Seite
imo ſumma diſtancia. ergo nec delectacio. ergo nec fruicio. Etem excellens ſenſibile corrupit ſenſum. vel ſalte ꝯtriſtat. quia vero delectatio eſt niſi in medijs. gͦ parirone ex cellens intelligibile corrupit vel ꝯtriſtat in­tellectum. ſed deus eſt excellentiſſima lux. ergo contriſtat. non delectat. gͦ ⁊cͣ. Si di cas ꝙ ſenſibilis potētia eſt corruptibilis. nō intellectus. hoc nō ſoluit quia intellectꝰ dū eſt in carne. fatigatur et īpeditur in actu cor pore corrupto. Item̄ vbi fruicio ibi quieta cio. ſed in infinito nō eſt quietacio. qꝛ ſemꝑ eſt aliquid exͣ acciꝑe. gͦ cum deus ſit infini tus. in deo nō eſt quietacio. gͦ nō fruicio Reſponſio dicēdum. ꝙ deo fruendū ē eo ꝙ ip̄e ſolus ꝑfecte finit et delectat ip̄am aīam ꝓpter ſe et ſuꝑ omīa. Ad illud ergo quod obicitur. ꝙ delectatio eſt ꝯiūctio ꝯueniētis et tunc dicēdum ꝙ eſt ꝯueniētia per vnius nature ꝑticipationē vel corꝑacionem. Orima ꝯuenientia facit ꝯmunitatē vniuocacōis. Se cunda ꝯmunitatē anologie ſiue ꝓporcionis. et hoc eſt ſcd̓ꝫ triplicē differētiam. aut ſcd̓ꝫ ſimilē ꝯꝑacioneꝫ duoꝝ a duo. vt ſicut homo ad animal. ita albedo ſe habet ad colorem. aut ſcd̓m diſſimilē ꝯpacionē duoꝝ ad vnum vt aīalis et cibi ad ſanitatē. vel ſcd̓m ꝯpa­cionē duoꝝ ad inuicem. vuputa cum vnū eſt imitatio vel ſimilitudo alteriꝰ. Similitudo em̄ nō ꝯuenit cum ꝯſimili in tercio ſed ſeip̄a ſic ē ī propoſito. quia aīa eſt exp̄ſſa ſimilitu do dei. hec ꝯueniētia. in vno extremo ponit inclinacionē et indigēciam. in alio quietacōꝫ et ſufficiētiam. quia vnū factū eſt ꝓpter al­trum. vnde ordinatur ad altrū. Et quoniam ad inclinacōis quietationē et indigēcie ſuꝑ plectionē. vbi eſt ſenſus eſt delectatio ſiue ſequit̉. Ideo aīa cum tali modo quietatur a deo. fruit̉ eo. Ad illud qd̓ obicitur. ꝙ ex­cellentia ſenſibilis corrumpit ſenſum. gͦ ⁊cͣ. Dicēdum ꝙ nō eſt ſimile de ītelligere et ſen tire. et ad hoc eſt triplex rō. vna ē ex parte virtutis apprehēſiue. alia ex ꝑte apprehenſi ſiue obiecti. tercia eſt ex ꝑte modi apprehe­dendi. Ex parte virtutis apprehenſiue. qꝛ ſenſus poteſt corrupi. intellectꝰ autē non. cuiꝰ racio eſt. quia ſenſus dependet ab orga no. in quo eſt qͥdam medietas et armonia q non tm̄ corrumpit̓ per ꝯtrariū. ſed per excel lens. ſed intellectꝰ non dependet ab orga­no. quia vis eſt immaterialis. ideo nō triſta­tur in excellenti. Ex parte obiecti nō eſt ſi mile. quia obiectū intelligēcie excellens iu­uat et ꝯfortat. quia influentia talis cogno­ſcibilis ꝓcedit ab ītimis et intrant ip̄aꝫ po tenciam. et ideo ip̄am corroborat et ꝯfortat Sicut ſi magnus mons daret virtutem por­tandi ſe. faciliꝰ ferret̉ ꝙͣ puus. ſic eſt in ītel ligibili ꝙ deus eſt. ſenſibile autē obiectū tm̄ ex excitat. et ideo hoc corrūpit. illud aūt nō Ex parte mōi apprehēdendi. ſimiliter eſt diſſimilitudo. quia ſenſus in apprehenſione ſui obiecti. tendit ad exteriꝰ. vnde per illud diſpergitur exteriꝰ nec fortificat̉ interiꝰ. id̓o debilitatur. Sed obiectū intellectꝰ cū ſit in timū ip̄i intellectui. in eiꝰ ꝑceptione virtus non diſpergit̉. ſed colligit̉. et quāto virtus eſt magis vnitatato forcior. Ad illud qd̓ obicitur de infinito dicēdum. ꝙ infinitū d̓r duplicit̓. ſcꝫ per priuacōeꝫ ꝑfectionis. et ſic materia dicit̉ infinita. et talis infiniti nō eſt finire. ſed potiꝰ finiri indiget. ſed quātum eſt poſſibile. Alio modo infinitū dicit̉ per priuacōeꝫ limitacōis et ꝙ ſit infinitū eſt ꝓpͥe habet finire. quoniā vltra ip̄m cum non ſit maiꝰ cogitare. nō ꝯuenit aliquid appetere. vnde talis infinitas ꝯuenit vltimo fini. que maxime habet fimendi racōeꝫ. Ttimo q̄ritur vtrum ſolo deo ſiue bo­no increato ſit fruendū. et ꝙ ſit vide tur illo ſolo eſt fruendū. qd̓ eſt ꝓpter ſe diligendū. ſed illud eſt ꝓpter ſe diligēdū qd̓ eſt ꝓpter ſe bonū. Illud autē eſt ꝓpt̓ ſe bonum. ꝙ bonitatē quā habet nec habet ali qͦ. nec bonitas illa eſt ad aliud. Hoc autē eſt ſolus deus. ergo ⁊cͣ. Item illo ſolo eſt fruendum ꝙ quietat aſe appetitum. Sed anime appetitus non quietatur ſufficienter niſi in eo ꝙ eſt illa ꝑfectiꝰ et maiꝰ bonū. ho­autē ſolus deꝰ ⁊cͣ. Item appetitꝰ anime nō ſufficienter quietatur niſi ꝑ aliquid. qd̓ aīaꝫ implet. qꝛ ex ea ꝑte anima deficit inquiete. quā deficit in plenitudine. ſed eſt capax dei ſcd̓m appetitum. gͦ ſi omne creatū eſt in infi nitum minus illo. nullum ſupplet aīe appe­titum. et hoc eſt ꝙ dicit Augͥ. Anima tociꝰ trinitatis capaceꝫ nihil minꝰ ꝙͣ trinitas pōt implere. Item bonum qd̓ pōt cogitari pōt appeti. ergo ſi aliquo maiꝰ bonū poteſt co­gitari. maiꝰ illo poteſt appeti ſed omni fin to maiꝰ poteſt cogitari. ergo maiꝰ pōt ap­peti. ergo nullū finitu termīat anime appeti tum ſufficient. ergo ſolo bono īfinito ꝙ deꝰ eſt fruendū. Quo habito nō poteſt amplius cogitari. nec deſiderari. Contra videt̉ ꝙ bono creato ꝯtingat frui. quia et quāuis ap petitus materie ſit infinitꝰ tn̄ per forma cre atam incorꝑalem ſufficiēter finit̉. gͦ ſimilit̓ videtur ꝙ ſit aliquod bonū creatum. qd̓ ſuſ ficienter finiet aīe appetitu. ſed omne tale fruendum. gͦ aliquo bono creato eſt fruen­dum. Item̄ appetitus humanꝰ eſt finite capacitacis. gͦ nō capit niſi finitū. vel ſi capi at infinitū. capit finite. ergo ſi finiat̉ per il­lud qd̓ capit. finitur per bonū finitum. g ndetur ꝙ aliquo bono finito ſit fruendum. Item ſpecialiter videt̉. ꝙ homīe ſit fruen dū. qꝛ omni eo fruendū quo deus fruit̉. ſed deus homīe fruitur. quia homīem amat. ſed amore illo quo amat ſe. amat homīem quia non eſt in eo duplex amor. ſed primus eſt fruiconis. ergo et ſcd̓s. tem videtur ſpāle de virtute. quia omni illo eſt fruendū. qd̓ ī ꝓpter ſe appetendum. hec eſt manifeſta ꝑ ſe