XXXIita reſpectus cadit ibi ꝑ modū formalis. ſedvnitas eſſentie et pluralitas cadit ꝑ modūcauſe ideo ꝓprie et principaliter ſcd̓m relatonem ex ꝯſequēti vero ſꝫm ſubſtantiā dicunt̉cauſaliter loquēdo. Et hoc magis patet ſi cōſideremus ſignificationē hoꝝ nominū ī creaturis. vnde fit trāſlatio. Similitudo em̄ ē ſecundū qualitatē ſimiliter et equalitas ſcd̓mquātitatē. et ſimilitudo dicit relatōni formaliter. ſꝫ qualitate cauſaliter. ſimiliter equalitas dicit quātitate cauſaliter ſed relationemformaliter. nō em̄ ē ſimilitudo qualitas ſedrelatio. qͥ attendit̉ ſꝫm qualitatē. Ad illudqd̓ obicit̓ de magiſtro et hila. qd̓ ē eſſentiaDicendū ꝙ cauſaliter intelligunt̉ omnes tales ſermones. Ad illud qd̓ poſtea dicit̉. ꝙ equale dicit̉ ſcd̓m quātitate. dd̓ ꝙ ſꝫm dicitcauſaꝫ efficientē. nō dicit formā ſic de ſimiliAd illud gͦ qd̓ obicit̉ ꝙ relatiua importanidiſtinctionē. dd̓ ꝙ quedā indiuinis dicunt̉ſꝫm relatione q̄ ſūt diſtinctiua relatoꝝ. vt pater et filiꝰ. et talia importat reſpectū diſtm̄guentē et talia importat diſtinctionē vt exercitā. Quedā aūt dicunt̉ ſcd̓m relationē. q̄ſūt relatiua diſtinctoꝝ vt ſimilis et equaliset talia importat reſpectū. ſed ille reſpectusnō ē notio diſtingues ſꝫ ꝯſequēs diſtinguentē. Importat em̄ diſtinctionē vt nō exercitāſed vt ꝯcepta. Nam reſpectus diſtingues ēꝑ vnius ꝑſone ad aliā. ſcd̓m ꝙ ē ab illa. Inhuiuſmodi vero nominibus importat̉ reſpectus vnius ꝑſone ad aliā. ſꝫm ꝙ ꝯmunicantvnā natura. Et qꝛ reſpectus ē relatio iō plurificat̉. qꝛ vero reſpectus vnius eſſentie. ideodicit̉ de pluribꝰ. Et ideo patꝫ vltimū qd̓ d̓rꝙ nullū relatiuū dicit̉ de pluribꝰ niſi dicatrelationē in ꝯmum. dd̓ em̄ ꝙ hoc n̄ ſolū ē inhijs nominibus q̄ importāt diſtinctionem inꝯmum vt relatus et diſtinctus. veꝝ etiaꝫ inhijs. q̄ dicūt reſpectū pluriū vt ꝯmunicat inaliquo. Tale em̄ nomē. dicit reſpectū in conmum ſpeciuocatū tn̄ rōnē ꝯmunicationis nvno. vnde ſimiles dicunt̉ adm̄uicē relati ꝑticipātes vnā qualitatē.Ercio q̄rit̓. vtꝝ p̄dicta noīa ſcꝫ eqͣliset ſimilis dicat mutuā relationē. ſecūjdaꝫ qua pater filio et filius patri ſitequalis. et ꝙ nō videt̉. qꝛ ſꝫm dioniſium. Intalibus n̄ recipimus reciꝓcationē ſed paterē principiū filij. gͦ non cadit ibi reciꝓcatiovt dicat̉ pater equalis filio ¶ Itē hoc videt̉rōne qꝛ em̄ filius ſīmilis ē patri. ideo dicit̉ ſimilitudo patris. gͦ ſi ecōuerſo pater ē ſimilis filio ꝑfecte. gͦ pater e ſimilitudo filij.hoc aūt nō recipit̉ gͦ ⁊cͣ. ¶ Itē qui ē equalisalij ſꝫm equalitate ſibi adequat̉. ſi gͦ pater ēequalis filio gͦ ſi adequat̉ quero a quo. auta ſe aut ab alio. Non a ſe qꝛ quicunqꝫ equatſe alij aliquid agit in ſe. ſed pater nihil agitin ſe gͦ nō adequat̉ nec ſe nec alio equat̉ gͦnō eſt equalis filio. Contra ſimile et equaleſunt relatiua equiꝑantie. ſꝫ iſta denominatvtrūqꝫ extremū. gͦ ſi filius ē ſimilis patri pari rōne pater ē ſimilis filio. ¶ Itē ratio ſimilitudinis ē ꝯueniētia vel indifferētia in qualitate vel ſbā. Sed ꝯueniētia equaliter reſpicit vtrūqꝫ extremū. et indifferētia. ſi gͦ filiꝰē īdifferēs patri et ecōuerſo pater ē ſimilisfilio. ¶ Itē omne plurale geminat ſuū ſingulare. ſed hec ꝯcedit̉ pater et filius ſunt ſimiles et equales. gͦ pater eſt ſimilis quero cuiaut ſibi aūt alij. non ſibi ergo alij. kº dd̓ ꝙſimilis et equalis dupliciter accipiunt̉. autꝓut dicūt ꝯuenientia in quātitate vel qualitate. Aut ꝓut ſupra ꝯuenientiā addūt imitationē vel exp̄ſſionem ꝑfectam. primo quidā mō ſūt relatiua equiꝑantie. et dicunt̉ adꝯuertentiā ſꝫm ꝙ ꝓbant rōnes ſcd̓o inducteAlio mō ſimilis et equalis addit̓ ſuꝑ hoc rationē originis. vnde equalis dicit̉ quaſi adequatus et ſimilis quaſi aſſimilatꝰ hoc modonō ꝯuenit niſi ei qui ē ab altero. et hoc modoꝓcedūt prime rōnes. ꝙ pater nō dicit̉ ſimilitudo filij ꝑ imitatione nec equat̓ filio ꝑ emanatione ab alio ſed equat ſibi filiū. Qd̓ tr̄dicit dioꝰ. ꝙ nō recipimus reciꝓcationē ⁊cͣ.loquit̉ de cauſa ꝓpͥe. Et ꝓut differt ab effectū ꝑ eſſentiā. hoc aūt mō pater nō ē cauſafilij immo bene ē habitudo filij ad patrē ſic̄ecōuerſo et ſic patēt omnia.Niſta ꝑte ſunt dubitatōnes circa litterā. et primo dubitat̓ de ſitu huiusꝑtis. qꝛ cū sͣ diſ. xix. actum ē de qualitate. videt̉ hic magiſter ſuꝑflue repetere.Rº dd̓ ꝙ de equalitate et ſimilitudine ē loqui dupliciter ſcꝫ a ꝑte rei et a ꝑte nominis.Et primo mō agit̉ de equalitate et ſimilitudine in p̄cedētibus ſcd̓o mō hic ¶ Itē querit̉ de hoc qd̓ dicit ꝙ nihil ē ſimile ſibi. vid̓tur em̄ falſum qꝛ aliquis differt a ſe. ſic̄ ſortes ſenex a ſe puero. ergo pari rōne poteſt aliquid eſſe ſimile ſibi. ¶ Itē xp̄s homo ē ſibiſimilis qꝛ nullus ē beatus niſi ſit deo aſſimulatus. xp̄s ē maxime deo aſſimulatus ergo ⁊cͣ℟iº dd̓ ꝙ ſic̄ differētia aliqn̄ notat alietateſuppoſiti a ſuppoſito. vt cū dicit̉ petrus eſtalius a paulo. Aliqn̄ alietatē ī natura vt cūdicit̉ xp̄s ſꝫm ꝙ homo differt a ſe deo. Aliquādo alietate ſtatus a ſtatu vt petrꝰ ſenexdiffert a ſe puero ꝑ hunc modū intelligend̓de ſimilitudine. qn̄ igit̉ ſimilis dicit ſimilitudinē ſuppoſiti ad ſuppoſitū nō poteſt eſſeidem ſimilis ſibi. qn̄ vero dicit ſimilitudineꝫnature ad naturā. vel ſtatus ad ſtatum. poteſt idē eſſe ſibi ſimilis qꝛ hec ꝯcurrūt in eadē ꝑſona. et ita intelligit magiſter. ¶ Itē q̄rit̉ de hoc ꝙ dicit. ꝙ equalitas patris et filij nō ē relatio vel notio. qꝛ ſtatim p̄dixit. ꝙſimile et equale ē relatiuū gͦ ſimilitudo ē relatio. ℟º dd̓ ꝙ magiſter intelligit de notione q̄ ē ꝑſone ꝓpͥetas. Non de relatione ꝯmuniter intellecta. Vel aliter dd̓ ꝙ verbū magiſtri ē cauſaliter intelligenduꝫ ſicut patet exp̄cedentibus. quia equalitas nō conſiſtit in