annexe ſiue caritatis. ſiue rōne oꝑis oꝑātis et ſic erant ad iuſtificādum ſacramēta lega­lia preter circuciſionem. OOmne igitur ſig­num res eſt aliqua. Opponitur de iſta diui­ſione. videtur enim magiſter male diuidere. quia ſuꝑius dunditur ꝯtra ſuum inferiꝰ ſed res eſt ſuꝑius ad ſignum. ergo ⁊cͣ. Re ſponſio dicendū. verum eſt ſuꝑius in ſua generalitatē acceptū. diuidit̉ ꝯtra ſu um inferiꝰ. ſed ꝯtractum bene pōt diuidi. hic aūt ꝯtrahit̉ res ad ſtandum re ſig­nificate. MItem querit̉ de hoc dicit ma­giſter. Non aūt ecōuerſo omnis res ſignum. videtur em̄ male dicere. quia ſignū eſt quod ducit in aliud cognoſcēdum. ſed omnis. res ducit in aliud. quia omīs res eſt cauſa vel ef fectus cauſa autē ducit in cognicōꝫ effectꝰ et ecquerſo. Si dicas omnē qd̓ ducit ē ſignum. ſed ducit in prius tunc omīs crea tura eſt ſignum. cum ducit in deū. Reſpo ſio dicēdum. duplex eſt ſignū. ſcꝫ natura­le. et inſtitutū. de primo intendit̉ hic. ſꝫ de ſcd̓o. vnde valet obiectio ad ꝓpoſitū. quoniā hic inteditur de ſigno ex inſtitutōe. ſicut ſunt ſigna vocalia. et ſacramentalia. Item videtur magiſter male dicere in dicit primū de rebꝰ. poſtea de ſignis. Vi detur em̄ dixiſſe debuiſſe pociꝰ ecōuerſo. qꝛ ſignum ducit in cognicōeꝫ rei. ergo priꝰ eſſꝫ agēdum. vel dicēdum de ſignis de rebꝰ. Reſponſio dicēdum. prior eſt cognicio ſigni. ꝙͣ rei. reſpectu cuiꝰ eſt ſignuū. ſed oportet omīs rei. Vnde ip̄e primo agit de rebus. quaꝝ ſacramēta ſunt ſigna. Itē videt̉ iſta diuiſio rerum. alie ſunt quibꝰ fruendū ⁊cͣ. ſit male aſſignata reſpectu diui­ſi. quia diuiſū ſimpliciꝰ eſt diuidētibꝰ. et di uidētibus aliquid eſt ꝯmune. ſed deo nihil eſt ſimpliciꝰ. nec eſt aliquid ꝯmune deo et creare. ⁊cͣ. Reſponſio dicendū. eſt di uiſio vniꝰ ꝯmunis ſcd̓m nomē tm̄. et ſic eſt diuiſio equiuoci. eſt alia ꝯmunis. ſcd̓m no­men et rem. et hec diuiſio vniuoci eſt. eſt tercia medio modo. et iſta eſt analogi. vbi eſt ꝯmuitas ſcd̓ꝫ vnitatē nature. ſed ſcd̓. ſimilitudine ꝓporcionis. et hec ꝯmunitas ē rōnis. Item videtur mala diuiſio quātum ad mēbra. videtur em̄ terciū mēbrum ſit ſuꝑfluum. omī enire. aut eſt vtendum. au fruēdum. terciū ſuꝑfluit. Item ſicut ē res. que fruitur et vtitur. ita eſt res qua fru­endum et vtendū. vt eſt xp̄s. qua rōe po nitur terciū mēbrū. deberet poni quartum. Reſponſio omīs res que eſt natura aliqua aut eſt finis. et ſic eſt res qua fruendū. aut deducens ad finem. et ſic eſt res qua vten­dum. aut ad finem ꝑueniens. et ſic eſt res fruitur et vtitur. vt homo. et ſic accipiuntur mēbra. et eſt iſta diuiſio ſatis ꝯuenies huic ſcientie. qꝛ cum theologia ſit de creatore et de creaturis. vtile eſt vt theologꝰ doceat. quomodo homo per alias res tedat in deū. Item oppoītur de hoc dicit. Res quibꝰ fruendum. quia ſi tres ſint res ſe. et accidens. et a diuerſitate reꝝ eſt diuerſitas ſiue multiplicitas fruicōis. ſicut ſunt tres res. erūt tres fruicōēs. Item tres articuli ſunt de tribus ꝑſonis. a ſimili et tres frui ciones. Reſponſio res accipit̉ hic ꝯmu­niter. ad eſſenciā et ꝑſona. ꝓpter ſui genera­litatem. et quia ſumptū eſt hoc vocabulum res. ab actu aīe. ideo tres dicūtur res. quia tres ꝑſone. ſed et eq̄ vna res. quia vna boni tas eſt in eis. quia vnā bonitas. ideo et vna fruicio. quāuis tres res. et quoniā arti­culus dicit. quid a ꝑte anime diſtinguen­tis ſcilicet intellectus. et fruicio reſpicit ip ſam diuinam eſſenciam et bonitatem et vn onem affectus cōmuniter. ideo fruicio eſt vna. ꝘItem obicitur de hoc dicit. omnis qui fruitur vtitur. quia videtur falſum. qm̄ multe beſtie fruūtur. quia ꝓpter ſe delectā­tur in delectabili. ſed v̓tūtur. ſi dicas dicitur tranſlatiue. ꝯūit̓ ſimiliter tranſ­fertur verbum vtendi. Reſponſio vti īpor tat libertatem in ſua generali accepcione in ſpāli. importat libertatē relacōe ad aliud Frui īportat libertatē delectacōe. et lꝫ nec libertas. nec collocucō ꝯueniat brutis. ꝯue­nit eis tn̄ delectacio. ideo vti nullo ꝯue­nit brutis. frui autē ꝯuenit eis aliquo modo licꝫ īꝓprie. Item videtur male dicere ir homīe ſpes ponēda non eſt. quia et de btā virgine cantat̉. vita dulcedo et ſpes. ab eccīa que non errat. Item jone. ij. Acceſſit ad gubernator. gloſa naturale ē homini magis de alijs ꝙͣ de ſe inꝑiculis ꝯfidere. Reſpō ſio dicēdum. ſꝑare de aliquo eſt duplicit̓ aut ſicut de adiutore. aut ſicut de ſaluatore. Prima ſpes pōt eſſe in homīe. Scd̓a no. vel eſt ſperare finale pͥmiū. et hoc debet eſſe tm̄ in deo. vel temꝑale beneficiū. et hoc poteſt eſſe in homīe. primum ſi ponitur in homine meretur maledictionem. ſecundum vero non Item queritur quare dicit de homīe Itaqꝫ frat ego fruar te ī dn̄o. magis ꝙͣ d̓aſ­no. vel de alia creatura. tn̄ in omnibꝰ creatū ris reluceat veſtigiū diuīe bonitatis. Re­ſponſio. dicitur aliquis aliquo frui in deo non facit repreſentacio. ſed magis inhabi­tatio. vnde conuerſa eſt propria. videlicet hic. ego fruar domino in te. dum per oꝑa ſciam deum habitare in te. et eſt figuratiua locucio. ꝘItem q̄ritur de hac ſoluciōe Augͥ. qua ſoluit auctoritatē p̄dictam. illam de­termīacionē in dn̄o. ſed ecci. viij. ſimpliciter dicitur fruere in agnitis. Item deutro. xviij. filios generabis. et frueris eis. ex hoc im plicat. ſi peccarēt fruerētur. Reſpon ſio dicēdum. p̄dicta ſolucio eſt genera lis. ſed ſolū ad ꝓpoſitam auctoritate. et ideo recurredum eſt ad ſolutionē p̄dictam extra lr̄am in qōnibꝰ. cum frui accipiat̉ ꝯmunit̉ et ꝓprie. in p̄dictis auctoritatibꝰ accipitur