Seite
rōne. quia fruicōe delectamur. ſcd̓m ꝙ dele ctabile eſt differēcia boni. cum ſit bonū ho­neſtū ꝯferens. et delectabile. bonū autem obiectū eſt volūtatis. gͦ frui eſt ſoliꝰ volun tatis. ¶Item eo fruimur qͦ quietamur. ſed quietatio reſpicit rōnem finis. et finis rōem boni. et bonū eſt obiectū voluntatis. gͦ frui cio que ordinat ad illud ſimiliter. MSed cō­tra omīs virtus appetit vniri ſuo obiecto. qͦ habito delectat̉ ſi cognoſcit et quieſcit. ergo motus cum quietacōe et delectatione ē oīm viriū. gͦ cum talis ſit fruicio erit in omnibꝰ non tm̄ in volūtate. Item̄ abſencia rei ama te. potiꝰ ꝯtriſtat amatem ꝙͣ delectat. ꝙ em̄ delectat ip̄m. hoc eſt ꝙ videt ip̄am et hēt Si gͦ motꝰ fruicōis eſt cum delectatiōe. vel eſt ip̄a delectacio. gͦ hoc eſt qꝛ videt iſtud in quo eſt ip̄a delectacio. ſꝫ viſio r̓ſpicit cog nitiuam gͦ ⁊cͣ. Oſttem Augͥ. in li. de doctri na xp̄iana. hec eſt ſumma merces. vt ip̄o per fruamur. ſed ſuper illud psͣ. Oſtendam illi ſalutare ⁊cͣ. dicit gloſa. ꝙ viſio eſt tota mer­ces. gͦ ſi fruicio eſt merces. fruicio eſt viſio per eſſenciam. Sed viſio eſt in cognitiua ſi­ue in rōne. gͦ ⁊cͣ. Item fide et ſpe tendi­mus in deum. aut gͣͦ fruendo aut vtendo. ſed non vtendo. cum deo non ſit vtendū. g fruendo. gͦ fide et ſpe fruimur. ſed fides ē habitus rōnis cognitiue. ſed cuius eſt ha­bitus eiꝰ eſt actꝰ. gͦ actus fruicōis eſt actꝰ rōnis. ſimilit̓ videtur de iraſcibili ergo ⁊cͣ. Reſponſio ſcd̓m aliquos frui ꝑtinet ad oēs vires. et hoc dicunt. quia omēs vires remū­nerabūtur qui dicūt etiā. ꝙ in gloria erit ma gis ꝓprie rōis. quia īmediate ſe habet ad de lectationē. Sed aliter videtur dicēdum. ſcd̓m Augͥ. ſcꝫ ꝙ ſit actus ip̄iꝰ voluntatis. cū em̄ tres dentur diffinicōnes de frui. omnes dantur penes actum volūtatis. quē triplici ter eſt ꝯſiderare. Primo modo ꝯmunit̉ ꝓut dicit motū cum delectatione. et ſic diffinit Augͥ. Frui eſt vti cum gaudio. Scd̓o ꝓut dic motum cū quie̓tatiōe. et hoc modo diffinit ab Augͥ. de doctrina xp̄iana. frui eſt amo­re inherere alicui rei ꝓpter ſeip̄am. et hͦ mō accipit̉ ꝓprie. Tercio modo accipit̉ ꝓut com plectitur vt pꝫ. ſcꝫ quietationē et delectatōꝫ et hoc modo diffinit̉ ab Augͥ. x. de tri. Frui eſt quieſcere in cogītis. volūtate ꝓpter ſe de lectata. et ſic accipit̓ ꝓpiſſime. Quia gͦ frui ſcd̓ꝫ omēm acceptionē dicit delectationē vel quietem. vel vtrūqꝫ. et omne tale habet rōeꝫ boni. et hoc eſt obiectū voluntatis. Ideo lo quendo eſſencialit̓. frui eſt actus volūtatis Sed quia volūtas nec delectatur nec quieta tur niſi in eo ꝙ cognoſcit. vel per fidem. vel per ſpem. et in eo ꝙ habet per ſpem vel ī re­Ideo actus aliarum viriū ad huc diſponūt non tamen ſunt ip̄m frui eſſencialit̓ loquen­do. ¶Ex hoc patet ſolucio ad illud ꝙ ꝯmu­niter ꝯſueuit queri. quare frui nō diffinitur per actum cognicōis. ſicut delectatiōis cū hͦ queſtio fundata eſt ſuꝑ falſum. Augͥ. enim̄ ponit in notificacōe vnā ꝙ eſt cognicōis. Cū dicit frui eſt quieſcere in cognitis. cadit tn̄ ibi ſicut diſpoſicio. ⁊ Ex hoc etiā patꝫ. qua­re nō diffinit̓ per fidem et ſpem. ſicut ꝑ ca­ritatem. qꝛ caritas informat ꝯcupiſcibile cuiꝰ eſt frui. tn̄ iſta queſtio ſimilit̓ fundata ē ſuꝑ falſum. quia amor quo diffinit̉ frui eſt ꝯmū nis ad amorem caſtum et libidinoſum. quo auarus fruit̓ auro. nō ꝓprius ip̄iꝰ caritatis. Ad illud gͦ qd̓ obicitur. ꝙ omīs virtꝰ ha bet delectari et quietari cum vnitur ſuo ob­iecto. dicēdum. ꝙ ip̄a volūtas vt dicit augͥ. amat ſibi et alijs. et ſicut etiā dicit Anſhel. Voluntas inclinat alias vires. et alijs meret̉ Ideo eiꝰ quietacio et delectacio redūdat ī alias vires. vn̄ ſic̄ voluntas nō ſibi cognoſcit ſed rō ſibi et voluntati. ita volūtas ſibi et rōi delectat̉. et ip̄am quieſcere facit. Ad illd̓ qd̓ obicitur. ꝙ amas nō fruit̉ niſi videat vel habeāt. dicēdum ꝙ videre et habere requi­runtur ad frui. ſimilit̓ et amare. Nam ſi quis videt aliquid. et habet nūquā delectat̉. niſi amet. aliter tn̄ requirit̉ viſio ꝙͣ amor Naꝫ vi­ſio diſponit ſimiliter et tencio. ſed amorde­licias ſuggerit. vna eſt. q. acum̄ penetrans. et ideo ei maxime ꝯuenit vnire. et per conſe quens delectare et quietare. ideo eſſencialit̓ non diſpoſitiue eſt fruicio. Propter qd̓ ē intelligendū. ꝙ actus voluntatis poteſt du pliciter ꝯſiderari. ſcꝫ per modum appetitus. et ꝯplacencie. Primo modo antecedere pōt ip̄am viſionem. Scd̓o vero ꝯſequitur. et ī hͦ eſt ꝑfecta rō ip̄iꝰ fruicōis. ſcꝫ incōplacencia rei viſe et habite. Ad illud viſio eſt tota cā merces. dicēdum ꝙ illud non dicit̉ ꝓprie. ſꝫ per ꝯcomitaciam. quia viſio et ꝯplacencia in qua eſt perfecta rō fruicōnis īſeꝑabiliter ſe habent. Ad illud qd̓ obicitur. fide et ſpe fruimur. Dicēdum ꝙ illud nō eſt verum per ſe. quia q̄libet haꝝ accipit rōnem tendencie a caritate. vnde fruicio nō eſt ex iſtis. niſi ꝑ caritatem. Sola em̄ caritas ꝯſiderat finem in rōne finis. et obiecti. vnde nō dicitur aliqͥs ſperare deum. ſicut amare. Stenſo quid ſit frui per eſſentiā. qō eſt de fruibili. et primo vtrum deo ꝯ tingat frui. Scd̓o vtrū fruendum ſit ip̄o ſolo. Circa primū. ꝙ ſit deo fruendū. oſtenditur ſic. eo fruendū eſt ꝙ beatos nos facit. quia in beatitudine eſt recta fruicio. ſꝫ deo beati efficimur. quia ip̄e eſt noſtra beati tudo. ergo deo eſt fruendum. Item bonū eſt amabile. ergo magis bonū magis amabi­le. et ſumme bonum ſumme amabile. ſed eo fruimur ꝙ ſumme amamꝰ gͦ ⁊cͣ. Item pul crū delectat magis pulchrū magis delectat ergo ſumme pulcrū ſumme delectat. ſed eo fruimur in quo ſumme delectamur. ergo ⁊cͣ. Sed ꝯtra vbi eſt fruicio ibi eſt delectacio ſed delectacio eſt ꝯiunctio ꝯuenientis ꝯue­menti. Dei aūt ad factura nulla ē ꝯueniētia