ꝓprietatibus ꝑſonalibus. ſꝫ magis in eſſencialibus q̄ sͣ oſtenſa ſunt.On ē p̄termittendū hoc qd̓ illuſtrisvirhilaꝰ. Terminata ꝑte illa. in quaagit de ſignificatione hoꝝ nominū ſimilis et equalis. hic incipit ſcd̓a ꝑs in quaagit de hoꝝ nominū aꝓp̓atione. et habꝫ hecps duas ꝑtes. In prima aſſignat aꝓp̓atiōesIn ſcd̓a mouet et ſoluit dubitationē q̄ ex huiuſmodi aꝓp̓atione habet origine infra diſ.xxxj. Hic orit̉ queſtio ex p̄dictis d̓ducta. prima ps diuidit̉ in duas ꝑtes. In prima aſſignat aꝓp̓ata ſecundū hila. En ſcd̓a ſꝫm augͥ.ibi Inde etiā ſciri oportet ꝙ eandē triū ꝑſonaꝝ diſtinctionē. prima ꝑs habꝫ tres. ī prima aſſignat hila. aꝓp̓ationem et eius explanationē. ꝓpter ſui obſcuritatē. in ſcd̓a oſtendit ꝙ illa qͣhila. aſſignat nō ſunt ꝓpria. ſedaꝓp̓ata ibi nō ē ſꝫm ex p̄miſſa expoſitionē Interciā vero oſtēdit ꝙ illa quibus hoc appriatſunt ꝓpria. Aꝓpriatio em̄ ē ꝯmunis reſpectupprij et hoc facit ibi. ꝓpria igit̉ ꝑſonarū ⁊cͣ.Illud gͦ ſciri oportꝫ ꝙ eandē triū ꝑſonaꝝ.hec ē ſcd̓a ꝑs huius ꝑtis. ī qua aſſignat magiſter appriatione Augͥ. Et hec ꝑsͣ habꝫ duas. In prima ponit ipſam appriationē. In ſecūda ponit eius expoſitione ibi. ſꝫ plurimosmouet qd̓ patri attribuit ⁊cͣ. et hec ꝑs habꝫtres ſꝫm illa tria appriata. In prima oſtēditꝙ qualiter patri appriat̉ vnitas. oſtendensetiā īcidetaliter qualiter aliqua dicunt̉ vnūAn ſcd̓a vero oſtēdit quomō filio aꝓpriat̉ eqͣlitas ibi. Nunc videamꝰ qualiter equalitasIn tercia vero oſtēdit quoſ.ſ. appriet̓ ꝯcordīa ibi. Qd̓ aūt in ſ.ſ. d̓r eſſe vtriuſqꝫ ꝯcordiaO intelligentia eoꝝ q̄ dicunt̉ in hacꝑte duo principaliter querunt̉. prīoquerit̉ de aꝓp̓atione hilarij. ſcd̓o deaꝓpriatione augͥ. Et quātū ad primū querittria. primo querit̉ vtꝝ imago dicat̉ in diuinis ſꝫm ſubſtantiā. an ſꝫm relationē. ſcd̓o dato ꝙ ſꝫm relationē. querit̉ vtꝝ imago ſit ꝓpriū filij. Tercio querit̉ de rōne aꝓp̓ationisilloꝝ triū ſcꝫ eternitas ſpeciei et vſus. Ꝙ aūtimago dicat̉ ſꝫm ſubſtantiā oſtendit̉ hoc mōhila. iiij. de trini. deus ad ꝯmunē ſibi cū d̓oimagine eandēqꝫ ſimilitudine reꝑit̓ hominū oꝑari. ¶ Itē bedā ſuꝑ illud faciamus homine ⁊cͣ. En hoc ꝙ dicit imaginē notat̉ vnaet equalis ſubſtātīa trinitatis gͦ imago cumꝑtineat ad ꝯmunitatē et vnitatē ſbe dicit̉ ſecundū ſbām. ¶ Etē hoc ipſum videt̉ rōne. qꝛillud idē qd̓ dicit exēplar actiue. dicit̉ imago paſſiue. ſꝫ exēplar in diuinis dicit̉ ſꝫm ſubſtantiā. nō ſꝫm relatione gͦ ⁊cͣ. ¶ Itē imagoꝯſiſtit in rephendedo aliquid non tantū mſubſtātia ſꝫ etiā in diſtinctione et ordine diſtinctoꝝ. ſi gͦ in diuinis nō cadit diſtinctioin vna ꝑſona. Neceſſe ē ꝙ ī diuinis attēdatimago ſꝫm ꝙ vnitas eſſentie ē in tribus ꝑſonis gͦ n̄ notionaliter. ſed eſſentialiter dicit̉imago ī diuinis. Contra augͥ. in vj. de trini.quid abſurdius quā imaginē dici ad ſe. ſedomne qd̓ dicit̉ ſꝫm ſubſtantiā dicit̉ ad ſe gcū imago nō dicat̉ ad ſe nō dicit̉ ſꝫm ſubſtatiā. ¶ Itē hila. iiij. de trini. imago ſola nō ēgͦ imago in diuinis ē cū alio. ſed eſſentia nōē cū alio gͦ ⁊cͣ. ¶ Itē hoc ipſum videt̉ ꝑ diffinitionē īmaginis. qꝛ hila. dicit ꝙ imago ērei ad rem coequādā ſed res q̄ coequatur reiē ꝑſona gͦ imago ē ꝑſone ad ꝑſonā. Sed qd̓dicit reſpectū ad alteꝝ dicit̉ ſꝫm relatione.gͦ imago. ¶ Itē hoc videt̉ ꝑ ethimologiamimago em̄ dicit̉ quaſi imitago. gͦ vbi ē ratioimaginis ibi ē imitatio. ſed diuina eſſentia n̄imitat̉ aliqd̓ qꝛ omne tale ē ab aliquo gͦ imago nō dicit̉ ſꝫm ſubſtantiā vel eſſentia. ℟ydd̓ ꝙ ſic̄ exēplar ſꝫm ꝓprietatē vocabuli dicitexp̄ſſionem ꝑ modū actiui. Vnde exēplar dicit̉ ad cuius īmitationē fit aliquid. ſic econtrario imago ꝑ modū paſſiui et dicit̉ imagoqd̓ alteꝝ exprimit et īmitat̉. et hoc mō accipit̉ imago dupliciter ſꝫm ꝙ duplex ē exp̄ſſioſcꝫ vel m nature vnitate vel m nature diuerſitate. in nature ꝯmunitate ſiue vnitate. ſic̄ filius imꝑatoris dicit̉ imago patris. in naturediuerſitate. ſic̄ imago imꝑatoris ē in nūmo.ſic reſpectu dei dicit̉ imago ꝑ exp̄ſſionē ſꝫmidēptitatē nature et ſic ē imago increata etdicit̉ notionaliter ſiue lꝫm relationē. qꝛ imago dicit emanationē. Emanatio aūt in vnitate nature nō ē niſi ꝑſone. dicit̉ etiā imago ꝑexp̄ſſioneꝫ in diuerſitate nature. et ſic dicitimago creata reſpectu totius trinitatis et ſicpatet ꝙ imago in diuinis accepta dicit̉ ſꝫmrelationē ꝑſone ad ꝑſonā. et hoc ſꝫm vocabuli ꝓpͥ̓etatē ſic̄ ꝓbāt rōnes ad hoc inducte. ſꝫquoniā ꝯtingit abuti nomine exēplaris vt etiā dicat̉ exēplar qd̓ ad imitationē alteriꝰ fitſic ecōtrario ꝯtingit abuti imagine vt dicat̉imago ad cuius exp̄ſſionē fit aliquid. et ſiccū creatura fiat ad exp̄ſſionē eſſentie in trinitate ꝑſonaꝝ poteſt dici imago de tota trinitate. et ſic dicit̉ imago imaginans. Cum derōnē nominis dicat̉ imaginatū ſic̄ exēplar dicit̉ exēplatū abuſiue. ꝙͣuis exēplar ſit exemplaris et ſꝫm iſtū modū dicunt̉ accepiſſe hilariꝰ et beda. vt dicit magiſter xvj. diſ. ij. li.Tamē poteſt dici ꝙ vterqꝫ loquit̉ de imagine creata q̄ cū ſit reſpectu vnius eſſentie eſtꝯmunis imago triū ꝑſonaꝝ et iudicat vnitatē ſubſtātie in tribus. Vnde nunꝙͣ imago pure dicit̉ ad ſe. qꝛ ſemꝑ dicit reſpectū vel adaliā ꝑſonā vel ad creaturā. ſiue creature addiuina natura. Nunqua etiā dicit̉ pure ſcd̓ꝫſubſtantiā. qꝛ ſemꝑ notat vel diſtinctioneꝫinterius vel exterius. Vnde imago nō diciteſſentia ſimpliciter ſꝫ eſſentia vt in tribus ꝑſonis ꝯſiderata. Camē ꝓpͥetatē ſermonis ſeruādo imago dicit̉ ſꝫm relatioōni ꝑſonalē ꝓutdicit̉ imago eterna. Et ꝯcedēde ſunt auctoritates et rōnes ad hoc. ad anctoritates inoppoſitū patꝫ rn̄ſio. Ad illud gͦ qd̓ obiciturq exēplar dicit̉ eſſentialiter gͣ ⁊cͣ. dd̓ ꝙ non
