit̉ deo. quia non refert ad aliud aut merces illa eſt aliud. et tunc poteſt eaꝫ quis intueri. aut vt cam mouētem. et ſic eſt malus mercenariꝰ. aut vt rōnem inducētem et ſic bonus. et hoc modo nō vtit̉. Ad illd̓ qd̓ obicit̉. ꝙ clarior cognicio creature nō p̄­iudicat creatori. gͦ ⁊cͣ. Dicēdum ꝙ nō eſt ſi­mile. quia claritas cognitōnis non eſt in no­ſtra ptāte. ſed ardor affectionis eſt in no­ſtra ptāte. ideo requirit̉ a nobis ꝙ iſtū amo rem ſcilicꝫ ordinemꝰ nō illam. Aliquis tamē actus cognicōis eſt in noſtra poteſtate. vtpu te actus fidei. quo ſi aliquis aſſentiat verita ti prime. ꝓpter aliud bene p̄iudicat veritati ſicut amare ꝓpter aliud bonitati. Ꝙ illud qd̓ obicitur ꝙ finis vſus dei eſt bonus. dicē dum ꝙ finis dicit̉ bonus duplicit̓. aut quā­tum ad ſubſtanciā. aut quātum ad intentōꝫ fimendi. et ꝓpoſitio illa ītelligit̉ quātum ad intentōeꝫ finiendi. et hoc ꝯſiſtit in recta or­dinacionē. et illo mō n̄ ꝯtingit vti deo quia non ꝯuenit ordinari. Ad vltimū ſcilꝫ vſus dei. aut eſt bonus aūt malus ⁊cͣ. Dicēdū ꝙ illa ꝓpoſicio intelligit̉ de habētibus ordi nacōnem ad finem. ſed nō de ip̄o fine. vel ītelligit̉ de actu naturali ip̄aꝝ reꝝ et ꝓpior. qui frequēcius ab ip̄a re elicit̓. non de ordīa cion in finem. et ſic nō valet ꝓpoſicio ad pro poſitum. Abito de vti et vtibili. ꝯſequenter q̄ ritur de frui et fruibili. et primo qͥd (ſit frui ꝑ eſſenciā. vtrū ſcꝫ actꝰ ſit vo lūtatis. an alioꝝ viriū. Ꝙ ſit actus volunta­tis. videtur per primā diffinicōeꝫ que ē frui eſt amore inherere ⁊cͣ. ſed amor eſt volunta­tis. gͦ et frui ſimilit̓. Si dicas ꝙ amor ſumi tur ibi ꝯmunit̓ ſcd̓m ꝙ eſt in qualibet vi. et ſui actus. Contra in omībꝰ alijs diffiniti­onibꝰ. idem̄ d̓r. vnde dicitur in ſequēti. frui mur agͥtis in qͣlibet volūtas delectata ꝯqui­eſcit. Quietacio auteꝫ volūtatis eſt et in alia ſimilit̓. frui eſt vti cū gaudio. Gaudiū auti ad voluntatem ꝓprie ꝑtinet. Itē oſtendit̓