Seite
ſed omne bonū honeſtū eſt ꝓpter ſe appetē­dū qꝛ honeſtum. ꝙ ſua vi nos trahit. et dig nitate nos allicit. ſicut dicit tuliꝰ et Augꝰ. diuidit honeſtum ꝯtra vtile. ſed virtus ca­dit in genere honeſti. ergo virtute eſt fruen dum. Item videtur ſpāliter de betitudīe omni eo ē fruendū quo habito animꝰ quie­ſcit et delectatur. et mihil vltra pōt querere ſed beatitudo creata eſt huiuſmōi ergo ⁊cͣ. Reſponſio dicēdum. ꝙ ſolo deo eſt fruendū ꝓprie accepto frui. ꝓut dicit motum cum di lectacōe et quietatiōe. Sed ꝯmuniter accep to frui ꝓut dicit motum cū delectacōne tm̄. omnibꝰ que ſpiritualiter delectāt et ꝯiūcta ſunt fini. cuiuſmōi ſunt fructꝰ dona. et beati tudines pōt frui homo. non īdebite. ſed pr mo mō ſolo deo. NEt rō huiꝰ eſt quia nihil poteſt aīaꝫ ſufficiēter finiri niſi bonū ad qd̓ eſt. hoc aūt eſt bonū ſummū qd̓ ſuꝑius ē aīa et bonū infinitum qd̓ excedit aīe vires. cog­nicio em̄ anime rōnalis eſt cognitio nō arta­ta. vnde nata eſt qd̓āmodo omīa cognoſcere vnde nō impletur cognitio eiꝰ. aliqͦ eiꝰ cog noſcibili. niſi ꝙ habet in ſe om̄īa cognoſcibi­lia et quo cognito omīa cognoſcūtur. ſimilit̓ affectio eiꝰ nata eſt diligere omnē bonū. gͦ nullo bono ſufficienter finit̓ actus. niſi qd̓ eſt bonum omīs boni. et ꝙ eſt ad omīa in oī bus de qͦ bono exo. xxxij. Oſtendā tibi omē bonum. hoc aūt eſt bonū ſummū ergo ⁊cͣ. Similiter nihil ſuffficiēter finit anima. niſi bonum infinitum. quia ad hoc vt finiat̉ ne­ceſſe eſt ip̄am finiri ſcd̓ꝫ eſtimationē. alioquī nō eſſet beata. niſi ſe exiſtimaret beatā. Eſti­macio autē ſuꝑgredit̓ oē finitū. qꝛ omni fi­nito poteſt maiꝰ cogitari aliqͥd̓ ergo cum af fectio poſſet ſe extedere vt et eſtimacio ne ceſſario affectio aīe. ſuꝑgreditur omne fini­tum. et ſi hoc nullo bono finito ſufficient̓ fi­nitur. fruendum eſt gͦ ſolo deo. qꝛ ſummū bonum et īfinitum. et non ſolum deo fruen­dum. ꝓpter ꝑfectam finicōeꝫ. ſed etiā ꝓpter ꝑfectam delectacionē. ad delectacōeꝫ enim cōcerr̄nit̉ delectabile et ꝯiunctio eiꝰ. cum eo ꝙ delectat. Omne autē ꝙ delectat animam delectat in rōnē boni et pulchri. et quoniaꝫ ſolus deus eſt ip̄a bonitas et pulchritudo ſt deo in deo ſolo eſt ꝑfecta delectacio. Itē quia ibi eſt ꝯiunctio. ſolus autē deus eſt qui ꝑfectiſſime ꝯiungit̉. Nam ꝯiungitur ſcd̓ꝫ ve ritatem et ītimitatem. Solus em̄ deus ꝓpter ſummā ſimplicitatem et ſpūalitatem. illabit̉ aīe. ita ꝙ ſcd̓m veritatem eſt in anima. et in timior aīe quā ip̄a ſibi Omnes em̄ hee quatu or roes. ad vnā redū cūtur ſcꝫ ad hanc. qꝛ na ta eſt aīa ad p̄cipiēdū bonū infinitū ꝙ deꝰ e. ideo in eo ſolo debet quieſcere et eo frui. Ad illud vero qd̓ obicitur de appetitu ma terie dicēdum. ꝙ appetitꝰ materie ordinat̉ ad forma tanꝙͣ ad ꝑfectionē ſubſtancialē. ex qua et materia fit vnum. et ideo neceſſe ē formaꝫ eſſe eiuſdem generis cū materia. nec eſt omīno ſupra materiā. ideo finita eſt oīs talis forma. talis aūt ſi ſit īcorruptibilis ꝓpt̓ ncc̄iam ſui vnionē. artat appetitum materie et artatum finit. vnde nō finit̉ in ſua ampli tudine. Appetitꝰ autē aīe nō ſic artatur. ꝓpt̓ vnionem cum appetibili. ime delectatur. et ideo oportet ꝙ ꝑficiatur aliquo omīno ſum mo. Ad illud qd̓ obicit̉. ꝙ nō capit niſi fi­nite. dicendum. ꝙ infinitū bonū finite ca­pit. quoniā ip̄a eſt finita. ſed quoniā bonū illud eſt infinitum. ideo ab ip̄o totalit̓ ab­ſorbetur. et iam eiꝰ capacitas. vndiqꝫ termi netur. vnde nō tantū gaudebit. ſed ſicut dic̄ Anſhel. In gaudium dn̄i introibit. ꝙ ſi tm̄ caꝑet. et nō vinceretur. nec abſorberet̉. ad hūc poſſet inſurgere appetitꝰ ad ampliꝰ ali quid capiendū. patꝫ gͦ. ꝙ ad hoc ꝙ aīa cō­pleatur. quāuis capacitatē habeat finita. tn̄ neceſſe eſt ad eſſe bonū infinitū. ¶Ad illd̓ vero qd̓ obicitur de homīe. dicēdum ꝙ deꝰ diligit hoīeꝫ et amor dei eſt amor fruicōnis tn̄ hoīe non fruit̉. qꝛ diligēdo ſe. diligit ho hominē.i. fruendo ſe vtitur homine. ꝙ patꝫ ſic. quia dilectio dei ad creaturam nō eſt af fectio. ſed effectꝰ ꝯmunicacio. Cōmunicacō autē ſcd̓m rōnem habitualē. attendit̉ ſcd̓m bonitatem. quia bonū eſt qd̓ natum eſt ſe cō municare. ſcd̓m rōnem actualem attenditur ſiue reſpicit voluntatem. Quia em̄ vult. ideo facit. Racio ergo ꝯmunicādi venit ex volun­tate et bonitatē. Sicut rō cognoſcendi ab ex­ēplari et intelligencia. ꝙ gͦ ex ꝯuerſione vo luntatis ſupra ſuam bonitatem nos diligit. ideo ſe fruendo nos diligit. Ad illud qd̓ obicitur de virtute. ꝙ virtus eſt bonū hone ſtum. dicendū. ꝙ bonū honeſtum dicit̉ du­pliciter. aut ꝙ eſt pure bonū. aut in quo re­lucet eiꝰ ſimilitudo. Primo modo honeſto ē fruendum ꝓprie accepto frui. quia hoc ſolū terminat et quietat. Scd̓o modo nō niſi cō­muniter accipiatur ꝓut dicit delectacōꝫ. hꝰ­mōi em̄ ꝓpter aſſimilacōeꝫ ad deum. habēt pulchritudinē. quā nos delectant. et allici­unt. tamē in ipſis non eſt quieſcendū. quia tunc āmittunt pulhritudinē. quia virtutes cum ad ſe referūtur ſuꝑbe ſunt. et inflate. Ad illud qd̓ obicit̓ de beatitudīe. dicēdum ꝙ beatitudo creata non finit appetitū ꝑ ſe. ſed ꝑ ꝯiunctionē cum īcreata. vnde aīa ip̄aꝫ diligit ꝓpter deum. non ꝓpter ſe. En ꝑte iſta circa lr̄am q̄runtur plura et primo de hͦ ꝙ dicit. Eoꝝ vero q̄dam ſunt quoꝝ vſus oīs eſt in ſigͥficado nō iuſtificando ſed ꝯtra oīa ſacramēta ſunt medicine. quia ſcd̓m hugonē de ſancto victore. Sacͣmenta omni temꝑe fuerūt medicinē. ſed omnis medicina habꝫ effectum incurado. ergo et ſacramēta ſimili ter. ſed iſta curacio eſt iuſti ficacio. gͦ omni tēpore ſacramēta habuerūt iuſtificare. Re ſponſio dicēdum ꝙ dupliciter eſt ꝯſiderare ſacramēta ve. le. ſcꝫ in ſe ſiue rōe oꝑis oꝑati. et ſic erāt tm̄ ad ſignificādum vel rōnē fid̓i